Alison Moyet

Alison Moyet
Alison Moyet, Dublin 2008
Algemene informatie
Volledige naam Genevieve Alison Jane Moyet
Geboren 18 juni 1961
Geboorteplaats Billericay
Land Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief 1982-heden
Genre(s) New wave, synthpop, pop, R&B, poprock
Beroep Singer-songwriter
Instrument(en) Zang
Label(s) Columbia, Sanctuary, W14 Music, Sony Music, Cooking Vinyl, Mute Records
Verwante artiesten Yazoo, The Vandals, Jools Holland, Van Morrison
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Genevieve Alison Jane Moyet, (Billericay, 18 juni 1961) is een Brits singer-songwriter.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Alison Moyet werd geboren in Billericay en groeide op in Basildon. Haar vader is Fransman en haar moeder is Engelse. Op haar zestiende ging Moyet van school. Na een tijdje in een winkel te hebben gewerkt, begon ze een opleiding tot pianostemmer, waarmee ze echter na twee jaar ophield, omdat ze toen met de band Yazoo, waar ze samen met Vince Clarke in zat, een hit had met de nummers 'Only You' en 'Don't Go'.

Moyet maakte met Yazoo twee albums en de band kreeg een Brit Award voor Beste Nieuwe Band, voordat hij werd opgeheven.[noot 1] Haar solodebuut noemde ze Alf, naar de bijnaam die ze van Vince Clarke gekregen had. Ze maakte verschillende cd's, won nog drie Brit Awards en verschillende andere prijzen en toerde over de hele wereld. Ze staat in de top 5 van best verkopende Britse zangeressen ooit.

In 2001 speelde Moyet Matron ‘Mama’ Morton in de musical Chicago en kreeg goede kritieken. Dat jaar zong ze ook het nummer Skipping Stones voor producer King Britt.

Op 6 mei 2013 verscheen haar album The Minutes. Haar meest recente album is Other, uitgebracht op 16 juni 2017.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Alf 1984 24-11-1984 5 75
Raindancing 1987 18-4-1987 6 16
Hoodoo 1991 4-5-1991 39 7
Essex 1994 2-4-1994 65 7
Singles 1995 3-6-1995 35 25 Verzamelalbum
Singles + Live - no overdubs 1996 -
The essential 2001 - Verzamelalbum
Hometime 2002 -
Voice 2004 - Album met covers
The Turn 2007 -
The Best of 25 Years 2009 - Verzamelalbum
the minutes 2013 -
minutes and seconds - live 2014 -
Other 2017 -

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Love resurrection 1984 11-8-1984 25 4
That ole devil called love 1985 4-5-1985 6 11
All cried out 1985 13-7-1985 19 7 Veronica Alarmschijf Hilversum 3
Is this love? 1986 3-1-1987 11 9
Weak in the presence of beauty 1987 11-4-1987 16 6
Love letters 1987 26-12-1987 28 4
It won't be long 1991 27-4-1991 tip5
This house 1991 14-12-1991 31 3
Reassuring Pinches 30-04-2017 - - -

NPO Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
All cried out - 792 1009 555 816 890 928 1242 980 952 1741 1276 1769 1792 1789 - - - - - - - - - -
That ole devil called love 838 804 508 592 687 580 684 1048 602 687 1720 1301 1500 - - - - - - - - - - - -

Noot[bewerken | brontekst bewerken]

  1. In de documentaire Yazoo, a short film spreekt Moyet tegen (vanaf 29:19) dat de band werd opgeheven omdat zij een solocarrière zou ambiëren: "It was reported that Yazoo split up because I wanted to be a solo singer, which is the biggest load of tush ever".

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]