پرتاب‌شدگی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پرتاب‌شدگی، افکندگی یا متروکیت^[۱][۲] مفهومی است که توسط فیلسوف آلمانی مارتین هایدگر برای توضیح تعامل میان سوژه با پیرامونش در زندگی روزمره معرفی شده، که باعث عمل بر اساس غریزه، واکنش آنی به کلام و کنش‌های دیگر افراد، جاری بودن با شرایط، و تفاسیر آنی می‌شود.

هایدگر می‌گوید هنگامی که کسی بپذیرد که عمل نکردن هم یک کنش است، او به شرایطی پرتاب شده‌است بدون آنکه قادر باشد نخست به بازاندیشی^[۳] آن‌ها بپردازد، چرا که بازاندیشی آن‌ها (نه عمل) نیز خود چیزی است که می‌تواند به عنوان کنش تفسیر شود؛ بنابراین فرد باید به تفاسیر غریزی اکتفا کند و با جریان برود.

پرتاب شدگی در اثار سارتر نیز به چشم میخورد . سارتر از مفهوم پرتاب شدگی برداشتی اگزیستانسیالیسمی دارد و توضیح میدهد که انسان به ازادی و زندگی ازاد خود پرتاب د رها شده . سارتر معتقد است که این پرتاب شدگی انسان را مضطرب میکند زیرا انسان در موقعیت های تصمیم گیری نمیداند کدام مسیر درست و یا غلط است .

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• Thrownness، مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، برداشت شده در ۱۸ شهریور ۱۳۹۰.

این یک مقالهٔ خرد فلسفه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.