Bert van Marwijk

Bert van Marwijk
Van Marwijk, bondscoach van Australië (2018)
Persoonlijke informatie
Volledige naam Lambertus van Marwijk
Geboortedatum 19 mei 1952
Geboorteplaats Deventer, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 181 cm
Been Links
Positie Aanvaller, middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1988
Huidige club Vlag van Nederland MVV Maastricht
Functie Leercoach[1]
Jeugd
1959–1961
1961–1969
Vlag van Nederland VV Activia
Vlag van Nederland Go Ahead Eagles
Senioren
Seizoen Club W (G)
1969–1975
1975–1978
1978–1986
1986–1987
1987–1988
Vlag van Nederland Go Ahead Eagles
Vlag van Nederland AZ '67
Vlag van Nederland MVV
Vlag van Nederland Fortuna Sittard
Vlag van België FC Assent
146(16)
69(20)
225(35)
11(1)
17(0)
Interlands
1975 Vlag van Nederland Nederland 1(0)
Getrainde teams
1982–1986
1986–1990
1990–1991
1991–1995
1995–1998
1997–2000
2000–2004
2004–2006
2007–2008
2008–2012
2013–2014
2015
2015–2017
2018
2018–2019
2019
2020–2022
2022–
Vlag van Nederland MVV (jeugd)
Vlag van Nederland SV Meerssen (jeugd)
Vlag van België FC Herderen
Vlag van Nederland RKVCL Limmel
Vlag van Nederland SV Meerssen
Vlag van Nederland Fortuna Sittard
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Duitsland HSV
Vlag van Nederland Go Ahead Eagles (adviseur)
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië
Vlag van Australië Australië
Vlag van Nederland PSV (adviseur)
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten VAE
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten VAE
Vlag van Nederland MVV Maastricht (adviseur)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Lambertus ("Bert") van Marwijk (Deventer, 19 mei 1952) is een Nederlands voetbaltrainer en voormalig voetballer. Hij speelde onder meer voor Go Ahead Eagles, AZ, MVV en Fortuna Sittard. Ook speelde hij voor het Nederlands elftal. In 1988 zette hij een punt achter zijn carrière en begon hij een loopbaan als trainer.

Op het Europese toneel wist hij met Feyenoord in 2002 de UEFA Cup te winnen. Van 2008 tot 2012 was hij bondscoach van het Nederlands elftal, waarmee hij op het wereldkampioenschap voetbal 2010 verliezend finalist was. Het EK van 2012 verliep niet naar wens en in september 2013 ging hij aan de slag bij het Duitse Hamburger SV. Zijn tweede Bundesliga avontuur, na Borussia Dortmund in 2004-2006. Op 15 februari 2014 werd hij bij HSV ontslagen na een reeks teleurstellende resultaten.[2] Op 25 augustus 2015 werd bekend dat Van Marwijk een eenjarig contract had getekend als bondscoach van Saoedi-Arabië. Hij wist zich te plaatsen voor het WK, maar toch werd zijn contract niet verlengd vanwege onenigheid over persoonlijke eisen. In januari 2018 werd bekend dat hij toch naar dat WK in Rusland zou gaan, maar dan als bondscoach van Australië.

Als speler[bewerken | brontekst bewerken]

Clubvoetbal[bewerken | brontekst bewerken]

Van Marwijk begon met voetballen bij de jeugd van vv Activia in Twello en werd als 9-jarige jongen door Go Ahead Eagles geselecteerd voor de jeugdopleiding. Als aanvaller en middenvelder speelde hij 390 wedstrijden in de Eredivisie, onder andere bij Go Ahead Eagles, AZ '67, MVV en Fortuna Sittard. Met AZ '67 won Van Marwijk 1978 de KNVB Beker. Hij speelde één interland in 1975.

Nederlands elftal[bewerken | brontekst bewerken]

Aad Goedhart en Bert van Marwijk (r.)(1976)

Aan het eind van zijn laatste seizoen voor de Go Ahead Eagles (30 mei 1975) werd Van Marwijk door toenmalig bondscoach George Knobel opgeroepen voor de vriendschappelijke wedstrijd tegen Joegoslavië. Hij startte samen met mede-debutant Henk van Rijnsoever van AZ '67 in de basis. In het Partizan-stadion zagen 25.000 toeschouwers hoe Savic (12 ') en Danilo Popivoda (18 ') Joegoslavië al ver voor rust op een 2-0-voorsprong zetten. In de rust werd Van Marwijk gewisseld voor een andere debutant, Nico Jansen. In de 81e minuut zette Izevic de eindstand van 3-0 op het bord. Dit was tevens de laatste wedstrijd van Van Marwijk voor het Nederlands elftal[3]

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Wedstrijden Doelpunten Competitie
1969/70 Vlag van Nederland Go Ahead 0 0 Eredivisie
1970/71 Vlag van Nederland Go Ahead 15 2 Eredivisie
1971/72 Vlag van Nederland Go Ahead 39 4 Eredivisie
1972/73 Vlag van Nederland Go Ahead Eagles 35 3 Eredivisie
1973/74 Vlag van Nederland Go Ahead Eagles 27 2 Eredivisie
1974/75 Vlag van Nederland Go Ahead Eagles 30 5 Eredivisie
1975/76 Vlag van Nederland AZ '67 22 6 Eredivisie
1976/77 Vlag van Nederland AZ '67 27 9 Eredivisie
1977/78 Vlag van Nederland AZ '67 20 5 Eredivisie
1978/79 Vlag van Nederland MVV 32 1 Eredivisie
1979/80 Vlag van Nederland MVV 32 7 Eredivisie
1980/81 Vlag van Nederland MVV 12 0 Eredivisie
1981/82 Vlag van Nederland MVV 30 1 Eredivisie
1982/83 Vlag van Nederland MVV 27 8 Eerste divisie
1983/84 Vlag van Nederland MVV 31 15 Eerste divisie
1984/85 Vlag van Nederland MVV 31 1 Eredivisie
1985/86 Vlag van Nederland MVV 30 2 Eredivisie
1986/87 Vlag van Nederland Fortuna Sittard 11 1 Eredivisie
1987/88 Vlag van België FC Assent 17 0 Tweede klasse
Totaal 468 72

Als trainer[bewerken | brontekst bewerken]

Van Marwijk begon zijn trainerscarrière in eigen land, bij de jeugd van MVV en SV Meerssen. In 1990 werd hij in België trainer van de eerste ploeg van FC Herderen in Tweede Provinciale, maar dat eerste seizoen degradeerde hij al. Hij keerde terug naar Nederland waar hij trainer werd van amateurclubs RKVCL Limmel en daarna SV Meerssen.

Fortuna Sittard[bewerken | brontekst bewerken]

Als trainer haalde hij met het bescheiden Fortuna Sittard in het seizoen 1997/1998 de 7e plaats in de Eredivisie en de finale van de KNVB beker in 1999. In dat seizoen speelden ook spelers als Mark van Bommel, Kevin Hofland en Wilfred Bouma in het elftal van Fortuna.

Feyenoord[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf de zomer van 2000 was Van Marwijk de nieuwe coach van Feyenoord, als opvolger van Leo Beenhakker. In het eerste seizoen onder Van Marwijk eindigde de stadionclub als 2de in de competitie en haalde het de kwartfinale in de KNVB Beker. Europees verliep het seizoen wisselvallig: Vooraf hoopte Feyenoord de poulefase van de Champions League te bereiken, maar het werd al in de 3de kwalificatievoorronde uitgeschakeld door het Oostenrijkse SK Sturm Graz. Het wist daarna nog wel de 3de ronde van de UEFA Cup te bereiken, waarin het werd geëlimineerd door VfB Stuttgart.

In het seizoen 2001-02 begroette Van Marwijk bij Feyenoord tal van nieuwe spelers, waaronder Pierre van Hooijdonk, Shinji Ono en de latere wereldster Robin van Persie. Feyenoord sloot het seizoen af als derde in de competitie en werd in de beker wederom in de kwartfinale uitgeschakeld. Tevens werd de Champions League-poule niet overleefd, maar dankzij een overwinning op Spartak Moskou werd Feyenoord wel derde en stroomde het in de 16de finale van de UEFA Cup in. Via SC Freiburg, Glasgow Rangers, PSV, Inter Milaan en Borussia Dortmund (Finale, 3-2) wist Feyenoord dit toernooi verrassend te winnen. In de finale in de eigen Kuip scoorden Pierre van Hooijdonk (2x) en Jon Dahl Tomasson de doelpunten voor Feyenoord. Het winnen van de UEFA Cup betekende de 1ste Europese prijs voor Feyenoord sinds 1974.

Na het succes van het winnen van de UEFA Cup speelde Feyenoord in zomer van 2002 het prestigieuze duel om de UEFA Super Cup tegen Champions League-winnaar Real Madrid. Binnen 25 minuten keek Feyenoord al tegen een 2-0 achterstand aan, maar via een vrije trap van Van Hooijdonk wist Feyenoord in de 56ste minuut de aansluitingstreffer te maken. In de 60ste minuut maakte Madrid echter de 3-1, wat ook de eindstand bleek. In de Eredivisie werd Feyenoord dat seizoen alweer 3de, op slechts 4 punten van kampioen PSV. Het KNVB-Beker seizoen 2002-03 bleek verder een zeer succesvolle voor de club. Via AGOVV Apeldoorn, Vitesse en AFC Ajax werd namelijk de finale bereikt. Deze werd in de eigen Kuip echter ruim met 1-4 verloren van FC Utrecht. In Europa wist Feyenoord haar kunstje van vorig seizoen niet te herhalen: Nadat het via Fenerbahçe SK de poulefase van de Champions League wist te behalen, werd het hierin laatste, wat Europese uitschakeling betekende.

Het laatste seizoen van Bert van Marwijk bij Feyenoord, 2003-04, bleek uiteindelijk het minst succesvolle. Feyenoord werd voor de 3de achtereenvolgende keer 3de in de competitie en werd ook voor de 3de keer in vier jaar tijd uitgeschakeld in de kwartfinale van de KNVB-Beker. In de UEFA Cup was Feyenoord al voor de winter klaar. In de 1ste ronde wist het zich nog nipt te ontdoen van het Oostenrijkse FC Kärnten, maar een ronde later werd het alsnog uitgeschakeld door het Tsjechische FK Teplice.

In de zomer van 2004 werd bekend dat Van Marwijk Feyenoord na 4 seizoen ging verlaten en ging tekenen bij de Duitse grootmacht Borussia Dortmund.

Borussia Dortmund[bewerken | brontekst bewerken]

Bert van Marwijk tijdens zijn trainerschap van Borussia Dortmund.

Sinds de zomer van 2004 was hij in dienst als trainer van Borussia Dortmund; dit dienstverband duurde tot 18 december 2006. Kort na aanvang van zijn trainerschap werd bekend dat Dortmund met grote financiële problemen te kampen had en dat er daardoor weinig ruimte was om nieuwe spelers aan te trekken. In zijn eerste seizoen werd Borussia 7de in de competitie, terwijl in de DFB-Pokal de achtste finale werd bereikt. In het tweede volledige seizoen onder Van Marwijk konden Die Borussen wederom geen Europees voetbal bewerkstelligen, het werd weer 7de. In de strijd om de beker ging het team van Van Marwijk al in de 1ste ronde onderuit, tegen toenmalig derdeklasser Eintracht Braunschweig.

Hoewel er in de eerste twee seizoenen met Van Marwijk aan het roer geen Europees voetbal werd behaald, behield het bestuur in de zomer van 2006 het vertrouwen in de oefenmeester, ondanks het feit dat zijn positie meermalen ter discussie stond. In het derde seizoen was echter al snel duidelijk dat het team zich opnieuw niet kon mengen in de strijd om de bovenste plaatsen. Omdat Borussia ook snel uitgeschakeld werd in de beker, besloot het bestuur van Borussia Dortmund om de samenwerking met Van Marwijk op 18 december, na tweeënhalf jaar, te beëindigen.

Terugkeer bij Feyenoord[bewerken | brontekst bewerken]

In juni 2007 voerde Van Marwijk verkennende gesprekken met zijn voormalige werkgever Feyenoord over een eventuele terugkeer bij de Rotterdamse club. Op 14 juni werd bekendgemaakt dat Van Marwijk voor twee seizoenen heeft getekend bij Feyenoord.[4]

In de zomer van 2007 volgde een hele rits ervaren spelers Van Marwijk naar Feyenoord. Onder anderen Tim de Cler, Giovanni van Bronckhorst, Kevin Hofland en Roy Makaay tekenden in de Kuip. De competitie begon voortvarend. De eerste helft van de competitie werd afgesloten op een gedeelde koppositie met PSV. In de tweede helft kwam de klad er echter in. Feyenoord leed steeds meer puntverlies en zou uiteindelijk als 6de eindigen in het seizoen 2007 - 2008.

In dit seizoen wist Feyenoord onder leiding van Van Marwijk echter wel haar eerste prijs sinds 2002 (UEFA Cup) in de wacht te slepen; in de finale van de KNVB Beker werd met 2-0 van Roda JC gewonnen in de Kuip. In rondes daarvoor had Feyenoord thuis al gewonnen van FC Utrecht (3-0), FC Groningen (3-1), FC Zwolle (2-1) en NAC Breda (2-0). Uit werd gewonnen van amateurclub SV Deurne (0-4).

Daarvoor was op 31 maart 2008 al bekend geworden dat Van Marwijk zijn contract bij Feyenoord niet zou uitdienen, omdat hij per 1 juli 2008 Marco van Basten opvolgde als bondscoach van het Nederlands voetbalelftal. Hij tekende een contract voor twee jaar.

Bondscoach[bewerken | brontekst bewerken]

Na het Europees kampioenschap voetbal 2008 werd Van Marwijk bondscoach van het Nederlands voetbalelftal. Hij is de opvolger van Marco van Basten die na het EK voetbal 2008 opstapte als bondscoach en trainer werd van AFC Ajax. Ruud van Nistelrooij bedankte voor het Nederlands voetbalelftal, omdat hij het drukke programma van het Nederlands voetbalelftal niet kon combineren met het programma van Real Madrid.[5]

Voor de eerste oefenwedstrijd op 20 augustus 2008 riep hij Mark van Bommel op in de voorlopige selectie.[6] Mark van Bommel wilde onder Marco van Basten niet meer spelen voor het Nederlands voetbalelftal. Nederland plaatste zich voor het wereldkampioenschap voetbal 2010 door in de kwalificatie alle acht wedstrijden te winnen.

Begin juni 2010 reisde het Nederlands Elftal af naar Zuid-Afrika voor de eindronde van het WK voetbal. Nederland eindigde als eerste in poule E. In de achtste finale moest het elftal het opnemen tegen Slowakije. Deze werd gewonnen met 2-1 waarna de kwartfinale tegen Brazilië volgde. Deze werd ook gewonnen met 2-1. In de halve finale was Uruguay de tegenstander. Na deze wedstrijd met 3-2 gewonnen te hebben trad het team in de finale op 11 juli 2010 aan tegen Spanje. Die wedstrijd verloor Nederland met 0-1. Bij terugkeer in Nederland werd hij samen met aanvoerder Giovanni van Bronckhorst geridderd door demissionair minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Ab Klink, en werd er vervolgens een rondvaart genoten door het centrum van Amsterdam en een huldiging op het Museumplein waar ongeveer 750.000 mensen op af kwamen.

Sinds zijn eerste wedstrijd als bondscoach heeft Van Marwijk acht keer verloren: een vriendschappelijke thuiswedstrijd tegen Australië, de finale van het WK voetbal 2010 tegen Spanje, een kwalificatiewedstrijd voor het EK voetbal 2012 tegen Zweden, een 3-0 nederlaag tegen Duitsland en een 1-2 nederlaag tegen Bulgarije in een vriendschappelijke thuiswedstrijd in aanloop naar het EK 2012, een 0-1 nederlaag tegen Denemarken op het EK 2012, een 1-2 nederlaag tegen Duitsland op het EK 2012 en een 1-2 nederlaag tegen Portugal op het EK 2012.

In augustus 2011 bereikte het Nederlands elftal onder zijn leiding voor het eerst de eerste plaats op de wereldranglijst. Deze positie raakte het team in september alweer kwijt.

Op 2 september 2011 behaalde het Nederlands elftal onder zijn leiding de grootste zege uit de historie van het Nederlands elftal, namelijk door te winnen met 11-0 van San Marino.

Op 8 december 2011 verlengde bondscoach Bert van Marwijk zijn contract tot 2016.[7]

Op 17 juni 2012 diende Bert van Marwijk na een teleurstellend EK 2012, waarin het Nederlands Elftal in de groepsfase werd uitgeschakeld, zijn ontslag in. Van Marwijk werd opgevolgd door Louis van Gaal.[8]

Hamburger SV[bewerken | brontekst bewerken]

Van Marwijk tekende eind september 2013 een contract tot medio 2015 bij Hamburger SV. Hij volgde de ontslagen Thorsten Fink op. HSV stond op dat moment op de zestiende plaats in de Bundesliga. Zijn ontslag volgde op zaterdag 15 februari 2014, kort na het verlies tegen hekkensluiter Eintracht Braunschweig (4-2). Dat was de achtste nederlaag op rij. Van Marwijk was slechts 143 dagen in dienst bij HSV en zat tegen Braunschweig voor de honderdste keer als trainer op de bank in de hoogste afdeling van het Duitse betaalde voetbal.

Saoedi-Arabië[bewerken | brontekst bewerken]

Op 25 augustus 2015 werd bekend dat Van Marwijk een eenjarig contract had getekend als bondscoach van Saoedi-Arabië. Kwalificatie voor de finalepoule voor het WK van 2018 leverde weinig problemen, de ploeg was daardoor ook automatisch geplaatst voor de Aziatische Spelen in 2019. Saoedi-Arabië wist zich voor het eerst sinds 2006 te kwalificeren voor de WK-eindronde, het werd tweede in hun groep achter Japan. Desondanks stapte Van Marwijk op samen met zijn assistenten, schoonzoon Mark van Bommel en Roel Coumans, omdat hij het niet eens werd met de nationale voetbalbond van het land (SAFF) over een nieuw contract. Volgens Van Marwijk kwam de Saoedische voetbalbond opeens met nieuwe eisen. Hij werd opgevolgd door Edgardo Bauza.

Australië[bewerken | brontekst bewerken]

Eind januari 2018 werd bekend dat hij de nieuwe bondscoach van Australië zou worden voor het komende wereldkampioenschap voetbal van 2018. Mark van Bommel was hier wederom een van zijn assistenten.[9] In de eerste wedstrijd bij de WK-eindronde, op zaterdag 16 juni, verloor zijn ploeg met 2-1 van Frankrijk door goals van Antoine Griezmann (penalty) en een eigen goal van Aziz Behich. De tweede wedstrijd werd met 1-1 gelijkgespeeld tegen Denemarken. De derde en laatste poulewedstrijd werd met 0-2 verloren van Peru waardoor Australië met 1 punt laatste eindigde in poule C en dus in de poulefase was uitgeschakeld.

Verenigde Arabische Emiraten[bewerken | brontekst bewerken]

Op 20 maart 2019 tekende Van Marwijk een vierjarig contract als bondscoach van de Verenigde Arabische Emiraten.[10] Hij werd op 4 december 2019 al weer ontslagen, vanwege tegenvallende resultaten en het niet bereiken van de tweede ronde van de Gulf Cup.[11] Hij liet destijds weten waarschijnlijk niet terug te keren als trainer in de voetbalwereld. Wel functioneerde hij als adviseur van Mark van Bommel bij PSV.

Op 14 december 2020 werd echter bekend, iets meer dan een jaar na zijn vertrek, dat Van Marwijk terugkeert als bondscoach van de Verenigde Arabische Emiraten.[12] Op 15 juni 2021 won de Verenigde Arabische Emiraten in Dubai van Vietnam met 3-2. En plaatste zich als groepswinnaar voor de volgende ronde van het Aziatische WK- kwalificatietoernooi. Hij plaatste zich niet voor het WK in Qatar in 2022 en werd ontslagen in februari 2022.[13]

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Periode Club Land Competitie Functie
1982-1986 MVV Vlag van Nederland Nederland Jeugdtrainer
1986-1990 SV Meerssen Vlag van Nederland Nederland KNVB Amateurs Jeugdtrainer
1990-1991 FC Herderen Vlag van België België KBVB Amateurs Hoofdtrainer
1991-1995 RKVCL Limmel Vlag van Nederland Nederland KNVB Amateurs Hoofdtrainer
1995-1998 SV Meerssen Vlag van Nederland Nederland KNVB Amateurs Hoofdtrainer
1998-2000 Fortuna Sittard Vlag van Nederland Nederland Eredivisie Hoofdtrainer
2000-2004 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie Hoofdtrainer
2004-2006 Borussia Dortmund Vlag van Duitsland Duitsland Bundesliga Hoofdtrainer
2007-2008 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie Hoofdtrainer
2008-2012 Nederland Vlag van Nederland Nederland KNVB Bondscoach
2013-2014 Hamburger SV Vlag van Duitsland Duitsland Bundesliga Hoofdtrainer
2015 Go Ahead Eagles Vlag van Nederland Nederland Eredivisie Adviseur
2015-2017 Saoedi-Arabië Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië SAAF Bondscoach
2018 Australië Vlag van Australië Australië FFA Bondscoach
2018-2019 PSV Vlag van Nederland Nederland Eredivisie Adviseur
2019 Verenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten U.A.E. Football Association Bondscoach
2020–2022 Verenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten U.A.E. Football Association Bondscoach

Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

Lijst van interlands van Bert van Marwijk (als bondscoach van Nederland)
Datum Tijd* Plaats Soort wedstrijd Thuisteam Uitteam Resultaat Doelpuntenmakers
wo 20-08-2008 19:15 Moskou Vriendschappelijk Vlag van Rusland Rusland Vlag van Nederland Nederland 1-1 Robin van Persie ('24), Konstantin Zyrjanov ('78)
za 06-09-2008 20:45 Eindhoven Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Australië Australië 1-2 Klaas-Jan Huntelaar ('6), Harry Kewell ('45/pen), Joshua Kennedy ('76)
wo 10-09-2008 20:30 Skopje WK-kwalificatie Vlag van Macedonië Macedonië Vlag van Nederland Nederland 1-2 John Heitinga ('46), Rafael van der Vaart ('60), Goran Pandev ('78/pen)
za 11-10-2008 20:45 Rotterdam WK-kwalificatie Vlag van Nederland Nederland Vlag van IJsland IJsland 2-0 Joris Mathijsen ('15), Klaas-Jan Huntelaar ('65)
wo 15-10-2008 19:00 Oslo WK-kwalificatie Vlag van Noorwegen Noorwegen Vlag van Nederland Nederland 0-1 Mark van Bommel ('63)
wo 19-11-2008 20:45 Amsterdam Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Zweden Zweden 3-1 Robin van Persie ('32,'48), Dirk Kuijt ('90+2), Kim Källström ('50)
wo 11-02-2009 20:15 Tunis Vriendschappelijk Vlag van Tunesië Tunesië Vlag van Nederland Nederland 1-1 Klaas-Jan Huntelaar ('63), Jamel Saihi ('67)
za 28-03-2009 20:45 Amsterdam WK-kwalificatie Vlag van Nederland Nederland Vlag van Schotland Schotland 3-0 Klaas-Jan Huntelaar ('29), Robin van Persie ('45+1), Dirk Kuijt ('76/pen)
wo 01-04-2009 20:45 Amsterdam WK-kwalificatie Vlag van Nederland Nederland Vlag van Macedonië Macedonië 4-0 Dirk Kuijt ('16, '41), Klaas-Jan Huntelaar ('25), Rafael van der Vaart ('88)
za 06-06-2009 20:45 Reykjavik WK-kwalificatie Vlag van IJsland IJsland Vlag van Nederland Nederland 1-2 Nigel de Jong ('9), Mark van Bommel ('16), Kristján Örn Sigurðsson ('88)
wo 10-06-2009 20:45 Rotterdam WK-kwalificatie Vlag van Nederland Nederland Vlag van Noorwegen Noorwegen 2-0 André Ooijer ('33), Arjen Robben ('51)
wo 12-08-2009 20:45 Amsterdam Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Engeland Engeland 2-2 Dirk Kuijt ('10), Rafael van der Vaart ('37), Jermain Defoe ('49, '77)
za 05-09-2009 14:00 Enschede Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Japan Japan 3-0 Robin van Persie ('69), Wesley Sneijder ('73), Klaas-Jan Huntelaar ('87)
wo 09-09-2009 20:30 Glasgow WK-kwalificatie Vlag van Schotland Schotland Vlag van Nederland Nederland 0-1 Eljero Elia ('81)
za 10-10-2009 10:30 Sydney Vriendschappelijk Vlag van Australië Australië Vlag van Nederland Nederland 0-0
za 14-11-2009 20:30 Pescara Vriendschappelijk Vlag van Italië Italië Vlag van Nederland Nederland 0-0
wo 18-11-2009 20:45 Heerenveen Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Paraguay Paraguay 0-0
wo 03-03-2010 20:45 Amsterdam Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 2-1 Dirk Kuijt ('40/pen), Klaas-Jan Huntelaar ('73), Carlos Bocanegra ('88)
wo 26-05-2010 20:00 Freiburg Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Mexico Mexico 2-1 Robin van Persie ('17, '44), Javier Hernández ('74)
di 01-06-2010 20:00 Rotterdam Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Ghana Ghana 4-1 Dirk Kuijt ('30), Rafael van der Vaart ('72), Asamoah Gyan ('78), Wesley Sneijder ('80), Robin van Persie ('87/pen)
za 05-06-2010 14:00 Amsterdam Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Hongarije Hongarije 6-1 Balázs Dzsudzsák ('6), Robin van Persie ('21), Wesley Sneijder ('56), Arjen Robben ('64, '79), Mark van Bommel ('71), Eljero Elia ('74)
ma 14-06-2010 13:30 Johannesburg WK 2010 Groepsfase Vlag van Nederland Nederland Vlag van Denemarken Denemarken 2-0 Daniel Agger ('47/e.d.), Dirk Kuijt ('85)
za 19-06-2010 13:30 Durban WK 2010 Groepsfase Vlag van Nederland Nederland Vlag van Japan Japan 1-0 Wesley Sneijder ('53)
do 24-06-2010 20:30 Kaapstad WK 2010 Groepsfase Vlag van Kameroen Kameroen Vlag van Nederland Nederland 1-2 Robin van Persie ('36), Samuel Eto'o ('65/pen), Klaas-Jan Huntelaar ('83)
ma 28-06-2010 16:00 Durban WK 2010 1/8e finale Vlag van Nederland Nederland Vlag van Slowakije Slowakije 2-1 Arjen Robben ('18), Wesley Sneijder ('84), Róbert Vittek ('90+4/pen)
vr 02-07-2010 16:00 Port Elizabeth WK 2010 1/4e finale Vlag van Nederland Nederland Vlag van Brazilië Brazilië 2-1 Robinho ('10), Wesley Sneijder ('53, '68)
di 06-07-2010 20:30 Kaapstad WK 2010 1/2e finale Vlag van Uruguay Uruguay Vlag van Nederland Nederland 2-3 Giovanni van Bronckhorst ('18), Diego Forlán ('41), Wesley Sneijder ('70), Arjen Robben('73), Maximiliano Pereira ('90+2)
zo 11-07-2010 20:30 Johannesburg WK 2010 finale Vlag van Nederland Nederland Vlag van Spanje Spanje 0-1 (nv) Andrés Iniesta ('116)
wo 11-08-2010 Donetsk Vriendschappelijk Vlag van Oekraïne Oekraïne Vlag van Nederland Nederland 1-1 Jeremain Lens ('73), Oleksandr Aliejev ('74)
vr 03-09-2010 20:45 Serravalle EK-kwalificatie Vlag van San Marino San Marino Vlag van Nederland Nederland 0-5 Dirk Kuijt ('16/pen), Klaas-Jan Huntelaar (38', 48', 67'), Ruud van Nistelrooij (90')
di 07-09-2010 20:30 Rotterdam EK-kwalificatie Vlag van Nederland Nederland Vlag van Finland Finland 2-1 Huntelaar ('7, '17), Mikael Forssell ('19)
vr 08-10-2010 20:30 Chisinau EK-kwalificatie Vlag van Moldavië Moldavië Vlag van Nederland Nederland 0-1 Klaas-Jan Huntelaar ('37)
di 12-10-2010 20:30 Amsterdam EK-kwalificatie Vlag van Nederland Nederland Vlag van Zweden Zweden 4-1 Klaas-Jan Huntelaar, ('4,'55) Ibrahim Afellay, ('37,'59)Andreas Granqvist, ('69)
wo 17-11-2010 20:30 Amsterdam Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Turkije Turkije 1-0 Klaas-Jan Huntelaar ('52)
wo 09-02-2011 20:30 Eindhoven Vriendschappelijk Vlag van Nederland Nederland Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 3-1 Wesley Sneijder ('28), Klaas-Jan Huntelaar ('48), Dirk Kuijt ('71), Marko Arnautović ('84)
vr 25-03-2011 20.30 Boedapest EK-kwalificatie Vlag van Hongarije Hongarije Vlag van Nederland Nederland 0-4 Rafael van der Vaart ('8), Ibrahim Afellay ('45), Dirk Kuijt ('54), Robin van Persie ('62)
di 29-03-2011 20.30 Amsterdam EK-kwalificatie Vlag van Nederland Nederland Vlag van Hongarije Hongarije 5-3 Robin van Persie ('13), Wesley Sneijder ('61), Ruud van Nistelrooij ('72), Dirk Kuijt ('78, '80)
za 04-06-2011 21.10 Goiânia Vriendschappelijk Vlag van Brazilië Brazilië Vlag van Nederland Nederland 0-0
wo 08-06-2011 20.30 Montevideo Vriendschappelijk Vlag van Uruguay Uruguay Vlag van Nederland Nederland 1-1* Luis Alberto Suárez ('82), Dirk Kuijt (90+1) *Uruguay wint penaltyserie met 4-3
vr 02-09-2011 20.30 Eindhoven EK-kwalificatie Vlag van Nederland Nederland Vlag van San Marino San Marino 11-0 Robin van Persie ('7, '65, '67, '79), Wesley Sneijder ('12, '87), John Heitinga ('17), Dirk Kuijt ('49), Klaas-Jan Huntelaar ('56, '77), Georginio Wijnaldum ('90)
Lijst van interlands van Bert van Marwijk (als bondscoach van Saoedi-Arabië)
Datum Tijd* Plaats Soort wedstrijd Thuisteam Uitteam Resultaat
do 3-09-2015 18:40 Djedda WK 2018 kwalificatie Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië Vlag van Oost-Timor Oost-Timor 7-0

* tijd is Nederlandse tijd

Spelers Nederlands elftal onder Van Marwijk[bewerken | brontekst bewerken]

Bijgewerkt tot en met de wedstrijd van 2 juni 2012

Speler Club waar hij voor speelde bij eerste interland Tegenstander eerste interland onder Van Marwijk Aantal interlands onder Van Marwijk Goals
Ibrahim Afellay PSV Vlag van Rusland Rusland 28 3
Vurnon Anita Ajax Vlag van Mexico Mexico 3 0
Ryan Babel Liverpool FC Vlag van Australië Australië 15 0
Otman Bakkal PSV Vlag van Paraguay Paraguay 1 0
Mark van Bommel Bayern München Vlag van Rusland Rusland 28 3
Sander Boschker FC Twente Vlag van Ghana Ghana 1 0
Khalid Boulahrouz VfB Stuttgart Vlag van Macedonië Macedonië 7 0
Edson Braafheid Bayern München Vlag van Tunesië Tunesië 8 0
Wout Brama FC Twente Vlag van Paraguay Paraguay 2 0
Giovanni van Bronckhorst Feyenoord Vlag van Rusland Rusland 25 1
Eljero Elia Hamburger SV Vlag van Japan Japan 22 2
John Heitinga Atlético Madrid Vlag van Rusland Rusland 31 1
Klaas-Jan Huntelaar Ajax Vlag van Rusland Rusland 28 17
Luuk de Jong FC Twente Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 2 0
Nigel de Jong Hamburger SV Vlag van Rusland Rusland 22 1
Siem de Jong Ajax Vlag van Oekraïne Oekraïne 1 0
Tim Krul Newcastle United Vlag van Brazilië Brazilië 2 0
Dirk Kuijt Liverpool Vlag van Rusland Rusland 28 8
Glenn Loovens Celtic Vlag van Japan Japan 1 0
Dirk Marcellis PSV Vlag van IJsland IJsland 2 0
Joris Mathijsen Hamburger SV Vlag van Rusland Rusland 27 1
André Ooijer PSV Vlag van Rusland Rusland 15 1
Robin van Persie Arsenal Vlag van Rusland Rusland 23 10
Arjen Robben Real Madrid Vlag van Rusland Rusland 17 5
Edwin van der Sar Manchester United Vlag van IJsland IJsland 2 0
Wesley Sneijder Real Madrid Vlag van IJsland IJsland 20 8
Maarten Stekelenburg Ajax Vlag van Rusland Rusland 22 0
Kevin Strootman FC Utrecht Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 2 0
Henk Timmer Feyenoord Vlag van Australië Australië 2 0
Rafael van der Vaart Real Madrid Vlag van Rusland Rusland 25 4
Piet Velthuizen Vitesse Vlag van Japan Japan 1 0
Jan Vennegoor of Hesselink Celtic Vlag van Rusland Rusland 2 0
Michel Vorm FC Utrecht Vlag van Noorwegen Noorwegen 4 0
Gregory van der Wiel Ajax Vlag van Tunesië Tunesië 15 0
Demy de Zeeuw AZ Vlag van Rusland Rusland 11 0
Peter Wisgerhof FC Twente Vlag van Turkije Turkije 1 0
Royston Drenthe Hércules Alicante Vlag van Turkije Turkije 1 0
Georginio Wijnaldum PSV Vlag van San Marino San Marino 2 1
Jetro Willems PSV Vlag van Bulgarije Bulgarije 2 0
Luciano Narsingh sc Heerenveen Vlag van Slowakije Slowakije 2 0

Spelers die dikgedrukt en cursief zijn weergegeven, zijn gedebuteerd als speler van het Nederlands Elftal onder Bert van Marwijk.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Als speler

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Nederland AZ '67
KNVB beker 1x 1977/78
Vlag van Nederland MVV
Eerste divisie 1x 1983/84

Als trainer

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Nederland Feyenoord
Internationaal
UEFA Cup 1x 2001/02
Nationaal
KNVB beker 1x 2007/08
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Nederland Nederland
FIFA WK 1x Zilver 2010

Individueel

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

  • Van Marwijk is getrouwd met zijn jeugdliefde Marian.
  • Dochter Andra is getrouwd met voetbalcoach Mark van Bommel.
  • In 1975 won Van Marwijk met zijn vader het wereldkampioenschap klaverjassen.

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Op 13 juli 2010 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn bijdrage als Nederlandse bondscoach tijdens het wereldkampioenschap voetbal van 2010.[14]
  • Op 21 april 2011 werd in Deventer de officiële opening van het Bert van Marwijkplein verricht, door Van Marwijk zelf.[15]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Pim Verbeek
Trainer van Fortuna Sittard
sept.1997-2000
Opvolger:
Henk Duut
Voorganger:
Leo Beenhakker, Henk van Stee a.i.
Trainer van Feyenoord
2000-2004
Opvolger:
Ruud Gullit
Voorganger:
Matthias Sammer
Trainer van Borussia Dortmund
2004-nov.2006
Opvolger:
Thomas Doll
Voorganger:
Erwin Koeman, Leo Beenhakker a.i.
Trainer van Feyenoord
2007-2008
Opvolger:
Gertjan Verbeek
Voorganger:
Marco van Basten
Bondscoach van het Nederlands elftal
2008-2012
Opvolger:
Louis van Gaal
Voorganger:
Rodolfo Cardoso
Trainer van het Hamburger SV
2013-2014
Opvolger:
Mirko Slomka
Voorganger:
Faisal Al Baden
Bondscoach van het Saoedi-Arabisch elftal
2015-2017
Opvolger:
Edgardo Bauza
Voorganger:
Ange Postecoglou
Bondscoach van het Australisch elftal
2018
Opvolger:
Graham Arnold
Zie de categorie Bert van Marwijk van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.