Anoush Dastgir

Anoush Dastgir
Dastgir (rechts) met teamgenoot Kani Taher voor aanvang van het Zuid-Aziatisch kampioenschap voetbal 2015
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	27 november 1989
Geboorteplaats	Jabal Saraj, Afghanistan
Nationaliteit	Nederlandse
Positie	Middenvelder
Clubinformatie
Functie	Almere City FC (assistent)
Jeugd
2005–2008 2008–2010 GVV '57 N.E.C. VVV-Venlo
Senioren *
Seizoen Club W 0(G) 2010–2012 2012–2013 2013–2015 2015 2016–2017 Sportclub N.E.C. VV Capelle Sportclub N.E.C. FC Lienden Sportclub N.E.C. 0 (0) 0 (0)
Interlands **
2015–2016  Afghanistan 6 (0)
Getrainde teams
2010–2016 2016 2017–2018 2017–2018 2018–2021 2018–2022 2020-2022 2022-2023 2023-2024 Sportclub N.E.C. (jeugd)  Afghanistan (a.i.)  Afghanistan (assistent) Sportclub N.E.C. (assistent) Sportclub N.E.C.  Afghanistan VV DUNO Almere City FC (onder 21) Almere City FC (assistent)
* Bijgewerkt op 22 september 2022
** Bijgewerkt op 9 mei 2020
Portaal    Voetbal

Anoush Dastgir (Jabal Saraj, 27 november 1989) is een Afghaans-Nederlands voormalig voetballer en huidig voetbaltrainer. Van juli 2018 tot juli 2022 was hij bondscoach van Afghanistan. In 2023 werd hij aangesteld als assistent-trainer van Almere City FC.

Spelerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Dastgir kwam op jonge leeftijd naar Nederland en begon met voetballen bij GVV '57 uit Grave waar hij in een asielzoekerscentrum verbleef. Hij kwam in Groesbeek en doorliep de jeugdopleidingen van N.E.C. en VVV-Venlo. Bij VVV-Venlo heeft hij in de voorbereiding zijn debuut gemaakt. In meerdere periodes kwam hij uit voor Sportclub N.E.C. maar bij hoger spelende clubs als VV Capelle en FC Lienden kwam hij door blessures niet aan bod. Dastgir speelde in 2015 en 2016 in totaal zes wedstrijden voor het Afghaans voetbalelftal. Op 5 september 2015 maakte hij zijn debuut als basisspeler in een vriendschappelijke wedstrijd in en tegen Libanon (2-0) nederlaag. Hij werd na 89 minuten gewisseld voor Saber Azizi. Met Afghanistan nam hij deel aan het Zuid-Aziatisch kampioenschap voetbal 2015 waar de ploeg de finale na verlenging verloor van India.^[1]

Trainerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Toen de Afghaanse voetbalbond bondscoach Petar Šegrt ontslagen had, werd Dastgir op initiatief vanuit de spelersgroep ad-interim benoemd tot bondscoach voor de vriendschappelijke wedstrijd tegen Tadzjikistan (1-0 nederlaag) op 13 november 2016.^[2] Vanaf maart 2017 werd hij assistent van de nieuwe bondscoach Otto Pfister en stopte hij met voetballen.^[3] In het seizoen 2017/18 is hij tevens assistent-trainer bij Sportclub N.E.C. en zou daar vanaf het seizoen 2018/19 hoofdtrainer worden.^[4] Toen Amir Hashemi vanwege andere werkzaamheden in januari 2018 stopte als hoofdtrainer van Sportclub N.E.C., werd Dastgir de nieuwe trainer. In juli 2018 ondertekende Dastgir een tweejarig contract als bondscoach van Afghanistan. Hij volgde Otto Pfister op en combineert dit met zijn werkzaamheden bij de N.E.C.-amateurs.^[5] Vanaf augustus 2018 is hij bondscoach van het Afghaans voetbalelftal. Dastgir leidde het Afghaans voetbalelftal in de kwalificatie voor het WK 2022 en Azië Cup 2023. In april 2020 verlengde Dastgir zijn contract met de Afghanistan Football Federation met 1 jaar. Vanaf het seizoen 2020/21 traint hij tevens hoofdklasser VV DUNO.^[6] In 2021 stopte hij bij de N.E.C. amateurs. Vanaf het seizoen 2022/23 stopte Dastgir bij DUNO en werd trainer van Jong Almere City. Na het mislopen van kwalificatie voor de Aziatisch kampioenschap voetbal 2023 stopte Dastgir als bondscoach van Afghanistan. Hij ging de UEFA Pro opleiding doen. In 2023 behaalde hij zijn UEFA PRO-licentie en werd hij tevens kampioen met Almere City O21 in de Eredivisie. Hierdoor promoveert het team naar de Tweede divisie. Vanaf het seizoen 2023/2024 vervult hij de rol van assistent-trainer onder Alex Pastoor in de Eredivisie.^[7]

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Op 19 mei 2023 kwam de biografie van Anoush Dastgir uit. Het boek kreeg de titel Anoush - Hoe de Nederlandse Anoush Dastgir als jongste bondscoach ter wereld Afghanistan wist te herenigen. Het boek werd geschreven door Ivo Roodbergen en uitgegeven door Uitgeverij Thomas Rap.^[8]