French
Deutschوکیل خاص - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (اوت ۲۰۱۸) |
 | گمان می‌رود که این مقاله ناقض حق تکثیر باشد، اما بدون داشتن منبع امکان تشخیص قطعی این موضوع وجود ندارد. اگر می‌توان نشان داد که این مقاله حق نشر را زیر پا گذاشته است، لطفاً مقاله را در ویکی‌پدیا:مشکلات حق تکثیر فهرست کنید. اگر مطمئنید که مقاله ناقض حق تکثیر نیست، شواهدی را در این زمینه در همین صفحهٔ بحث فراهم آورید. خواهشمندیم این برچسب را بدون گفتگو برندارید. (اوت ۲۰۱۸) |
 |
وکیل خاص یا وکیل‌السلطنه نام منصبی در دستگاه حکومتی ایران بود. وی معمولاً شخصی بود مورد اعتماد ویژهٔ پادشاه و مستقیماً از پادشاه دستور می‌گرفت.
خواجه نظام‌الملک در کتاب سیرالملوک در توصیف نقش وکیل خاص می‌نویسد:
وکیلی اندر این روزگار سخت متعلق شده‌است و همیشه این کارِ مردی معروف و محترم بوده‌است؛ و کسی که احوال مطبخ و شرابخانه و آخور و سراهای خاص و فرزندان و حواشی بدو تعلق دارد. هر ماهی، بلکه هر روزی و هر وقتی پیش آید و حال باز نماید و شناختهٔ مجلس عالی باشد و به هر وقت استطلاعِ رأی کند و آنچه می‌رود و می‌دهد و می‌ستاند خبر می‌کند؛ و او را حشمتی تمام باید تا شغل تواند راند و کار او به نظام روان باشد.[۱]
صفویه[ویرایش]
در دوران صفویان، مقام وکیل خاص (موسوم به وکیل نفس نفیس همایون) اهمیت فوق‌العاده‌ای یافت و حتی برخی از اختیارات وزیر اعظم به وکیل خاص منتقل گردید؛ تا جایی که در مواردی نقش وزیر اعظم به کل حذف شد و وکیل نفس نفیس همایون با حفظ سمت وظایف وزیر را نیز بر عهده داشت.
پانویس[ویرایش]
- ↑ نظام الملک طوسی، خواجه ابوعلی حسن (۱۳۴۷). سیرالملوک (سیاست نامه). بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
منابع[ویرایش]
- سرواژهٔ «دیوان وکالت در عهد غزنوی»، دانشنامهٔ رشد.