Carel Brendel

Voor de Nederlandse radencommunist zie: Cajo Brendel.

Carel Brendel (De Bilt, 1949) is een Nederlandse oud-journalist en auteur van een tweetal islamkritische boeken.

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

Brendel behaalde zijn gymnasiumdiploma aan het Amersfoorts Lyceum en doorliep vervolgens een opleiding aan de School voor Journalistiek in Utrecht. In 1973 begon hij als sportverslaggever bij Het Parool. Eind 1984 kwam Brendel in dienst bij Vrij Nederland. In december 1985 werd hij redacteur binnen- en buitenland van de Amersfoortse Courant. Vanaf mei 1987 werkte Brendel voor het Algemeen Dagblad, waar hij diverse functies bekleedde.

Carel Brendel is een zoon van Cajo Brendel.[1]

Werk[bewerken | brontekst bewerken]

Voor Uitgeverij Waanders heeft Brendel meegewerkt aan diverse geschiedeniskundige fotoboeken die de jaren 40, 60, 70 en 80 beslaan. Verder is hij een van de auteurs van Het Socialistenboek, uitgegeven door Waanders en het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis.

Na zijn pensionering schreef Brendel uit ergernis over de opstelling van progressief Nederland tegenover intolerante uitingen van de islam, het boek "Het verraad van links" (2007)[2]. Het boek behandelt de verhouding tussen socialisme en godsdienst in Nederland van de tijd van predikant Domela Nieuwenhuis tot aan 2008. Uit onvrede over de geringe aandacht voor het boek, startte Brendel vervolgens een weblog met dezelfde naam.[3] Dit weblog werd later[bron?] hernoemd tot Carelbrendel.nl.

In 2010 schreef Brendel "De Onzichtbare Ayatollah", een boek waar ook Nahed Selim en Hans Jansen aan meewerkten.

Beschuldiging van Islamofobie[bewerken | brontekst bewerken]

In 2020 werd Carel Brendel door de links radicale website Grenzeloos in een verklaring neergezet als een bedenker van islamofobe complottheorieën. Het artikel werd door tientallen activistische organisaties ondertekend.[4]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]