پروکلس لیکایوس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پروکلس لیکایوس (به انگلیسی: Proclus Lycaeus) (به یونانی: Πρόκλος ὁ Διάδοχος) (زاده ۸ فوریه ۴۱۲ – درگذشته ۱۷ آوریل ۴۸۵)، یک فیلسوف نوافلاطونی یونانی بود. او آخرین فیلسوف بزرگ دوران کلاسیک به شمار می‌آید. می‌توان پروکلس، پس از فلوطین از جمله تاثیرگذارترین فیلسوفان نو افلاطونی دانست که بر فلسفه و کلام اسلامی-مسیحی و یهودی تاثیر گذاشته‌اند.

کتاب پایه‌های الهیات (Elements of Theology) نوشته پروکلس تأثیری به جای ماندنی بر فلسفه در حال شکل گیری، در فرهنگ اسلامی و حتی بر برخی نحله‌های نظری عارفان نهاد.

مهمترین نوشته‌های وی یاداشت‌هایی است که درباره دیالوگ‌های افلاطون نوشته و در آن‌ها وی سیستم فلسفی خود را ارائه داده‌است.

نوشته‌های پروکلس[ویرایش]

1. الهیات افلاطونی (platonic theolgy).
2. ریشه‌های الهیات (Elements of Theology)
3. پایه‌های فیزیک (element of physics)
4. یادداشت‌های بر دیالوگ‌های افلاطون

• شرح رساله کراتیلوس (Commentary on Plato's Cratylus)
• شروح رساله پارمیندس (Commentary on Plato's Parmenides)
• شرح رساله تیمائوس (Commentary on Plato's Timaeus)
• شرح بر جمهوریت (Commentary on Plato's Republic)
• شرحی رساله مبانی اقلیدس (A Commentary on the First Book of Euclid's Elements)

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Proclus». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲ فوریه ۲۰۱۲.