کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کارآزمایی تصادفی‌شده کنترل‌دار (یا آزمایه تصادفی شاهددار، به اختصار RCT) نوعی آزمایش علمی است که در کارآزمایی‌های بالینی بهترین نوع آزمایش به شمار می‌رود. در آزمایش تصادفی کنترل‌شده، مشارکت کنندگان در آزمایش به صورت تصادفی به حداقل دو گروه تقسیم می‌شوند: گروه اول که تحت درمان مورد آزمایش قرار می‌گیرند و گروه دوم، گروه کنترل(شاهد) است، که برای مقایسه به کار می‌روند. هر یک از مشارکت‌کنندگان باید وظیفهٔ خود را تا حد معینی کامل کنند. پس از اتمام آزمایش، برخی از نتایج در دو گروه تحت آزمایش و گروه کنترل با هم مقایسه می‌شوند تا روابط علت و معلولی بین درمان و پاسخ به درمان ارزیابی شوند.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Solomon, Phyllis (2009). Randomized controlled trials : design and implementation for community-based psychosocial interventions (به انگلیسی). Oxford University Press. p. ۵. {{cite book}}: |access-date= requires |url= (help)

Wikipedia contributors, "Randomized controlled trial," Wikipedia, The Free Encyclopedia, (accessed February 9, 2014).

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کارآزمایی_تصادفی_کنترل‌شده&oldid=38029477»