Benzothiofeen

Benzothiofeen
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van benzothiofeen
Algemeen
Molecuulformule C8H6S
IUPAC-naam benzothiofeen
Molmassa 134,19824 g/mol
SMILES
C1=CC=C2C(=C1)C=CS2
InChI
1S/C8H6S/c1-2-4-8-7(3-1)5-6-9-8/h1-6H
CAS-nummer 95-15-8
EG-nummer 202-395-7
PubChem 7221
Wikidata Q419709
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
SchadelijkMilieugevaarlijk
Waarschuwing
H-zinnen H302 - H411
EUH-zinnen geen
P-zinnen P273
LD50 (ratten) (oraal) 1700 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 1,15 g/cm³
Smeltpunt 32 °C
Kookpunt 221 °C
Vlampunt 110 °C
Oplosbaarheid in water 0,13 g/L
Slecht oplosbaar in water
Brekingsindex 1,63
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Benzothiofeen is een heterocyclische aromatische verbinding met als brutoformule C8H6S. De stof komt voor als een witte vaste stof met een naftaleenachtige geur, die slecht oplosbaar is in water. Structureel gezien bestaat het uit een fusie van een benzeenring en een thiofeenring. Door de aromaticiteit is het een relatief stabiele verbinding, doch door aanwezigheid van enkele reactieve sites kunnen makkelijk reacties worden aangegaan, zoals de elektrofiele aromatische substitutie.

Benzothiofeen komt in de natuur voor als component in onder andere bruinkool, aardolie en stookolie.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Benzothiofeen kent als heterocyclische verbinding tal van derivaten, die onder meer als geneesmiddel worden gebruikt. Voorbeelden zijn raloxifeen, sertaconazol en zileuton. Verder wordt benzothiofeen gebruikt als uitgangsstof voor de synthese van insecticiden en de kleurstof thio-indigo.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]