Belgische hockeyploeg (mannen)

België
Bijnaam Red Lions
Associatie KBHB
Bondscoach Vlag van Nederland Michel van den Heuvel
Meeste interlands Marc Coudron (358)
FIH-wereldranglijst 2e (10 april 2023)
Eerste interland
Duitsland - België (1907)
Portaal  Portaalicoon   Sport

De Belgische hockeyploeg voor mannen is de nationale ploeg die België vertegenwoordigt tijdens interlands in het hockey. Ze heeft ook de bijnaam Red Lions. België is de regerende olympisch kampioen.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de Olympische Zomerspelen van 1920 (Antwerpen) behaalde de ploeg brons. Vervolgens heeft het tot 2007 geduurd voordat opnieuw een medaille tijdens een belangrijk toernooi werd gehaald. Op het Europees kampioenschap hockey in Manchester is opnieuw brons gehaald. Deze prestatie was tevens goed voor plaatsing voor de Olympische Spelen van 2008 in Peking. De Belgische hockeyploeg had namelijk voor het laatst bij de Olympische Zomerspelen 1976 in Montreal (Canada) deelgenomen aan de zomerspelen. Daarnaast debuteerden de mannen in 2012 bij het toernooi om de Champions Trophy.

De Belgische hockeyploeg werd vanaf eind 2010 door voormalig Australisch international Colin Batch geleid, hij volgde zijn landgenoot Adam Commens op. Batch kondigde in september 2012 zijn vertrek aan. Tussen 1 november 2012 en juli 2014 stonden de Red Lions onder leiding van de Nederlander Marc Lammers. In juli 2014 werd Jeroen Delmee de nieuwe bondscoach, die op zijn beurt een jaar later opgevolgd werd door de Nieuw-Zeelander Shane McLeod.

In augustus 2015 werd de ploeg vijfde op het Europees kampioenschap hockey mannen 2015. In december dat jaar behaalde het team zilver bij de afsluiting van de Hockey World League 2014-15. In juni 2016 volgde een vijfde plaats bij de Champions Trophy, in augustus dat jaar haalden de Red Lions zilver na verlies in de hockeyfinale op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro. In augustus 2017 behaalden ze ook zilver op het Europees kampioenschap hockey mannen 2017. In december 2018 werden ze wereldkampioen in India. In 2019 volgde de Europese titel nadat in de finale met 5-0 gewonnen werd van Spanje.

WK 2018[bewerken | brontekst bewerken]

België kwalificeerde zich voor het WK door in de Hockey World League bij de tien beste landen te eindigen. Op het WK werden ze in de poule C ingedeeld bij Canada, India en Zuid-Afrika. In deze poule eindigde ze tweede met zeven punten. Evenveel als India, maar zij hadden een beter doelsaldo. Door deze tweede plaats speelde België een extra match in de tweede ronde. In deze tweede ronde versloegen ze recordkampioen Pakistan met 5-0. In de kwartfinale nam België het vervolgens op tegen zesvoudig Europees kampioen Duitsland. De Red Lions wisten in deze wedstrijd tweemaal te scoren, doelpunten van Hendrickx en Boon. De wedstrijd eindigde op 1-2 in het voordeel van de Belgen. In de halve finale ging Engeland voor de bijl met een 0-6 score. De strijd om wereldtitel tegen Europees kampioen Nederland werd beslecht in de shoot-outs. Hierin kwam de Belgen eerst 0-2 achter, maar dankzij tussenkomsten van doelman Vanasch konden ze deze achterstand om bouwen tot 3-2 voorsprong. De Red Lions wisten zo voor de eerste maal een toernooi te winnen en bovendien werd Alexander Hendrickx medetopschutter met 7 doelpunten. Op 18 december werden de spelers gehuldigd op de Brusselse Grote Markt.

EK 2019[bewerken | brontekst bewerken]

Als gastland was België automatisch gekwalificeerd voor het EK. De Belgische mannen werden ingedeeld in een poule met Wales, Spanje en Engeland. Als gastland mocht België het kampioenschap openen. Het won deze openingswedstrijd met 5-0 van Spanje. Op de tweede speeldag had België niet veel moeite met Engeland en op de laatste speeldag van de poules ging Wales voor de bijl met 6-0. In de halve finale mocht België het opnemen tegen Europees recordhouder Duitsland. De Belgen kwamen eerst 0-2 achter, maar wisten in het derde en vierde kwart de achterstand nog om te buigen in een 4-2 overwinning. Doordat in de andere halve finale Nederland verslagen werd door Spanje, 3-4, mochten de Belgische mannen het opnieuw opnemen tegen de Spanjaarden. In de finale stond het na het tweede kwart reeds 4-0 in het voordeel van de Belgen. In het voorlaatste kwart kon Hendrickx de score nog verhogen naar 5-0. Dankzij deze overwinning werden de Belgen voor de eerste keer Europees kampioen en wisten ze zich zo ook rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Spelen 2020 in Tokio. Doelman Vincent Vanasch werd uitgeroepen tot beste doelman en Victor Wegnez tot beste speler van het tornooi. Tom Boon en Alexander Hendrickx werden samen met Mirco Pruyser en Pau Quemada topscorers van het toernooi.

EK 2021[bewerken | brontekst bewerken]

België werd op het EK 2021 in Amstelveen derde. Ze verloren in de halve finales van Nederland en wonnen van Engeland in de strijd om de bronzen medaille.

OS 2020[bewerken | brontekst bewerken]

De Belgen begonnen aan de Olympische Zomerspelen met het doel om goud te veroveren. Vijf jaar eerder hadden de Belgen immers al een olympische finale gespeeld, die verloren werd tegen Argentinië. In de groepsfase kenden de Red Lions weinig problemen en werden ze groepswinnaar. Enkel de Britten wisten de Belgen tot een gelijkspel te dwingen. In de kwartfinale was Spanje de tegenstander. De Spanjaarden gingen de rust in met een 0-1 voorsprong na een owngoal van de Belgen. In de tweede helft wisten de Red Lions deze achterstand echter om te buigen in een 3-1 winst. In de halve finale tegen India verliep de match gelijkaardig. Hoewel België al vroeg op voorsprong kwam, kwamen de Indiërs terug en maakten ze 1-1 en 1-2. Alexander Hendrickx zorgde er echter met een hattrick voor dat de Belgen 4-2 voorkwamen. John-John Dohmen bracht de 5-2 eindstand op het bord.

In de finale troffen de Belgen de Australiërs, die in hun halve finale Duitsland hadden verslagen. In het derde kwart kwamen de Belgen op voorsprong na een doelpunt van Florent van Aubel. De Australiërs reageerden echter het laatste kwart en kwamen op gelijke hoogte. Het bleef bij 1-1. Shoot-outs moesten dus beslissen over winst of verlies. Toen België 2-3 voorstond, moest Australië scoren. Het was Whetton die deze taak op zich nam, maar hij faalde, waardoor België virtueel gewonnen had. De videoscheidsrechter zag echter een fout van Vincent Vanasch op Whetton, waardoor de shoot-out hernomen mocht worden. In de herneming faalde Whetton opnieuw en België werd dus olympisch kampioen.

Erelijst Belgische hockeyploeg[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Champions Trophy Europees kampioenschap Olympische Spelen Wereldkampioenschap Hockey World League
Hockey Pro League
1908 geen deelname
1920 Brons OS 1920 Vlag van België Antwerpen
1928 4e OS 1928 Vlag van Nederland Amsterdam
1932 geen deelname
1936 9e OS 1936 Vlag van nazi-Duitsland Berlijn
1948 5e OS 1948 Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen
1952 9e OS 1952 Vlag van Finland Helsinki
1956 7e OS 1956 Vlag van Australië Melbourne
1960 11e OS 1960 Vlag van Italië Rome
1964 7e OS 1964 Vlag van Japan Tokio
1968 9e OS 1968 Vlag van Mexico Mexico-Stad
1970 5e EK 1970 Vlag van België Brussel
1971 geen deelname
1972 10e OS 1972 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland München
1973 8e WK 1973 Vlag van Nederland Amstelveen
1974 10e EK 1974 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Madrid
1975 geen deelname
1976 9e OS 1976 Vlag van Canada Montreal
1978 geen deelname geen deelname 14e WK 1978 Vlag van Argentinië Buenos Aires
1980 geen deelname geen deelname
1981 geen deelname
1982 geen deelname geen deelname
1983 geen deelname 8e EK 1983 Vlag van Nederland Amstelveen
1984 geen deelname geen deelname
1985 geen deelname
1986 geen deelname geen deelname
1987 geen deelname 10e EK 1987 Vlag van Sovjet-Unie Moskou
1988 geen deelname geen deelname
1989 geen deelname
1990 geen deelname geen deelname
1991 geen deelname 9e EK 1991 Vlag van Frankrijk Parijs
1992 geen deelname geen deelname
1993 geen deelname
1994 geen deelname 11e WK 1994 Vlag van Australië Sydney
1995 geen deelname 4e EK 1995 Vlag van Ierland Dublin
1996 geen deelname geen deelname
1997 geen deelname
1998 geen deelname geen deelname
1999 geen deelname 4e EK 1999 Vlag van Italië Padua
2000 geen deelname geen deelname
2001 geen deelname
2002 geen deelname 14e WK 2002 Vlag van Maleisië Kuala Lumpur
2003 geen deelname 6e EK 2003 Vlag van Spanje Barcelona
2004 geen deelname geen deelname
2005 geen deelname 4e EK 2005 Vlag van Duitsland Leipzig
2006 geen deelname geen deelname
2007 geen deelname Brons EK 2007 Vlag van Engeland Manchester
2008 geen deelname 9e OS 2008 Vlag van China Peking
2009 geen deelname 5e EK 2009 Vlag van Nederland Amstelveen
2010 geen deelname geen deelname
2011 geen deelname 4e EK 2011 Vlag van Duitsland Mönchengladbach
2012 5e CT 2012 Vlag van Australië Melbourne 5e OS 2012 Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen
2013 Zilver EK 2013 Vlag van België Boom 5e HWL 2012-13
2014 8e CT 2014 Vlag van India Bhubaneswar 5e WK 2014 Vlag van Nederland Den Haag
2015 5e EK 2015 Vlag van Engeland Londen Zilver HWL 2014-15
2016 5e CT 2016 Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen Zilver OS 2016 Vlag van Brazilië Rio de Janeiro
2017 Zilver EK 2017 Vlag van Nederland Amstelveen 5e HWL 2016-17
2018 5e CT 2018 Vlag van Nederland Breda Goud WK 2018 Vlag van India Bhubaneswar
2019 Goud EK 2019 Vlag van België Antwerpen Zilver HPL 2019
2021 Brons EK 2021 Vlag van Nederland Amstelveen Goud OS 2020 Vlag van Japan Tokio Goud HPL 2020
2022 Zilver HPL 2022
2023 Brons EK 2023 Vlag van Duitsland Mönchengladbach Zilver WK 2023 Vlag van India Bhubaneswar/Rourkela Brons HPL 2023
2024 Qualified OS 2024 Vlag van Frankrijk Parijs ?e HPL 2024

Bondscoaches[bewerken | brontekst bewerken]

Land Naam Periode Opmerkingen Assistent-bondscoach
Vlag van Zuid-Afrika Giles Bonnet 2001-2007
Vlag van Australië Adam Commens 2007-2010 Colin Batch
Vlag van Australië Colin Batch 2010-2012 Jeroen Delmee
Vlag van Nederland Marc Lammers 2012-2014 Jeroen Delmee
Vlag van Nederland Jeroen Delmee 2014-2015 Philippe Goldberg
Vlag van Nieuw-Zeeland Shane McLeod 2015-2021 Philippe Goldberg
Vlag van Nederland Michel van den Heuvel 2021-heden


Voormalige selecties[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Belgische_hockeyploeg_(mannen)&oldid=66868543"