ونسا پارادی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ونسا پارادی
پارادی در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۶
نام هنگام تولدونسا شانتال پارادی
زادهٔ۲۲ دسامبر ۱۹۷۲ ‏(۵۱ سال)
سن-مر-د-فوسه، وال-دو-مارن، فرانسه
پیشه
  • خواننده
  • ترانه‌سرا
  • بازیگر
  • مدل
سال‌های فعالیت۱۹۸۱–اکنون
همسر(ها)ساموئل بنشتریت
(ا. ۲۰۱۸)
شریک(های)
زندگی		جانی دپ
(۱۹۹۸–۲۰۱۲)
فرزندان۲؛ از جمله لی‌لی-رز دپ
خویشاوندانآلیسون پارادی (خواهر)
وبگاه
پیشه موسیقی
ژانر
ناشر(ان)
همکاری‌های مرتبط

ونسا شانتال پارادی (فرانسوی: Vanessa Chantal Paradis‎؛ زادهٔ ۲۲ دسامبر ۱۹۷۲)[۱][۲] خواننده، مدل و بازیگر فرانسوی است. پارادی در سن ۱۴ سالگی با موفقیت بین‌المللی برای ترانه‌اش «جو لِه تاکسی» (جو، راننده تاکسی) (۱۹۸۷) تبدیل به یک ستاره کودک شد.[۳] او در سن ۱۷ سالگی بالاترین افتخارات فرانسه را به عنوان خواننده و بازیگر با جایزه رومی اشنایدر[۴] و جایزه سزار برای آتیه‌دارترین بازیگر زن[۵][۶][۷][۸][۹] برای فیلم زفاف سپید از ژان-کلود بریسو دریافت کرد. او همچنین جایزهٔ کامیابی‌های موسیقی[۱۰][۱۱][۱۲] را برای بهترین خواننده زن برای آلبومش دریافت کرد.[۱۳] برجسته‌ترین فیلم‌های او عبارتند از الیزا (۱۹۹۵) در کنار ژرار دوپاردیو،[۱۴] به کدام سمت عزیزم (۱۹۹۷) در مقابل ژان رنو (۱۹۹۷)،[۱۵] نیمه شانس (۱۹۹۸) با همبازی ژان-پل بلموندو و آلن دلون،[۱۶] دختری بر روی پل (۱۹۹۹)،[۱۷] قلب‌شکن (۲۰۱۰)[۱۸] و کافه دو فلور (۲۰۱۱).[۱۹] ادای احترام او به ژن مورو در جشنواره فیلم کن ۱۹۹۵ که طی آن آنها در دوئت «توربیلون» را آواز خواندند در فرهنگ عامه فرانسه قابل توجه شده‌است.[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳] او در سال ۲۰۲۲ برای بازی در نمایش مامان نامزد جایزه مولیر بهترین بازیگر زن شد.[۲۴]

او همچنین موسیقی‌دان بسیاری از موسیقی‌دانان و ترانه‌سراها بوده‌است که هر کدام یکی از آلبوم‌های او را تحت حمایت خود گرفتند، از جمله اتین رودا گیل (۱۹۸۸)، سرژ گنسبور (۱۹۹۰)، لنی کراویتز (۱۹۹۲)، ماتیو چدید (۲۰۰۷)، بنژامین بیوله (۲۰۱۳)، ساموئل بنشتریت و گروه بیز (۲۰۱۸).[۲۵][۲۶] پارادی به عنوان یک مدل روی بیش از ۳۰۰ جلد مجله در سراسر جهان ظاهر شده‌است، از جمله وگ، ال، هارپرز بازار، مادام فیگارو، پاری مچ، ونتی فر، گلامور، پریمیر یا ماری کلر.[۲۷] او از سال ۱۹۹۱ سخنگوی شنل بود که توسط کارل لاگرفلد با فیلم تبلیغاتی کوتاهی با عنوان «روح شنل»[الف] با کارگردانی ژان پل گود آغاز شد.[۲۸][۲۹] پارادی در سال ۲۰۱۱ با دریافت نشان هنر و ادب، افسر ساخته شد[۳۰] و در سال ۲۰۱۵ در لژیون دونور عنوان شوالیه به او اعطا شد.[۳۱]

اوایل زندگی[ویرایش]

پارادی در سن-مر-د-فوسه، نزدیک پاریس، در خانواده‌ای از طراحان داخلی، آندره و کورین پارادی متولد شد. حرفه خوانندگی او در سن هشت سالگی شروع شد، زمانی که عمویش، دیدیه پین، تهیه‌کننده رکورد، به او کمک کرد تا در یک برنامه استعدادیابی برای خوانندگان کودک در یک برنامهٔ تلویزیونی محلی ظاهر شود.[۱]

حرفه[ویرایش]

پارادی در پانزدهمین جوایز سزار ۱۹۹۰

۱۹۸۳–۱۹۹۱[ویرایش]

پارادی اولین تک آهنگ خود را با نام «جادوی مهمانی‌های سرزده»[ب] در سال ۱۹۸۳ ضبط کرد و در سال ۱۹۸۵ در یک جشنواره ایتالیایی اجرا کرد. این ترانه اگرچه موفقیت‌آمیز نبود، اما راهی را برای ترانهٔ «جو لِه تاکسی» هموار کرد که پارادی با آن در سطح بین‌المللی در سال ۱۹۸۷ زمانی که ۱۴ ساله بود به شهرت رسید. این آهنگ به مدت ۱۱ هفته شماره یک در فرانسه بود[۳۲] و به‌طور غیرمعمول برای آهنگی که به زبان فرانسوی خوانده شده، در بریتانیا منتشر شد، جایی که به رتبه سوم رسید. این ترانه از اولین آلبوم او M&J (اِم و جِی؛ مارلین و جان) گرفته شده‌است؛ این آلبوم در فرانسه در رتبه سیزدهم قرار گرفت، اما در بریتانیا توجه کمی را به خود جلب کرد و وارد نمودار بریتانیا نشد.

پارادی در سن ۱۶ سالگی در مارس ۱۹۸۹ دبیرستان را ترک کرد تا حرفه خوانندگی خود را دنبال کند. پارادی آلبوم «تغییرات در عشق تو»[پ] را در سال ۱۹۹۰ منتشر کرد که شامل بازسازی آهنگ «قدم‌زدن در سمت غربی» از لو رید بود. این آلبوم توسط آهنگساز فرانسوی سرژ گنسبور نوشته شده‌است، او زمانی که در ۴ فوریه ۱۹۹۰ جایزه بهترین خواننده را در ویکتوار د لا موزیک دریافت کرد، با او آشنا شد.

در سال ۱۹۹۰، او جایزه سزار سال ۱۹۹۰ را برای آتیه‌دارترین بازیگر زن برای بازی در زفاف سپید دریافت کرد.

در سال ۱۹۹۱، پارادی عطر کوکو را برای شنل تبلیغ کرد.[۳۳] او در تبلیغات با پرهای سیاه پوشیده‌شده و پرنده‌ای را در حال تاب‌خوردن در قفس به تصویر می‌کشید. این آگهی توسط ژان پل گود فیلمبرداری شده‌است.[۳۴] پارادی در سال ۲۰۱۰ از تحسین مداوم خود از شنل صحبت کرد و گفت: «هرچه بیشتر شنل را می‌شناسم، بیشتر دوستش دارم.»[۳۵]

۱۹۹۲–۱۹۹۶[ویرایش]

در سال ۱۹۹۲، پارادی به ایالات متحده نقل مکان کرد تا با لنی کراویتز، که در آن زمان با او رابطه‌ای داشت، کار کند.[۳۶] پارادی شروع به کار روی یک آلبوم جدید به زبان انگلیسی کرد، زبانی که اکنون به آن مسلط بود. این آلبوم با عنوان ونسا پارادی که توسط کراویتز نوشته و تهیه شده‌است، در صدر جدول فرانسه قرار گرفت و برای مدت کوتاهی در فهرست بریتانیا (شماره ۴۵) قرار گرفت. یکی از تک‌آهنگ‌های آن «عزیزم باش» بود که رتبه ۵ را در فرانسه کسب کرد و رتبه ششم را در ۱۰ ترانهٔ برتر بریتانیا به دست آورد.

در مارس ۱۹۹۳، پارادی اولین تور بین‌المللی خود با عنوان «Natural High Tour» را آغاز کرد. او در فرانسه، انگلستان و کانادا اجرا کرد. در فوریه ۱۹۹۴، آلبوم زنده در فرانسه منتشر شد. پارادی در آوریل ۱۹۹۴، فیلم الیزا را با همکاری ژان بکر فیلمبرداری کرد. الیزا در فرانسه موفقیت بزرگی داشت و در سطح بین‌المللی منتشر شد.

۱۹۹۷–۲۰۰۶[ویرایش]

در سال ۱۹۹۷، پارادی در فیلم عشق یک جادوگر با ژان مورو و ژان رنو بازی کرد و پس از آن در نیمه شانس، با آلن دلون و ژان پل بلموندو ظاهر شد. در مارس ۱۹۹۹، دختری بر روی پل اثر پاتریس لکونت منتشر شد. این فیلم سیاه و سفید فیلمبرداری و اکران شده‌است.

او در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ برای کیف‌های دستی شنل مدل شد و در سال ۲۰۰۸ برای میو میو مدل شد. در همین حال، او در آلبوم و کنسرت کودکان فرانسوی سرباز صورتی در سال ۲۰۰۶ حضور داشت.

۲۰۰۷–اکنون[ویرایش]

پارادی در کنسرت ترانه دیوندیلی ۲۰۰۷

پارادی در سال ۲۰۰۷ آلبوم جدیدی با نام دیوینیدیل منتشر کرد که در ۱۱ دسامبر (سپتامبر در فرانسه) در بریتانیا منتشر شد. سه نسخه (معمولی، نسخه محدود و نسخه کریسمس) از آن وجود دارد. او تور این آلبوم را در اکتبر آغاز کرد. برخی از کنسرت هافیلمبرداری شدند و یک دی‌وی‌دی/سی‌دی از تور منتشر شد. پارادی در فوریه ۲۰۰۸ دو جایزه ویکتوار د لا موزیک را برای این آلبوم دریافت کرد. از برخی از پروژه‌های بعدی او می‌توان به سی‌دی بهترین‌های ونسا پارادی، اشاره کرد. او همچنین در فیلم پویانمایی هیولایی در پاریس که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد بازی کرد.

ژان-مارک والی کارگردان کانادایی، پارادی را برای ایفای نقش اصلی در فیلم کافه دو فلور انتخاب کرد که در آن او نقش مادر مجرد کودکی مبتلا به نشانگان دان در دهه ۱۹۶۰ را بازی می‌کند.[۳۷] این فیلم در سال ۲۰۱۱ اکران شد و پارادی جایزه جینی برای بهترین بازیگر نقش اول زن در ۲۰۱۲ به دست آورد.[۳۸]

پارادی در نوامبر ۲۰۱۰ یک آلبوم آکوستیک با عنوان یک شب در ورسای[ت] منتشر کرد. این آلبوم در کاخ ورسای در طول تور آکوستیک کنسرتش ضبط شد.[۳۹] او همچنین مجموعه‌ای از دی‌وی‌دی‌ها را در سال ۲۰۱۰ به نام «Anthologie» منتشر کرد که اجرای زنده و مصاحبه‌های کمیاب را از سال ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۷ جمع‌آوری کرده‌است.[۴۰]

تور بین‌المللی او در سال ۲۰۱۱ شامل اجراهایی در ایالات متحده، کانادا، بریتانیا، اروپا و ترکیه بود.[۴۱]

پارادی در مهٔ ۲۰۱۳ آلبوم جدیدی را به نام ترانه‌های عشق[ث] منتشر کرد که یک ال‌پی دوبل تهیه‌شده توسط خواننده و تهیه‌کننده فرانسوی بنژامین بیوله است.[۴۲] اولین تک‌آهنگ، «آهنگ عشق»، نیز توسط یبوله نوشته شد.[۴۳][۴۴] سومین تک آهنگ، «عشق من»[ج] توسط خواننده آدرین گالو نوشته شد. از دیگر افرادی که در ترانه‌نویسی آلبوم مشارکت داشته‌اند می‌توان به میکائل فرنون، خواننده میکی تری‌دی، و همچنین جانی دپ و لیلی رز دپ اشاره کرد.[۴۲]

در سال ۲۰۱۶، پارادی با دخترش لیلی رز به عنوان معلم تاریخ در فیلم یوگا هوزرز همبازی شد.[۴۵] در همان سال، او یکی از اعضای هیئت داوران اصلی رقابت جشنواره فیلم کن ۲۰۱۶ بود.[۴۶]

در سپتامبر ۲۰۲۱، پارادی اولین حضور تئاتری خود در را در نمایشنامه مامان، به نویسندگی و کارگردانی همسرش، ساموئل بنشتریت، در تئاتر ادوارد هفتم در پاریس انجام داد.[۴۷] او برای بازی در این نمایشنامه نامزد جایزه مولیر برای بهترین بازیگر زن در یک تئاتر خصوصی شد.[۴۸]

زندگی خصوصی[ویرایش]

پارادی در ۱۵ سالگی با خواننده ۲۶ ساله فرانسوی فلوران پاینیه آشنا شد. آنها در سال ۱۹۹۱ از هم جدا شدند. از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۷، او در رابطه با لنی کراویتز بود که با او آلبومی با نام خودش را در سال ۱۹۹۲ تولید کرد. او از سال ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۸ با بازیگر فرانسوی استانیسلاس مرار ملاقات می‌کرد.

پارادی از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲ با بازیگر آمریکایی جانی دپ رابطه داشت.[۴۹] آنها یک دختر به نام لیلی رز دپ (متولد ۱۹۹۹)[۵۰][۵۱] و یک پسر متولد ۲۰۰۲ دارند.[۵۲]

پارادی در مهٔ ۲۰۱۴ در یک شوی شنل در دبی رابطه خود را با خواننده فرانسوی بنژامین بیوله تأیید کرد. آنها در مهٔ ۲۰۱۵ از هم جدا شدند. در نوامبر ۲۰۱۶، او با ساموئل بنشتریت، که او را در پنجمین فیلمش، سگ، کارگردانی کرد، آشنا شد.[۵۳][۵۴] پارادی و بنشتریت در ژوئن ۲۰۱۸ در شهر سنت سیمئون در فرانسه ازدواج کردند.[۵۵] ونسا پارادی یک ملک روستایی در همان نزدیکی دارد و پدرش صاحب یک رستوران کوچک در همان روستایی آرام بود.[۵۶][۵۷]

خواهر پارادی، آلیسون پارادی، نیز بازیگر است.[۵۸][۵۹]

بشردوستی[ویرایش]

پارادی از سال ۱۹۹۳ عضو یک گروه خیریه‌ای است که کنسرت‌های خیریه سالانه را برای رستو دو کر اجرا می‌کنند.[۶۰]

آلبوم‌شناسی[ویرایش]

آلبوم‌های استودیویی[ویرایش]

تورهای کنسرت[ویرایش]

  • تور نچرال های[چ] (۱۹۹۳)
  • تور سعادت[ح] (۲۰۰۱)
  • تور دیوینیدیل[خ] (۲۰۰۷–۲۰۰۸)
  • تور آکوستیک کنسرت ونسا پارادی[د] (۲۰۰۹–۲۰۱۰))
  • تور بین‌المللی ۲۰۱۱[ذ] (۲۰۱۱)
  • تور ترانه‌های عاشقانه[ر] (۲۰۱۳)
  • تور منابع[ز] (۲۰۱۹)

فیلم‌شناسی[ویرایش]

فیلم و تلویزیون
سال عنوان نقش یادداشت‌ها
۱۹۸۹ زفاف سپید ماتیلد تسیه
۱۹۹۵ الیزا ماری دزمولین
۱۹۹۷ کدام راه عزیزم مورگان
۱۹۹۸ لذت (و ناراحتی‌های کوچک آن)[ژ] صدای عصر جدید (صدا)
۱۹۹۸ نیمه شانس آلیس توماسو
۱۹۹۹ دختری بر روی پل ادل
۲۰۰۲ گم‌شده در لامانچا خودش مستند (تصاویری از فیلمبرداری

مردی که دن کیشوت را کشت)

۲۰۰۴ سیرک اتومیک، بازگشت جیمز باتای [fr] کنسیا
۲۰۰۴ فرشته من کولت
۲۰۰۵ چرخ‌وفلک جادویی مارگوت (صدا)
۲۰۰۶ لی سولدات رز[س] مید این اژیا فیلم تلویزیونی
۲۰۰۷ کلید سیسیل
۲۰۱۰ قلب‌شکن ژولیت ون در بک
۲۰۱۱ هیولایی در پاریس لوسیل (صدا) دوبله انگلیسی و فرانسوی
۲۰۱۱ کافه دو فلور ژاکلین
۲۰۱۲ فلامینگو دبی [fr] جکی
۲۰۱۲ من خودم را خیلی کوچک کردم [fr] امانوئل
۲۰۱۲ کورنوال [fr] اودیل
۲۰۱۳ ژیگولوی رو به زوال آویگال
۲۰۱۴ ریو، دوستت دارم مالهر بخش «وقتی دیگر عشق نیست»[ش]
۲۰۱۴ زیر دامن دخترانه رز
۲۰۱۶ یوگا هوزرز معلم تاریخ
۲۰۱۷ مریلین [fr] ژان دزمرایس
۲۰۱۷ سرمازده ماریان
۲۰۱۷ چین [fr] هلن
۲۰۱۸ عکس خانوادگی [fr] گابریلا
۲۰۱۸ چاقو در قلب آن پاریز
۲۰۲۰ دو آلفرد [fr] آلبانی
۲۰۲۱ این موسیقی برای هیچ‌کس پخش نمی‌شود [fr] سوزانا

تئاتر[ویرایش]

سال عنوان نقش اثر کارگردان یادداشت‌ها منبع
۲۰۲۱ مامان جوآن ساموئل بنشتریت ساموئل بنچتریت نامزد–جایزه مولیر برای بهترین بازیگر زن تئاتر خصوصی [۴۷][۲۴]

جوایز[ویرایش]

سال جایزه دسته‌بندی آثار و دلیل نتیجه
۱۹۸۸ ویکتوار د لا موزیک بهترین آهنگ جو راننده تاکسی نامزدشده
۱۹۸۹ ویکتوار د لا موزیک بهترین هنرمند جدید خودش نامزدشده
۱۹۸۹ ویکتوار د لا موزیک بهترین موزیک ویدیو "Mosquito" نامزدشده
۱۹۹۰ جایزه سزار آتیه‌دارترین بازیگر زن آینده دارترین بازیگر زن زفاف سپید برنده
۱۹۹۰ جایزه رومی اشنایدر آینده دارترین بازیگر زن خودش برنده
۱۹۹۰ جایزه رومی اشنایدر بهترین هنرمند زن خودش برنده
۱۹۹۱ ویکتوار د لا موزیک بهترین موزیک ویدیو تندم برنده
۱۹۹۳ ویکتوار د لا موزیک بهترین هنرمند زن خودش نامزدشده
۱۹۹۵ جایزه اسکار برای بهترین بازیگر زن بهترین بازیگر زن الیزا نامزدشده
۲۰۰۰ جایزه سزار بهترین بازیگر زن دختری روی پل نامزدشده
۲۰۰۱ جوایز موسیقی NRJ بهترین آلبوم آلبوم سعادت نامزدشده
۲۰۰۷ شوالیه فرانسوی شوالیه خودش برنده
۲۰۰۸ ویکتوار د لا موزیک بهترین آلبوم پاپ ترانه دیوینیدیل برنده
۲۰۰۸ ویکتوار د لا موزیک بهترین هنرمند زن خودش برنده
۲۰۰۸ جایزه گلوب د کریستال بهترین بازیگر زن خودش نامزدشده
۲۰۰۹ ویکتوار د لا موزیک بهترین موسیقی دیویندیل برنده
۲۰۱۰ جوایز گلوب د کریستال بهترین بازیگر زن قلب‌شکن نامزدشده
۲۰۱۲ ویکتوار د لا موزیک بهترین موزیک ویدیو آهنگ لا سن برای هیولایی در پاریس برنده
۲۰۱۲ جوایز جن بهترین بازیگر زن کافه د فلور برنده
۲۰۱۲ جایزه جوترا بهترین بازیگر زن کافه د فلور برنده
۲۰۱۲ جشنواره کابورگ بهترین بازیگر کافه د فلور برنده
۲۰۱۶ لژیون افتخار شوالیه خودش برنده

یادداشت[ویرایش]

  1. ↑ L'Esprit de Chanel؛ در ویکی‌پدیای فرانسوی
  2. ↑ La Magie des surprises-parties; ترجمه تقریبی
  3. ↑ Variations sur le même t'aime; ترجمه تقریبی
  4. ↑ Une nuit à Versailles; ترجمه تقریبی
  5. ↑ Love Songs
  6. ↑ Mi Amor
  7. ↑ Natural High Tour
  8. ↑ Bliss Tour
  9. ↑ Divinidylle Tour
  10. ↑ Vanessa Paradis Concert Acoustique Tour
  11. ↑ International Tour 2011
  12. ↑ Love Songs Tour
  13. ↑ Tournée les sources
  14. ↑ Pleasure (And Its Little Inconveniences)
  15. ↑ Le soldat Rose
  16. ↑ Quando não há Mais Amor

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Vanessa Paradis biography". [[بیوگرافی (برنامه تلویزیونی)|]]. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 25 June 2012.
  2. ↑ Leigh (22 December 2010). "Happy Birthday, Vanessa Paradis! You're 38 Today, December 22!". هالیوود ریپورتر. Archived from the original on 18 April 2012. Retrieved 25 June 2012.
  3. ↑ bourhis, Eric Le (2021-09-23). Florent Pagny - Portrait d'un éternel rebelle (به فرانسوی). Editions Prisma. ISBN 978-2-8104-3623-1. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  4. ↑ Deloeuvre, Guy. Romy Schneider: Un Ange Aux Yeux Tristes (به فرانسوی). Laurent Poret. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  5. ↑ Royer, Hugues (2014-10-29). Vanessa Paradis: La vraie histoire (به فرانسوی). Flammarion. ISBN 978-2-08-134989-6. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  6. ↑ Kiefer, Halle (2021-03-12). "French Actress Dons Donkey Costume, Strips Nude in César Awards Demonstration". Vulture (به انگلیسی). Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 2021-10-05.
  7. ↑ "The Cesar awards: Key facts about the 'French Oscars'". INQUIRER.net (به انگلیسی). 2020-02-15. Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 2021-10-05.
  8. ↑ Austin, Guy; Austin, Professor of French Studies Guy (1996-11-15). Contemporary French Cinema: An Introduction (به انگلیسی). Manchester University Press. ISBN 978-0-7190-4611-7. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  9. ↑ Kidd, William; Reynolds, Sian (2014-05-01). Contemporary French Cultural Studies (به انگلیسی). Routledge. ISBN 978-1-4441-6556-2. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  10. ↑ Inc, Nielsen Business Media (1995-01-28). Billboard (به انگلیسی). Nielsen Business Media, Inc. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  11. ↑ Represa, Marta (2021-03-26). "'I feel admonished for being myself': Yseult, the chanson singer riling the French establishment". the Guardian (به انگلیسی). Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 2021-10-05.
  12. ↑ "Rising star Stromae sweeps French Grammys". France 24 (به انگلیسی). 2014-02-15. Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 2021-10-05.
  13. ↑ Lecoeuvre, Fabien (2017-11-15). 1001 histoires secrètes de chansons (به فرانسوی). Editions du Rocher. ISBN 978-2-268-09848-7. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  14. ↑ Creton, Laurent; l'audiovisuel, Université de Paris III Groupe de recherche en économie du cinéma et de (2002). Le cinéma à l'épreuve du système télévisuel (به فرانسوی). CNRS Éditions via OpenEdition. ISBN 978-2-271-06094-5. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  15. ↑ Lentz, Harris M. (2001). Science Fiction, Horror & Fantasy Film and Television Credits: Filmography (به انگلیسی). McFarland. ISBN 978-0-7864-0951-8. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  16. ↑ Mayor, Carlos Sotto (2021-09-22). Jean-Paul Belmondo: Mon homme de Rio (به فرانسوی). Flammarion. ISBN 978-2-08-025863-2. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  17. ↑ Huda, Anwar (2004). The Art and Science of Cinema (به انگلیسی). Atlantic Publishers & Dist. ISBN 978-81-269-0348-1. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  18. ↑ Andjelic, Ana (2020-10-26). The Business of Aspiration: How Social, Cultural, and Environmental Capital Changes Brands (به انگلیسی). Routledge. ISBN 978-1-00-020150-5. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  19. ↑ Hoeij, Boyd van (2011-09-01). "Cafe de Flore". Variety (به انگلیسی). Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 2021-10-05.
  20. ↑ Monsigny, Jacqueline; Meeks, Edward (2007). Le roman du festival de Cannes (به فرانسوی). Rocher. ISBN 978-2-268-06193-1. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  21. ↑ Augros, Joël (2013-06-28). Le cinéma à l'épreuve du système télévisuel (به فرانسوی). CNRS Éditions via OpenEdition. ISBN 978-2-271-07803-2. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  22. ↑ Sauvard, Jocelyne (2019-06-26). Jeanne Moreau - L'impertinente (به فرانسوی). L'Archipel. ISBN 978-2-8098-2600-5. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  23. ↑ Match, Paris, L'inoubliable duo Vanessa Paradis-Jeanne Moreau lors du Festival de Cannes 1995 (به فرانسوی), archived from the original on 5 October 2021, retrieved 2021-10-05
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ "Molières 2022: les lauréats de la 33e cérémonie". L'Officiel des Spectacles (به فرانسوی). 31 May 2022. Archived from the original on 3 June 2022. Retrieved 3 June 2022.
  25. ↑ "Vanessa Paradis: les mentors de sa vie - Elle". elle.fr (به فرانسوی). 24 February 2021. Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 2021-10-05.
  26. ↑ "Vanessa Paradis fière d'être la "muse" de son mari Samuel Benchetrit". Femme Actuelle (به فرانسوی). Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 2021-10-05.
  27. ↑ Grazia.fr (2009-08-14). "Vanessa Paradis - Grazia". www.grazia.fr (به فرانسوی). Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 2021-10-05.
  28. ↑ KERLAU, Yann (2016-11-03). Les dynasties du luxe (به فرانسوی). Place des éditeurs. ISBN 978-2-262-06982-7. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  29. ↑ Stalder, Erika (2019-08-01). Fashion 101: A Crash Course in Clothing (به انگلیسی). Zest Books ™. ISBN 978-1-5415-8182-1. Archived from the original on 10 May 2022. Retrieved 19 November 2021.
  30. ↑ "Nomination ou promotion dans l'ordre des Arts et des Lettres janvier 2011". French Government. 22 January 2011. Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 4 October 2021.
  31. ↑ "Discours de Fleur Pellerin - insignes de Chevalier de l'ordre national de la Légion d'honneur". www.culture.gouv.fr (به فرانسوی). Archived from the original on 5 October 2021. Retrieved 2021-10-05.
  32. ↑ "Vanessa Paradis – Joe le taxi". LesCharts.com. Archived from the original on 3 July 2009. Retrieved 10 January 2008.
  33. ↑ Neel, Julia (31 May 2011). "Style File – Vanessa Paradis". وگ (مجله). Archived from the original on 3 June 2012. Retrieved 14 July 2012.
  34. ↑ Frankel, Susannah (2 May 2009). "Scent of a woman: How does Chanel stay top dog in the perfume world?". ایندیپندنت. London. Archived from the original on 25 July 2013. Retrieved 14 July 2012.
  35. ↑ "Living with Johnny Depp". Showbiz.sky.com. 7 July 2010. Archived from the original on 10 July 2010. Retrieved 8 August 2011.
  36. ↑ "Vanessa Paradis biography". بیوگرافی (برنامه تلویزیونی). Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 25 June 2012.
  37. ↑ 'Young Victoria' Helmer Grabs Vanessa Paradis for Next Film بایگانی‌شده در ۲۳ مه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine Cinematical. 19 May 2010
  38. ↑ "Monsieur Lazhar wins six Genies, including best picture" بایگانی‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. The Globe and Mail, 8 March 2011.
  39. ↑ "Vanessa Paradis à "L'Opéra Royal" de Versailles en 2010". Musiqueradio.com. Archived from the original on 14 July 2011. Retrieved 8 August 2011.
  40. ↑ "Vanessa Paradis 'Anthologie'". Video.fnac.com. Archived from the original on 25 July 2011. Retrieved 8 August 2011.
  41. ↑ "Vanessa Paradis 2011 Tour Dates". Vanessa-paradis.artiste.universalmusic.fr. Archived from the original on 24 August 2011. Retrieved 8 August 2011.
  42. ↑ ۴۲٫۰ ۴۲٫۱ "Vanessa Paradis love songs Track list discogs.com". Archived from the original on 14 June 2013. Retrieved 29 January 2014.
  43. ↑ "Vanessa Paradis – Love Song". دیسکاگز. Archived from the original on 7 March 2016. Retrieved 5 March 2015.
  44. ↑ "Vanessa Paradis – Les Espaces Et Les Sentiments". دیسکاگز. Archived from the original on 31 October 2017. Retrieved 5 March 2015.
  45. ↑ Chang, Justin (25 January 2016). "Sundance Film Review: 'Yoga Hosers'". ورایتی. Archived from the original on 25 January 2016. Retrieved 25 January 2016.
  46. ↑ Rhonda Richford (25 April 2016). "Cannes Film Festival Unveils Full Jury". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 26 April 2016. Retrieved 25 April 2016.
  47. ↑ ۴۷٫۰ ۴۷٫۱ "Theatre debut 'perilous', says French star Vanessa Paradis". Yahoo! Lifestyle. 14 September 2021. Archived from the original on 3 June 2022. Retrieved 3 June 2022.
  48. ↑ "Molières 2022: les lauréats de la 33e cérémonie". L'Officiel des Spectacles (به فرانسوی). 31 May 2022. Archived from the original on 3 June 2022. Retrieved 3 June 2022.
  49. ↑ "Johnny Depp & Vanessa Paradis Officially Split". پیپل. 19 June 2012. Archived from the original on 17 October 2012. Retrieved 19 June 2012.
  50. ↑ "Johnny Depp Profile". متاکریتیک. Archived from the original on 20 March 2014. Retrieved 25 June 2012.
  51. ↑ Nepales, Ruben V. (10 May 2012). "Johnny Depp laments fan sites for daughter". فیلیپین دیلی اینکوایر. Archived from the original on 26 June 2012. Retrieved 25 June 2012.
  52. ↑ "Baby boy for Depp and Paradis". BBC News. 18 September 2002. Archived from the original on 15 January 2009. Retrieved 21 November 2008.
  53. ↑ Staff (25 November 2016). "Who is Samuel Benchetrit, the new lover Vanessa Paradis?". sivertimes.com. Archived from the original on 7 January 2018. Retrieved 25 November 2016.
  54. ↑ Staff. "Revenge Vanessa Paradis Johnny Depp". capelino.com. Archived from the original on 27 December 2016. Retrieved 27 December 2016.
  55. ↑ "Vanessa Paradis weds". Music-News.com (به انگلیسی). Archived from the original on 3 July 2018. Retrieved 3 July 2018.
  56. ↑ "Vanessa Paradis, Johnny Depp's Ex, Marries Film Director Samuel Benchetrit in France". People. Archived from the original on 24 December 2019. Retrieved 27 January 2020.
  57. ↑ "Vanessa Paradis et Samuel Benchetrit se sont mariés en Seine-et-Marne". actu.fr. Archived from the original on 17 April 2021. Retrieved 19 April 2022.
  58. ↑ "Alysson Paradis". PurePeople.com. Archived from the original on 31 August 2017. Retrieved 3 July 2012. Née en 1982, la petite soeur de – la chanteuse et comédienne – Vanessa Paradis... . / Born in 1982, the little sister [of] singer and actress Vanessa Paradis... .
  59. ↑ "Alysson Paradis". آلوسینه. Archived from the original on 18 October 2015. Retrieved 30 June 2012.
  60. ↑ "Les Enfoirés - Vanessa Paradis". (in French). Les Enfoirés. Retrieved 13 January 2016.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ونسا_پارادی&oldid=39295098»