گویش‌های تاتی‌گونه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گویش‌های تاتی‌گونه یا گویش‌های تاتُید (Tatoid) گویش‌هایی از زبان تاتی می‌باشند که تحت تأثیر زبان‌های کاسپین و زبان فارسی قرار دارند و شامل سه گویش تاتی طالقانی، گویش الموتی و گویش رودباری می‌شود و در سه شهرستان طالقان، الموت و رودبار گویش می‌شود.^{[۱][۲][۳][۴]}

تقسیم‌بندی[ویرایش]

از نظر دانلد استیلو گویش‌های رودباری و طالقانی دسته‌بندی جدیدی را با عنوان تاتی مانندها «tatoid» تشکیل می‌دهند. گویش‌های تاتی مانند در اصل زبان تاتی بودند که به دلیل تأثیرات شدید زبان‌های کاسپین و زبان فارسی تمام ویژگی‌های زبان تاتی را از دست داده‌اند. استیلو زبان‌های تاتی مانند را به سه دسته تقسیم نموده‌است:^[۵]

1. گویش طالقانی-الموت.
2. گویش گازرخان و گوران.
3. گویش رودبار: جمشید آباد، رستم‌آباد، شهران، توتکابن، جوبن، رودبار و لاکه.

به اعتقاد حبیب برجیان گویش‌های تاتی گونه مرز انتقال زبان‌های کاسپین، تاتی و فارسی می‌باشد و در ساختار با گویش‌های فارسی-مازندرانی همچون تجریشی و لواسانی متفاوت است و بسیاری از ویژگی‌های نحوی آن به زبان تاتی قزوین شباهت دارد.^[۶]

مردمان تات زبان رودبار در دو منطقه عمارلو و خورگام زندگی می‌کنند. مرکز بخش عمارلو جیرنده است و علاوه بر آن روستاهای انبوه، کلیشم، خرم‌کوه، ویه، ناوه، لایه، نوده فاراب، یکنم، ایینه‌ده، پاکده، داماش، بیورزین، پارودبار، اسکابن، کرماک به زبان تاتی تکلم می‌کنند. در بخش خورگام مرکز بخش یعنی بره‌سر و روستاهای ناش، اسطلخ‌کوه، چیچال، لیاول علیا، چلوانسرا، قوشه لانه، سه پستانک، گرزنه چاک، کشکش به زبان تاتی تکلم می‌کنند. ^[۷]

دستور زبان تاتی طالقانی[ویرایش]

ضمایر[ویرایش]

در گویش تاتی طالقانی ضمیر سه حالت دارد: فاعلی، مفعولی و ملکی.^[۸]

شناسه[ویرایش]

در گویش تاتی طالقانی شناسه به صورت زیر می‌باشد:^[۹]

صرف فعل[ویرایش]

در جدول زیر فعل آمدن (biamiyan) بر اساس تاتی طالقانی در زمان‌های مختلف صرف می‌شود.^[۱۰]

دستور زبان تاتی الموتی[ویرایش]

ضمایر[ویرایش]

در گویش الموتی ضمیر سه حالت دارد: فاعلی، مفعولی و ملکی.^[۱۱]

شناسه[ویرایش]

در زبان فارسی دو دسته شناسه داریم: گذشته و حال. اما در گویش الموتی سه دسته شناسه داریم: گذشته، گذشته نقلی و حال.^[۱۲] (نمونه زیر بر اساس گویش الموت تنظیم شده‌است)

صرف فعل[ویرایش]

در جدول زیر فعل گرفتن (beyten) بر اساس گویش الموتی در زمان‌های مختلف صرف می‌شود.^[۱۳](نمونه زیر براساس گویش الموت می‌باشد)

منابع[ویرایش]

1. ↑ Yousefi, Saeedreza (2020). "A Critical Review of the Chapter Five of The Languages and Linguistics of Western Asia: An Areal Perspective Entitled: "The Caspian Region and South Azerbaijan: Caspian and Tatic"". A Critical Review of The History of Translation in Iran.
2. ↑ Stilo, Donald L (2018). "The Caspian region and south Azerbaijan: Caspian and Tatic". The Languages and Linguistics of Western Asia. De Gruyter Mouton.
3. ↑ Stilo, Donald L (2018). "The Caspian region and south Azerbaijan: Caspian and Tatic". The Languages and Linguistics of Western Asia. Germany: De Gruyter Mouton. ISBN 978-3-11-042608-3.
4. ↑ Haig, Geoffrey (2018). The Languages and Linguistics of Western Asia: An Areal Perspective. The world of Linguistics Series. Vol. 6. Germany: De Gruyter Mouton. ISBN 978-3-11-042608-3.
5. ↑ یوسفی، سعیدرضا (۱۴۰۰). «نقد و بررسی فصل پنجم از کتاب جامع زبان‌ها و زبان‌شناسی آسیای غربی: رویکردی منطقه‌ای با عنوان «منطقهٔ کاسپین و جنوب آذربایجان: کاسپین و تاتی»» (PDF). پژوهشنامه انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی. ۲۱ (۱): ۳۹۴.
6. ↑ BORJIAN, HABIB (2013). ""Perso-Tabaric Dialects in the Language Transition Zone Bordering Mazandaran"". Studia Iranica (به انگلیسی): 198.
7. ↑ دکتر جهاندوست سبزعلیپور، مقاله «گویش رودبار»، فصلنامه گیلان ما- شماره ۳۷، ۱۳۸۹
8. ↑ حبیب برجیان، گویشهای پارسی-تبری در منطقه انتقال زبان با مرز مازندران، ۲۱۳.
9. ↑ حبیب برجیان، گویشهای پارسی-تبری در منطقه انتقال زبان با مرز مازندران، ۲۱۳.
10. ↑ BORJIAN, HABIB (2013). ""Perso-Tabaric Dialects in the Language Transition Zone Bordering Mazandaran"". Studia Iranica (به انگلیسی): 213.
11. ↑ دقیقی، فرنوش (۱۳۹۱). «بررسی روستای گویش روچ علیا (بالا روچ) در الموت». دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی: ۱۰۲.
12. ↑ دقیقی، فرنوش (۱۳۹۱). «بررسی روستای گویش روچ علیا (بالا روچ) در الموت». دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی: ۱۰۷.
13. ↑ دقیقی، فرنوش (۱۳۹۱). «بررسی روستای گویش روچ علیا (بالا روچ) در الموت». دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی: ۴۳۱.