Clarence Seedorf

Clarence Seedorf
Clarence Seedorf in 2021
Persoonlijke informatie
Volledige naam Clarence Clyde Seedorf
Bijnaam El Presidente
Mr. Champions League
Magnificent C
Il Professore
Geboortedatum 1 april 1976
Geboorteplaats Paramaribo, Vlag van Suriname Suriname
Lengte 176 cm
Been Rechts
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2014
Jeugd
1982–1983
1983–1986
1986–1992 		Vlag van Nederland AS '80
Vlag van Nederland Real Almere
Vlag van Nederland Ajax
Senioren
Seizoen Club W (G)
1992–1995
1995–1996
1996–2000
2000–2002
2002–2012
2012–2014 		Vlag van Nederland Ajax
Vlag van Italië Sampdoria
Vlag van Spanje Real Madrid
Vlag van Italië Internazionale
Vlag van Italië AC Milan
Vlag van Brazilië Botafogo 		65(11)
32(3)
121(15)
64(8)
300(47)
72(23)
Interlands
1994–2008 Vlag van Nederland Nederland 87(11)
Getrainde teams
2014
2016
2018
2018–2019 		Vlag van Italië AC Milan
Vlag van China Shenzhen Xiangxue
Vlag van Spanje Deportivo La Coruña
Vlag van Kameroen Kameroen
Bestuurlijke functies
2023– Vlag van Nederland KNVB (raad van commissarissen)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Clarence Clyde Seedorf (uitspraakⓘ) (Paramaribo, 1 april 1976) is een Nederlands voetbaltrainer en voormalig profvoetballer. Als speler kwam hij uit voor Ajax, Sampdoria, Real Madrid, Internazionale, AC Milan, Botafogo en het Nederlands elftal. Hij was hoofdtrainer van AC Milan, Shenzhen Xiangxue en Deportivo La Coruña. Tot juli 2019 was Seedorf bondscoach van het Kameroens voetbalelftal.

Seedorf is een van de succesvolste Nederlandse voetballers aller tijden. Hij won onder meer vier keer de UEFA Champions League en werd de eerste voetballer ter wereld die het toernooi won met drie verschillende clubs. Pelé nam Seedorf in 2004 op in zijn lijst van 125 beste nog levende spelers.

Seedorf studeerde aan de prestigieuze Milaanse Bocconi-universiteit en werd daarom ook wel il professore (de professor) genoemd toen hij voor Milaan speelde.

Loopbaan als clubspeler[bewerken | brontekst bewerken]

Seedorf debuteerde op zestienjarige leeftijd in het eerste elftal van Ajax tijdens de bekerwedstrijd bij VVV op 28 oktober 1992 als invaller voor Frank de Boer. Zijn Eredivisiedebuut maakte hij op 29 november 1992 tegen FC Groningen op een leeftijd van 16 jaar, 7 maanden en 28 dagen. Hij was daarmee tot september 2018 de jongste Ajax-debutant aller tijden. Anno 2008 won hij met drie clubs vier keer de Champions League. Na zijn eerste, met Ajax in 1995, transfereerde hij naar Sampdoria. Daar speelde hij één seizoen, waarna hij naar Real Madrid ging. Hier speelde hij 3,5 seizoen en won er zijn tweede Champions League in 1998 én de wereldbeker, in het najaar van 1998. In januari 2000 keerde hij terug in de Serie A bij Internazionale in Milaan. Aan het eind van het seizoen 2001/02 stapte Seedorf over naar AC Milan, waar hij in 2003 de eerste speler werd die met drie verschillende clubs de Champions League en de FIFA wereldbeker voor clubteams won. In 2007 won hij deze met AC Milan opnieuw. Tot dan toe won geen enkele andere Nederlander als speler of trainer vier keer de Champions League/Europacup I. Tevens is Seedorf de Nederlandse voetballer met de meeste Europese clubwedstrijden op zijn conto. Na de gelijkgespeelde wedstrijd tegen Tottenham Hotspur FC op 9 maart 2011 kwam de teller op 150.

Op de ranglijst van grootste Nederlandse tienertransfers staat Seedorf derde, achter Matthijs de Ligt en Arjen Robben. In maart 2004 verkoos Pelé Seedorf in de lijst van 125 beste nog levende voetballers. Op 9 november 2004 nomineerde het tijdschrift France Football hem voor de Gouden Bal, de prijs voor de beste voetballer in de Europese competities. Tijdens de loting van de groepsfase voor het Champions League seizoen 2007-2008 werd Seedorf gekozen tot de beste middenvelder van de Champions League van het seizoen 2006/07.

In juni 2012 maakte Seedorf bekend dat hij AC Milan na tien jaar zou verlaten. Zijn contract liep af en hij mocht transfervrij vertrekken. Op 30 juni maakte de voorzitter van Botafogo bekend dat Seedorf zijn loopbaan zou vervolgen bij deze club uit Brazilië. De 36-jarige middenvelder tekende een tweejarig contract bij de club uit Rio de Janeiro. De keuze werd mede bepaald door de echtgenote van Seedorf, die uit Rio de Janeiro afkomstig is en wilde terugkeren naar haar vaderland. Seedorf sloeg enkele lucratieve aanbiedingen af, uit onder meer China.[1]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
1992/93 Ajax Vlag van Nederland Eredivisie 12 1 3 0 2 0 — 17 1
1993/94 19 4 2 0 2 0 1 0 24 4
1994/95 34 6 3 0 11 0 1 0 49 6
1995/96 Sampdoria Vlag van Italië Serie A 32 3 2 1 — — 34 4
1996/97 Real Madrid Vlag van Spanje Primera División 38 6 4 0 — — 42 6
1997/98 36 6 0 0 11 0 2 1 49 7
1998/99 37 3 5 1 10 3 — 52 7
1999/00 10 0 0 0 6 0 — 16 0
Internazionale Vlag van Italië Serie A 20 3 5 2 — 0 0 25 5
2000/01 24 2 4 0 7 3 1 0 36 5
2001/02 20 3 2 1 10 0 — 32 4
2002/03 AC Milan Serie A 29 4 3 2 16 1 — 48 7
2003/04 29 3 5 0 10 0 1 0 45 3
2004/05 32 5 4 1 11 1 0 0 47 7
2005/06 36 4 2 1 11 1 — 49 6
2006/07 32 7 5 0 14 3 — 51 10
2007/08 32 7 0 0 10 3 — 42 10
2008/09 33 6 1 0 7 0 — 41 6
2009/10 29 5 0 0 8 1 — 37 6
2010/11 30 4 2 0 8 0 — 40 4
2011/12 18 2 3 1 8 0 1 0 30 3
2012 Botafogo FR Vlag van Brazilië Série A 24 8 0 0 1 1 — — 25 9
2013 Campeonato Carioca 14 7 8 0 — — — — 56 15
Série A 34 8
Carrière totaal 654 107 63 10 163 17 7 1 887 127

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Seedorf debuteerde op 14 december 1994 in het Nederlands voetbalelftal, tegen Luxemburg. Hij werd met Oranje vierde op het WK 1998 in Frankrijk. Op het EK 2000 in Nederland en België werd hij met het Nederlands elftal in de halve finale na penalty's uitgeschakeld door Italië. Lange tijd wordt zijn naam in Nederland nogal eens in verband gebracht met twee gemiste strafschoppen voor Oranje. Zo verwijst cabaretier Freek de Jonge naar deze gebeurtenissen in het door De Jonge humoristisch gebrachte lied Leven na de dood.[2]

Marco van Basten selecteerde Seedorf tijdens zijn bondscoachschap voor het eerst voor de oefeninterland Nederland-Engeland op 15 november 2006. Op 13 mei 2008 bedankte Seedorf voor Oranje zolang Van Basten bondscoach zou blijven. Van Basten haalde volgens Seedorf niet het beste in hem boven. Hij ontbrak op het EK 2008, maar stelde weer beschikbaar te zijn voor Oranje na het EK, toen Bert van Marwijk bondscoach zou worden.[3] Hij werd sindsdien echter niet meer geselecteerd. In totaal speelde Seedorf 87 interlands, waarin hij elf keer het net wist te vinden.

Interlanddoelpunten
№ Datum Locatie Wedstrijd Goal(s) Score Uitslag Competitie
1 14 december 1994 Rotterdam Vlag van Nederland Nederland – Luxemburg Vlag van Luxemburg Goal 90' 5 – 0 5 – 0 EK-kwalificatie
2 29 maart 1995 Rotterdam Vlag van Nederland Nederland – Malta Vlag van Malta Goal 39' 1 – 0 4 – 0 EK-kwalificatie
3 11 oktober 1995 Rabat Vlag van Malta Malta – Nederland Vlag van Nederland Goal 83' 0 – 4 0 – 4 EK-kwalificatie
4 15 november 1995 Rotterdam Vlag van Nederland Nederland – Noorwegen Vlag van Noorwegen Goal 49' 1 – 0 3 – 0 EK-kwalificatie
5 4 juni 1996 Rotterdam Vlag van Nederland Nederland – Ierland Vlag van Ierland Goal 77' 2 – 1 3 – 1 Oefeninterland
6 14 december 1996 Brussel Vlag van België België – Nederland Vlag van Nederland Goal 29' 0 – 3 0 – 3 WK-kwalificatie
7 21 februari 1998 Miami Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Nederland Vlag van Nederland Goal 46' 0 – 2 0 – 2 Oefeninterland
8 7 oktober 2000 Nicosia Vlag van Cyprus Cyprus – Nederland Vlag van Nederland Goal 69' 0 – 1 0 – 4 WK-kwalificatie
9 7 oktober 2000 Nicosia Vlag van Cyprus Cyprus – Nederland Vlag van Nederland Goal 78' 0 – 2 0 – 4 WK-kwalificatie
10 6 oktober 2001 Arnhem Vlag van Nederland Nederland – Andorra Vlag van Andorra Goal 45' 2 – 0 4 – 0 WK-kwalificatie
11 16 oktober 2003 Wenen Vlag van Oostenrijk Oostenrijk – Nederland Vlag van Nederland Goal 15' 0 – 1 0 – 3 EK-kwalificatie

Loopbaan als trainer[bewerken | brontekst bewerken]

Seedorf werd op 16 januari 2014 officieel aangesteld als trainer van AC Milan, waar hij een contract tekende tot de zomer van 2016.[4] Seedorf verklaarde later dat Silvio Berlusconi bij zijn afscheid bij Milan in 2012 had voorspeld dat Seedorf ooit trainer van Milan zou worden, met daarbij de boodschap "dat Seedorf in Brazilië om zich heen moest kijken om er een paar talenten voor Milan te spotten".[5] Op 16 januari 2014 leidde hij zijn eerste training bij de club. Op 19 januari 2014 volgde zijn eerste competitiewedstrijd als coach, een met 1–0 gewonnen thuiswedstrijd tegen Hellas Verona. Met dat debuut werd hij de eerste Nederlandse trainer ooit in de Italiaanse Serie A.

AC Milan verbeterde onder Seedorf zijn positie op de ranglijst, maar niet genoeg om zich opnieuw te kwalificeren voor Europees voetbal: het team eindigde op de achtste plaats. Wel werd stadsgenoot Inter verslagen in de derby, waardoor een deel van de supporters achter Seedorf bleef staan. Niettemin werd Seedorf op 9 juni 2014 ontslagen, op een week na vijf maanden na zijn aantreden.[6]

Seedorf werd in juli 2016 aangesteld als coach van Shenzhen Xiangxue, op dat moment actief in de Chinese Jia League.[7] Hier kreeg hij in december van dat jaar zijn ontslag.

Seedorf werd op maandag 5 februari 2018 aangesteld als trainer-coach bij Deportivo La Coruña, op dat moment de nummer achttien uit de twintig teams tellende Spaanse competitie.[8] Zijn eerste wedstrijd in deze functie eindigde een week later in 1–0-verlies tegen Real Betis.

Het was al de tweede trainingswissel dat seizoen voor de Galicische club en Seedorf werd dan ook aangetrokken om de club te behoeden voor degradatie. De lange reeks verliespartijen van Deportivo werd echter ook onder Seedorf voortgezet, tot het team in april tweemaal achter elkaar wist te winnen, van Málaga en Athletic Bilbao (beide keren met 3 tegen 2 doelpunten), wat voor Deportivo al jaren zeldzaam was, gevolgd door tweemaal gelijkspel. Maar de achterstand op de veilige 17e plek was inmiddels opgelopen en toen FC Barcelona 29 april in La Coruña met 4–2 zegevierde, betekende dat – drie duels voor het einde van de competitie – zowel de 25ste landstitel voor de Catalaanse club als degradatie voor Deportivo.[9]

In 2018 werd Seedorf bondscoach van Kameroen. Patrick Kluivert werd zijn assistent. Het jaar erna werd het duo ontslagen na een teleurstellende prestatie op de Afrika Cup.[10]

Overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Periode Club Competitie Functie
2014 Vlag van Italië AC Milan Serie A Trainer
2016 Vlag van China Shenzhen Xiangxue Jia League Trainer
2018 Vlag van Spanje Deportivo La Coruña Segunda División A Trainer
2018–2019 Vlag van Kameroen Kameroen – Bondscoach

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Nederland Ajax
Vlag van Spanje Real Madrid
Vlag van Italië AC Milan
Vlag van Brazilië Botafogo

Persoonlijke prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Andere activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

Seedorf met Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima

Wegens de sterke binding van Clarence Seedorf met zijn geboorteland, participeert hij regelmatig in maatschappelijke projecten in Suriname. De middenvelder liet onder meer het Clarence Seedorf Stadion bouwen en steunt met zijn stichting Champions for Children Foundation veel goede doelen in het land. Seedorf werd in Suriname bevorderd tot commandeur in de Ere-Orde van de Gele Ster. Zijn sportieve en maatschappelijke betrokkenheid leverden hem in 2011 ook de onderscheiding tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau op.[11]

Begin 2008 bood Seedorf de Surinaamse voetbalbond (SVB) drie miljoen euro met het doel de organisatie, competities en evenementen te verbeteren. Hij wilde in ruil voor dit bedrag echter wel enige zeggenschap binnen de bond hebben om onder meer zicht te kunnen krijgen op de uitgaven van de organisatie. De Surinaamse voetbalbond sloeg het aanbod af.[12]

In 2009 werd Seedorf mede-eigenaar van de Italiaanse club AC Monza Brianza 1912 die speelt in de Serie C. De Italiaanse club stond sinds december 2008 te koop. Seedorf was niet de enige die in de club investeerde, ook voormalig topvoetballer Giuseppe Bergomi en zakenman Salvo Zangari waren bij de deal betrokken. In 2000 speelde Monza voor het laatst op Serie B-niveau. Seedorf liet ook zijn broer Chedric en zijn neef Stefano bij de club spelen. Hij is ook eigenaar van de Surinaamse club The Brothers, waar zijn broer Jurgen speelde. Hij was tevens eigenaar van een racingteam (Seedorf Racing) dat actief was in de Moto3.

Op 28 mei 2021 werd bekend dat Seedorf columnist bij NRC zou worden in de zaterdageditie.[13] Seedorf was al bekend met het schrijven van columns, want in de periode 2009–2010 schreef hij al bijdrages voor The New York Times.[14]

Seedorf is ambassadeur voor de Nelson Mandela Foundation.

Clarence Seedorf is polyglot. Hij spreekt zes talen vloeiend: Nederlands, Engels, Italiaans, Portugees, Spaans en Sranantongo (Surinaams).[15]

Familie[bewerken | brontekst bewerken]

Naast Clarence behoren er meerdere (voormalige) betaald voetballers tot de familie Seedorf:

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Simon Zwartkruis, Clarence Seedorf : de biografie. Antwerpen/Amsterdam : Houtekiet, 2003. ISBN 90-5240-681-2

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Clarence Seedorf.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Clarence_Seedorf&oldid=67321381"