کتابت‌خانه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کتابت‌خانه اتاقی بوده‌است در صومعه‌ها و کلیساهای قرون وسطایی به منظور نسخه‌برداری از روی دستنویس‌ها اختصاص داشته‌است یا به‌طور کلی برای نوشتن و مطالعه از آن استفاده می‌شده‌است.[۱]

در دوره‌ای که کتابخانه‌های سلطنتی رایج شد، دو بخش مهم در این نوع کتابخانه‌ها بسیار قابل توجه بود. یکی کتابت‌خانه و دیگری صورت‌خانه بوده که به خصوص این دو قسمت از دورهٔ ایلخانان به بعد به دلیل رشد و گسترش کتاب آرایی در دربار تشکیلات و کارکنان و هنرمندان زیادی را جلب کرد و کانون اصلی هنرهای تصویری خطاطی و تذهیب و غیره شد.[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. دانشنامهٔ کتابداری و اطلاع‌رسانی، پوری سلطانی
  2. هنرهای زیبا (دوره: ۳۳، شماره:)

منابع[ویرایش]

  • سلطانی، پوری/دانشنامه کتابداری و اطلاع‌رسانی
  • پایگاه نشریات الکترونیکی دانشگاه تهران/نشریه هنرهای زیبا