Auke Hettema

Auke Hettema
	Hettema en Hans IJdo bij de Prix de Rome 1951. Tussen beide heren het werk De blinde.
Persoonsgegevens
Geboren	Leeuwarden, 7 december 1927
Overleden	Amsterdam, 19 mei 2004
Geboorteland	Nederland
Beroep(en)	beeldhouwer
	RKD-profiel
Portaal	Kunst & Cultuur

Auke Hettema (Leeuwarden, 7 december 1927 – Amsterdam, 19 mei 2004) was een Nederlandse beeldhouwer.^[1]

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Auke Hettema was een zoon van boekhouder Cornelis Hettema en Tettje van Randen. Hij bezocht de hbs in Leeuwarden en was, net als zijn tweelingbroer Renze Hettema, een enthousiast tekenaar. Door geleende kunstboeken kreeg hij interesse in beeldhouwkunst. Hij nam contact op met Bertus Sondaar en kwam via hem met diverse beeldhouwers in aanraking. Hij werkte als hulp bij Sondaar, Jan Havermans, Mari Andriessen en Han Wezelaar.^[2] Vanaf 1947 studeerde hij, gelijktijdig met zijn tweelingbroer, beeldhouwkunst bij onder anderen de hoogleraar Piet Esser aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Hij bleef de rest van zijn leven in Amsterdam wonen.

Hettema behoorde tot de generatie Nederlandse beeldhouwers die na de Tweede Wereldoorlog hun carrière begonnen met het maken van oorlogs- en verzetsmonumenten, zoals het verzetsmonument in de Prinsentuin in Leeuwarden. In 1951 won hij de Prix de Rome, met De blinde, een beeld ter herinnering aan een oogarts.^[3] Hij kon daardoor in 1952-1953 een tijd in Italië verblijven. Hij leerde er zijn latere vrouw kennen, die letteren studeerde in Rome. Hettema maakte ook nog studiereizen naar Frankrijk (1955) en, met zijn vrouw, naar Zuid-Italië en Griekenland (1956). Hij maakte figuratieve beelden, waaronder standbeelden van Hugo de Groot en Willem van Oranje, maar in de jaren zestig ook abstracte werken.

Hettema werd in 1959 lid van de Nederlandse Kring van Beeldhouwers, van 1959 tot 1965 was hij voorzitter van de Kring. Hij was ook lid en voorzitter van de Nederlandse Kring van Tekenaars.

Auke Hettema overleed in 2004, op 76-jarige leeftijd, in Amsterdam. Hij werd begraven op begraafplaats Vredenhof.

Werken in de openbare ruimte (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Verzetsmonument Wol forbûke net forslein 1940 - 1945 (1955), Prinsentuin, Leeuwarden
standbeeld Piet Paaltjens (1959), hoek Haagweg/Klikspaanweg, Leiden
Vrouw met ganzen (1959), Zuiderpark, 's-Hertogenbosch
Multatuli / Max Havelaar (1960), eerste penning voor de Vereniging voor Penningkunst
Vechtende engelen (1964), Huize Heijendaal aan het Geert Grooteplein in Nijmegen
Elfstedenrijder (1966), Fryslânplein bij de Elfstedenhal, Leeuwarden.
Strijdende geesten (1966, geplaatst in 1968), Wilhelminapark, Utrecht
standbeeld Hugo de Groot (1970), voor het Stadhuis van Rotterdam
Wetterwolf (1973), Havenweg in Stavoren
De Veenarbeider (1973), Voltastraat, Hoogeveen
Het Friesche Paard (1981), Nieuwestad, Leeuwarden
Dwaze moeder (1989), Dwaze Moedersplein, Osdorp
Coornhert (1990), gelegenheidspenning voor de Vereniging voor Penningkunst
standbeeld Jan van Hooff (1992), Markt, Eindhoven
standbeeld Willem van Oranje (2003), in de tuin van het Prinsenhof (Delft). Onthuld door koningin Beatrix.