پیمان تجارت و همکاری بریتانیا و اتحادیه اروپا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پیمان تجارت و همکاری بریتانیا و اتحادیه اروپا
  بریتانیا (UK)
  اتحادیه اروپا (EU) وسازمان اروپایی انرژی اتمی
گونهپیمان تجارت و همکاری
مفادبرگزیت ۳۱ ژانویه ۲۰۲۰
تاریخ پیش‌نویس۰خطا: زمان نامعتبر۲۴ دسامبر ۲۰۲۰
تاریخ امضا۰خطا: زمان نامعتبر۳۰ دسامبر ۲۰۲۰
مکان امضابروکسل و لندن
تاریخ اجرامؤثر نیست (به‌طور موقت اعمال می‌شود)
شرط اجراتأیید همه امضا کنندگان
اجرای موقت۱ ژانویه ۲۰۲۱
مذاکره‌کنندگان
گروه‌ها
زبان‌هازبان انگلیسی (قبل از ۳۰ آوریل ۲۰۲۱) و سایر زبان‌های اتحادیه اروپا

پیمان تجارت و همکاری بریتانیا و اتحادیه اروپا (انگلیسی: EU–UK Trade and Cooperation Agreement) موافقت‌نامه تجاری است که در ۳۰ دسامبر ۲۰۲۰ پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، موسوم به برگزیت، اتحادیه اروپا، سازمان اروپایی انرژی اتمی، پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند و ایرلند شمالی به آن دست یافتند.[۱]

توافق یاد شده در پی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، موسوم به برگزیت، به طرفین امکان تجارت آزاد بدون تعرفه کالا را می‌دهد و همچنین همکاری‌های نزدیک پلیس و نهادهای قضایی را ممکن می‌سازد.[۲]

بریتانیا با سپری کردن دوره انتقالی ۱۱ ماهه، سرانجام از روز یکم ژانویه ۲۰۲۱ از اتحادیه گمرکی اتحادیه اروپا و بازار واحد اروپا یی خارج خواهد شد.[۳]

اجرای این پیمان تجاری همچنان نیازمند تأیید پارلمان اروپا است اما از آن‌جا که فرایند تصویب آن تنها در سال جدید میلادی امکان‌پذیر خواهد بود، ضرورت موافقت با درخواست موقت دوچندان شد.

بنابر پیشنهاد کمیسیون اروپایی، دوره اعتبار درخواست موقت تا ۲۸ فوریه تعیین شده‌است تا پارلمان برای بررسی دقیق توافق از مدت زمان کافی برخوردار باشد.

پیمان تجارت و همکاری بریتانیا و اتحادیه اروپا تا تصویب آن توسط پارلمان اروپا و شورای اتحادیه اروپا و همچنین بررسی قانونی آن در انتظار خواهد ماند تا به‌طور رسمی به مرحله اجرا درآید. مجلس بریتانیا در ۳۰ دسامبر ۲۰۲۰ پیمان تجارت و همکاری بریتانیا و اتحادیه اروپا را تصویب کرد[۴] و پارلمان اروپا پیش نویس آن را در اوایل سال ۲۰۲۱ مورد بررسی قرار خواهد داد.

در بیانیه‌ای که پس از انجام مذاکرات میان پارلمان اروپا و کمیسیون اروپایی و میشل بارنیه، مذاکره‌کننده ارشد، در ۲۸ دسامبر منتشر شد، پارلمان اروپا تأکید کرده‌است چنین درخواست موقتی را یک «استثنا» تلقی خواهد کرد.[۵][۶]

تاریخچه[ویرایش]

انگلستان در ۱۹۷۳ به عنوان عضوی از انجمن‌های اروپا درآمد که بعداً به اتحادیه اروپا و اتحادیه گمرکی اتحادیه اروپا تبدیل شد. از آن زمان، انگلستان در ایجاد و همچنین هرآنچه مشمول قانون اتحادیه اروپا بود مشارکت داشت و دادگاه دادگستری اروپا درخواست‌ها را اداره می‌کرد.[۷]

دولت بریتانیا در همه‌پرسی‌ای که در ۲۰۱۶ برای خروج از اتحادیهٔ اروپا انجام گرفت اعلام کرد در ۲۹ مارس ۲۰۱۷ رویهٔ رسمی برای خروج را آغاز خواهد کرد.[۸] در نهایت بریتانیا روز جمعه ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۰ میلادی ساعت ۱۱ شب به وقت محلی از اتحادیهٔ اروپا جدا شد.[۹]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "EU-UK Trade and Cooperation Agreement: Council adopts decision on the signing". Consilium. 29 December 2020.
  2. "UK and EU agree Brexit trade deal". The Guardian. 24 December 2020.{{cite news}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  3. "The Protocol on Ireland/Northern Ireland Contents. Chapter 11: Implementation, application, supervision and enforcement, and other provisions (Articles 12, 13, 16, 17 and 19)". British Parliament. Retrieved 31 December 2020.
  4. "Johnson's Brexit Deal Clears Parliament With Only Hours to Spare". Bloomberg (به انگلیسی). 30 December 2020. Retrieved 30 December 2020.
  5. "No time to rest: EU nations assess Brexit trade deal with UK". AP NEWS. 25 December 2020. Retrieved 26 December 2020.
  6. "Brexit deal ratification race begins". POLITICO (به انگلیسی). 24 December 2020. Retrieved 26 December 2020.
  7. Tom Edgington (31 January 2020). "Brexit: What is the transition period?". BBC News.
  8. "Article 50: Theresa May to trigger Brexit process". BBC News. 20 March 2017. Retrieved 20 March 2017.
  9. Asa Bennett (27 January 2020). "How will the Brexit transition period work?". Telegraph.

پیوند به بیرون[ویرایش]