French
Deutschولوا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ولوا (به زبان نروژی باستان: vǫlva یا völva) به معنی عصا بدست، زنان پیشگوی شمن‌باوری در آیین شمال، و موضوع اصلی در محدوده زمانی معین در اساطیر اسکاندیناوی بودند. مراسم گزارش‌های پیشگویی و غیب‌گویی با سرپرستی مرد یا زنی انجام می‌گرفت، اما رهبری آن به عهده ولوا یا زن پیشگو بود. روایت این مراسم در سرگذشت‌نامه‌های اسکاندیناوی گویای همانندی شگفت‌انگیز این مراسم با مراسم آیینی شمن‌های آسیای شمالی و میانه است. ولوا در این مراسم از جامه‌ای خاص بهره می‌جوید و روسری یا کلاه او از اهمیت خاصی برخوردار است. این روسری یا کلاه غالباً از پوست مردار حیوانات مختلف و پیشگو جبه‌ای بلند بر تن و عصا در دست و خرجینی از ابزارهای پیشگویی یا طلسم‌های مختلف را با خود حمل می‌کند. در این مراسم ولوا بر سکو می‌نشیند و در حالت خلسه فرو می‌رود، دعایی خاص را در برانگیختن ارواح آگاه از اسرار نهان تکرار می‌کند و در چنین حالتی از آینده، سرنوشت افراد، گمشدگان یا خشکسالی که در راه است سخن می‌گوید. این پیشگویی‌ها اغلب در جهت یاری به مردم و بزرگداشت ایزدبانو یا گاه در جهت منفی و با اهداف شیطانی و پدید آوردن مرگ و تباهی انجام می‌شد.[۱][۲]
در یکی از افسانه‌ها هنگامی که اودین برای آگاهی از سرنوشت پسرش بالدر به دنیای مردگان می‌رود، پیشگوی مرده‌ای را بیدار کرده و او را مجبور می‌سازد به پرسش‌های وی پاسخ دهد. همچنین شعر ولوسپا (به معنی ترانهٔ ولوا)، اولین و شناخته‌شده‌ترین شعر در ادای شاعرانه، درباره آفرینش و تباهی جهان از زبان ولوا است.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ Harrison & Svensson 2007:55
- ↑ Scandinavian Myhtology, C 1987. Davidson, Hilda Roderick Ellis
- ↑ "The Norse Völur: Ancient Seeress Diviners" (به انگلیسی). ritualgoddess.com. Retrieved February 26, 2016.