پیجر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پی‌جو^[۱] یا پیجر دستگاه قابل‌حملی است که از آن برای دریافت پیام‌های متنی (حرف و عدد) و صوتی با کمک امواج رادیویی استفاده می‌شود. با دستگاه پی‌جو تنها می‌توان پیام را دریافت کرد و فرستادن پیام به آن با تلفن انجام می‌شود. پیجرها در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی توسعه یافتند و در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفتند، تا اینکه جای خود را به تلفن‌های همراه دادند و اکنون در موارد خاص استفاده می‌شوند.

تاریخچه[ویرایش]

اولین تلفن سیستم پیجر در سال ۱۹۴۹ توسط آلفرد جی گراس طراحی شد.

منابع[ویرایش]