Ernst Bloch

Niet te verwarren met de componist Ernest Bloch.
Ernst Bloch

Ernst Simon Bloch (Ludwigshafen am Rhein, 8 juli 1885Tübingen, 4 augustus 1977) was een Duits neomarxistisch filosoof en atheïstisch theoloog.

Bloch werd geboren in een joods gezin in Ludwigshafen, de moderne, grauwe industriestad die tegenover Mannheim ligt.

Kern van zijn denken[bewerken | brontekst bewerken]

Kern van zijn denken is het besef dat het zijn nog niet af is en dat de mens een bewustzijn heeft van het zijn dat nog moet komen. Dit vormt ook de basis van het menselijk verlangen naar utopie, hoop en toekomst. Bloch ontwikkelde een zijnsleer van het nog-niet-zijn en plaatste tegenover het freudiaanse begrip van het onbewuste het begrip van het bewustzijn van het nog-niet.

Hoofdwerken[bewerken | brontekst bewerken]

Grote invloed heeft zijn eerste werk, Geist der Utopie uit 1918, gehad op auteurs en filosofen. In het werk wordt met name de invloed van het literaire expressionisme duidelijk en blijkt zijn grote belangstelling voor fysica, het Duits idealisme, religie en muziek.

Zijn bekendste werk is het over zes jaar tot drie boekdelen uitgegroeide Das Prinzip Hoffnung, dat een encyclopedie van dromen en wensen bevat.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Secundaire literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Heinz Kimmerle, Ernst Bloch zum Gedächtnis. In: Zeitschrift für philosophische Forschung, vol. 32, 1978, nr. 2, pp. 290-293
  • Burghart Schmidt, Ernst Bloch. Stuttgart, J.B. Metzler, 1985
  • Werner Raupp: Ernst Bloch, in: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL), deel 14, Herzberg: Bautz 1998 (ISBN 3-88309-073-5), kol. 783–810 (met gedetailleerde bibliografie).
  • Rainer E. Zimmermann (Hrsg.), Ernst Bloch - das Prinzip Hoffnung. Walter de Gruyter, 2016