Andrew Johnson

Voor de gelijknamige voetballer, zie Andrew Johnson (voetballer).
Andrew Johnson
Andrew Johnson
Geboren 29 december 1808
Raleigh (North Carolina)
Overleden 31 juli 1875
Elizabethton (Tennessee)
Politieke partij Democratische Partij
Partner Eliza Johnson
Beroep Politicus
Kleermaker
Religie Christendom
Handtekening Handtekening
17e president van de Verenigde Staten
Aangetreden 15 april 1865
Einde termijn 4 maart 1869
Voorganger Abraham Lincoln
Opvolger Ulysses S. Grant
16e vicepresident van de Verenigde Staten
Aangetreden 4 maart 1865
Einde termijn 15 april 1865
President Abraham Lincoln
Voorganger Hannibal Hamlin
Opvolger Schuyler Colfax
Senator voor Tennessee
Aangetreden 4 maart 1875
Einde termijn 31 juli 1875
Voorganger William Brownlow
Opvolger David Key
19e gouverneur van Tennessee
Aangetreden 12 maart 1862
Einde termijn 4 maart 1865
Voorganger Isham Harris
Opvolger Edward East
Senator voor Tennessee
Aangetreden 8 oktober 1857
Einde termijn 4 maart 1862
Voorganger James Chamberlain Jones
Opvolger David Trotter Patterson
17e gouverneur van Tennessee
Aangetreden 17 oktober 1853
Einde termijn 3 november 1857
Voorganger William Bowen Campbell
Opvolger Isham Harris
Afgevaardigde voor Tennessee
1e District
Aangetreden 4 maart 1843
Einde termijn 3 maart 1853
Voorganger Thomas Arnold
Opvolger Brookins Campbell
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Andrew Johnson (Raleigh (North Carolina), 29 december 1808Elizabethton (Tennessee), 31 juli 1875) was de zeventiende president van de Verenigde Staten (18651869). Daarvoor in 1865 was hij vicepresident onder Abraham Lincoln. Na diens dood op 15 april 1865 werd hij president.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Andrew Johnson werd geboren in Raleigh (North Carolina) en was autodidact. Hij verhuisde in 1826 naar Tennessee, waar hij werkzaam was als kleermaker. Hij was wethouder in Greeneville van 1828 tot 1830 en van 1834 tot 1838 burgemeester. Van 1835 tot 1837 en van 1839 tot 1841 was hij lid van het Huis van Afgevaardigden van Tennessee. In 1841 werd hij als Democraat gekozen in het Congres, waarvan hij van 4 maart 1843 tot 3 maart 1853 lid was. Hij ambieerde geen volgende termijn en werd gouverneur van Tennessee, een functie die hij tot 1857 bekleedde. Daarna was hij van 8 oktober 1857 tot 4 maart 1862 lid van de Senaat.

In 1864 koos de Republikein Abraham Lincoln hem als vicepresident. Hij werd op 4 maart 1865 beëdigd. Na de moord op Lincoln, op 15 april 1865, volgde hij hem als president op.

Presidentschap[bewerken | brontekst bewerken]

Johnson regeerde in de periode van de Reconstruction, de periode vlak na de Amerikaanse Burgeroorlog, waarbij de zuidelijke slavenstaten weer bij de unie betrokken werden. Hij zette het beleid dat Lincoln had ingezet voort, maar wilde de staten met de voormalige slavenhouders veel sneller weer toelaten. Dit werd echter structureel tegengewerkt door het Congres, dat gedomineerd werd door de Republikeinen. Het Congres wilde eerst garanties met betrekking tot de burgerrechten van de zwarte bevolking voordat ze de staten toelieten. Met het Congres lag hij voortdurend overhoop. Doordat hij het Congres bekritiseerde, werd dit alleen maar erger.

Afzettingsprocedure[bewerken | brontekst bewerken]

Het Huis van Afgevaardigden zette uiteindelijk een afzettingsprocedure in gang omdat Johnson in strijd met de grondwet Edwin Stanton, de minister van Oorlog, had ontslagen. De procedure haalde het net niet, men kwam in de Senaat met 35 stemmen voor en 19 stemmen tegen één stem tekort voor een tweederdemeerderheid. Johnson ging zo rechtmatig met pensioen aan het einde van zijn termijn, op 4 maart 1869. Hij was de eerste president tegen wie door het huis van Afgevaardigden een afzettingsprocedure werd ingesteld.

Na zijn presidentschap nam Johnson deel aan verkiezingen van de Senaat (1869) en het Huis van Afgevaardigden (1872), die hij beide verloor. Op 4 maart 1875 werd hij alsnog gekozen in de Senaat en hij diende tot zijn dood op 31 juli 1875. Hij stierf op 66-jarige leeftijd in het huis van zijn dochter.

Kabinetsleden onder A. Johnson[bewerken | brontekst bewerken]

Kabinetsleden Ministerie Periode Bijzonderheden
William Seward Buitenlandse Zaken 1865–1869 Idem onder Lincoln
John Palmer Usher Binnenlandse Zaken 1865 Idem onder Lincoln
Edwin Stanton Oorlog 1865–1867, terug in 1868 Idem onder Lincoln
Hugh McCulloch Financiën 1865–1869 Idem onder Lincoln en Arthur
James Speed Justitie 1865–1866 Idem onder Lincoln
Gideon Welles Marine 1865–1869 Idem onder Lincoln
William Dennison Posterijen 1865–1866 Idem onder Lincoln
James Harlan Binnenlandse Zaken 1865–1866
Orville Browning Binnenlandse Zaken 1866–1869
Ulysses S. Grant Oorlog 1867-1868, tijdelijke
vervanging van Edwin Stanton
John Schofield Oorlog 1868–1869
Henry Stanbery Justitie 1866–1868
William Fessenden Financiën 1864–1865 Idem onder Lincoln
Alexander Randall Posterijen 1866–1869
William Evarts Justitie 1868 – 1869 Idem onder Grant en Buitenlandse Zaken onder Hayes
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Andrew Johnson op Wikimedia Commons.