هرم وارونه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در فرهنگ روزنامه‌نگاری و ارتباطات، هرمِ وارونه (به انگلیسی: Inverted Pyramid) یکی از سبک‌های خبری است. در سبک هرم وارونه، مهم‌ترین اطلاعات در قالب لید عرضه شده، و سپس به تدریج تا انتهای خبر از ارزش اطلاعات کاسته می‌شود.[۱][۲] به عبارت دیگر، اصلی‌ترین بخش مطالب در بند اول خبر ذکر می‌شوند تا مخاطب بلافاصله در جریان عناصر اصلی خبر قرار بگیرد.[۳] در این سبک، مهم‌ترین عناصر در بالای خبر و قسمت‌های کم اهمیت‌تر که بیشتر اوقات به پیشینۀ خبر اشاره دارند، به شکل خلاصه در پایین خبر آورده می‌شوند [۴].

مزایای سبک هرم وارونه[ویرایش]

سبک هرم وارونه دارای هفت مزیت است:[۵]

  • در لید، چکیدهٔ مهمترین مطالب ارائه می‌شود؛
  • از نظر خواننده، زمان کمتری برای دریافت مهمترین مطالب لازم است؛
  • خواننده را خسته نمی‌کند؛
  • حس کنجکاوی خواننده را از جنبه نیاز خبری، فوراً ارضا می‌کند؛
  • متن خبر بر پایهٔ ارزش مطالب تنظیم می‌شود؛
  • خواننده را به خواندن خبر ترغیب می‌کند؛
  • از لحاظ تصحیح، تیترنویسی و ماکت‌بندی، کار را ساده‌تر می‌کند.

پانویس[ویرایش]

  1. واژه‌نامه ارتباطات.
  2. خبرنویسی مدرن، ص ۲۱.
  3. مبانی نگارش رسانه‌ای، ص ۸۲.
  4. کوین ویلیامز. (۱۳۹۲). فهم نظریه رسانه‌ها. ص ۱۷۹. (احسان شاه‌قاسمی و گودرز میرانی، مترجمان)تهران: انتشارت جامعه‌شناسان
  5. مبانی خبرنویسی، ص ۸۶.

منابع[ویرایش]

  • شکرخواه، یونس. واژه‌نامهٔ ارتباطات، چاپ سوم. تهران: سروش (انتشارات صدا و سیما)، ۱۳۸۶. شابک ‎۹۶۴−۴۳۵−۷۳۱−۰
  • شکرخواه، یونس. خبرنویسی مدرن (ویرایش دوم، چاپ اول)، تهران: انتشارات خجسته، ۱۳۸۱. شابک ‎۹۶۴−۶۲۳۳−۴۹-X
  • مسعودی، امید. مبانی نگارش رسانه‌ای. تهران: انتشارات خجسته، ۱۳۸۰. شابک ‎۹۶۴−۶۲۳۳−۳۸−۴
  • مسعودی، امید. مبانی خبرنویسی. تهران: ادارهٔ کل آموزش صدا و سیما، ۱۳۸۳.