ATP Finals 2018

ATP Finals 2018
Officiële naam Nitto ATP Finals
Editie 2018 (49e editie)
Stad, land LondenVerenigd Koninkrijk
Locatie The O2 Arena
Datum 11 - 18 november
Auspiciën ATP
Categorie ATP Finals
Prijzengeld $ 8.500.000
Deelnemers 8 enkel / 8 dubbel
Ondergrond Hardcourt, indoor
Winnaar enkel Vlag van Duitsland Alexander Zverev
Winnaars dubbel Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
Toernooidirecteur Adam Hogg
Vorige: 2017     Volgende: 2019
Portaal  Portaalicoon   Tennis

De ATP Finals 2018 werden van 11 tot en met 18 november 2018 gehouden in The O2 Arena in Londen. Er werd indoor op hardcourtbanen gespeeld. Het deelnemersveld bestond uit de beste acht spelers/dubbels van de ATP Rankings. De titelverdediger in het enkelspel, Grigor Dimitrov, kon zich dit jaar niet kwalificeren.

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

De acht geplaatste spelers:

Rang Speler Resultaat
1. Vlag van Servië Novak Đoković Runner-up
2. Vlag van Zwitserland Roger Federer Halve finale
3. Vlag van Duitsland Alexander Zverev Winnaar
4. Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson Halve finale
5. Vlag van Kroatië Marin Čilić Groepsfase
6. Vlag van Oostenrijk Dominic Thiem Groepsfase
7. Vlag van Japan Kei Nishikori Groepsfase
8. Vlag van Verenigde Staten John Isner Groepsfase

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
winnaar zonder nederlaag $2.712.000 1500
winnaar GF + $1.900.000 GF + 900
finale GF + $620.000 GF + 400
groepsfase (per overwinning) $203.000 200
deelnemers $203.000
vervangers $110.000

GF = Resultaten behaald in de groepsfase

Rafael Nadal en Juan Martín del Potro waren oorspronkelijk eveneens gekwalificeerd, maar haakten beide geblesseerd af. Ze werden vervangen door Kei Nishikori en John Isner.

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

De eindstand in de groepsfase wordt bepaald door achtereenvolgend te kijken naar eerst het aantal overwinningen in combinatie met het aantal wedstrijden. Mochten er dan twee spelers gelijk staan wordt er naar het onderling resultaat gekeken. Mocht het aantal overwinningen en wedstrijden bij drie of vier spelers gelijk zijn, valt degene die minder dan drie wedstrijden heeft gespeeld sowieso af en wordt er vervolgens gekeken naar het percentage gewonnen sets en eventueel gewonnen games. Als er dan nog steeds geen ranglijst opgemaakt kan worden dan beslist de ATP-ranglijst opgemaakt na het ATP-toernooi van Parijs.

Groep Gustavo Kuerten[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Speler Wedstrijd
w-v
Sets
w-v
Games
w-v
1 Vlag van Servië Novak Đoković 3-0 6-0 37-20
2 Vlag van Duitsland Alexander Zverev 2-1 4-2 32-33
3 Vlag van Kroatië Marin Čilić 1-2 2-5 38-41
4 Vlag van Verenigde Staten John Isner 0-3 1-6 30-43

Groep Lleyton Hewitt[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Speler Wedstrijd
w-v
Sets
w-v
Games
w-v
1 Vlag van Zwitserland Roger Federer 2-1 4-2 33-25
2 Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson 2-1 4-2 32-22
3 Vlag van Oostenrijk Dominic Thiem 1-2 2-4 26-30
4 Vlag van Japan Kei Nishikori 1-2 2-4 19-33

Eindfase[bewerken | brontekst bewerken]

  Halve finale Finale
                         
  1  Vlag van Servië Novak Đoković 6 6  
4  Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson 2 2  
  1  Vlag van Servië Novak Đoković 4 3
  3  Vlag van Duitsland Alexander Zverev 6 6
2  Vlag van Zwitserland Roger Federer 5 65
  3  Vlag van Duitsland Alexander Zverev 7 7  

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

De acht geplaatste teams:

Rang Team Resultaat
1. Vlag van Oostenrijk Oliver Marach
Vlag van Kroatië Mate Pavić
Groepsfase
2. Vlag van Colombia Juan Sebastián Cabal
Vlag van Colombia Robert Farah Maksoud
Halve finale
3. Vlag van Polen Łukasz Kubot
Vlag van Brazilië Marcelo Melo
Groepsfase
4. Vlag van Verenigd Koninkrijk Jamie Murray
Vlag van Brazilië Bruno Soares
Halve finale
5. Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
Winnaars
6. Vlag van Zuid-Afrika Raven Klaasen
Vlag van Nieuw-Zeeland Michael Venus
Groepsfase
7. Vlag van Kroatië Nikola Mektić
Vlag van Oostenrijk Alexander Peya
Groepsfase, opgave
8. Vlag van Frankrijk Pierre-Hugues Herbert
Vlag van Frankrijk Nicolas Mahut
Runners-up
9. Vlag van Finland Henri Kontinen
Vlag van Australië John Peers
Groepsfase, vervangers

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
winnaar zonder nederlaag $517.000 1500
winnaar GF+ $303.000 RR+500
finale GF+ $103.000 RR+400
groepsfase (per overwinning) $38.000 200
deelnemers $100.000
vervangers $38.000

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

De eindstand in de groepsfase wordt bepaald door achtereenvolgend te kijken naar eerst het aantal overwinningen in combinatie met het aantal wedstrijden. Mochten er dan twee koppels gelijk staan wordt er naar het onderling resultaat gekeken. Mocht het aantal overwinningen en wedstrijden bij drie of vier koppels gelijk zijn, valt het koppel dat minder dan drie wedstrijden heeft gespeeld sowieso af en wordt er vervolgens gekeken naar het percentage gewonnen sets en eventueel gewonnen games. Als er dan nog steeds geen ranglijst opgemaakt kan worden dan beslist de ATP-ranglijst opgemaakt na het ATP-toernooi van Parijs.

Groep Knowles/Nestor[bewerken | brontekst bewerken]

Groep Llodra/Santoro[bewerken | brontekst bewerken]

Eindfase[bewerken | brontekst bewerken]

  Halve finale Finale
                         
  8  Vlag van Frankrijk Pierre-Hugues Herbert
 Vlag van Frankrijk Nicolas Mahut
6 5 [10]  
2  Vlag van Colombia Juan Sebastián Cabal
 Vlag van Colombia Robert Farah Maksoud
3 7 [5]  
  8  Vlag van Frankrijk Pierre-Hugues Herbert
 Vlag van Frankrijk Nicolas Mahut
7 1 [11]
  5  Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
 Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
5 6 [13]
4  Vlag van Verenigd Koninkrijk Jamie Murray
 Vlag van Brazilië Bruno Soares
3 6 [4]
  5  Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
 Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
6 4 [10]  

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]