پانینی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

पाणिनिः
زادهक्रैस्तपूर्वं सप्तमशताब्दी
शालातुरग्रामः (सद्यः पाकिस्थानस्य लाहौर-नगरस्य समीपे)
درگذشتهत्रयोदश्यां तिथौ
پیشهवैयाकरणः, कविः
ملیتभारतीयः
سبک نوشتاریसंस्कृतव्याकरणस्य सूत्ररचयिता
کار(های) برجستهअष्टाध्यायी
تأثیرپذیرفته ازसंस्कृतव्याकरणम्
شریک(های) زندگیदाक्षी (माता), पणिनः (शालङ्किः) (पिता)
پانینی
زادهٔسدهٔ چهارم پیش از میلاد
گنداره
کارهای برجستهAṣṭādhyāyī (به‌معنی هشت فصل، کهن‌ترین رسالهٔ شناخته‌شده در زبان‌شناسی توصیفی که در آن به توصیف زبان سانسکریت پرداخته‌است)
حیطهفلسفهٔ هندی
علایق اصلی
دستور زبان سانسکریت

پانینی (به انگلیسی: Pāṇini) (سدهٔ چهارم پیش از میلاد) یکی از زبان‌شناسان هند باستان است که دستور زبان کاملی برای زبان سانسکریت تدوین کرده‌است. این دستور به مطالعهٔ زبان گفتاریِ سانسکریت متداول در زمان خود او اختصاص یافته‌است و برای دوره‌ای بیش از دوهزار سال الگوی اصلی دستورهایی بود که برای زبان سانسکریت نگاشته شده‌اند.[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. آشنایی با تاریخ زبان‌شناسی، کورش صفوی، تهران: نشر پژواک کیوان، ص۸۶

منابع[ویرایش]