ژن خدا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ژن خدا یک فرضیه است که یک ژن با نام ترابرندهٔ ویزیکولی مونوآمین۲ ( VMAT2 ) موجب مستعد شدن انسان به سمت امور روحانی و عرفانی می‌شود. این ایده توسط یک متخصص ژنتیک با نام دین هیمر بیان شده‌است. ژن خدا یک فرضیه بر اساس ترکیبی از رفتار ژنتیک و مطالعات روانی و زیست‌شناسی عصب‌هاست.

عمده استدلال فرضیه عبارتند از: (۱) معنویت را می‌توان با روان‌سنجی اندازه‌گیری کرد. (۲) زمینه گرایش به معنویت تا حدی ارثی است. (۳) بخشی از این وراثت را می‌توان به ژن VMAT2 منسوب کرد.[۱] (۴) این ژن با تغییر مونوآمین سطوح عمل می‌کند و (۵) افراد معنوی مطلوب انتخاب طبیعی هستند چرا که آنان دارای خوش‌بینی درونی هستند که این تولید اثرات مثبت در هر دو صورت فیزیکی یا روانی در آنها می‌کند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Hamer, Dean (2005). The God Gene: How Faith Is Hardwired Into Our Genes. Anchor Books. ISBN 0-385-72031-9.