اعدام یوسف مهرداد و صدرالله فاضلی زارع - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یوسف مهراد^[۱] و سید صدرالله فاضلی زارع دو شهروند اهل ایران بودند که به اتهام «سب النبی و اهانت به مقدسات اسلامی» در ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ در ایران اعدام شدند. سید صدرالله فاضلی زارع با اتهاماتی چون «قذف مادر پیامبر اسلام»، «سب‌النبی» و «ارتداد فطری» و یوسف مهرداد با اتهام «سب النبی و توهین به مقدسات» به اعدام محکوم شده بودند.^{[۲][۳][۴][۵][۶][۷]}

محکومیت و اعدام[ویرایش]

در پی تشکیل پرونده برای آن‌ها در دادگاه انقلاب اراک در سال ۹۹، یوسف مهراد در اردبیل و صدرالله فاضلی زارع نیز به اتهام همکاری با او در یاسوج دستگیر شدند. حکم اعدام این دو نفر تیر ۱۴۰۰ در دیوان عالی کشور تأیید شده بود.^[۴]

واکنش‌ها[ویرایش]

شماری از کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل از جمله جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران در ۹ مه ۲۰۲۳، اعدام یوسف مهرداد و صدرالله فاضلی زارع را به شدت ناعادلانه خواندند. آن‌ها اجرای این احکام را فاقد وجاهت قانونی دانستند و اعلام کردند محاکمه این افراد فاقد ضمانت‌های دادرسی عادلانه و به دور از استانداردهای بین‌المللی دادرسی بوده است. آنها همچنین تصریح کردند: «اظهارنظر، انتقاد از رهبران مذهبی، یا تفسیر آموزه‌های دینی و اصول اعتقادی بدون آنکه حامی نفرت‌انگیزی، تبعیض، خصومت یا خشونت باشد، هرگز شایسته جرم‌انگاری نیست چه رسد به آنکه منجر به اعدام‌های حکومتی شود.»^[۸]

رابرت مالی در در واکنش به صدور حکم اعدام نوشت: «از گزارش‌ها در خصوص این‌که یوسف مهرداد و صدرالله فاضلی زارع در معرض خطر قریب‌الوقوع اعدام قرار دارند، خشمگین شده‌ام. ایران باید آزار و اذیت و کشتار مردم را به دلیل استفاده از حق آزادی مذهب متوقف کند.»^[۴]

به دنبال اعدام این دو نفر، جمعی از روشنفکران دینی از جمله حسن یوسفی اشکوری، سروش دباغ، صدیقه وسمقی، عبدالعلی بازرگان و حسن فرشتیان، در بیانیه‌ای اعدام یوسف مهرداد و صدرالله فاضلی زارع را شدیداً محکوم و اعلام کردند که قانون «توهین به مقدسات» باید برچیده شود. در این بیانیه آمده: «اعدام به جرم اندیشه نه تنها خلاف عقل بلکه خلاف روح شریعت (و حتی ظاهر برخی نصوص شرعی) است. بوده‌اند و هستند فقیهانی که اجرای حدود در عصر غیبت را اساساً جایز نمی‌دانند.»^[۹][۲]

علی مطهری دربارهٔ اثرات اجرای حکم اعدام برای این موضوع، مدعی شد: «حکمی که داده شده، آثارش مثبت است. احکامی که اسلام دارد هرکدام یک فلسفه‌ای دارد. شاید این کار را کرده‌اند که باب سب و توهین به پیغمبر اسلام باز نشود.» مطهری در پاسخ به این سؤال که آیا چنین حکمی تبعات منفی در میان مردم و جامعه بین‌الملل ندارد، گفت: «اگر جرم متهم را به درستی برای مردم تفهیم کنند، آثار منفی ندارد ولی اگر به دنبال یک اظهار نظر فرد را اعدام کنند، آثار منفی دارد.»^[۱۰]

جستارهای وابسته[ویرایش]

• ارتداد در اسلام
• قانون کفرگویی در ایران

منابع[ویرایش]