کلروفلوئوروکربن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کلروفلوئوروکربن (Chlorofluorocarbons (CFC)) موادی شیمیایی هستند که در تهویه و در چرخه‌های انتقال حرارت به عنوان ماده‌ی واسط کاربرد وسیعی دارند. از کلروفلوئورکربن‌ها به‌عنوان گاز یخچال نیز استفاده می‌شود. این مواد باعث نابودی لایه‌ی اوزون نیز شده‌اند. مشهورترین کلروفلوئورکربن‌ها cfc۱۱ و cfc۱۲ هستند. نور خورشید باعث شکسته‌شدن این ماده می‌شود و اتم های کلر ازاد می‌شوند. کلرها به اوزون حمله می‌کنند. هر اتم کلر قادر است صد هزار مولکول اوزون را از بین ببرد. کلروفلوئوروکربن‌ها موادی هستند که به عنوان سرمازا در یخچال‌ها و به‌عنوان عامل فشار در اسپری ها استفاده می‌شوند. اتم کلر بسیار فعال و پرانرژی است و می‌تواند با اکسیژن حاصل از تجزیه‌ی اوزون واکنش بدهد و clo را بسازد و باعث تخریب اوزون بشود. هر اتم کلر قبل از خارج شدن از استراتوسفر می‌تواند حدود۱۰۰۰۰۰ مولکول اوزون را نابود کند.^{[۱][۲][۳][۴]}

جستارهای وابسته[ویرایش]

• فلوئور
• کلر

منابع[ویرایش]

این یک مقالهٔ خرد شیمی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.