کریستیانو رونالدو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کریستیانو رونالدو
رونالدو با النصر در لیگ قهرمانان آسیا ۲۴–۲۰۲۳
اطلاعات شخصی
نام کامل کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو[۱]
زادروز ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵ ‏(۳۹ سال)[۱]
زادگاه فونشال، مادیرا، پرتغال[۱]
قد ۱٫۸۷ متر (۶ فوت ۲ اینچ)[الف]
پست مهاجم
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی النصر
شمارهٔ پیراهن ۷
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۲–۱۹۹۵ آندورینها
۱۹۹۵–۱۹۹۷ ناسیونال
۱۹۹۷–۲۰۰۲ آکادمی اسپورتینگ
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۲۰۰۲–۲۰۰۳ اسپورتینگ بی ۲ (۰)
۲۰۰۲–۲۰۰۳ اسپورتینگ ۲۵ (۳)
۲۰۰۳–۲۰۰۹ منچستر یونایتد ۱۹۶ (۸۴)
۲۰۰۹–۲۰۱۸ رئال مادرید ۲۹۲ (۳۱۱)
۲۰۱۸–۲۰۲۱ یوونتوس ۹۸ (۸۱)
۲۰۲۱–۲۰۲۲ منچستر یونایتد ۴۰ (۱۹)
۲۰۲۳– النصر ۴۱ (۴۳)
تیم ملی‡
۲۰۰۱ زیر ۱۵ سال پرتغال ۹ (۷)
۲۰۰۱–۲۰۰۲ زیر ۱۷ سال پرتغال ۷ (۵)
۲۰۰۳ زیر ۲۰ سال پرتغال ۵ (۱)
۲۰۰۲–۲۰۰۳ زیر ۲۱ سال پرتغال ۱۰ (۳)
۲۰۰۴ زیر ۲۳ سال پرتغال ۳ (۲)
۲۰۰۳– پرتغال ۲۰۶ (۱۲۸)
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۶ آوریل ۲۰۲۴.
‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۳۱ مارس ۲۰۲۴
A man in a red shirt looks to his right. از جمله مقالات درباره
کریستیانو رونالدو

بازیکن فوتبال پرتغال

فیلم‌ها

کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (به پرتغالی: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro؛ زادهٔ ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵)، بازیکن فوتبال اهل پرتغال است که برای تیم ملی پرتغال و باشگاه النصر عربستان به عنوان کاپیتان و در پست مهاجم بازی می‌کند. او اغلب به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تمام دوران شناخته می‌شود. رونالدو بیشتر از هر بازیکن اروپایی دیگر، پنج جایزهٔ توپ طلا[I] و چهار جایزهٔ کفش طلای اروپا را دریافت کرده است. او در طول دوران حرفه‌ای‌اش ۳۴ جام کسب کرده که شامل هفت عنوان قهرمانی در لیگ، پنج لیگ قهرمانان اروپا، یک جام ملت‌های اروپا و یک لیگ ملت‌های اروپا می‌شود. رونالدو دارای بیشترین بازی (۱۸۳)، بیشترین گل زده (۱۴۰) و بیشترین پاس گل (۴۲) در لیگ قهرمانان اروپا، بیشترین گل زده در جام ملت‌های اروپا (۱۴)، بیشترین بازی ملی (۲۰۵) و بیشترین گل ملی در فوتبال مردان (۱۲۸) است. او از معدود بازیکن‌هایی است که در بیش از ۱۲۰۰ بازی رسمی حضور داشته و بیش از ۸۵۰ گل برای باشگاه و کشورش به ثمر رسانده است. همچنین تنها بازیکنی است که در پنج تورنمنت جام جهانی گلزنی کرده است.

او فوتبال حرفه‌ای را در ردهٔ بزرگسالان در اسپورتینگ آغاز کرد. در سال ۲۰۰۳ و در ۱۸ سالگی به منچستر یونایتد پیوست و در اولین فصلش در این تیم، قهرمان جام حذفی انگلستان شد. او در ادامه با این تیم، در سه فصل متوالی قهرمان لیگ برتر، سپس لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان شد و در ۲۳ سالگی، برندهٔ اولین توپ طلایش شد. رونالدو در هنگام انتقال ۹۴ میلیون یورویی (۸۰ میلیون پوند) به رئال مادرید در سال ۲۰۰۹، به گران‌قیمت‌ترین بازیکن فوتبال در آن زمان تبدیل شد. او در رئال ۱۵ جام کسب کرد که شامل ۲ لا لیگا، ۲ کوپا دل ری و ۴ جام لیگ قهرمانان اروپا بود و به بهترین گلزن تاریخ رئال مادرید نیز تبدیل شد. او چهار بار دیگر در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ و همچنین در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ برندهٔ توپ طلا شد؛ و سه بار پشت سر رقیبش، لیونل مسی قرار گرفت. در سال ۲۰۱۸، رونالدو با مبلغ ۱۰۰ میلیون یورو (۸۸ میلیون پوند) از رئال مادرید به یوونتوس پیوست که او را به گران‌قیمت‌ترین بازیکن در لیگ ایتالیا و همچنین گران‌قیمت‌ترین بازیکن بالای ۳۰ سال در دنیا تبدیل کرد. او همراه با این تیم دو قهرمانی سری آ، یک قهرمانی کوپا ایتالیا و دو قهرمانی سوپرکاپ ایتالیا را کسب کرد. در سال ۲۰۲۱ به منچستر یونایتد بازگشت و در سال ۲۰۲۲ از این تیم جدا شد. پس از فسخ قراردادش با این باشگاه، در سال ۲۰۲۳، با النصر قرارداد امضا کرد.

رونالدو در سال ۲۰۰۳ و در ۱۸ سالگی برای اولین بار برای تیم ملی بزرگسالان پرتغال به میدان رفت و تاکنون با بیش از ۱۹۰ بازی، بیشترین بازی را به عنوان یک بازیکن برای پرتغال انجام داده و همچنین با به ثمر رساندن بیش از ۱۰۰ گل ملی، بهترین گلزن تاریخ کشورش است. او تاکنون در ۱۱ تورنمنت بزرگ برای پرتغال به میدان رفته و در آن‌ها گلزنی کرده است. رونالدو اولین گل ملی‌اش را در یورو ۲۰۰۴ به ثمر رساند و تا رسیدن پرتغال به فینال نقش مؤثری داشت. از ژوئیه ۲۰۰۸، او کاپیتانی تیم ملی پرتغال را بر عهده دارد. در سال ۲۰۱۵، رونالدو از سوی فدراسیون فوتبال پرتغال به‌عنوان برترین بازیکن تاریخ این کشور انتخاب شد. سال بعد در یورو ۲۰۱۶، او پرتغال را به اولین عنوان قهرمانی در یک تورنمنت بزرگ رساند و کفش نقره‌ای مسابقات را دریافت کرد. او همچنین با پرتغال در لیگ ملت‌های اروپا ۲۰۱۹ قهرمان شد و جایزه بهترین بازیکن مرحله نهایی را نیز کسب کرد؛ و بعداً کفش طلای یورو ۲۰۲۰ را گرفت.

رونالدو یکی از مشهورترین و ثروتمندترین ورزشکاران در جهان است. او در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ از سوی مجله فوربز به عنوان پردرآمدترین ورزشکار، و از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ از سوی ای‌اس‌پی‌ان به‌عنوان مشهورترین ورزشکار دنیا انتخاب شد. مجله تایم در سال ۲۰۱۴ نام او را در فهرست صد فرد تأثیرگذار در دنیا قرار داد. او اولین بازیکن فوتبال و سومین ورزشکار در طول تاریخ است که بیش از ۱ میلیارد دلار درآمد کسب کرده است.

اوایل زندگی

کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو در ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵ در محلهٔ سائو پدرو در فونشال، پایتخت مادیرا، به دنیا آمد و در محلهٔ نزدیک سانتو آنتونیو بزرگ شد.[۷][۸] او چهارمین و کوچک‌ترین فرزند ماریا دولورس دوس سانتوس ویویروس دا آویرو (آشپز) و خوزه دینیس آویرو (باغبان شهرداری و مدیر تدارکات پاره‌وقت) است.[۹] مادربزرگ او از طرف پدرش، ایزابل دا پیده، اهل جزیرهٔ سائو ویسنته، کیپ ورد بود.[۱۰] او یک برادر بزرگتر به نام هوگو و دو خواهر بزرگتر به نام‌های آلما و لیلیانا کاتیا دارد.[۱۱] مادرش می‌گوید که به دلیل فقر، اعتیاد پدرش به الکل و داشتن بیش از حد فرزند تا آن زمان، می‌خواست او را سقط کند اما پزشکش از انجام این عمل امتناع کرد.[۱۲][۱۳] رونالدو در یک خانواده مسیحی کاتولیک و فقیر بزرگ شد و اتاقش با تمام خواهر و برادرهایش مشترک بود.[۱۴]

در کودکی، رونالدو از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ برای آندورینیا بازی کرد،[۱۵] که در آن‌جا پدرش مدیر تدارکات بود.[۹] و بعداً دو سال را با باشگاه ناسیونال گذراند. در سال ۱۹۹۷، او در ۱۲ سالگی برای آزمونی سه‌روزه به اسپورتینگ رفت و مدتی بعد قراردادی به مبلغ ۱٫۵۰۰ پوند امضا کرد.[۱۶] او سپس از مادیرا به آلکوشاچی در نزدیکی لیسبون نقل مکان کرد تا به آکادمی جوانان اسپورتینگ بپیوندد.[۱۶] در ۱۴ سالگی، او معتقد بود که توانایی بازی کردن به صورت نیمه حرفه‌ای را دارد و با مادرش موافقت کرد که تحصیلات خود را متوقف کند و کاملاً روی فوتبال تمرکز کند.[۱۷] رونالدو به عنوان یک دانش‌آموز زندگی پردردسری داشت،[۱۸] و با اقامت در منطقه لیسبون به دور از خانواده، نتوانست تحصیلات خود را بیشتر از کلاس ششم ادامه دهد.[۱۹][۲۰] او در بین دانش‌آموزان مدرسه محبوب بود؛ با این حال، پس از پرتاب صندلی به سمت معلمش که به گفته‌اش به او «بی‌احترامی» کرده بود، اخراج شد.[۱۷] یک سال بعد تشخیص داده شد که او مبتلا به تاکی‌کاردی است، شرایطی که ممکن بود او را مجبور به ترک فوتبال کند؛[۲۱] رونالدو تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت که در آن از لیزر برای سوزاندن چندین مسیر قلبی به یک مسیر استفاده شد و میزان تپش قلب در حال استراحت او را تغییر داد.[۲۲] او ساعاتی پس از عمل از بیمارستان مرخص شد و چند روز بعد تمرینات خود را از سر گرفت.[۲۳]

دوران باشگاهی

اسپورتینگ

یادگاری‌های رونالدو در موزه اسپورتینگ

در سن ۱۶ سالگی، رونالدو از تیم جوانان اسپورتینگ توسط لاسلو بولونی، سرمربی تیم اول، که تحت تأثیر دریبل زدن او قرار گرفته بود، به تیم اصلی راه پیدا کرد.[۲۴] پس از آن، او اولین بازیکنی شد که در تیم‌های زیر ۱۶، زیر ۱۷ و زیر ۱۸ سال، تیم ب و تیم اول باشگاه، در یک فصل برای همه بازی کرد.[۲۵] یک سال بعد، در ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۲، رونالدو اولین بازی خود را در لیگ، مقابل براگا انجام داد و در ۷ اکتبر، دو گل به موریرنز در برد ۳–۰ آنها زد.[۲۶] در طول فصل ۰۳–۲۰۰۲، مدیر برنامه‌های او، رونالدو را به ژرار هولیه، سرمربی لیورپول و خوآن لاپورتا، رئیس بارسلونا پیشنهاد کردند.[۲۷] آرسن ونگر نیز که علاقه‌مند به جذب رونالدو بود، در ماه نوامبر در ورزشگاه آرسنال با او دیدار کرد تا در مورد انتقال احتمالی با او صحبت کند.[۲۸]

الکس فرگوسن، سرمربی منچستر یونایتد، پس از اینکه اسپورتینگ در مراسم افتتاح ورزشگاه ژوزه آلوالاد در اوت ۲۰۰۳، یونایتد را ۳–۱ شکست داد، مصمم شد رونالدو را به صورت دائمی خریداری کند. ابتدا، یونایتد قصد داشت پس از بستن قراردادی با رونالدو، او را به صورت قرضی به مدت یک سال در اختیار اسپورتینگ قرار دهد.[۲۹] بازیکنان یونایتد نیز که تحت تأثیر او قرار گرفتند، از فرگوسن خواستند تا او را به خدمت بگیرد. پس از بازی، فرگوسن برای کسی که به نظر او «یکی از شگفت انگیزترین بازیکنان جوانی» است که تا به حال دیده بود، موافقت کرد که ۱۲٫۲۴ میلیون پوند به اسپورتینگ بپردازد.[۲۹][۳۰]

یک دهه پس از جدایی او از باشگاه، در آوریل ۲۰۱۳، اسپورتینگ با انتخاب رونالدو به عنوان صد هزارمین عضو خود، از او تقدیر کرد.[۳۱]

منچستر یونایتد

۰۷–۲۰۰۳

انتقال رونالدو به منچستر یونایتد در ۱۲ اوت ۲۰۰۳ انجام شد. هزینه انتقال، او را در آن زمان به گران‌ترین نوجوان تاریخ فوتبال انگلیس تبدیل کرد.[۳۲] او نخستین بازیکن پرتغالی این باشگاه بود.[۳۳] او قصد داشت در منچستر همانند اسپورتینگ پیراهن شمارهٔ ۲۸ را بپوشد، اما الکس فرگوسن درخواست او را نپذیرفت و گفت: «تو باید پیراهن شمارهٔ ۷ را بپوشی که پیش از این، بازیکنان افسانه‌ای باشگاه از جمله جورج بست، برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکهام آن را می‌پوشیدند و این برای تو یک افتخار است.»[۳۴] پوشیدن شماره ۷ برای رونالدو یک انگیزه اضافی شد.[۳۵]

او در نخستین مسابقهٔ خود در منچستر، ۶۰ دقیقه مقابل بولتون واندررز بازی کرد.[۳۶] وی نخستین گل خود را در ماه نوامبر، در یک ضربهٔ آزاد مقابل پورتسموث به‌ثمر رساند.[۳۷] رونالدو اولین فصل خود را در فوتبال انگلیس با زدن گل اول در پیروزی ۳–۰ یونایتد مقابل میلوال در فینال جام حذفی ۲۰۰۴ به پایان رساند و اولین جام قهرمانی خود را در یونایتد کسب کرد.[۳۸]

رونالدو در ۲۹ اکتبر ۲۰۰۴، هزارمین گل تاریخ باشگاه را مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند؛ هرچند منچستر در این بازی ۴–۱ شکست خورد.[۳۹] چند هفته بعد، او قرارداد جدیدی با باشگاه امضا کرد و قرارداد قبلی خود را تمدید کرد.[۴۰] رونالدو در جام اتحادیه باشگاه‌های انگلستان ۰۶–۲۰۰۵، پس از به ثمر رساندن گل سوم در فینال ۴–۰ یونایتد مقابل ویگان اتلتیک، دومین جام خود را در فوتبال انگلیس، به دست آورد.[۴۱]

رونالدو در سومین فصل حضورش در انگلیس درگیر حوادث متعددی شد. یوفا به دلیل «نشان دادن انگشت وسط» به هواداران بنفیکا، یک جلسه محرومیت برایش در نظر گرفت؛[۴۲] در دربی منچستر (شکست ۳–۱)، به دلیل لگد زدن به اندی کول بازیکن سابق منچستر سیتی از بازی اخراج شد؛[۴۳] با هم تیمی خود، رود فن نیستلروی درگیر شد و به سبک بازی این وینگر توهین کرد؛[۴۴] و در بازی‌های جام جهانی ۲۰۰۶، باعث شد وین رونی هم تیمی اش در باشگاه، از بازی اخراج شود،[۴۵] که بعدها علناً از منچستر به دلیل حس خود از عدم حمایت باشگاه در مورد آن اتفاق، درخواست انتقال و جدایی کرد اما یونایتد نپذیرفت.[۴۶][۴۷]

رونالدو در فصل ۰۷–۲۰۰۶

اگرچه درگیری او با رونی در جام جهانی منجر به هو شدن رونالدو در طول فصل ۰۷–۲۰۰۶ شد،[۴۸] اما او فصل درخشانی را سپری کرد، زیرا برای اولین بار نزدیک به ۲۰ گل زد و به اولین قهرمانی خود در لیگ برتر دست یافت. یکی از عوامل مهم در این موفقیت، تمرین یک به یک او با مربی تیم، رنه مئولنستین بود، که به او آموخت تا خود را غیرقابل پیش‌بینی‌تر کند، کار تیمی خود را بهبود بخشد، به دنبال توپ باشد و از موقعیت‌های گلزنی خود استفاده کند، به جای اینکه منتظر فرصتی برای به ثمر رساندن گل‌های زیبایی باشد که قبلاً با آنها شهرت پیدا کرده بود.[۴۹] او سه بار در اواخر دسامبر، در برابر استون ویلا (پیروزی که یونایتد را در صدر جدول لیگ قرار داد)، ویگان و ردینگ، دابل کرد.[۵۰][۵۱][۵۲] در نوامبر و دسامبر، رونالدو به‌عنوان بازیکن برتر ماه لیگ انگلستان برگزیده‌شد و پس از دنیس برکمپ و رابی فاولر سومین بازیکن تاریخ لیگ انگلستان شد که دوماه متوالی به‌عنوان بازیکن برتر انتخاب شده است.[۵۳][۵۴]

در بهار سال ۲۰۰۷، خبر ورود رونالدو به رئال مادرید منتشر شد. رئال آماده بود تا ۸۰ میلیون یورو برای خرید او پرداخت‌کند. با این حال، او پیشنهاد آنها را قبول نکرد.[۵۵]

۰۸–۲۰۰۷

در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا ۰۷–۲۰۰۶، رونالدو اولین گل‌های خود را در سی‌امین بازی خود در این رقابت‌ها به ثمر رساند،[۵۶] که دو گل در پیروزی ۷–۱ مقابل رم بود.[۵۷] او در ادامه، در اولین بازی نیمه نهایی در برابر میلان گلزنی کرد، که با پیروزی ۳–۲ به پایان رسید،[۵۸] اما در بازی برگشت با شکست ۳–۰ یونایتد در سن سیرو حذف شدند.[۵۹]

در لیگ برتر ۰۸–۲۰۰۷، رونالدو جوایز شخصی زیادی را در آن فصل جمع‌آوری کرد. او برنده جوایز اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه ای (PFA)، بازیکن سال هواداران و بهترین بازیکن جوان سال PFA، و همچنین جایزه بهترین بازیکن سال انجمن نویسندگان فوتبال (FWA) شد،[۶۰][۶۱] و تبدیل به اولین بازیکنی که برنده هر چهار جایزه اصلی PFA و FWA شده است.[۶۲] دستمزد او به عنوان بخشی از تمدید پنج ساله قراردادش که در فصل‌های قبلی به امضا رسیده بود، به ۱۲۰۰۰۰ پوند در هفته افزایش یافت.[۶۳]

در سال ۲۰۰۷، توپ طلای فوتبال به کاکا داده‌شد و رونالدو بالاتر از لیونل مسی در جایگاه دوم قرار گرفت.[۶۴][۶۵] همچنین برای جایزه بهترین بازیکن سال فیفا در سال ۲۰۰۷، پایین‌تر از کاکا و مسی، سوم شد.[۶۶]

رونالدو اولین هت‌تریک خود را برای یونایتد در پیروزی ۶–۰ مقابل نیوکاسل یونایتد در ۱۲ ژانویه ۲۰۰۸ انجام داد.[۶۷] در ۱۹ مارس، رونالدو نخستین‌بار در بازی با بولتون واندررز، بازوبند کاپیتانی منچستر را بر بازو بست. این بازی با پیروزی ۰–۲ منچستر خاتمه‌یافت که هر دو گل را رونالدو به‌ثمر رساند.[۶۸] رونالدو ۳۱ گل در لیگ از جمله تنها گل دربی منچستر در ۵ مه (پنجاهمین گل خودش برای باشگاه) را به ثمر رساند، و یونایتد در پایان، قهرمان شد. او با به‌ثمر رساندن ۳۳ گل در مجموع، رکورد جورج بست با ۳۲ گل را شکست.[۶۹] در پایان فصل، او کفش طلای لیگ برتر و کفش طلای اروپا را نیز به‌دست‌آورد.[۷۰]

او در لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷، در ۱۱ بازی، ۸ گل زد.[۷۱] در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی این رقابت‌ها میان منچستر و المپیک لیون، رونالدو گل تعیین‌کننده‌ای را به ثمر رساند تا به یونایتد کمک کند تا در مجموع ۲–۱ به مرحله یک چهارم نهایی صعود کند.[۷۲] در مرحله بعد در بازی اول مقابل رم، او با ضربه سر گلزنی کرد و یونایتد در مجموع دو بازی ۳–۰ رم را حذف کرد.[۷۳] بعد از آن، منچستر پس از حذف بارسلونا، در دیدار پایانی به مصاف چلسی رفت. علیرغم اینکه تک گل او در جریان بازی پاسخ داده شد و ضربه پنالتی او در ضربات پنالتی مهار شد،[۷۴] اما منچستر به قهرمانی رسید.[۷۵] همچنین رونالدو به عنوان بهترین گلزن لیگ قهرمانان اروپا و بهترین بازیکن باشگاهی سال یوفا انتخاب شد.[۷۶]

رونالدو در فصل ۰۸–۲۰۰۷ در مجموع ۴۲ گل در تمام رقابت‌ها به ثمر رساند که بهترین عملکرد او در دوران حضورش در انگلیس بود. هر چند او سه مسابقه را پس از ضربه سر به بازیکن پورتسموث در شروع فصل از دست داده بود، تجربه ای که به گفته خودش به او آموخت که اجازه ندهد حریفان او را تحریک کنند.[۷۷] پس از اتمام فصل، شایعاتی در مورد علاقه رونالدو به رئال مادرید منتشر شد. اسکای اسپورت گزارش‌داد: «رئال مادرید با قیمت سال گذشته بار دیگر به رونالدو پیشنهاد پیوستن به کهکشانی‌های مادریدی را داده است.»[۷۸] یونایتد این درخواست غیرقانونی رئال را با فیفا در جریان گذاشت؛[۷۹][۸۰] اما فیفا اقدامی نکرد.[۸۱] سپ بلاتر، رئیس وقت فیفا، گفت که این بازیکن باید اجازه خروج از باشگاه خود را داشته باشد، و این وضعیت را «برده‌داری مدرن» توصیف کرد.[۸۲] با وجود اینکه رونالدو با بلاتر هم نظر بود،[۸۳] اما حدس و گمانه‌زنی‌ها در ۶ اوت به پایان‌رسید؛ هنگامی که رونالدو اعلام کرد که یک سال دیگر در منچستر خواهد ماند.[۸۴][۸۵]

۰۹–۲۰۰۸

رونالدو در سال ۲۰۰۹ در بازی لیگ برتر مقابل لیورپول

پیش از فصل ۰۹–۲۰۰۸، در ۷ ژوئیه، رونالدو تحت عمل جراحی مچ پا قرار گرفت،[۸۶] که او را به مدت ۱۰ هفته از مسابقات دور نگه داشت.[۸۷] پس از بازگشت در ۱۵ نوامبر، او صدمین و صد و یکمین گل خود را در تمام رقابت‌ها برای یونایتد با دو ضربه ایستگاهی در پیروزی ۵–۰ مقابل استوک سیتی به ثمر رساند،[۸۸] و اکنون او به تمام ۱۹ تیم حریف در لیگ برتر آن زمان گل زده بود.[۸۹] در پایان سال ۲۰۰۸، رونالدو با پاس‌گل پیروزی بخش در بازی نهایی برابر ال‌دی‌یو کیتو به یونایتد کمک کرد تا برنده جام باشگاه‌های جهان شود و توپ نقره‌ای مسابقات را از آن خود کرد.[۹۰][۹۱] سپس، رونالدو برنده توپ طلای ۲۰۰۸ فرانس فوتبال شد، واپسین کسی که از یونایتد توپ طلا را به‌دست آورده‌بود، جورج بست در سال ۱۹۶۸ بود؛[۹۲][۹۳] و همچنین اولین بازیکن در لیگ برتر شد که عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال جهان را به دست آورد.[۹۴]

منچستر پس از حذف میلان، در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا ۰۹–۲۰۰۸ مقابل پورتو قرار گرفت. تک گل رونالدو در بازی برگشت که منجر به صعود یونایتد شد، توسط فیفا به عنوان بهترین گل سال انتخاب و نخستین جایزه پوشکاش فیفا را برای رونالدو به همراه داشت؛[۹۵][۹۶] گلی که از فاصله تقریباً ۴۰ متری به ثمر رسید و رونالدو بعدها از آن به عنوان بهترین گل زندگی‌اش یاد کرد.[۹۷] پس از حذف آرسنال در مرحله نیمه نهایی، یونایتد به فینال رقابت‌ها رسید؛[۹۸] اما رونالدو نتوانست مثل همیشه تأثیرگذار ظاهر شود،[۹۹] و یونایتد ۲–۰ از بارسلونا شکست خورد.[۱۰۰]

او دوران حضور خود در انگلیس را با ۹ جام به پایان رساند، از جمله سه قهرمانی متوالی در لیگ و یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا.[۱۰۱] رونالدو در فصل آخر ۲۶ گل در تمامی رقابت‌ها به ثمر رساند که ۱۶ گل کمتر از فصل قبل بود.[۱۰۲] آخرین گل او برای یونایتد در ۱۰ مه ۲۰۰۹ با یک ضربه ایستگاهی در دربی منچستر در الدترافورد به ثمر رسید.[۱۰۳]

یکی از عناصر کلیدی در پیشرفت رونالدو در دوران حضورش در انگلیس فرگوسن بود، که بعدها درباره‌اش گفت: «او پدر من در ورزش بوده است، یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین عوامل در حرفه من.»[۱۰۴][۱۰۵][۱۰۶]

من چیزی جز ستایش این پسر ندارم که بهترین بازیکن فوتبال جهان است و از ریکاردو کاکا و لیونل مسی بهتر است. او در فوتبال از همه جلوتر است و مشارکت باورنکردنی، گل‌های باورنکردنی و آمار باورنکردنی دارد. او برای گلزنی تلاش می‌کند و به‌سوی آن گام برمی‌دارد. او در کل حیرت‌انگیز است.

الکس فرگوسن، سرمربی رونالدو در منچستر یونایتد، در ژوئیه ۲۰۰۹[۱۰۷]

رئال مادرید

۱۰–۲۰۰۹

رونالدو در اولین فصل خود در مادرید شماره ۹ را به تن کرد. پس از جدایی رائول از باشگاه، رونالدو از فصل ۱۱–۲۰۱۰ پیراهن شماره ۷ را پوشید

در ۱۱ ژوئن ۲۰۰۹، منچستر یونایتد پیشنهاد بی‌قید و شرط ۹۴ میلیون یورویی رئال مادرید را که یک رکورد بود، پذیرفت و رونالدو به کهکشانی‌های مادریدی پیوست.[۱۰۸] رونالدو شش سال با این باشگاه قرارداد امضا کرد.[۱۰۹] قرارداد او ۱۱ میلیون یورو در هر فصل بود و قیمت خروج او از رئال ۱ میلیارد یورو تعیین‌شد.[۱۱۰][۱۱۱] طی مراسم استقبال از او در ۶ ژوئیه، ۸۰ هزار نفر به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو رفتند. این تعداد استقبال‌کننده، رکورد ورود دیگو مارادونا به ناپولی را شکست. پیش از این، رکورد استقبال‌کنندگان مادریدی دست خاویر ساویولا بود.[۱۱۲][۱۱۳][۱۱۴][۱۱۵] از آنجایی که رائول کاپیتان باشگاه شماره ۷ را می‌پوشید، رونالدو پیراهن شماره ۹ را دریافت کرد.[۱۱۶]

رونالدو نخستین گلش در باشگاه جدید خود را مقابل ال‌دی‌یو کیتو به‌ثمر رساند.[۱۱۷] نخستین گل او در لا لیگا، مقابل دپورتیوو لاکرونیا در یک برد خانگی ۳–۲ از روی نقطه پنالتی بود.[۱۱۸] او فصل خوبی را با رئال در لیگ قهرمانان اروپا ۱۰–۲۰۰۹ شروع‌کرد و در اولین بازی مرحلهٔ گروهی، دو بار با ضربه ایستگاهی به زوریخ گل‌زد و در پایان، رئال بازی را ۵–۲ برد.[۱۱۹] این دوگل، نخستین گل‌های او در رئال در لیگ قهرمانان اروپا بود. سپس با به‌ثمر رساندن دوگل مقابل ویارئال، به اولین بازیکنی تبدیل شد که در چهار بازی اول لالیگایی‌اش موفق به گلزنی می‌شود.[۱۲۰][۱۲۱] در بازی بعدی لیگ قهرمانان اروپا، دوگل را مقابل المپیک مارسی به‌ثمر رساند.[۱۲۲] سپس دچار آسیب‌دیدگی مچ پا شد که او را به مدت هفت هفته از مسابقات دور نگه داشت، و روند شروع پرقدرتش را قطع کرد.[۱۲۳][۱۲۴]

در اواسط فصل، رونالدو در توپ طلای ۲۰۰۹ و جایزه بهترین بازیکن سال فیفا، پس از مسی، دوم شد. او فصل را با ۳۳ گل در تمام رقابت‌ها به پایان رساند، از جمله زدن ۳ گل در پیروزی ۴–۱ مقابل مایورکا در ۵ مه ۲۰۱۰، که اولین هت‌تریکش در لالیگا بود،[۱۲۵][۱۲۶] و بهترین گلزن رئال مادرید در آن فصل شد. اگرچه رونالدو به کسب ۹۶ امتیاز باشگاه در لیگ کمک کرد، اما در اولین فصل حضورش جامی به دست نیاورد.[۱۲۷][۱۲۸]

۱۱–۲۰۱۰

با خروج رائول از رئال، پیراهن شمارهٔ ۷ این باشگاه به رونالدو واگذار شد.[۱۲۹] در ۲۳ اکتبر، او برای اولین بار در دوران حرفه ای خود، چهار گل در یک مسابقه در پی پیروزی ۶–۱ مقابل ریسینگ سانتاندر به ثمر رساند.[۱۳۰][۱۳۱] در ادامه، هت‌تریک‌های بیشتری در برابر اتلتیک بیلبائو، لوانته، ویارئال و مالاگا انجام داد،[۱۳۲][۱۳۳][۱۳۴] اما علیرغم عملکردش، در مراسم توپ طلای فیفا در سال ۲۰۱۰ در جمع سه نفر برتر قرار نگرفت.[۱۳۵] در این فصل، رونالدو ۴ بازی ال کلاسیکو را تجربه کرد: دو بازی نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا ۱۱–۲۰۱۰ که با حذف مادریدی‌ها همراه بود، و موفق به گلزنی نشد، بازی برگشت لیگ که از روی نقطه پنالتی بازی را به تساوی کشاند و فینال جام حذفی، که در دقیقه ۱۰۳ با تک گل او، رئال قهرمان شد و رونالدو اولین جام خود را در اسپانیا کسب کرد.[۱۳۶][۱۳۷][۱۳۸]

دو گل او در آخرین بازی فصل مقابل آلمریا، او را به اولین بازیکن لالیگا تبدیل کرد که ۴۰ گل به ثمر رسانده است و رکوردهای تلمو زارا و هوگو سانچز با ۳۸ گل را شکست.[۱۳۹] در هر دو وبگاه اینترنتی مارکا و رئال مادرید، رأی‌دهندگان او را به‌عنوان برترین گلزن سال برگزیدند؛[۱۴۰][۱۴۱] در کنار جایزه پیچیچی، رونالدو برای دومین بار برنده کفش طلای اروپا شد و به اولین بازیکنی تبدیل شد که در لیگ‌های مختلف موفق به کسب این جایزه شده است.[۱۴۲] همچنین در طول این فصل، رونالدو ۵۳ گل در مجموع مسابقات به‌ثمر رساند و رکورد تاریخ باشگاه با ۴۹ گل زدهٔ فرانس پوشکاش را شکست.[۱۴۳]

۱۲–۲۰۱۱

رونالدو در سومین فصل حضورش در اسپانیا، ۴۶ گل در لالیگا به ثمر رساند

در این فصل، رونالدو به بهترین عملکرد گلزنی اش یعنی ۶۰ گل در تمام رقابت‌ها دست پیدا کرد.[۱۴۴] او با وجود هت‌تریک مقابل رئال ساراگوسا، رایو وایکانو، مالاگا، اوساسونا و سویا که مورد آخر رئال را در میانه فصل در صدر جدول لیگ قرار داد، اما به عنوان نفر دوم توپ طلای فیفا در سال ۲۰۱۱ پس از مسی انتخاب شد.[۱۴۵][۱۴۶][۱۴۷] با این حال، رونالدو موفقیت تیمی بیشتری در لیگ به دست آورد؛ پس از هت‌تریک مقابل لوانته، رئال برتری خود را نسبت به بارسلونا افزایش داد و در پایان با رکورد ۱۰۰ امتیاز، قهرمانی لیگ را از چهار سال گذشته کسب کرد.[۱۴۸]

او صدمین گل لیگ خود را برای رئال در برد ۵–۱ مقابل سوسیداد در ۲۴ مارس ۲۰۱۲ به ثمر رساند؛ او تنها در ۹۲ بازی در سه فصل، رکورد قبلی باشگاه را که فرانس پوشکاش در اختیار داشت شکست.[۱۴۹] یک هت‌تریک دیگر در دربی مادرید مقابل اتلتیکو مادرید، مجموع گل‌های او را به ۴۰ گل در لیگ رساند که با رکورد خودش در فصل قبل برابری کرد.[۱۵۰] آخرین گل او در این فصل لالیگا، مقابل مایورکا، مجموع گل‌هایش را به ۴۶ گل رساند، اما چهار گل کمتر از رکورد جدید مسی بود،[۱۵۱] هرچند او اولین بازیکنی شد که در یک فصل لالیگا در برابر هر ۱۹ تیم حریف گلزنی کرد.[۱۵۲] ژوزه مورینیو سرمربی رئال، در مه ۲۰۱۲ گفت: به نظر من امسال رونالدو بهتر از مسی بوده است.[۱۵۳]

۱۳–۲۰۱۲

رونالدو در ۲۰۱۳

در ۲۳ اوت ۲۰۱۲، رونالدو نخستین گلش در این فصل را مقابل بارسلونا در ورزشگاه نیوکمپ، در بازی رفت سوپر جام اسپانیا، به‌ثمر رساند که البته رئال بازی را ۳–۲ باخت.[۱۵۴] اما در بازی برگشت که در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو انجام شد، رئال با گل رونالدو بازی را ۲–۱ برد و قهرمان سوپر جام اسپانیا شد. او با رکورد گلزنی پنج بازی متوالی ال کلاسیکو ایوان زامورانو برابری کرد.[۱۵۵]

در ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، رونالدو صد و پنجاهمین گلش برای رئال را مقابل گرانادا به‌ثمر رساند.[۱۵۶] پس از بازی، رونالدو اظهار کرد که از یک «مسئله حرفه‌ای» در باشگاه ناراضی است، و به همین دلیل از جشن گرفتن صد و پنجاهمین گل خود برای باشگاه، امتناع کرده است.[۱۵۷][۱۵۸] چند تن از هم‌باشگاهی‌های او ادعا کردند که باشگاه و اعضای آن از رونالدو پشتیبانی می‌کند،[۱۵۹][۱۶۰][۱۶۱] اما نمایندهٔ او، خورخه مندس، از نارضایتی رونالدو سخن گفت.[۱۶۲] رونالدو گفت که این مسئله ربطی به پول و قراردادش با باشگاه ندارد،[۱۶۳] و رئیس باشگاه، فلورنتینو پرز، این موضوع را تأیید کرد.[۱۶۴] رئیس بارسلونا، خوآن لاپورتا، اظهار نظر کرد که رونالدو تحت فشار است و پس از انجام بازی‌های ملی، بیشتر بر روی موفقیت‌های خود در باشگاه متمرکز شده و گویا از باشگاه و اعضای آن انتظارات بیشتری دارد.[۱۶۵][۱۶۶][۱۶۷] همچنین ژوزه مورینیو گفت: «اگرچه رونالدو پر از غم و اندوه است، اما نقش خود را برای من به‌عنوان یک بازیکن به‌طور کامل بازی می‌کند؛[۱۶۸] و برگزیدن آندرس اینیستا به‌عنوان بازیکن سال اروپا در فصل قبل، یکی از دلایل ناراحتی او است.»[۱۶۹]

تمام این حواشی اما آمار گلزنی رونالدو را تحت تأثیر قرار نداد. در ۱۸ سپتامبر، او نخستین گل خود در این فصل لیگ قهرمانان اروپا را مقابل منچستر سیتی به‌ثمر رساند که رئال بازی را ۲–۳ برد.[۱۷۰] در ۳۰ سپتامبر، رونالدو باری دیگر در لا لیگا، این بار مقابل دپورتیوو لاکرونیا هت‌تریک کرد و بازی با پیروزی ۵–۱ رئال به پایان رسید.[۱۷۱][۱۷۲] در ۴ اکتبر، رونالدو اولین هت‌تریکش در لیگ قهرمانان اروپا را در پیروزی ۴–۱ مقابل آژاکس به ثبت رساند.[۱۷۳][۱۷۴] چهار روز بعد در تساوی ۲–۲ در نیوکمپ که رونالدو دابل کرد، تبدیل به اولین بازیکنی شد که در شش ال کلاسیکو متوالی گلزنی می‌کند.[۱۷۵][۱۷۶] در فصل ۱۳–۲۰۱۲ لیگ قهرمانان اروپا، او تنها گل رئال را در شکست ۴–۱ خارج از خانه مقابل بروسیا دورتموند در نیمه نهایی به ثمر رساند، اما رئال برای سومین سال متوالی با وجود پیروزی ۲–۰ در بازی برگشت، در مرحله نیمه نهایی حذف شد. رونالدو همچنین آقای گل این فصل رقابت‌ها بود.[۱۷۷][۱۷۸]

او در پایان این فصل در مراسم توپ طلای ۲۰۱۲، پس مسی که برای چهارمین بار متوالی برنده شد، دوباره در جایگاه دوم قرار گرفت.[۱۷۹]

۱۴–۲۰۱۳

در شروع فصل ۱۴–۲۰۱۳، رونالدو قراردادش را تا سال ۲۰۱۸ تمدید کرد، با دستمزد ۱۷ میلیون یورویی، که برای مدت کوتاهی به پردرآمدترین بازیکن فوتبال تبدیل شد.[۱۸۰] انتقال ۱۰۰ میلیون یورو ای گرت بیل به رئال، رکورد گران‌ترین نقل و انتقال فوتبال را که مادریدی‌ها چهار سال قبل برای رونالدو پرداخت کرده بودند، شکست.[۱۸۱] رونالدو و بیل به همراه کریم بنزما، یک مثلث تهاجمی در خط حمله تشکیل دادند که به بی‌بی‌سی (BBC، مخفف بیل، بنزما و کریستیانو) معروف شد.[۱۸۲] در اواخر نوامبر، وی ۳۲ گل در ۲۲ بازی برای باشگاه و تیم ملی، از جمله هت‌تریک مقابل گالاتاسرای، سویا، رئال سوسیداد، ایرلند شمالی و سوئد به ثمر رسانده بود.[۱۸۳][۱۸۴][۱۸۵] او سال ۲۰۱۳ را با ۶۹ گل در ۵۹ بازی به پایان رساند که بالاترین آمار گلزنی او در پایان یک فصل بود؛[۱۸۶] رونالدو توپ طلای فیفا را در سال ۲۰۱۳ دریافت کرد، که تلفیقی از جوایز توپ طلا و جایزه بهترین بازیکن سال فوتبال جهان بود.[۱۸۷]

رونالدو در فصل ۱۴–۲۰۱۳ در راه رسیدن به لا دسیما، رکورد ۱۷ گل در لیگ قهرمانان اروپا را به ثبت رساند

همزمان با دستاوردهای فردی، رونالدو به بزرگ‌ترین موفقیت تیمی خود در اسپانیا تا به امروز رسید، زیرا رئال با تأثیر گذاری وی، لا دسیما، دهمین جام اروپایی شان را فتح کردند. پس از گلزنی از روی نقطه پنالتی در دقیقه ۱۲۰ در پیروزی نهایی ۴–۱ مقابل اتلتیکو مادرید، اولین بازیکنی شد که در فینال لیگ قهرمانان اروپا برای دو تیم برنده مختلف گلزنی می‌کند.[۱۸۸] عملکرد کلی او در فینال به دلیل مصدومیت، ضعیف بود. رونالدو در فینال برخلاف توصیه‌های پزشکی بازی کرد و بعداً گفت: «در زندگی خود بدون فداکاری برنده نمی‌شوید و باید ریسک کنید.»[۱۸۹] او به عنوان برترین گلزن مسابقات برای سومین بار، با رکورد ۱۷ گل،[۱۹۰] بهترین بازیکن یوفا در اروپا شد.[۱۹۱]

در کوپا دل ری، رونالدو با زدن دو پنالتی در مقابل اتلتیکو در ویسنته کالدرون، به رئال کمک کرد تا به فینال برسد،[۱۹۲] جایی که پس از گل اول، اکنون او در هر دقیقه از یک مسابقه فوتبال ۹۰ دقیقه ای گل زده بود.[۱۹۳] مشکلات ادامه‌دار زانو و ران او باعث شد تا فینال را از دست بدهد، اما رئال ۲–۱ بارسلونا را شکست داد و جام را به دست آورد.[۱۹۴] رونالدو در ۳۰ بازی لیگ ۳۱ گل به ثمر رساند که باعث شد جایزه پیچیچی و کفش طلای اروپا را برایش به ارمغان آورد که جایزه دومی را به‌طور مشترک با مهاجم لیورپول، لوئیس سوارز دریافت کرد.[۱۹۵] رونالدو چهارصدمین گل دوران حرفه ای خود را در مجموع ۶۵۳ بازی برای باشگاه و تیم‌ملی، در مقابل سلتاویگو در ۶ ژانویه به ثمر رساند؛ و این افتخار را به هموطنش اوزه‌بیو که دو روز قبل فوت کرده بود تقدیم کرد.[۱۹۶]

گل والی او در ۴ مه که در دقیقه آخر بازی با والنسیا به ثمر رسید (پنجاهمین گل او در تمام رقابت‌های این فصل)، به عنوان بهترین گل فصل توسط انجمن لالیگا انتخاب شد؛[۱۹۷] و علاوه بر این رونالدو را به عنوان بهترین بازیکن فصل لالیگا معرفی کردند.[۱۹۸]

۱۵–۲۰۱۴

در فصل ۱۵–۲۰۱۴، رونالدو رکورد گلزنی خود در تمام رقابت‌ها را از ۶۰ به ۶۱ افزایش داد، که ابتدا با هر دو گل پیروزی ۲–۰ رئال مقابل سویا در سوپر جام اروپا شروع شد.[۱۹۹] او با ۱۵ گل در هشت بازی اول لیگ، بهترین شروع گلزنی خود را داشت.[۲۰۰] رکورد بیست و سومین هت‌تریک او در لالیگا، که در برابر سلتاویگو در ۶ دسامبر به ثبت رساند، او را به سریع‌ترین بازیکنی تبدیل کرد که به ۲۰۰ گل در لالیگا می‌رسد.[۲۰۰][۲۰۱] رونالدو پس از قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان، توپ طلای ۲۰۱۴ را گرفت،[۲۰۲] که همانند یوهان کرایف، میشل پلاتینی و مارکو فان باستن برای سومین بار به این موفقیت رسید.[۲۰۳] رئال فصل را در جایگاه دوم لالیگا به پایان رساند و در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا نیز کنار رفت.[۲۰۴] هت‌تریک‌های بعدی او در برابر سویا، اسپانیول و ختافه، تعداد هت‌تریک‌هایش را به ۳۱ رساند، و رکورد دی استفانو با ۲۸ هت‌تریک را پشت سر گذاشت.[۱۹۹] او لیگ را با ۴۸ گل به پایان رساند و دومین جایزه پیچیچی و کفش طلای اروپا را برای چهارمین بار کسب کرد که یک رکورد بود.[۱۹۹]

۱۶–۲۰۱۵

تا مارس ۲۰۱۶، رونالدو ۲۵۲ گل در ۲۲۸ بازی در لالیگا به ثمر رساند تا دومین گلزن برتر این رقابت‌ها شود

رونالدو در شروع هفتمین فصل حضورش در مادرید، ابتدا در لیگ و سپس در تمامی رقابت‌ها، بهترین گلزن تاریخ باشگاه شد. ۵ گل او در برد ۶–۰ خارج از خانه مقابل اسپانیول در ۱۲ سپتامبر، تعداد گل‌های او را در لالیگا به ۲۳۰ گل در ۲۰۳ بازی رساند و از رکورددار قبلی باشگاه، رائول، پیشی گرفت.[۲۰۵] یک ماه بعد، در ۱۷ اکتبر، او دوباره با زدن گل دوم در شکست ۳–۰ لوانته در برنابئو، مجموع گل‌های خود را برای باشگاه به ۳۲۴ گل رساند و در این زمینه نیز از رائول گذشت.[۲۰۶] رونالدو همچنین با هت‌تریک در اولین بازی گروهی مقابل شاختار دونتسک به بهترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان اروپا تبدیل شد و رکورد مسی در فصل قبل را که با ۷۷ گل در اختیارش بود، پشت سر گذاشت.[۲۰۷] دو گل در برابر مالمو اف‌اف در برد ۲–۰ خارج از خانه در ۳۰ سپتامبر باعث شد که او به ۵۰۰ گل برای باشگاه و کشورش برسد.[۲۰۸]

چهار گل رونالدو در برد خانگی ۷–۱ مقابل سلتا د ویگو در ۵ مارس ۲۰۱۶، مجموع گل‌های او را به ۲۵۲ گل در لالیگا رساند و تبدیل به دومین گلزن برتر تاریخ مسابقات پس از مسی شد.[۲۰۹] او مقابل ولفسبورگ هت‌تریک کرد تا تیمش به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا راه یابد.[۲۱۰] این هت‌تریک‌ها تعداد گل‌های او را در این رقابت‌ها به ۱۶ گل رساند و او را برای چهارمین فصل متوالی و در مجموع پنجمین بار تبدیل به گلزن برتر این رقابت‌ها کرد.[۲۱۱] رونالدو که مشکلاتی در وضعیت بدنی خود داشت، در تکرار فینال ۲۰۱۴، عملکرد ضعیفی در فینال مقابل اتلتیکو نشان داد؛ هرچند پنالتی او در ضربات پنالتی، رئال را برای یازدهمین بار قهرمان اروپا کرد.[۲۱۲] رونالدو آقای گل مسابقات شد و به جمع بازیکنانی پیوست که سه قهرمانی اروپا را در کارنامه دارند.[۲۱۳] برای ششمین سال متوالی، او فصل را با زدن بیش از ۵۰ گل در همه مسابقات به اتمام رساند.[۲۱۲] برای تلاش‌هایش در طول فصل، او برای دومین بار جایزه بهترین بازیکن اروپا را از یوفا دریافت کرد.[۲۱۴]

۱۷–۲۰۱۶

رونالدو سه بازی اول رئال را در فصل ۱۷–۲۰۱۶، از جمله سوپر جام اروپا ۲۰۱۶ مقابل سویا را از دست داد، زیرا همچنان مشغول به ترمیم آسیب دیدگی زانو از بازی فینال یورو ۲۰۱۶ مقابل فرانسه بود.[۲۱۵] در ۱۵ سپتامبر، او پس از به ثمر رساندن گل تساوی دیرهنگام از ضربه ایستگاهی خود مقابل اسپورتینگ در لیگ قهرمانان، شادی نکرد و پس از بازی گفت: «کسی که الان هستم رو اونا ساختند».[۲۱۶] در ۷ نوامبر، قرارداد او برای دومین بار به مدت سه سال تا سال ۲۰۲۱ تمدید شد.[۲۱۷] در ۱۹ نوامبر، او در پیروزی ۳–۰ خارج از خانه مقابل اتلتیکو هت‌تریک کرد و با ۱۸ گل، بهترین گلزن تاریخ دربی مادرید شد.[۲۱۸] در ۱۵ دسامبر، رونالدو ۵۰۰ گل حرفه باشگاهی خود را در پیروزی ۲–۰ مقابل کلاب آمریکا در نیمه نهایی جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۶ به ثمر رساند.[۲۱۹] او سپس در پیروزی۴–۲ مقابل تیم ژاپنی کاشیما آنتلرز در فینال هت‌تریک کرد.[۲۲۰] رونالدو با چهار گل مسابقات را به عنوان بهترین گلزن به پایان رساند و همچنین به عنوان بهترین بازیکن مسابقات انتخاب شد.[۲۲۱] او برنده توپ طلای ۲۰۱۶، چهارمین توپ طلای خود، و در نخستین دوره جوایز بهترین‌های فیفا، بهترین بازیکن مرد فیفا شد، که احیای مراسم بهترین بازیکن سال سابق فیفا بود؛ و این دستاوردها را تا حد زیادی مدیون موفقیتش با پرتغال در قهرمانی یورو ۲۰۱۶ بود.[۲۲۲]

رونالدو در کنار کریستینا سیفوئنتس، از مسئولین دولتی اهل مادرید، در جشن قهرمانی لیگ قهرمانان ۲۰۱۶ در مادرید

در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا ۱۷–۲۰۱۶ در برابر بایرن در آوریل، رونالدو هر دو گل را در برد ۲–۱ خارج از خانه به ثمر رساند و با تبدیل شدن به اولین بازیکنی که به ۱۰۰ گل در رقابت‌های باشگاهی یوفا می‌رسد، تاریخ ساز شد.[۲۲۳] در بازی برگشت، رونالدو با یک هت‌تریک عالی به صدمین گل خود در لیگ قهرمانان رسید و اولین بازیکنی شد که موفق به انجام این کار شده است، به طوری که رئال پس از وقت‌های اضافه بار دیگر بایرن را با نتیجه ۴–۲ شکست داد.[۲۲۴] در ۲ مه، رونالدو یک هت‌تریک دیگر ثبت کرد و رئال، اتلتیکو را ۳–۰ در بازی رفت نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا شکست داد که صعود رئال به فینال را آسان کرد.[۲۲۵] در ۱۷ مه، رونالدو با زدن ۲ گل به سلتا د ویگو از جیمی گریوس به عنوان بهترین گلزن تاریخ در پنج لیگ برتر اروپایی، سبقت گرفت.[۲۲۶]

او فصل را با ۴۲ گل در تمام مسابقات به پایان برد و به رئال برای اولین قهرمانی خود در لالیگا از سال ۲۰۱۲ کمک زیادی کرد.[۲۲۷] در فینال لیگ قهرمانان اروپا، رونالدو در پیروزی ۴–۱ مقابل یوونتوس دو گل به ثمر رساند که گل دوم او ششصدمین گل دوران حرفه ای اش بود.[۲۲۸] رونالدو در این فصل ۱۲ گل زد تا برای پنجمین فصل متوالی به عنوان برترین گلزن رقابت‌ها (ششمین فصل در مجموع) شناخته شود و اولین بازیکنی شد که در سه فینال لیگ قهرمانان اروپا گلزنی کرده است.[۲۲۹] همچنین رئال به اولین تیمی تبدیل شد که در دو فینال پیاپی لیگ قهرمانان، پیروز می‌شود.[۲۳۰]

۱۸–۲۰۱۷

در شروع فصل ۱۸–۲۰۱۷، رونالدو گل دوم مادریدی‌ها را در دقیقه ۸۰ در پیروزی ۳–۱ مقابل بارسلونا در بازی اول سوپر جام اسپانیا ۲۰۱۷ در نیوکمپ به ثمر رساند. او دو دقیقه بعد از بازی اخراج شد و بازی برگشت را از دست داد، اما رئال در مجموع قهرمان شد.[۲۳۱][۲۳۲] در ۲۳ اکتبر، عملکرد او در طول سال ۲۰۱۷ باعث شد که برای دومین سال متوالی جایزه بهترین بازیکن مرد فیفا را دریافت کند.[۲۳۳] در ۶ دسامبر، او اولین بازیکنی شد که در هر ۶ بازی مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا گلزنی کرد.[۲۳۴] یک روز بعد، رونالدو برنده توپ طلای ۲۰۱۷ شد و پنجمین بار جایزه خود را، در برج ایفل پاریس دریافت کرد.[۲۳۵] در ۱۶ دسامبر، ضربه آزادی را تبدیل به گل کرد، و رئال با شکست دادن گرمیو در فینال، دومین قهرمانی متوالی خود در جام باشگاه‌های جهان کسب کرد.[۲۳۶] در ۱۸ مارس، او به پنجاهمین هت‌تریک حرفه ای خود رسید و چهار گل در برد ۶–۳ مقابل خیرونا به ثمر رساند.[۲۳۷]

در ۳ آوریل، رونالدو دو گل اول را در برد ۳–۰ خارج از خانه مقابل یوونتوس در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا ۱۸–۲۰۱۷ به ثمر رساند، که گل دوم او یک قیچی برگردان آکروباتیک بود؛ پای رونالدو تقریباً ۷ فوت و ۷ اینچ (۲٫۳۱ متر) از زمین بلند شد که پس از گل طرفداران حریف در استادیوم، ایستاده او را تشویق کردند. مدافع یوونتوس، آندره‌آ بارتزالی، آن را یک «گل پلی استیشنی» توصیف کرد و همچنین انبوهی از تمجیدهای بازیکنان، کارشناسان و مربیان را به همراه داشت.[۲۳۸] این گل بر اساس نظرسنجی یوفا، به عنوان بهترین گل فصل ۱۸–۲۰۱۷ فوتبال اروپا انتخاب شد.[۲۳۹]

رونالدو در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۸، در آخرین بازی خود برای رئال مادرید

در ۱۱ آوریل، او در بازی برگشت در خانه، دقیقه ۹۸ در وقت اضافه با یک ضربه پنالتی در شکست ۳–۱ به یوونتوس گل زد، که باعث شد رئال در مجموع ۴–۳ صعود کند.[۲۴۰] این دهمین گل او در برابر یوونتوس بود، یک رکورد در لیگ قهرمانان اروپا در برابر یک باشگاه.[۲۴۱] در فینال رقابت‌ها در ۲۶ مه، رئال، لیورپول را ۳–۱ شکست داد که رونالدو پنجمین عنوان قهرمانی خود در لیگ قهرمانان را به دست آورد، و اولین بازیکنی شد که به این دستاورد رسیده است.[۲۴۲] او برای ششمین فصل متوالی با ۱۵ گل به عنوان بهترین گلزن مسابقات انتخاب شد.[۲۴۳] رونالدو پس از فینال به دوران حضور خود در مادرید در سالیان گذشته اشاره کرد و این گمانه‌زنی را برانگیخت که او می‌خواهد باشگاه را ترک کند.[۲۴۴]

یوونتوس

علیرغم ماه‌ها مذاکره برای امضای قراردادی جدید با رئال مادرید،[۲۴۵] در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۸، رونالدو در یک انتقال ۱۱۲ میلیون یورویی، قراردادی چهار ساله با باشگاه ایتالیایی یوونتوس امضا کرد.[۲۴۶] این انتقال، گران‌قیمت‌ترین رقم برای یک بازیکن بالای ۳۰ سال بود،[۲۴۷] و همچنین بالاترین مبلغی که یک باشگاه ایتالیایی برای یک بازیکن هزینه کرده‌بود.[۲۴۸] رونالدو پس از امضای قرارداد اعلام کرد که به یک چالش جدید نیاز داشته و به همین دلیل تصمیم به ترک رئال مادرید گرفت؛[۲۴۹][۲۵۰] اما بعداً گفت که به خاطر فلورنتینو پرز، رئال را ترک کردم.[۲۵۱]

۱۹–۲۰۱۸

در ۱۸ اوت، رونالدو اولین بازی خود را در پیروزی ۳–۲ خارج از خانه مقابل کیه‌وو ورونا انجام داد.[۲۵۲] در ۱۶ سپتامبر، رونالدو اولین گل‌های خود را برای یوونتوس در چهارمین بازی خود در برد خانگی ۲–۱ مقابل ساسولو در سری آ به ثمر رساند. دومین گل او در مجموع، چهارصدمین گل رده باشگاهی‌اش بود.[۲۵۳] در ۱۹ سپتامبر، در اولین بازی خود در لیگ قهرمانان اروپا برای یوونتوس، او در دقیقه ۲۹ به دلیل رفتار خشونت‌آمیز از بازی اخراج شد که اولین کارت قرمز پس از ۱۵۴ بازی او در این مسابقات بود.[۲۵۴] و در برد خانگی ۱–۰ مقابل والنسیا با گل ماریو مانجوکیچ که راه رفتن یوونتوس را به مرحله حذفی مسابقات قطعی کرد، رونالدو به اولین بازیکنی در تاریخ تبدیل شد که در ۱۰۰ بازی لیگ قهرمانان پیروز شده است.[۲۵۵] پس از کسب مقام دوم در هر دو عنوان بهترین بازیکن مرد یوفا و بهترین بازیکن مرد فیفا، برای اولین بار در سه سال گذشته، پشت سر هم تیمی سابق خود لوکا مودریچ، باز هم در جایگاه دوم برای توپ طلای ۲۰۱۸ قرار گرفت.[۲۵۶] رونالدو اولین جام خود را با این باشگاه در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۹، در سوپرجام ایتالیا، پس از به ثمر رساندن تنها گل بازی با ضربه سر مقابل میلان به دست آورد.[۲۵۷]

در ۱۰ فوریه، رونالدو در پیروزی ۳–۰ مقابل ساسولو گلزنی کرد، نهمین بازی متوالی خارج از خانه که در آن در لیگ گلزنی کرده بود، و با رکورد جوزپه سینیوری در سری آ با رکورد بیشترین بازی‌های خارج از خانه متوالی با حداقل یک گل برابری کرد.[۲۵۸] در ۱۲ مارس، رونالدو در برد خانگی ۳–۰ مقابل اتلتیکو در بازی برگشت مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، هت‌تریک کرد و یوونتوس را با وجود شکست ۲–۰ در بازی رفت، به مرحله یک چهارم نهایی رساند.[۲۵۹] ماه بعد، او صد و بیست و پنجمین گل خود را در این رقابت‌ها به ثمر رساند و در تساوی ۱–۱ خارج از خانه در بازی اول یک چهارم نهایی مقابل آژاکس در ۱۰ آوریل، دروازه حریف را باز کرد.[۲۶۰] در بازی برگشت در تورین در ۱۶ آوریل، او گل اول را به ثمر رساند، اما یوونتوس در نهایت بازی را ۲–۱ باخت و از مسابقات حذف شد.[۲۶۱] در ۲۰ آوریل، رونالدو در بازی با فیورنتینا که یوونتوس هشتمین قهرمانی متوالی خود را پس از پیروزی ۲–۱ خانگی به دست آورد، تبدیل به اولین بازیکنی شد که عناوین لیگ را در انگلیس، اسپانیا و ایتالیا کسب کرد.[۲۶۲] در ۲۷ آوریل، او ششصدمین گل دوران باشگاهی خود را به ثمر رساند که گل تساوی ۱–۱ خارج از خانه در برابر اینتر میلان بود.[۲۶۳] رونالدو با ۲۱ گل و ۸ پاس گل، اولین فصل حضورش در سری آ را پایان رساند و برنده جایزه با ارزش‌ترین بازیکن سری آ شد.[۲۶۴]

۲۰–۲۰۱۹

رونالدو با یوونتوس مقابل تورینو در فصل ۲۰–۲۰۱۹

رونالدو اولین گل خود در فصل ۲۰–۲۰۱۹ را در پیروزی ۴–۳ خانگی مقابل ناپولی در لیگ در ۳۱ اوت ۲۰۱۹ به ثمر رساند.[۲۶۵] در ۲۳ سپتامبر، او در جایگاه سوم جایزه بهترین بازیکن مرد فیفا قرار گرفت.[۲۶۶] در ۱ اکتبر، او به چندین رکورد در پیروزی ۳–۰ یوونتوس در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا مقابل بایر لورکوزن رسید: او در چهاردهمین فصل متوالی گلزنی کرد و با رکورد رائول و مسی برابری کرد، رکورد ایکر کاسیاس را برای بیشترین پیروزی در لیگ قهرمانان در تمام دوران شکست، و با رکورد رائول در گلزنی در برابر ۳۳ حریف مختلف برابری کرد.[۲۶۷] در ۱۸ دسامبر، رونالدو با ارتفاع ۲٫۵۷ متر (بالاتر از تیر عرضی)، پرید تا در برد ۲–۱ خارج از خانه مقابل سمپدوریا، گل پیروزی را با ضربه سر بزند.[۲۶۸] او اولین هت‌تریک خود در سری آ را در ۶ ژانویه ۲۰۲۰ در برد خانگی ۴–۰ مقابل کالیاری به ثمر رساند. پنجاه و ششمین هت‌تریک حرفه ای او، پس از الکسیس سانچز دومین بازیکنی شد که در لیگ برتر، لالیگا و سری آ هت‌تریک می‌کند.[۲۶۹] در ۲ فوریه، در پیروزی ۳–۰ خانگی مقابل فیورنتینا، دو بار از روی نقطه پنالتی گلزنی کرد و با رکورد دیوید ترزگه که در ۹ بازی متوالی لیگ برای باشگاه گلزنی کرده بود، برابری کرد،[۲۷۰] و شش روز بعد با زدن دهمین گل متوالی رکوردار شد، در شکست ۲–۱ خارج از خانه لیگ به هلاس ورونا.[۲۷۱] در ۲۲ فوریه با گلزنی در پیروزی ۲–۱ خارج از خانه مقابل اسپال، که هزارمین بازی دوران ورزشی خود را انجام داد، رونالدو در کنار گابریل باتیستوتا و فابیو کوالیارلا در رکورد بیشترین بازی متوالی خارج از خانه سری آ با حداقل یک گل زده در یک فصل، قرار گرفت.[۲۷۲]

در ۴ ژوئیه، او بیست و پنجمین گل لیگ خود را از روی یک ضربه ایستگاهی در پیروزی ۴–۱ خانگی مقابل تورینو به ثمر رساند و اولین بازیکن یوونتوس شد که پس از عمر سیوری در سال ۱۹۶۱ به این تعداد گل رسید. این گل همچنین اولین گل او از یک ضربه ایستگاهی برای یوونتوس پس از ۴۳ تلاش ناموفق بود.[۲۷۳] در ۲۰ ژوئیه، رونالدو در برد خانگی ۲–۱ مقابل لاتزیو دو گل زد که اولین گل او، پنجاهمین گلش در سری آ بود. او بعد از گونار نوردال دومین بازیکن سریعی بود که به این نقطه رسید و اولین بازیکن تاریخ شد که در لیگ برتر، لالیگا و سری آ، حداقل ۵۰ گل به ثمر رساند. او همچنین به ۳۰ گل‌زده در لیگ برای این فصل رسید و پس از فلیچه بورل در ۱۹۳۴ و یان هانسن در ۱۹۵۲، سومین بازیکن تاریخ یوونتوس از این حیث شد.[۲۷۴][۲۷۵]

علاوه بر این، او با سن ۳۵ سال و ۱۶۶ روز، مسن‌ترین بازیکنی شد که بیش از ۳۰ گل در یکی از پنج لیگ برتر اروپایی از زمان رونی روک با آرسنال در سال ۱۹۴۸ به ثمر رسانده است.[۲۷۶] در ۲۶ ژوئیه، رونالدو در پیروزی خانگی ۲–۰ مقابل سمپدوریا گل اول را به ثمر رساند تا یوونتوس برای نهمین بار متوالی قهرمان سری آ شود.[۲۷۷] او فصل دوم خود در سری آ را با ۳۱ گل به پایان رساند و پس از برنده کفش طلای اروپا، چیرو ایموبیله با ۳۶ گل، تبدیل به دومین گلزن برتر لیگ شد.[۲۷۸][۲۷۹] در ۷ اوت، رونالدو در برد خانگی ۲–۱ مقابل لیون در بازی برگشت مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، یک گل زد و فصل را با ۳۷ گل در تمامی رقابت‌ها به اتمام رساند. این آمار باعث شد تا رکورد بازیکنان باشگاهش را با ۳۶ گل در یک فصل بشکند.[۲۸۰] علیرغم پیروزی، مجموع هر دو بازی رفت و برگشت با لیون ۲–۲ مساوی شد و یوونتوس بر اساس قانون گل‌های خارج از خانه، از لیگ قهرمانان این فصل حذف شد.[۲۸۱]

۲۱–۲۰۲۰

در ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۰، رونالدو در بازی ابتدایی این فصل لیگ در پیروزی خانگی ۳–۰ مقابل سمپدوریا برای یوونتوس گلزنی کرد.[۲۸۲] در ۱ نوامبر، پس از گذشت نزدیک به سه هفته برای بهبودی کووید ۱۹ اش، او به بازی در مقابل اسپتزیا بازگشت. او در نیمه دوم به زمین آمد و پس از سه دقیقه از حضورش گلزنی کرد، و در ادامه گل دومش را از روی نقطه پنالتی در برد نهایی ۴–۱ خارج از خانه به ثمر رساند.[۲۸۳] در ۲ دسامبر، او در بازی مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا، گلی را به دیناموکی‌یف زد که هفتصد و پنجاهمین گل دوران ورزشی‌اش بود.[۲۸۴] رونالدو صدمین بازی خود را در تمامی رقابت‌ها برای یوونتوس در ۱۳ دسامبر انجام داد و دو پنالتی را در برد ۳–۱ مقابل جنوا در لیگ تبدیل به گل کرد تا تعداد گل‌های خود را برای یوونتوس در مجموع به ۷۹ برساند.[۲۸۵] در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۱، یوونتوس پس از پیروزی ۲–۰ مقابل ناپولی، قهرمان سوپرجام ایتالیا ۲۰۲۰ شد که رونالدو گل اول را به ثمر رسانده بود.[۲۸۶] در ۲ مارس، او یک گل در برد ۳–۰ مقابل اسپتزیا به ثمر رساند تا اولین بازیکنی باشد که در ۱۲ فصل متوالی حداقل ۲۰ گل در پنج لیگ برتر اروپا به ثمر رسانده است.[۲۸۷] در ۱۴ مارس، او پنجاه و هفتمین هت‌تریک دوران حرفه ای خود را در پیروزی ۳–۱ خارج از خانه مقابل کالیاری به ثمر رساند.[۲۸۸] در ۱۲ مه، رونالدو در پیروزی ۳–۱ خارج از خانه مقابل ساسولو یک گل به ثمر رساند تا در صد و سی و یکمین بازی خود به صدمین گل خود برای یوونتوس در تمامی رقابت‌ها برسد و تبدیل به سریع‌ترین بازیکن یوونتوس شود که به این موفقیت دست یافته است.[۲۸۹] با پیروزی یوونتوس در فینال کوپا ایتالیا ۲۰۲۱ در ۱۹ مه، رونالدو به اولین بازیکن تاریخ تبدیل شد که هر قهرمانی مهم داخلی را در انگلیس، اسپانیا و ایتالیا کسب کرده است.[۲۹۰] رونالدو در این فصل ۲۹ گل زد و به عنوان بهترین گلزن سری آ، جایزه کاپوکانونیره را دریافت کرد و اولین فوتبالیستی شد که به عنوان بهترین گلزن در لیگ‌های معتبر انگلیس، اسپانیا و ایتالیا انتخاب شده است.[۲۹۱]

در ۲۲ اوت، رونالدو اولین بازی فصل جدید را روی نیمکت آغاز کرد و به عنوان جانشین آلوارو موراتا در تساوی ۲–۲ مقابل اودینزه وارد زمین شد و گلی به ثمر رساند که توسط وی‌ای‌آر مردود اعلام شد.[۲۹۲] اگرچه ماسیمیلیانو آلگری سرمربی تیم اعلام کرد که این تصمیم به دلیل وضعیت آمادگی جسمانی رونالدو بوده است، اما گزارش‌هایی منتشر شد که او قبل از بسته شدن پنجره نقل و انتقالات باشگاه را ترک خواهد کرد،[۲۹۳] و رونالدو گفت که «هیچ تصمیمی» برای ماندن در یوونتوس ندارد.[۲۹۴] در ۲۶ اوت، رونالدو و مدیر برنامه‌اش خورخه مندس به توافق شفاهی با منچستر سیتی رسیده‌اند،[۲۹۵] اما یوونتوس روز بعد به دلیل هزینه کلی انتقال از این معامله خارج شد.[۲۹۶] در همان روز، تأیید شد که رقیب سیتی، منچستر یونایتد، باشگاه سابق رونالدو، برای جذب او وارد مذاکره شده‌اند؛[۲۹۷][۲۹۸] پس از اینکه الکس فرگوسن و چندین هم تیمی سابق برای متقاعد کردنش با او تماس گرفتند.[۲۹۹][۳۰۰]

بازگشت به منچستر یونایتد

در ۲۷ اوت ۲۰۲۱، منچستر یونایتد اعلام کرد که با یوونتوس برای بازگشت مجدد رونالدو، مشروط به شرایطی به توافق رسیده است.[۳۰۱] این انتقال به مبلغ ۱۲٫۸۵ میلیون پوند اولیه، با قراردادی دو ساله که یک سال اختیاری بود، در ۳۱ اوت انجام شد.[۳۰۲] رونالدو پس از موافقت ادینسون کاوانی برای تغییر پیراهنش به شماره ۲۱، شماره ۷ را دریافت کرد.[۳۰۳] گزارش شد که ۲۴ ساعت اول فروش پیراهن رونالدو، رکورد تاریخ را پس از یک انتقال شکسته است؛ با پیشی گرفتن از مسی پس از انتقال او به پاری سن ژرمن.[۳۰۴]

۲۲–۲۰۲۱

رونالدو در بازی لیگ برتر مقابل نیوکاسل در سپتامبر ۲۰۲۱، اولین بازی او در بازگشت به منچستر یونایتد

در ۱۱ سپتامبر، رونالدو اولین بازی خود را در بازگشت دوباره به اولدترافورد انجام داد و دو گل اولش را در پیروزی ۴–۱ مقابل نیوکاسل به ثمر رساند.[۳۰۵] در ۲۹ سپتامبر، او در پیروزی ۲–۱ یونایتد در خانه مقابل ویارئال در لیگ قهرمانان اروپا، یک گل در آخرین لحظات به ثمر رساند و از کاسیاس به عنوان بازیکنی که بیشترین حضور در این رقابت‌ها را داشت، پیشی گرفت.[۳۰۶] در ۲۳ نوامبر، رونالدو پس از زدن گل نخست پیروزی ۲–۰ یونایتد در خارج از خانه مقابل ویارئال، اولین بازیکنی شد که در پنج بازی متوالی لیگ قهرمانان اروپا برای یک باشگاه انگلیسی گلزنی کرد و شش گل او در این مرحله برای صعود یونایتد به مرحله یک‌هشتم نهایی به عنوان تیم اول گروه بسیار مهم بود.[۳۰۷] در ۲ دسامبر، رونالدو دو گل در برد ۳–۲ خانگی در لیگ مقابل آرسنال به ثمر رساند که باعث شد او از هشتصدمین گل دوران حرفه ای خود عبور کند.[۳۰۸]

ماه بعد، پس از تحمل اختلافات به وجود آمده با هم تیمی‌هایش و سرمربی موقت تیم، رالف رانگنیک، عملکرد او و تیمش در ادامه فصل کاهش یافت و رونالدو با بدترین آمار گلزنی خود از سال ۲۰۱۰ در دوران حضورش در رئال مادرید، یعنی دو ماه بدون گلزنی برابری کرد.[۳۰۹][۳۱۰] پس از مصدومیت همسترینگ، که باعث شد دربی منچستر مقابل سیتی را از دست بدهد، رونالدو در ۱۲ مارس از مصدومیت بازگشت و در پیروزی ۳–۲ مقابل تاتنهام هت‌تریک کرد که جوزف بیکان را در رکورد گلزنی در فوتبال حرفه ای با ۸۰۷ گل پشت سر گذاشت.[۳۱۱] هرچند اتحادیه فوتبال جمهوری چک ادعا کرد که بیکان، ۸۲۱ گل به ثمر رسانده است.[۳۱۲] در ۱۶ آوریل، رونالدو پنجاهمین هت‌تریک دوران باشگاهی خود را در پیروزی ۳–۲ مقابل نوریچ سیتی به ثبت رساند.[۳۱۳] در ۲۳ آوریل، او صدمین گل خود را در لیگ برتر در شکست ۳–۱ مقابل آرسنال به ثمر رساند.[۳۱۴] او پس از گلزنی در مسابقات بعدی مقابل چلسی و برنتفورد، به عنوان بهترین بازیکن ماه آوریل لیگ برتر انتخاب شد.[۳۱۵]

او فصل را با ۲۴ گل در تمامی رقابت‌ها به اتمام رساند، که ۱۸ گل از آن‌ها مربوط به لیگ برتر بود و سومین گلزن برتر لیگ پس از محمد صلاح و سون هیونگ مین شد. همچنین در تیم منتخب لیگ قرار گرفت و به عنوان بهترین بازیکن یونایتد، جایزه سر مت بازبی را دریافت کرد.[۳۱۶][۳۱۷] با این حال، یونایتد در جایگاه ناامیدکننده ششم قرار گرفت که جواز حضور در لیگ اروپا را کسب کرد و برای اولین بار از سال ۲۰۱۰، یک فصل بدون جام برای رونالدو به پایان رسید.[۳۱۸]

۲۰۲۲: فصل آخر و جدایی

رونالدو تور پیش فصل باشگاه در تایلند و استرالیا را به دلایل خانوادگی از دست داد؛ گزارش‌هایی مبنی بر تمایل او به ترک و پیوستن به باشگاهی که در لیگ قهرمانان اروپا حضور دارد دیده شد، علیرغم اصرار اریک تن هاخ، سرمربی جدید، که او برای فروش نیست و بخشی از برنامه‌های باشگاه است.[۳۱۹] مدیر برنامه او خورخه مندس، مذاکره با باشگاه‌های مختلفی را برای انتقال قرضی یا آزاد آغاز کرد، از جمله بایرن مونیخ، پاری سن ژرمن و چلسی با مالک جدیدش، تاد بوهلی که علاقه‌مند به انتقال او بود؛[۳۲۰] با این حال، با توجه به سن او، هزینه کلی انتقال و تقاضای دستمزدهای بالا، چندین باشگاه اروپایی فرصت جذب او را رد کردند؛ به‌ویژه چلسی پس از اینکه سرمربی آنها توماس توخل موافقت نکرد.[۳۲۱]

رونالدو پس از ناکامی در انتقال، جایگاه خود را در ترکیب اصلی به مارکوس رشفورد و آنتونی مارسیال از دست داد و تنها در مسابقات لیگ اروپا حضور داشت. او اولین گل خود را در این مسابقات در مقابل شریف تیراسپول در ۱۵ سپتامبر در سن ۳۷ سالگی به ثمر رساند.[۳۲۲][۳۲۳] در ۲ اکتبر، رونالدو در باخت ۶–۳ یونایتد مقابل منچسترسیتی، یک بازیکن ذخیره بدون استفاده شد و تن هاخ گفت که «به رسم ادب و احترام به مسیر حرفه اش»، نمی‌خواستم او را در این بازی به زمین بفرستم.[۳۲۴] در ۹ اکتبر، رونالدو به عنوان یار تعویضی وارد زمین شد و هفتصدمین گل دوران باشگاهی خود را در پیروزی ۲–۱ مقابل اورتون به ثمر رساند.[۳۲۵] ده روز بعد، رونالدو در جریان بازی خانگی مقابل تاتنهام حاضر نشد به عنوان بازیکن تعویضی به میدان برود و قبل از سوت پایان بازی، نیمکت را ترک کرد.[۳۲۶][۳۲۷] تن هاخ، با کنار گذاشتنش از فهرست بازیکنان برای بازی آتی با چلسی، ضمن تنبیه، او را وادار کرد جدا از تیم اصلی تمرین کند.[۳۲۸][۳۲۹] پس از گفتگو با سرمربی، رونالدو به تمرینات بازگشت و در پیروزی خانگی یونایتد مقابل شریف در ۲۷ اکتبر گل سوم تیمش را به ثمر رساند و صعود یونایتد به مرحله حذفی لیگ اروپا را تضمین کرد.[۳۳۰] تن هاخ رونالدو را به عنوان کاپیتان تیم در برابر استون ویلا در ۶ نوامبر قرار داد، و گفت که رونالدو «بخش مهمی از تیم است، ما از او راضی هستیم و اکنون او باید حتی بیشتر نقش رهبری را بر عهده بگیرد».[۳۳۱] رونالدو سپس بازی‌های بعدی یونایتد را قبل از تعطیلات جام جهانی از دست داد، با اعلام تن هاخ که رونالدو مریض بوده است.[۳۳۲]

رونالدو با پیراهن یونایتد، مه ۲۰۲۲

در ۱۴ نوامبر، مصاحبه ای از او با پیرز مورگان منتشر شد که در آن رونالدو گفت که از سوی تن هاخ و مدیران ارشد باشگاه احساس «خیانت» کرده است که سعی کرده‌اند او یونایتد را ترک کند و باشگاه را متهم کرد که وقتی برنامه‌های پیش‌فصل را از دست داده، آنها در مورد بیماری دخترش به او شک داشته‌اند؛ همچنین افزود که به تن هاخ احترام نمی‌گزارد «چون از او احترامی ندیده» و این باعث ناامیدی او از ارتباطات با باشگاه شده است.[۳۳۳] رونالدو ادعا کرد که تن هاخ عمداً او را تحریک کرده، ابتدا او را روی نیمکت مقابل سیتی گذاشته و سپس می‌خواسته در آخرین لحظات مقابل تاتنهام او را به زمین بیاورد، اما اضافه کرد که از تصمیمش مبنی برای جدایی زودهنگام از یونایتد افسوس می‌خورد.[۳۳۳] او همچنین انتصاب رانگنیک در فصل قبل را زیر سؤال برد که قرار بوده یک «مدیر ورزشی باشد، نه سرمربی».[۳۳۳][۳۳۴] در مورد خود باشگاه، رونالدو گفت که از زمان جدایی الکس فرگوسن، در سال ۲۰۱۳، علیرغم تغییرات در «فناوری و زیرساخت»، «هیچ تحولی» در باشگاه روی نداده است.[۳۳۳][۳۳۴] او مدعی شد که خانواده گلیزر «به باشگاه اهمیت نمی‌دهند»، چون او هرگز فرصت پیدا نکرده با آنها صحبت کند و یونایتد را یک «باشگاه بازاریاب» توصیف کرد.[۳۳۳][۳۳۴] پس از این مصاحبه که در دو قسمت در ۱۶ و ۱۷ نوامبر پخش شد، یونایتد شروع به پیداکردن راه‌هایی برای فسخ قرارداد با رونالدو از راه قانونی کرد؛[۳۳۵][۳۳۶] سرانجام در یک توافق دو جانبه با تأثیر فوری در ۲۲ نوامبر، قرارداد او فسخ شد و بدین ترتیب دوره حضور دوباره او در منچستر یونایتد به این شکل به پایان رسید.[۳۳۷]

النصر

در ۳۰ دسامبر ۲۰۲۲ باشگاه النصر عربستان سعودی برای پیوستن رونالدو از ۱ ژانویه ۲۰۲۳ در قراردادی تا سال ۲۰۲۵ با او به توافق رسید؛[۳۳۸][۳۳۹] رونالدو با دستمزدی به مبلغ ۲۰۰ میلیون یورو در هر سال که بالاترین رقم در تاریخ فوتبال است به پردرآمدترین بازیکن جهان تبدیل شد.[۳۴۰][۳۴۱][۳۴۲] طبق گفته فابریتزیو رومانو از گاردین، او انتقال به اسپورتینگ کانزاس سیتی را رد کرد تا به النصر بپیوندد.[۳۴۳]

۲۳–۲۰۲۲

رونالدو قرار بود در ۵ ژانویه ۲۰۲۳ در بازی مقابل الطائی در لیگ حاضر شود، اما به دلیل شکستن گوشی یک هوادار ۱۴ ساله اورتون در باخت ۱–۰ در گودیسون پارک،[۳۴۴] زمانی که او هنوز در منچستر یونایتد بود، مجبور شد دو جلسه محرومیتش را در النصر بگذراند.[۳۴۵] در ۱۹ ژانویه ۲۰۲۳، او برای اولین بار پس از انتقال به عربستان، در یک بازی نمایشی با حضور در تیم منتخب بازیکنان النصر و الهلال در مقابل پاری سن ژرمن بازی کرد.[۳۴۶] رونالدو اولین بازی رسمی خود را برای النصر به عنوان کاپیتان باشگاه در ۲۲ ژانویه انجام داد و در پیروزی ۱–۰ مقابل الاتفاق، ۹۰ دقیقه کامل در زمین حضور داشت؛[۳۴۷][۳۴۸] همچنین اولین گل خود را در تساوی ۲–۲ مقابل الفتح با یک ضربه پنالتی در دقایق پایانی به ثمر رساند.[۳۴۹] در ۹ فوریه، رونالدو در پیروزی ۴–۰ مقابل الوحده، هر چهار گل تیمش را به ثمر رساند که اولین گل او در این مسابقه، پانصدمین گل او در مسابقات لیگ در دوران حرفه‌ای‌اش بود.[۳۵۰][۳۵۱][۳۵۲] رونالدو پس از به ثمر رساندن هشت گل و دو پاس گل، جایزه بهترین بازیکن ماه فوریه را دریافت کرد.[۳۵۳] او یک فصل دیگر را بدون کسب عنوان قهرمانی در لیگ سپری کرد، زیرا النصر در فصل ۲۳–۲۰۲۲ در لیگ دوم شد.[۳۵۴]

۲۰۲۳–اکنون

رونالدو در حال بازی برای النصر در اولین بازی خود در لیگ قهرمانان آسیا مقابل پرسپولیس در استادیوم آزادی، سپتامبر ۲۰۲۳

جذب رونالدو برای النصر باعث افزایش محبوبیت داخلی و جهانی لیگ برتر فوتبال عربستان شد و بازیکنان مختلف اروپایی مانند کریم بنزما، سادیو مانه، انگولو کانته، ریاض محرز، روبرتو فیرمینو و نیمار در پنجره نقل و انتقالات تابستانی به این لیگ اضافه شدند.[۳۵۵]

رونالدو اولین گل خود را در فصل ۲۴–۲۰۲۳ در پیروزی ۴–۱ مقابل الریاضی المنستیری در جام قهرمانان باشگاه‌های عربی در ۳۱ ژوئیه به ثمر رساند.[۳۵۶] در بازی بعدی جام قهرمانان در ۳ اوت، رونالدو گل تساوی دیرهنگام تیمش را در برابر زمالک به ثمر رساند تا النصر با تساوی ۱–۱ بتواند در جایگاه دوم گروه خود به مرحله یک چهارم نهایی راه یابد.[۳۵۷] در مرحله نیمه نهایی در ۹ اوت، رونالدو تنها گل پیروزی مقابل الشرطه را از روی نقطه پنالتی به گل تبدیل کرد تا النصر به اولین فینال خود در جام قهرمانان باشگاه‌های عربی برسد.[۳۵۸] در فینال، رونالدو هر دو گل تیمش را در شرایطی که ده نفره بودند به ثمر رساند و آنها رقیبشان الهلال را ۲–۱ در وقت اضافه شکست دادند تا برای اولین بار در تاریخ خود قهرمان این رقابت‌ها شوند. رونالدو با زدن شش گل در مسابقات جایزه بهترین گلزن مسابقات را دریافت کرد.[۳۵۹] در مسابقات لیگ، او پس از به ثمر رساندن پنج گل و دو پاس گل، جایزه بهترین بازیکن ماه اوت را گرفت.[۳۶۰] در ۲ سپتامبر، او گلی را در برد ۵–۱ النصر در خارج از خانه مقابل الحزم به ثمر رساند که هشتصد و پنجاهمین گل دوران حرفه ای او در رده بزرگسالان بود.[۳۶۱] در ۱۹ سپتامبر، رونالدو اولین بازی خود را در لیگ قهرمانان آسیا در پیروزی ۲–۰ النصر مقابل پرسپولیس انجام داد و به اولین بازیکن تاریخ فوتبال تبدیل شد که ۱۰۰۰ بازی بدون شکست را تجربه کرده است.[۳۶۲][۳۶۳]

دوران ملی

رونالدو در نخستین بازی ملی خود در تاریخ ۲۰ اوت ۲۰۰۳ در برابر تیم ملی فوتبال قزاقستان بازی کرد.[۳۶۴]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴

رونالدو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴،[۳۶۵] نخستین گل ملی خود را در مرحلهٔ گروهی مقابل یونان به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از یونان باخت.[۳۶۶] او دومین گل ملی خود را نیز در نیمه‌نهایی این مسابقات مقابل هلند به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۲–۱ از هلند برد.[۳۶۷] او در ستارگان تیم‌های فینالیست جام ملت‌های اروپا، با به‌ثمر رساندن دوگل از نامزدهای برجسته به‌شمار می‌رفت.[۳۶۸] او همچنین نمایندهٔ پرتغال در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ بود.[۳۶۹][۳۷۰]

جام جهانی ۲۰۰۶

رونالدو در مقدماتی جام جهانی فوتبال، دومین گلزن برتر اروپا با به‌ثمر رساندن هفت‌گل بود.[۳۷۱] او نخستین گل خود در جام جهانی را در جام جهانی ۲۰۰۶ مقابل ایران در یک ضربهٔ پنالتی به‌ثمر رساند.[۳۷۲][۳۷۳] در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی، رونالدو مقابل تیم ملی فوتبال انگلستان و هم‌باشگاهی خود در منچستر یونایتد، وین رونی قرار گرفت. رونی بر روی مدافع پرتغال، ریکاردو کاروالیو خطا کرد؛ با رونالدو درگیر شد و داور او را اخراج کرد. پس از مسابقه، رونالدو گفت که نمی‌خواسته رونی اخراج شود.[۳۷۴] در ۴ ژوئیه، الیزوندو داور مسابقه اعلام کرد که اخراج رونی به علت درگیری او با رونالدو نبوده است.[۳۷۵]

واکنش رسانه‌های انگلیسی سبب شد که حتی رونالدو به فکر ترک منچستر بیفتد، اما این اتفاق رخ نداد.[۳۷۶][۳۷۷][۳۷۸][۳۷۹][۴۷]

پرتغال در نیمه‌نهایی، از تیم ملی فوتبال فرانسه شکست‌خورد،[۳۸۰] و در مرحلهٔ رده‌بندی نیز بازی را به میزبان مسابقات، آلمان باخت و چهارم شد.[۳۸۱] رونالدو شانس کسب جایزهٔ بهترین بازیکن جوان را به خاطر حواشی بازی با انگلیسی‌ها از دست داد، و لوکاس پودولسکی از آلمان به این جایزه رسید.[۳۸۲]

کاپیتانی

رونالدو در بازی پرتغال و برزیل در ورزشگاه امارات، ۶ فوریه ۲۰۰۷. روزی که او نخستین‌بار بازوبند کاپیتانی پرتغال را بر بازوی خود بست

رونالدو یک روز پس از تولد ۲۲ سالگی خود، در یک بازی دوستانه میان پرتغال و برزیل، برای نخستین‌بار در تاریخ ۶ فوریه ۲۰۰۷، بازوبند کاپیتانی تیم ملی خود را بر بازو بست.[۳۸۳] این کاپیتانی را مستقیماً رئیس کنفدراسیون فوتبال پرتغال، کارلوس سیلوا دو روز پیش از مرگ خود صادر کرده‌بود. فیلیپه اسکولاری می‌گوید: «آقای سیلوا از من خواست تا[رونالدو] را به‌عنوان کاپیتان پرتغال برگزینم…[او] بیش از حد جوان بود، اما آقای سیلوا از من درخواست‌داشت و هم‌اکنون دیگر پیش ما نیست.»[۳۸۴]

هنگامی که کارلوس کیروش به‌عنوان سرمربی جدید پرتغال در ژوئیه ۲۰۰۸ برگزیده‌شد،[۳۸۵] از رونالدو به‌عنوان کاپیتان تیم تمجید کرد.[۳۸۶]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸

رونالدو هشت گل برای پرتغال در مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ به‌ثمر رساند،[۳۸۷] و پشت سر اوزیبیوس اسمولارک لهستانی جای‌گرفت؛ اما در مسابقات جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸، فقط ۱ گل در برد ۳–۱ آنها در بازی مرحله گروهی مقابل جمهوری چک به ثمر رساند، که البته بهترین بازیکن آن مسابقه نیز شد.[۳۸۸] پرتغال در مرحله یک چهارم نهایی با شکست ۳–۲ مقابل آلمان حذف شد.[۳۸۹]

جام جهانی ۲۰۱۰

رونالدو در هرسه بازی پرتغال در گروه G جام جهانی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان برگزیده‌شد.[۳۹۰][۳۹۱][۳۹۲] او در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۰، فقط یک گل مقابل کره شمالی در ۲۱ ژوئن به‌ثمر رساند.[۳۹۳] این بازی را پرتغال ۷–۰ از کرهٔ شمالی برد. این گل، واپسین گل ملی او پس از ۱۶ ماه بود.[۳۹۴] اسپانیا در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی پرتغال را حذف کرد.[۳۹۵]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲

رونالدو در بازی پرتغال و آلمان در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲

رونالدو هفت گل برای پرتغال در مرحله مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ به‌ثمر رساند؛ از جمله، دو گل مقابل بوسنی و هرزگوین در مرحلهٔ پلی‌آف. در قرعه‌کشی جام ملت‌های اروپا، پرتغال به‌همراه آلمان، دانمارک و هلند در گروه B موصوف به گروه مرگ قرارگرفت.[۳۹۶] در مصاحبه‌ای رونالدو اظهار داشت: «تنها زمانی به اوج خواهم رسید که با پرتغال جامی کسب کنم».[۳۹۷][۳۹۸][۳۹۹][۴۰۰]

پس از شکست مقابل آلمان در گروه، رونالدو مورد انتقاد قرارگرفت. هم‌تیمی او، نانی بیان‌کرد: «او خشمگین زمین را ترک کرد و نیاز به استراحت دارد. او به‌خوبی کار تیمی را انجام داد و به‌شدت تحت فشار بوده است و به‌زودی منتقدان خود را ساکت خواهدکرد.» لوئیس فیگو با توجه به انتقاد از رونالدو و رفتار او، بیان‌کرد: «او باید همیشه کاپیتان موفقی برای تیم ملی خود باشد؛ اگرچه این نتیجه حاصل شده است.»[۴۰۱]

در طول مسابقهٔ پرتغال و دانمارک، هرگاه توپ به‌پای رونالدو می‌رسید، طرفداران دانمارک شعار می‌دادند و نام لیونل مسی را تکرار می‌کردند.[۴۰۲] در پاسخ به پرسش دربارهٔ شعارهای مسی، رونالدو گفت:

در آخرین مسابقهٔ گروهی، رونالدو دو گل مقابل هلند به‌ثمر رساند و صعود پرتغال به مرحلهٔ بعدی را تضمین کرد. این بازی با پیروزی ۱–۲ پرتغال به پایان رسید. او همچنین دو بار در مسابقات گروهی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته‌شد.[۴۰۴][۴۰۵]

رونالدو برای عملکرد خود مقابل جمهوری چک در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی، مورد تقدیر قرارگرفت. روی ارسال توپ ژوآئو موتینیو و ضربهٔ سر رونالدو، پرتغال بازی را ۰–۱ مقابل جمهوری چک برد و به نیمه‌نهایی راه‌یافت.[۴۰۶][۴۰۷]

او شانس‌های متعددی را برای پرتغال مقابل اسپانیا در نیمه‌نهایی از دست داد؛ از جمله سه بار شوت او که به تیر دروازه برخورد کرد[۴۰۸][۴۰۹] این بازی پس از نتیجه ۰–۰، به ضربات پنالتی کشیده‌شد. رونالدو انتخاب شده‌بود تا پنجمین ضربهٔ پنالتی پرتغال را بزند، اما نوبت به او نرسید و پرتغال در ضربات پنالتی از اسپانیا شکست‌خورد.[۴۱۰] سرمربی پرتغال، پائولو بنتو گفت: «این برنامه من بود که رونالدو پنجمین ضربه را بزند و پرتغال با ضربهٔ او، به مسابقهٔ پایانی برسد.»[۴۱۱][۴۱۲] رونالدو به‌همراه پنج بازیکن دیگر، جزء بهترین گلزنان مشترک این جام با سه گل قرارگرفت؛ اگرچه فرناندو تورس، کفش طلای اروپا را به‌دست‌آورد.[۴۱۳]

رونالدو پیش از مسابقات و در طول آن، بارها و بارها، توسط اهالی فوتبال به‌خصوص دیه‌گو مارادونا ستایش شد. مارادونا گفته است: «رونالدو بهترین بازیکن بر روی این سیاره است و هم‌میهنان او، باید برای او یک بنای تاریخی در لیسبون بسازند.»[۴۱۴][۴۱۵]

فرصت‌ها و گل‌های رونالدو مشخص‌است. او می‌خواهد با تیم ملی خود به مسابقهٔ پایانی راه پیداکند و ثابت کند که بهترین بازیکن جهان است.[۴۱۶][۴۱۴]

دیه‌گو آرماندو مارادونا.

جام جهانی ۲۰۱۴

در طول مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴، رونالدو در مجموع ۸ گل به ثمر رساند. او در مسابقه مقدماتی در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۲، در تساوی ۱–۱ در برابر ایرلند شمالی، صدمین بازی خود را انجام داد.[۴۱۷] اولین هت‌تریک ملی او نیز در برابر ایرلند شمالی انجام شد، زمانی که او در ۶ سپتامبر ۲۰۱۳ سه بار در مدت ۱۵ دقیقه در پیروزی ۴–۲ مرحله مقدماتی گلزنی کرد.[۴۱۸] پس از اینکه پرتغال نتوانست در طول رقابت‌ها به‌طور معمول واجد شرایط شود، رونالدو هر چهار گل این تیم را در بازی‌های پلی آف مقابل سوئد به ثمر رساند، که از آن به عنوان نبرد بین رونالدو و زلاتان ابراهیموویچ یاد شد، و صعود آنها را به مسابقات نهایی قطعی کرد.[۴۱۹] هت‌تریک او در بازی دوم، تعداد گل‌های ملی او را به ۴۷ گل رساند و با رکورد پائولتا برابری کرد.[۴۲۰] رونالدو متعاقباً در ۵ مارس ۲۰۱۴ در یک برد دوستانه ۵–۱ مقابل کامرون دو گل زد تا بهترین گلزن تاریخ کشورش شود.[۴۲۱]

رونالدو علیرغم اینکه از تاندونیت کشکک و آسیب دیدگی مربوط به ران رنج می‌برد، در جام جهانی شرکت کرد،[۴۲۲] که به‌طور جدی حرفه خود را به خطر انداخت.[۴۲۳] رونالدو بعداً گفت: «اگر ما دو یا سه کریستیانو رونالدو در تیم داشتیم، احساس راحتی بیشتری می‌کردم. اما نداریم.»[۴۲۴] با اینکه شک و تردیدهایی در مورد وضعیت آمادگی جسمانی اش وجود داشت،[۴۲۵] اما او ۹۰ دقیقه کامل بازی نخست مقابل آلمان را بازی کرد، اگرچه نتوانست از شکست ۴–۰ کشورش جلوگیری کند.[۴۲۶] پس از پاس گل تساوی ۲–۲ در لحظات حیاتی بازی در برابر آمریکا،[۴۲۷] او در اواخر بازی با غنا گل پیروزی ۲–۱ را به ثمر رساند.[۴۲۸] پنجاهمین گل ملی او، که به اولین پرتغالی تبدیل شد که در سه جام جهانی بازی و گلزنی کرده است.[۴۲۹] پرتغال در پایان مرحله گروهی به دلیل تفاضل گل کمتر از مسابقات حذف شد.[۴۲۸]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶

پرواز رونالدو در بازی پرتغال در مرحله یک‌چهارم نهایی یورو ۲۰۱۶ مقابل لهستان

رونالدو در مقدماتی یورو ۲۰۱۶ پنج گل از جمله هت‌تریکش مقابل ارمنستان را به ثمر رساند.[۴۳۰] با تنها گل بازی در یک پیروزی دیگر مقابل ارمنستان در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۴، او به ۲۳ گل در مسابقات قهرمانی اروپا، از جمله مسابقات مقدماتی و نهایی رسید تا بهترین گلزن تاریخ مسابقات شود.[۴۳۱] در شروع مرحله نهایی مسابقات، رونالدو در تساوی‌های پرتغال مقابل ایسلند و اتریش با وجود ۲۰ شوت به سمت دروازه نتوانست موقعیت‌های خود را تبدیل به گل کند. در بازی با اتریش، او با صد و بیست و هشتمین بازی ملی خود از فیگو به عنوان رکوردار بیشترین بازی ملی پرتغال پیشی گرفت و بازی نیز پس از اینکه پنالتی خود را در نیمه دوم از دست داد، بدون گل به پایان رسید.[۴۳۲] با دو گل او در آخرین بازی مرحله گروهی، در تساوی ۳–۳ مقابل مجارستان، رونالدو به اولین بازیکنی تبدیل شد که در چهار دوره مسابقات قهرمانی اروپا گلزنی کرد و رکورد ۱۷ بازی در این مسابقات را به ثبت رساند.[۴۳۳][۴۳۴] پرتغال در گروه خود پس از مجارستان و ایسلند سوم شد، اما به لطف قالب جدید گسترش یافته مسابقات،[۴۳۵] و با اینکه در هیچ‌یک از بازی‌های گروهی برنده نشدند، به دور بعد صعود کردند.[۴۳۶]

در اولین بازی مرحله حذفی، پس از اینکه تنها تلاش رونالدو توسط دنیل سوباشیچ، دروازه‌بان کرواسی مهار شد، توپ در مسیر ریکاردو کوارشما قرار گرفت و گل او در اواخر وقت‌های اضافه منجر به پیروزی پرتغال شد.[۴۳۶] پرتغال در مرحله بعدی در ضربات پنالتی از سد لهستان گذشت که رونالدو پنالتی ابتدایی پرتغال را به ثمر رسانده‌بود،[۴۳۶] و همچنین او اولین بازیکنی شد که سه بار در مرحله نیمه نهایی قهرمانی اروپا شرکت می‌کند؛[۴۳۷] رونالدو در این مرحله، گل اول را در برد ۲–۰ مقابل ولز به ثمر رساند.[۴۳۸] در فینال مقابل فرانسه میزبان، رونالدو پس از یک برخورد با دیمیتری پایت، با وجود چندین بار درمان و تلاش برای بازی کردن، تنها پس از ۲۵ دقیقه نتوانست به بازی ادامه دهد و کوارشما جایگزین او شد.[۴۳۶] پس از کشیده شدن بازی به وقت‌های اضافه، ادر در دقیقه ۱۰۹ گلزنی کرد تا پرتغال با نتیجه ۱–۰ پیروز شود،[۴۳۹] و رونالدو به عنوان کاپیتان تیم، جام را در جشن اولین قهرمانی کشورش در یک تورنمنت بزرگ بالای سر برد. او با سه پاس‌گل و سه گل، به عنوان دومین گلزن برتر که با چند بازیکن دیگر مشترک بود، کفش نقره ای مسابقات را دریافت کرد و برای سومین بار در دوران حرفه ای خود در تیم منتخب مسابقات قرار گرفت.[۴۴۰][۴۴۱]

جام جهانی ۲۰۱۸

رونالدو در تقابل با مرتضی پورعلی‌گنجی مدافع ایران در مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۸

در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، تیم ملی فوتبال پرتغال به همراه رونالدو در مرحله گروهی با تیم‌های ملی اسپانیا، ایران و مراکش هم‌گروه شد. رونالدو توانست در بازی نخست مقابل اسپانیا هت‌تریک کند و به مسن‌ترین بازیکنی تبدیل شد که در یک بازی جام جهانی فوتبال هت‌تریک کرده است. وی همچنین اولین بازیکن پرتغالی شد که در چهار جام جهانی گلزنی می‌کند و یکی از چهار بازیکن از هر ملیتی که موفق به انجام این کار شده است.[۴۴۲] در برد ۱–۰ پرتغال مقابل مراکش، رونالدو تنها گل تیمش را به ثمر رساند و رکورد پوشکاش را به عنوان بهترین گلزن اروپا در تاریخ با ۸۵ گل ملی شکست.[۴۴۳] در آخرین بازی گروهی مقابل ایران، رونالدو یک پنالتی را در تساوی ۱–۱ بازی از دست داد که باعث شد پرتغال به عنوان تیم دوم گروه پس از اسپانیا به دور دوم صعود کند.[۴۴۴] پرتغال پس از شکست ۲–۱ مقابل اروگوئه در مرحله یک‌هشتم نهایی حذف شد.[۴۴۵] رونالدو برای بازی‌هایش در این مسابقات در تیم رؤیایی جام جای گرفت.[۴۴۶]

لیگ ملت‌های اروپا ۲۰۱۹

پس از جام جهانی، رونالدو شش بازی ملی را از دست داد، از جمله کل مرحله اول لیگ ملت‌های اروپا ۱۹–۲۰۱۸، اما برای پرتغالِ میزبان در مرحله نهایی حاضر شد. در نیمه‌نهایی مقابل سوئیس با هت‌تریک او پرتغال به فینال رسید؛ پس از به ثمر رساندن اولین گلش در این مسابقات، او نخستین بازیکنی شد که در ۱۰ مسابقه ملی متوالی گلزنی کرده و رکورد مشترکی را که قبلاً با آساموا جیان از غنا داشت، شکست.[۴۴۷]چهار روز بعد در فینال، پرتغال ۱–۰ هلند را شکست داد و اولین قهرمان مسابقات لیگ ملت‌های اروپا شد.[۴۴۸]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۰

در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۱، رونالدو در اولین بازی پرتغال در یورو ۲۰۲۰ در پیروزی ۳–۰ مقابل مجارستان در بوداپست، دو گل زد؛[۴۴۹] در این بازی او به مجموع ۱۱ گل در مسابقات قهرمانی اروپا رسید و با دو گل بیشتر از میشل پلاتینی، به بهترین گلزن تاریخ این رقابت‌ها تبدیل شد.[۴۵۰] او همچنین اولین بازیکنی شد که در پنج یورو[۴۵۱] و در یازده تورنمنت متوالی گلزنی کرده است. همچنین گل‌هایش در بازی با مجارستان او را به مسن‌ترین بازیکنی تبدیل کرد که در یک مسابقه دو گل در این رقابت‌ها به ثمر رسانده است،[۴۵۲] و مسن‌ترین بازیکنی که برای پرتغال در یک تورنمنت بزرگ گلزنی کرده است.[۴۵۳] در ۲۳ ژوئن، او دو پنالتی را در تساوی ۲–۲ پرتغال با فرانسه در آخرین بازی مرحله گروهی، تبدیل به گل کرد و با رکورد علی دایی با ۱۰۹ گل ملی برابر شد.[۴۵۴] در ۲۷ ژوئن، پرتغال پس از باخت ۱–۰ مقابل بلژیک در مرحله یک‌هشتم نهایی از این رقابت‌ها کنار رفت.[۴۵۵] رونالدو مسابقات را با پنج گل و یک پاس گل به پایان رساند که کفش طلا را برایش به ارمغان داشت.[۴۵۶]

شکستن رکوردهای ملی

در ۱ سپتامبر، رونالدو در برد خانگی ۲–۱ مقابل جمهوری ایرلند در مقدماتی جام جهانی در ورزشگاه الگاروه، دو گل با ضربه سر به ثمر رساند که باعث شد با ۱۱۰ و سپس ۱۱۱ گل ملی، علی دایی را پشت سر بگذارد و بهترین گلزن ملی تاریخ فوتبال لقب بگیرد.[۴۵۷] در ۹ اکتبر، او در بازی دوستانه ۳–۰ مقابل قطر در الگاروه، گل اول را به ثمر رساند و با صد و هشتاد و یکمین حضور ملی خود، او همچنین رکورد سرخیو راموس را در بیشترین بازی ملی ثبت‌شده برای یک بازیکن اروپایی، شکست.[۴۵۸] در بازی بعدی مقابل لوکزامبورگ در ۱۲ اکتبر که باز هم در ورزشگاه آلگاروه برگزار شد، رونالدو در پیروزی ۵–۰ پرتغال هت‌تریک کرد و اولین بازیکنی شد که در فوتبال ملی مردان ۱۰ هت‌تریک انجام داده است.[۴۵۹]

جام جهانی ۲۰۲۲

رونالدو در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر

رونالدو در فهرست تیم ملی پرتغال برای جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ قطر حضور پیدا کرد و این پنجمین جام جهانی او شد. در بازی نخست پرتغال مقابل غنا، رونالدو یک ضربه پنالتی زد و اولین بازیکن مردی شد که در پنج جام جهانی مختلف گلزنی می‌کند.[۴۶۰] در آخرین بازی گروهی مقابل کره جنوبی، رونالدو به دلیل واکنشش به تعویض، از سوی سرمربی خود مورد انتقاد قرار گرفت.[۴۶۱] او در بازی یک‌هشتم نهایی پرتغال مقابل سوئیس از ترکیب اصلی کنار گذاشته شد و این اولین بار از یورو ۲۰۰۸ بود که در یک تورنمنت بزرگ بین‌المللی از ابتدا برای پرتغال بازی نکرده بود،[۴۶۲] و اولین باری بود که پرتغال پس از یورو ۲۰۰۰ یک بازی حذفی را بدون رونالدو در ترکیب اصلی در یک تورنمنت بین‌المللی آغاز کرد.[۴۶۳] وی از اواخر بازی وارد زمین شد و پرتغال با نتیجه ۶–۱ در شرایطی پیروز شد که گونسالو راموس، جانشین رونالدو، هت‌تریک کرده بود و بهترین پیروزی پرتغال در یک بازی حذفی جام جهانی از زمان جام جهانی ۱۹۶۶ رقم خورد.[۴۶۴] پرتغال در مرحله یک چهارم نهایی مقابل مراکش از همین استراتژی استفاده کرد و رونالدو دوباره از روی نیمکت به زمین آمد، اما تلاش او و یارانش نتوانست مانع شکست ۱–۰ آنها شود و مراکش نیز به اولین کشور آفریقایی تبدیل شد که به نیمه نهایی جام جهانی می‌رسد.[۴۶۵]

خارج از فوتبال

زندگی شخصی

رونالدو یک مسیحی کاتولیک است.[۴۶۶] پدر رونالدو، به دلیل بیماری کبد ناشی از اعتیاد به الکل، در سپتامبر ۲۰۰۵ و زمانی که رونالدو ۲۰ سال داشت، درگذشت.[۴۶۷][۴۶۸] رونالدو اعلام کرده که الکل مصرف نمی‌کند،[۴۶۹] و به دلیل افترا از سوی روزنامه دیلی میرور مبنی بر مصرف زیاد الکل در یک باشگاه شبانه، هنگام بهبودی مصدومیتش در ژوئیه ۲۰۰۸، از آنها خسارت دریافت کرد.[۴۷۰] او همچنین هیچ خالکوبی ندارد، زیرا به‌طور مرتب خون و مغز استخوان اهدا می‌کند.[۴۷۱]

رونالدو پنج فرزند دارد. اولین فرزندش (پسر) در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۰ در ایالات متحده به دنیا آمد،[۴۷۲][۴۷۳] و رونالدو اعلام کرد که حضانت کامل وی در اختیار اوست.[۴۷۴] رونالدو هرگز به صورت عمومی هویت مادر پسرش را فاش نکرده است.[۴۷۵] رونالدو در سال ۲۰۱۰ رابطه‌ای را با ایرینا شایک آغاز کرد. آنها در ژانویه ۲۰۱۵ به رابطهٔ خود پایان دادند.[۴۷۶]

در ۸ ژوئن ۲۰۱۷، دوقلوهای دختر—پسر رونالدو از طریق رحم اجاره‌ای به دنیا آمدند.[۴۷۷] چهارمین فرزند او (دختر) از رابطه با جورجینا رودریگز مدل اسپانیایی متولد آرژانتین در نوامبر ۲۰۱۷ به دنیا آمد و این زوج همچنان با هم در رابطه هستند؛[۴۷۸][۴۷۹][۴۸۰] آنها انتظار داشتند دومین جفت دوقلو خانواده را در سال ۲۰۲۲ به دنیا بیاورند، اما قل پسر در هنگام زایمان فوت کرد و فقط قل دختر زنده ماند.[۴۸۱][۴۸۲]

در ژانویه ۲۰۲۳، پس از اینکه رونالدو به همراه خانواده‌اش به عربستان سعودی نقل‌مکان کرد، حاکمان پادشاهی عربستان، رونالدو را از این قاعده که زوج‌های مجرد اجازه زندگی مشترک در عربستان سعودی را ندارند، مستثنی کردند. یک وکیل سعودی که نامش فاش نشده است به خبرگزاری اسپانیایی افه گفت که «قوانین پادشاهی هنوز هم زندگی مشترک بدون قرارداد ازدواج را ممنوع می‌کند،» اما مقامات سعودی شروع کرده‌اند که «چشمان خود را ببندند و از پیگرد قانونی افرادی مشخص، دست بردارند حتی اگر این قوانین در مواقع بروز مشکل یا جرم اعمال شود.»[۴۸۳][۴۸۴][۴۸۵]

فعالیت‌های بشر دوستانه

رونالدو در طول دوران حرفه‌ای خود کمک‌های خیرخواهانه مختلفی کرده است. تصاویر تلویزیونی از زمین‌لرزه و سونامی اقیانوس هند در سال ۲۰۰۴، پسر بچه هشت ساله ای به نام مارتونیز را با پیراهن تیم ملی پرتغال نشان داد، که پس از کشته‌شدن خانواده‌اش به مدت ۱۹ روز سرگردان بود. پس از آن، رونالدو از آچه در اندونزی به منظور جمع‌آوری کمک‌های مالی برای مرمت و بازسازی خسارات بازدید کرد.[۴۸۶][۴۸۷] رونالدو پس از گرفتن خسارتی فاش نشده از یک پرونده افترا از روزنامه سان در سال ۲۰۰۸، آن مبلغ را به یک مؤسسه خیریه در مادیرا اهدا کرد.[۴۸۸] در سال ۲۰۰۹، رونالدو صدهزار پوند به بیمارستانی که جان مادرش را در مادیرا پس از مبارزه با سرطان نجات داد، اهدا کرد تا آنها بتوانند یک مرکز درمانی سرطان در جزیره بسازند.[۴۸۹] در حمایت از قربانیان سیل مادیرا در سال ۲۰۱۰، رونالدو قول داد که در یک مسابقه خیریه در مادیرا بین باشگاه پورتو و بازیکنان باشگاه‌های ماریتیمو و ناسیونال، شرکت کند.[۴۹۰]

در سال ۲۰۱۲، رونالدو و مدیربرنامه‌اش هزینه درمان تخصصی یک پسر ۹ ساله مبتلا به سرطانی ظاهراً لاعلاج را پرداخت کردند.[۴۹۱] در دسامبر ۲۰۱۲، رونالدو به یک برنامه سلامتی ارائه شده توسط فیفا پیوست تا آگاهی کودکان را در مورد چگونگی دوری از شرایطی مانند اعتیاد به مواد مخدر، اچ‌آی‌وی، مالاریا و چاقی افزایش دهد.[۴۹۲] در ژانویه ۲۰۱۳، رونالدو به عنوان یکی از سفیران صندوق نجات کودکان انتخاب شد، سازمانی که امیدوار است بتواند به مبارزه با گرسنگی و چاقی کودکان کمک کند.[۴۹۳] در مارس ۲۰۱۳، رونالدو موافقت کرد که سفیر انجمن مراقبت از مانگرو در اندونزی باشد، سازمانی که هدف آن افزایش آگاهی در مورد حفاظت از مانگرو است.[۴۹۴]

رونالدو در سال ۲۰۱۵ پس از اهدای ۵ میلیون پوند به کمک‌های امدادی در زلزله نپال، به عنوان سخاوتمندترین ورزشکار جهان انتخاب شد.[۴۹۵] در ژوئن ۲۰۱۶، رونالدو کل پاداش ششصدهزار یورویی خود را پس از قهرمانی رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا اهدا کرد؛[۴۹۵] ماه اوت همان سال، در اقدام خیرخواهانه دیگری، یک اپلیکیشن سلفی برای کمک به نجات کودکان راه‌اندازی کرد که به کاربران اجازه می‌دهد با او در لباس و ژست‌های مختلفی سلفی بگیرند.[۴۹۶]

مسائل حقوقی

در سال ۲۰۰۵، رونالدو به اتهام تجاوز جنسی به زنی در هتلی در لندن بازداشت و با قید وثیقه آزاد شد.[۴۹۷] رونالدو این اتهام را تکذیب کرد و پس از چند روز باوجود منصرف‌شدن این زن از ادعای خود، او در اسکاتلندیارد به دلیل «ناکافی بودن مدارک» نیز از این اتهام تبرئه شد.[۴۹۸] رونالدو در بیانیه‌ای اعلام کرد: «من همیشه قویاً بر بی‌گناهی‌ام تأکید داشته‌ام و خوشحالم که این ماجرا به پایان رسید تا بتوانم روی بازی‌کردن در منچستر یونایتد تمرکز کنم.»[۴۹۹]

در آوریل ۲۰۱۷، گزارش شد که رونالدو توسط اداره پلیس لاس وگاس به دلیل ادعای زنی مبنی بر اینکه در سال ۲۰۰۹ به او تجاوز کرده، تحت بازجویی قرار گرفته است.[۵۰۰][۵۰۱] اسناد تأیید شده توسط وکلای رونالدو نشان می‌داد که او ۳۷۵ هزار دلار آمریکا به یک زن در یک توافق‌نامه عدم افشای اطلاعات پرداخت کرده است.[۵۰۲][۵۰۰][۵۰۳] در ژوئیه ۲۰۱۹، دادستان‌های لاس وگاس گفتند که رونالدو را به اتهام تجاوز جنسی متهم نمی‌کنند. این بیانیه می‌افزاید: «بر اساس بررسی اطلاعات در حال حاضر، اتهامات تجاوز جنسی علیه کریستیانو رونالدو را نمی‌توان فراتر از یک شک معقول اثبات کرد.»[۵۰۴][۵۰۵] این زن در سال ۲۰۱۸ دوباره تلاش کرد پرونده را در نوادا بازگشایی و رونالدو را متهم کند؛[۵۰۶] اما در ژوئن ۲۰۲۲، در نهایت این شکایت با یک حکم قطعی در دادگاه منطقه ای ایالات متحده در ناحیه نوادا رد شد.[۵۰۶][۵۰۷]

آمار و ارقام

باشگاهی

تا تاریخ ۶ آوریل ۲۰۲۴[۵۰۸][۵۰۹]
بازی و گل‌ها بر اساس باشگاه، فصل و مسابقات
باشگاه فصل لیگ جام حذفی جام اتحادیه قاره‌ای سایر مجموع
دسته بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل
اسپورتینگ ۰۳–۲۰۰۲ لیگ پرتغال ۲۵ ۳ ۳ ۲ _ ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵
مجموع اسپورتینگ ۲۵ ۳ ۳ ۲ _ ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵
منچستر یونایتد ۰۴–۲۰۰۳ لیگ برتر ۲۹ ۴ ۵ ۲ ۱ ۰ ۵ ۰ ۰ ۰ ۴۰ ۶
منچستر یونایتد ۰۵–۲۰۰۴ ۳۳ ۵ ۷ ۴ ۲ ۰ ۸ ۰ ۰ ۰ ۵۰ ۹
منچستر یونایتد ۰۶–۲۰۰۵ ۳۳ ۹ ۲ ۰ ۴ ۲ ۸ ۱ _ ۴۷ ۱۲
منچستر یونایتد ۰۷–۲۰۰۶ ۳۴ ۱۷ ۷ ۳ ۱ ۰ ۱۱ ۳ _ ۵۳ ۲۳
منچستر یونایتد ۰۸–۲۰۰۷ ۳۴ ۳۱ ۳ ۳ ۰ ۰ ۱۱ ۸ ۱ ۰ ۴۹ ۴۲
منچستر یونایتد ۰۹–۲۰۰۸ ۳۳ ۱۸ ۲ ۱ ۴ ۲ ۱۲ ۴ ۲ ۱ ۵۳ ۲۶
مجموع منچستر یونایتد ۱۹۶ ۸۴ ۲۶ ۱۳ ۱۲ ۴ ۵۵ ۱۶ ۳ ۱ ۲۹۲ ۱۱۸
رئال مادرید ۱۰–۲۰۰۹ لا لیگا ۲۹ ۲۶ ۰ ۰ _ ۶ ۷ _ ۳۵ ۳۳
رئال مادرید ۱۱–۲۰۱۰ ۳۴ ۴۰ ۸ ۷ _ ۱۲ ۶ _ ۵۴ ۵۳
رئال مادرید ۱۲–۲۰۱۱ ۳۸ ۴۶ ۵ ۳ _ ۱۰ ۱۰ ۲ ۱ ۵۵ ۶۰
رئال مادرید ۱۳–۲۰۱۲ ۳۴ ۳۴ ۷ ۷ _ ۱۲ ۱۲ ۲ ۲ ۵۵ ۵۵
رئال مادرید ۱۴–۲۰۱۳ ۳۰ ۳۱ ۶ ۳ _ ۱۱ ۱۷ _ ۴۷ ۵۱
رئال مادرید ۱۵–۲۰۱۴ ۳۵ ۴۸ ۲ ۱ _ ۱۲ ۱۰ ۵ ۲ ۵۴ ۶۱
رئال مادرید ۱۶–۲۰۱۵ ۳۶ ۳۵ ۰ ۰ _ ۱۲ ۱۶ _ ۴۸ ۵۱
رئال مادرید ۱۷–۲۰۱۶ ۲۹ ۲۵ ۲ ۱ _ ۱۳ ۱۲ ۲ ۴ ۴۶ ۴۲
رئال مادرید ۱۸–۲۰۱۷ ۲۷ ۲۶ ۰ ۰ _ ۱۳ ۱۵ ۴ ۳ ۴۴ ۴۴
مجموع رئال مادرید ۲۹۲ ۳۱۱ ۳۰ ۲۲ _ ۱۰۱ ۱۰۵ ۱۵ ۱۲ ۴۳۸ ۴۵۰
یوونتوس ۱۹–۲۰۱۸ سری آ ۳۱ ۲۱ ۲ ۰ _ ۹ ۶ ۱ ۱ ۴۳ ۲۸
یوونتوس ۲۰–۲۰۱۹ ۳۳ ۳۱ ۴ ۲ _ ۸ ۴ ۱ ۰ ۴۶ ۳۷
یوونتوس ۲۱–۲۰۲۰ ۳۳ ۲۹ ۴ ۲ _ ۶ ۴ ۱ ۱ ۴۴ ۳۶
یوونتوس ۲۲–۲۰۲۱ ۱ ۰ ۰ ۰ _ ۰ ۰ ۰ ۰ ۱ ۰
مجموع یوونتوس ۹۸ ۸۱ ۱۰ ۴ _ ۲۳ ۱۴ ۳ ۲ ۱۳۴ ۱۰۱
منچستر یونایتد ۲۲–۲۰۲۱ لیگ برتر ۳۰ ۱۸ ۱ ۰ ۰ ۰ ۷ ۶ — ۳۸ ۲۴
منچستر یونایتد ۲۳–۲۰۲۲ لیگ برتر ۱۰ ۱ ۰ ۰ ۰ ۰ ۶[II] ۲ — ۱۶ ۳
مجموع منچستر یونایتد ۴۰ ۱۹ ۱ ۰ ۰ ۰ ۱۳ ۸ — ۵۴ ۲۷
النصر ۲۳–۲۰۲۲ لیگ عربستان ۱۶ ۱۴ ۲ ۰ — — ۱ ۰ ۱۹ ۱۴
النصر ۲۴–۲۰۲۳ لیگ عربستان ۲۵ ۲۹ ۲ ۱ — ۹ ۶ ۶ ۶ ۴۲ ۴۲
مجموع النصر ۴۱ ۴۳ ۴ ۱ — ۹ ۶ ۷ ۶ ۶۱ ۵۶
مجموع آمار ۶۹۴ ۵۴۱ ۷۴ ۴۲ ۱۲ ۴ ۲۰۴ ۱۴۹ ۲۸ ۲۱ ۱۰۱۰ ۷۵۷

ملی

برای فهرست کامل گل‌های ملی،، فهرست گل‌های ملی کریستیانو رونالدو را ببینید.

تا تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۲۴[۵][۵۱۰]

بازی و گل‌ها بر اساس تیم ملی، سال و مسابقات
تیم سال رسمی دوستانه مجموع
بازی گل بازی گل بازی گل
زیر ۱۵ سال پرتغال ۲۰۰۱ ۲ ۱ ۷ ۶ ۹ ۷
زیر ۱۷ سال پرتغال ۲۰۰۱ — ۳ ۲ ۳ ۲
۲۰۰۲ ۴ ۳ ۰ ۰ ۴ ۳
زیر ۲۰ سال پرتغال ۲۰۰۳ — ۵ ۱ ۵ ۱
زیر ۲۱ سال پرتغال ۲۰۰۲ ۰ ۰ ۱ ۱ ۱ ۱
۲۰۰۳ ۷ ۲ ۲ ۰ ۹ ۲
زیر ۲۳ سال پرتغال ۲۰۰۴ ۲ ۱ ۱ ۱ ۳ ۲
پرتغال ۲۰۰۳ — ۲ ۰ ۲ ۰
۲۰۰۴ ۱۱ ۷ ۵ ۰ ۱۶ ۷
۲۰۰۵ ۷ ۲ ۴ ۰ ۱۱ ۲
۲۰۰۶ ۱۰ ۴ ۴ ۲ ۱۴ ۶
۲۰۰۷ ۹ ۵ ۱ ۰ ۱۰ ۵
۲۰۰۸ ۵ ۱ ۳ ۰ ۸ ۱
۲۰۰۹ ۵ ۰ ۲ ۱ ۷ ۱
۲۰۱۰ ۶ ۳ ۵ ۰ ۱۱ ۳
۲۰۱۱ ۶ ۵ ۲ ۲ ۸ ۷
۲۰۱۲ ۹ ۴ ۴ ۱ ۱۳ ۵
۲۰۱۳ ۶ ۷ ۳ ۳ ۹ ۱۰
۲۰۱۴ ۵ ۳ ۴ ۲ ۹ ۵
۲۰۱۵ ۴ ۳ ۱ ۰ ۵ ۳
۲۰۱۶ ۱۰ ۱۰ ۳ ۳ ۱۳ ۱۳
۲۰۱۷ ۱۰ ۱۰ ۱ ۱ ۱۱ ۱۱
۲۰۱۸ ۴ ۴ ۳ ۲ ۷ ۶
۲۰۱۹ ۱۰ ۱۴ — ۱۰ ۱۴
۲۰۲۰ ۴ ۲ ۲ ۱ ۶ ۳
۲۰۲۱ ۱۱ ۱۱ ۳ ۲ ۱۴ ۱۳
۲۰۲۲ ۱۲ ۳ ۰ ۰ ۱۲ ۳
۲۰۲۳ ۹ ۱۰ ۰ ۰ ۹ ۱۰
۲۰۲۴ ۰ ۰ ۱ ۰ ۱ ۰
مجموع پرتغال ۱۵۳ ۱۰۸ ۵۳ ۲۰ ۲۰۶ ۱۲۸
کل ۱۶۸ ۱۱۵ ۷۲ ۳۱ ۲۴۰ ۱۴۶

جوایز

مقالهٔ اصلی: فهرست جوایز و دستاوردهای کریستیانو رونالدو

باشگاهی

اسپورتینگ

منچستر یونایتد

رئال مادرید

یوونتوس

ملی

زیر ۲۰ سال پرتغال

پرتغال

فردی

رونالدو با سومین توپ طلای خود در ژانویه ۲۰۱۵ در سانتیاگو برنابئو که مورد تحسین هواداران رئال مادرید قرار گرفت.

جستارهای وابسته

یادداشت

  1. ↑ سه توپ طلا توسط مجله فرانس فوتبال (۲۰۰۸، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷) و دو توپ طلای فیفا (۲۰۱۳، ۲۰۱۴)
  2. ↑ در لیگ اروپا
  3. ↑ برای شکستن رکورد بیشترین گل ملی توسط یک فوتبالیست مرد (شکسته‌شدن رکورد علی دایی)[۵۱۴]
  1. ↑ این عدد طبق اعلام منابع، بین ۱٫۸۵ تا ۱٫۸۹ متغیر است. بر اساس فیفا و اسپورتس ایلاستریتد ۱٫۸۵،[۲][۳] ساکِروِی و یورو اسپورت ۱٫۸۷،[۴] و فدراسیون فوتبال پرتغال ۱٫۸۹.[۵]
  2. ↑ اگرچه مسابقه‌ای برای تعیین تیم سوم برگزار نشد، اما یوفا به هر دو بازنده نیمه نهایی (آلمان و پرتغال) مدال برنز داد.[۶]

پانویس

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Cristiano Ronaldo Fast Facts". CNN. 20 January 2021. Archived from the original on 13 April 2023. Retrieved 16 June 2021. Originally published on 14 July 2014.{{cite news}}: نگهداری CS1: پست اسکریپت (link)
  2. ↑ "FIFA World Cup Qatar 2022: List of players: Portugal" (PDF). FIFA. 15 November 2022. p. 22. Archived (PDF) from the original on 18 December 2022. Retrieved 22 November 2022.
  3. ↑ Kay, Stanley (16 August 2017). "How Tall is Cristiano Ronaldo?". Sports Illustrated. Archived from the original on 13 July 2019. Retrieved 13 July 2019.
  4. ↑ "Cristiano Ronaldo". Eurosport. Archived from the original on 13 October 2023. Retrieved 27 August 2021.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Cristiano Ronaldo" (به پرتغالی). Portuguese Football Federation. Retrieved 2 April 2023.
  6. ↑ "Regulations for UEFA Euro 2012" (PDF). UEFA. September 2009. Archived from the original (PDF) on 15 February 2010. Retrieved 29 December 2020.
  7. ↑ "Desporto – Pelos caminhos de Ronaldo". Diário de Notícias. 6 July 2009. Archived from the original on 8 August 2017. Retrieved 22 July 2017.
  8. ↑ Jimenez, Ruben (5 February 2017). "Cristiano turns 32". Marca. Spain. Archived from the original on 15 July 2017. Retrieved 22 July 2017.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Hayward, Ben (23 June 2017). "The 'little bee' who always cried – the story of young Ronaldo's path to greatness in Madeira". Goal. Archived from the original on 30 August 2017. Retrieved 23 August 2017.
  10. ↑ Miguel Neves, Pedro. "Cristiano Ronaldo tem 'costela' cabo-verdiana". Sapo Expresso (به پرتغالی). Archived from the original on 13 July 2017. Retrieved 23 July 2017.
  11. ↑ Lewis, Tim (8 June 2008). "He's got the world at his feet". The Guardian. London. Archived from the original on 27 September 2013. Retrieved 5 November 2008.
  12. ↑ "Cristiano Ronaldo's mother: I wanted an abortion, but God said no". Eurosport. 5 November 2015. Archived from the original on 12 September 2022. Retrieved 26 January 2021.
  13. ↑ "Ronaldo's mother reveals she tried to abort her son". independent (به انگلیسی). Archived from the original on 30 June 2022. Retrieved 30 June 2022.
  14. ↑ "Cristiano Ronaldo spills all to his 'close friend' Jasmine about women, football, cars... and money". Daily Mirror. 3 July 2011. Archived from the original on 19 August 2013. Retrieved 21 August 2013.
  15. ↑ "Bola de Ouro – Ronaldo conquistou primeiro prémio aos oito anos no Andorinha". Diário de Notícias (به پرتغالی). 2 December 2008. Archived from the original on 23 August 2017. Retrieved 23 August 2017.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ "Clash of the Titans". Manchester Evening News. 18 April 2010. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 30 August 2014.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ "Cristiano Ronaldo: I was expelled from school for throwing a chair at the teacher". Now Magazine. 6 July 2011. Archived from the original on 29 April 2015. Retrieved 22 August 2017.
  18. ↑ "Cristiano Ronaldo tinha medo de ir à escola". www.cmjornal.pt (به پرتغالی). Archived from the original on 18 December 2022. Retrieved 18 December 2022.
  19. ↑ "Ronaldo tells judge: "I never had this problem in England, that's why I want to go back there"". Diario AS. EFE. 4 August 2017. Archived from the original on 18 December 2022. Retrieved 18 December 2022.
  20. ↑ "Ronaldo em tribunal: "Só tenho o sexto ano de escolaridade"". www.dn.pt (به پرتغالی). Archived from the original on 18 December 2022. Retrieved 18 December 2022.
  21. ↑ "Cristiano Ronaldo". Encyclopædia Britannica Online. Archived from the original on 12 August 2018. Retrieved 11 August 2018.
  22. ↑ Conte, Peter (8 May 2018). "What you didn't know about Cristiano Ronaldo". NewsComAu. Archived from the original on 12 August 2018. Retrieved 11 August 2018.
  23. ↑ "Manchester United winger Cristiano Ronaldo needed heart operation to save career". The Telegraph. 29 January 2009. Archived from the original on 23 August 2017. Retrieved 22 August 2017.
  24. ↑ "Boloni își amintește de debutul lui Ronaldo la Sporting: "Nu reușeam să îl opresc să facă driblinguri"". DigiSport. 13 January 2015. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 24 February 2016.
  25. ↑ "Clash of the Titans". Manchester Evening News. 18 April 2010. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 30 August 2014.
  26. ↑ "Famous players featured in U17 c'ships". UEFAu17.com. Archived from the original on 2 June 2009.
  27. ↑ "Liverpool 'turned down Ronaldo'". Eurosport. 6 December 2011. Archived from the original on 8 December 2010. Retrieved 30 August 2014.
  28. ↑ Conn, David (19 January 2011). "The brightest star in Europe and £1m to a mysterious agent". The Guardian. London. Archived from the original on 5 October 2013. Retrieved 11 November 2011.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ Pilger, Sam (6 October 2017). "'He Was There to Put on a Show': Ronaldo's Legendary Manchester United Audition". Bleacher Report. Archived from the original on 28 May 2018. Retrieved 27 May 2018.
  30. ↑ Marshall, Adam (12 August 2003). "United confirm Ronaldo capture". Sky Sports. Retrieved 19 June 2022.
  31. ↑ "Message from the president". Sporting CP. 29 April 2013. Archived from the original on 17 May 2014. Retrieved 15 May 2014.
  32. ↑ Wallace, Sam (12 August 2003). "United fork out record £12m fee to land teenager". The Daily Telegraph. ISSN 0307-1235. Archived from the original on 10 January 2022. Retrieved 10 August 2019.
  33. ↑ "Cristiano Ronaldo Biography" (به انگلیسی). CristianoRonaldo.com. Archived from the original on 10 November 2012. Retrieved 15 November 2012.
  34. ↑ Beauchamp, Eric (12 Apriel 2007). "I never wanted the No7 shirt" (به انگلیسی). The Sun. Archived from the original on 18 May 2013. Retrieved 15 November 2012. {{cite news}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  35. ↑ McDonnell, David (29 September 2007). "Cristiano Ronaldo exclusive". Daily Mirror. London. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 27 August 2014.
  36. ↑ Wilson, Paul (17 August 2003). "Only one Ronaldo as United find new idol". The Guardian. London. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 27 August 2014.
  37. ↑ "Man Utd see off Pompey". BBC Sport. 1 November 2003. Archived from the original on 9 August 2017. Retrieved 27 August 2014.
  38. ↑ "Man Utd win FA Cup". BBC Sport. 22 May 2004. Archived from the original on 25 February 2009. Retrieved 26 January 2011.
  39. ↑ "Middlesbrough 4–1 Man Utd" (به انگلیسی). BBC Sports. Archived from the original on 15 February 2012. Retrieved 15 November 2012.
  40. ↑ "Ronaldo extends Man Utd contract". BBC Sport. 18 November 2005. Archived from the original on 14 August 2017. Retrieved 28 August 2014.
  41. ↑ "Man Utd ease to Carling Cup glory". BBC Sport. 26 February 2006. Archived from the original on 28 August 2007. Retrieved 26 January 2011.
  42. ↑ "Ronaldo ban after finger gesture". BBC Sport. 14 November 2015. Archived from the original on 5 February 2006. Retrieved 3 February 2006.
  43. ↑ Buckingham, Mark (15 January 2006). "Fergie upset with red card". Sky Sports. Archived from the original on 19 June 2022. Retrieved 19 June 2022.
  44. ↑ Brennan, Stuart (17 January 2006). "Ruud and Ron in training bust-up". Manchester Evening News. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 28 August 2014.
  45. ↑ Taylor, Daniel (3 July 2006). "Rooney must look at himself rather than blame Ronaldo". The Guardian. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 28 August 2014.
  46. ↑ Stirling, James (9 July 2006). "Ronaldo: I can't stay in Manchester". The Guardian. London. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 28 August 2014.
  47. ↑ ۴۷٫۰ ۴۷٫۱ Buckingham, Mark (12 July 2006). "United: Ronaldo not for sale". Sky Sports. Archived from the original on 19 June 2022. Retrieved 19 June 2022.
  48. ↑ Tyldesley, Clive (25 September 2006). "Ronaldo has last laugh on Reading fans". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 28 August 2014.
  49. ↑ Winter, Henry (29 August 2013). "The secrets behind the development of Real Madrid's Cristiano Ronaldo, revealed by Rene Meulensteen". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on 10 August 2014. Retrieved 28 August 2014.
  50. ↑ James, Stuart (24 December 2006). "Cristiano's stockings full of gifts for United". The Guardian. London. Archived from the original on 28 September 2014. Retrieved 28 August 2014.
  51. ↑ Taylor, Daniel (27 December 2006). "Ferguson giddy with glee as Ronaldo stretches United's lead". The Guardian. London. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 28 August 2014.
  52. ↑ Wilson, Paul (31 December 2006). "Ronaldo stretches United's advantage". The Guardian. London. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 28 August 2014.
  53. ↑ "Ronaldo lands back-to-back accolades" (به انگلیسی). inthenews.com. 11 January 2007. Archived from the original on 4 June 2007. Retrieved 15 November 2012.
  54. ↑ "Ronaldo wins monthly award again" (به انگلیسی). BBC Sport. 11 January 2007. Archived from the original on 13 February 2007. Retrieved 15 November 2012.
  55. ↑ "Real ready to offer £54m to secure Ronaldo" (به انگلیسی). The Guardian. 12 Apriel 2007. Archived from the original on 11 October 2008. Retrieved 15 November 2012. {{cite news}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  56. ↑ "Lionel Messi and Cristiano Ronaldo goal for goal". UEFA. 11 December 2019. Archived from the original on 21 April 2018. Retrieved 21 December 2022.
  57. ↑ McCarra, Kevin (11 April 2007). "Seven wonders of sublime United dazzle and destroy helpless Roma". The Guardian. London. Archived from the original on 3 October 2014. Retrieved 27 August 2014.
  58. ↑ Glendenning, Barry (24 April 2007). "Man Utd 3 – 2 AC Milan". The Guardian. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 27 August 2014.
  59. ↑ McCarra, Kevin (3 May 2007). "AC Milan 3 – 0 Man Utd". The Guardian. London. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 27 August 2014.
  60. ↑ "Ronaldo wins PFA double". World Soccer. 23 April 2007. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 28 August 2014.
  61. ↑ Buckingham, Mark (4 May 2007). "Writers award for Ronaldo". Sky Sports. Retrieved 19 June 2022.
  62. ↑ "Ronaldo secures PFA awards double". BBC Sport. 22 April 2007. Archived from the original on 14 April 2008. Retrieved 18 April 2018.
  63. ↑ Kay, Oliver (14 April 2007). "Ferguson lets rip at Madrid after Ronaldo signs £31m deal". The Times. London. Retrieved 16 April 2007.
  64. ↑ "Kaká's year capped by Ballon d'Or" (به انگلیسی). UEFA. 2 December 2007. Archived from the original on 5 December 2008. Retrieved 15 November 2012.
  65. ↑ "Ronaldo:Going the right way" (به انگلیسی). fifa.com. 17 December 2007. Archived from the original on 18 December 2007. Retrieved 15 November 2012.
  66. ↑ "Ronaldo:Going the right way". FIFA. 17 December 2007. Archived from the original on 18 December 2007. Retrieved 18 December 2007.
  67. ↑ "Man Utd 6–0 Newcastle". BBC Sport. 12 January 2008. Archived from the original on 15 January 2008. Retrieved 12 January 2008.
  68. ↑ Kay, Oliver (20 March 2008). "Cristiano Ronaldo revels in role of Captain Fantastic as United stretch lead" (به انگلیسی). The Times. Archived from the original on 10 May 2008. Retrieved 15 November 2012.
  69. ↑ "Best's crown intact until Ronaldo cures his travel sickness" (به انگلیسی). guardian.co.uk. 1 April 2008. Archived from the original on 6 September 2008. Retrieved 15 November 2012.