پارکینسونیسم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پارکینسونیسم (Parkinsonism)، یک سندروم بالینی است که مشخصات آن لرزش، برادیکینزی (کند شدن حرکات)، خشکی عضلات و عدم تعادل حالت بدن است.[۱][۲] این چهار علامت حرکتی، در بیماری پارکینسون (که نام پارکینسونیسم از آن گرفته شده)، دمانس لوی‌بادی (DLB)، دمانس ناشی از بیماری پارکینسون (PDD) و برخی بیماری‌های دیگر مشاهده می‌شود. این مجموعه علائم می‌تواند علل بسیار مختلفی داشته باشد از جمله بیماری‌های زوال عصبی، داروها، توکسین‌ها، اختلالات متابولیک و بیماری‌های نورولوژیک دیگر به جز بیماری پارکینسون.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. Aminoff MJ, Greenberg DA, Simon RP (2005). "Chapter 7: Movement disorders". Clinical Neurology (6th ed.). Lange: McGraw-Hill Medical. pp. 241–45. ISBN 978-0-07-142360-1.
  2. Ogawa T, Fujii S, Kuya K, Kitao SI, Shinohara Y, Ishibashi M, Tanabe Y (September 2018). "Role of neuroimaging on differentiation of Parkinson's disease and its related diseases". Yonago Acta Med (Review). 61 (3): 145–55. doi:10.33160/yam.2018.09.001. PMC 6158357. PMID 30275744.
  3. Christine CW, Aminoff MJ (September 2004). "Clinical differentiation of parkinsonian syndromes: prognostic and therapeutic relevance". The American Journal of Medicine. 117 (6): 412–9. doi:10.1016/j.amjmed.2004.03.032. PMID 15380498.