Bob Wollek

Bob Wollek (Straatsburg, 4 november 1943 – Florida, 16 maart 2001) was een Franse autocoureur die vooral actief was in het sportwagenracen.

Lagere klassen[bewerken | brontekst bewerken]

Na een korte skicarrière, afgebroken door een kwetsuur, ging hij zich volledig toeleggen op de autosport.

In 1968 eindigde hij als tweede achter François Migault in le Volant de l'ACO op het circuit van Bugatti (Le Mans).

Later dat jaar won hij de Alpine Trofee Le Mans waardoor hij mocht deelnemen aan 24 uur van Le Mans van dat jaar. Hij eindigde als elfde en werd tweede in zijn klasse.

Ondanks bescheiden resultaten in 1969 in het Formule France kampioenschap nam hij een jaar later deel aan het Franse Formule 3 kampioenschap.

In 1971 nam hij deel aan het Europees Kampioenschap Formule 2 als teammaat van Tim Schenken voor het Rondel team van Ron Dennis, de latere teambaas van McLaren. Alleen in Oostenrijk slaagde hij er in om één puntje te scoren.

Ook in 1972 bleef hij bij Rondel in het Europees Kampioenschap Formule 2. Hij behaalde 21 punten, podiumplaatsen in Hockenheim en Albi en zelfs een overwinning in Imola. Dit alles was goed voor een zevende plaats in de eindstand.

Maar ondanks deze beloftevolle resultaten, borg Bob Wollek zijn Formule 1-ambities op en legde zich vanaf nu toe op het Sportwagen gebeuren.

Sportwagens[bewerken | brontekst bewerken]

Hij won vier keer de 24 uren van Daytona (1983, 1985, 1989 en 1991). Daarmee is hij na Hurley Haywood en Scott Pruett de rijder die deze race het vaakst wist te winnen. Hij deelt dit record met Pedro Rodríguez, Peter Gregg en Rolf Stommelen.

Zeven weken na zijn tweede zege in de 24 uren van Daytona behaalde hij in 1985 ook zijn enige zege in de 12 uren van Sebring.

Hij won o.a. ook bekende sportwagenraces zoals de 1000 km van Brands Hatch (1986), de 1000 km van Monza (1983), de 1000 km van Mugello (1983), de 1000 km van de Nürburgring (1979 op de Nordschleife), de 1000 km van Spa (1985) en de 1000 km Suzuka (1981 en 1994).

Tussen 1975 en 1983 was hij actief in het Deutsche Rennsport Meisterschaft en behaalde er twee maal de titel (1982 en 1983).

Ook behaalde hij verschillende overwinningen in de Interserie.

24 uren van Le Mans[bewerken | brontekst bewerken]

Bob Wollek nam 30 keer deel aan de 24 uren van Le Mans. Alleen Henri Pescarolo deed beter met 33. Merkwaardig genoeg behaalde hij geen enkele keer de overwinning. Met zijn zes podiumplaatsen (vier keer tweede en tweemaal derde) is hij de rijder met het grootst aantal podiumplaatsen zonder ooit de zege de behalen. Het Britse tijdschrift Autosport plaatste hem daardoor op de tweede plaats van de lijst van The greatest sportscar drivers never to win the Le Mans 24 Hours (op de eerste plaats stond Stirling Moss)^[1].

Vooral in 1997 en 1998 was hij dicht bij een zege. Na meer dan 12 uur aan de leiding te hebben gereden en met minder dan acht uren te gaan, ging Wollek in 1997 in de bocht van Arnage, één van de traagste bochten van het circuit, om onduidelijke redenen van de baan. Later zei hij hierover het volgende:^[2]

Ik denk nog steeds aan die race. Soms slaap ik 's nachts niet als ik eraan denk en begin te zweten. Hoe ging het mis in Arnage? Een stomme bocht met 80 km/u, de makkelijkste van allemaal... Hoe? Hoe? Hoe? Dan voel en hoor ik onbewust een geluid, een mechanisch geluid, net voordat ik de baan verlaat. Kijk, ik heb gezworen het nooit te schrijven, maar ik denk dat ik onschuldig was bij dat ongeluk. De auto had een technisch mankement, dat moet het geweest zijn! Maar ik heb dit nooit tegen Norbert Singer gezegd, en hij heeft dit ook nooit tegen mij gezegd. Maar na het ongeluk bleef ik vertrouwen houden in mijn kwaliteiten, en dat is toch iets vreemds, vind je niet? Maar de nachtmerries over wat er in Arnage gebeurde, lieten me nooit los. Tot op de dag van vandaag!

In 1998 lag het team van Bob Wollek op de tweede plaats op korte afstand van hun ploegmaats bij Porsche AG. Net op het moment dat de leidende Porsche een probleem had, ging Jörg Müller, één van de twee co-rijders van Wollek, van de baan en beschadigde de bodemplaat van de wagen. Zonder de tijd die verloren werd om deze te herstellen, hadden zij op dat moment de leiding van de wedstrijd kunnen overnemen.

Overlijden[bewerken | brontekst bewerken]

Wollek kwam om het leven toen hij op 16 maart 2001 na de trainigsritten voor de 12 uren van Sebring werd aangereden door een wagen toen hij met de fiets terugreed naar zijn hotel. Hij overleed op weg naar het ziekenhuis. Bob Wollek was 57 jaar.

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

24 uren van Le Mans^[3][4][bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Nummer	Team	Co-rijders	Wagen	Klasse	Startplaats	Ronden	Positie	Achterstand op winnaar	Pos.Klasse
1968	#53	Trophée Le Mans-Alpine	Christian Ethuin	Alpine A210	Prototype 1300	42e	282	11e	49 ronden	2e
1969	#45	Société des Automobiles Alpine	Jean-Claude Killy	Alpine A210	Prototype 1600	34e	242	OPG
1973	#14	Equipe Matra	Patrick Depailler	Matra MS670B	Sports 3000	7e	84	OPG
1974	#8	Equipe Gitanes	Jean-Pierre Jaussaud José Dolhem	Matra MS670B	S - Sport 3000	5e	120	OPG
1975	#78	Ecurie Robert Buchet - Cyril Grandet	Cyril Grandet	Porsche 911 Carrera RS	GT Series	39e	294	DISa
1976	#65	Porsche Kremer Racing	Didier Pironi 'Marie-Claude Beaumont'	Porsche 934	Groep 4 Grand Touring	20e	271	19e	79 ronden	4e
1977	#58	Porsche Kremer Racing	Jean-Pierre 'Steve' Wielemans Philippe Gurdjian	Porsche 934	Groep 4 Grand Touring	17e	299	7e	44 ronden	1e
1978	#6	Martini Racing Porsche System	Jurgen Barth Jacky Ickx	Porsche 936/78	Groep 6 Sports +2000	4e	365	2e	5 ronden	2e
1979	#14	Essex-Porsche	Hurley Haywood	Porsche 936/78	Groep 6 Sports +2000	1e	236	OPG
1980	#45	Gelo Racing Team	Helmut Kelleners	Porsche 935/80	Groep 5	10e	191	OPG
1981	#10	Kremer Racing	Xavier Lapeyre Guy Chasseuil	Porsche 917 K/81	Groep 6 Sports +2000	18e	82	OPG
1982	#4	Belga Team - Joest Racing	Jean-Michel Martin Philippe Martin	Porsche 936C	Groep C	3e	314	OPG
1983	#8	Sorga S.A.	Klaus Ludwig Stefan Johansson	Porsche 956	Groep C	5e	355	6e	16 ronden	6e
1984	#4	Martini Racing	Alessandro Nannini	Lancia LC 2/84	Groep C1	1e	326	8e	34 ronden	8e
1985	#4	Martini-Lancia	Alessandro Nannini Lucio Cesario	Lancia LC 2 83/85	Groep C1	3e	360	6e	14 ronden	6e
1986	#2	Rothmans Porsche	Jochen Mass Vern Schuppan	Porsche 962C	Groep C1	1e	180	ONG
1987	#18	Rothmans Porsche AG	Jochen Mass Vern Schuppan	Porsche 962C	Groep C1	1e	16	OPG
1988	#18	Porsche AG	Sarel van der Merwe Vern Schuppan	Porsche 962C	Groep C1	2e	192	OPG
1989	#9	Joest Racing	Hans-Joachim Stuck	Porsche 962C	Groep C1	5e	383	3e	7 ronden	3e
1990	#9	Joest Porsche Racing	'John Winter' Stanley Dickens	Porsche 962C	Groep C1	18e	346	8e	13 ronden	8e
1991	#34	Silk Cut Jaguar	Teo Fabi Kenny Acheson	Jaguar XJR-12 LM	Group C/1990	27e	359	3e	4 ronden	3e
1992	#54	Courage Compétition	Henri Pescarolo Jean-Louis Ricci	Cougar C28S	Group C/Porsche	13e	335	6e	17 ronden	1e
1993	#18	Joest Racing	Ronny Meixner Henri Pescarolo	Porsche 962C	Group C1/1990	8e	352	9e	24 ronden	4e
1994	#4	Nisso Trust Racing Team	Steven Andskär George Fouché	Toyota 94C-V	LMP1/C90	8e	329	4e	16 ronden	2e
1995	#13	Courage Compétition	Mario Andretti Éric Hélary	Courage C34	WSC	3e	298	2e	1 ronde	1e
1996	#25	Porsche AG	Hans-Joachim Stuck Thierry Boutsen	Porsche 911 GT1	GT1	4e	353	2e	1 ronde	1e
1997	#25	Porsche AG	Hans-Joachim Stuck Thierry Boutsen	Porsche 911 GT1	Le Mans GT-1	2e	238	OPG
1998	#25	Porsche AG	Jörg Müller Uwe Alzen	Porsche 911 GT1-98	Le Mans GT1	4e	350	2e	1 ronde	2e
1999	#80	Champion Racing Dave Maraj	Dirk Müller Bernd Maylander	Porsche 996 GT3-R	Le Mans GT	44e	293	19e	73 ronden	2e
2000	#83	Dick Barbour Racing	Dirk Müller Lucas Luhr	Porsche 911 GT3-R	Le Mans GT	38e	320	DISb

^a onreglementaire olieverversing
^b onreglementaire benzinetank