ولتامتر هافمن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ولتامتر هافمن(به انگلیسی: Hofmann voltameter) وسیله‌ای است برای الکترولیز آب که نخستین بار توسط شیمیدان آلمانی آگوست ویلهلم فون هافمن در سال ۱۸۶۶ اختراع شد.^[۱] از این وسیله می‌توان برای تولید دو گاز هیدروژن و اکسیژن از دو الکترود کاتد و آند استفاده کرد:^[۲]

نیم واکنش کاتدی:

${\displaystyle \mathrm {2\ H_{3}O^{+}+2\ e^{-}\longrightarrow \ H_{2}+2\ H_{2}O} }$.

نیم واکنش آندی:

${\displaystyle \mathrm {3\ H_{2}O\longrightarrow 2\ H_{3}O^{+}+1/2\ O_{2}+2\ e^{-}} }$.

واکنش کلی :

${\displaystyle \mathrm {\ H_{2}O\longrightarrow \ H_{2}+1/2\ O_{2}} }$.

منابع[ویرایش]