نگارگری گورکانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نگارگری گورکانی نوعی از نگارگری رایج در آسیای جنوبی است که بیشتر به طراحی مینیاتور می‌پردازد. این نوع نگارگری خود برآمده از نگارگری ایرانی است. نگارگری گورکانی علاوه بر ایران و چین از شیوه‌های بومی مثل نقاشی چین، هندو و بودایی نیز تأثیر گرفته‌است. دوران امپراتوری گورکانی اوج این نوع از هنر بود.

تاریخچه[ویرایش]

بعد از به قدرت رسیدن همایون شاه به کمک صفویان، دورهٔ اوج و شکوفایی نگارگری گورکانی شروع می‌شود و سپس از طریق سه نسل، اکبر شاه، جهانگیرشاه و شاه جهان ادامه پیدا می‌کند.

همایون (۱۵۳۰ تا ۱۵۵۶ میلادی)[ویرایش]

همایون بعد از اوضاع نابسامان کشورش به کشور همسایهٔ خود، یعنی ایران مهاجرت می‌کند و در دربار شاه طهماسب صفوی پناهنده می‌شود و درخواست کمک می‌کند. او در زمان اقامت خود در آنجا شاهد هنر نگارگری ایرانی بود و به آن علاقه پیدا کرد و حتی در یکی از نقاشی‌های معمول آن زمان بر روی یک پارچه و احتمالاً در کابل به نام شاهزادگان قصر تیمور نقاشی شد. همایون هنگام بازگشت، به همراه خود دو هنرمند برجستهٔ ایرانی به نام‌های عبدالصمد و میرسیدعلی را به هند برد. برادر او کامران میرزا کارگاهی نگارگری در کابل ترتیب داده بود و احتمالاً او این دو هنرمند را از آنجا به ارمغان برده‌است. برجسته‌ترین اثر نگارگری در دربار همایون، کتاب خمسه نظامی با ۳۶ تصویر است که به سبک‌های مختلف تصویرسازی شده‌است. در برخی از نگارگری‌ها، خانوادهٔ همایون موضوع تصاویر هستند، سوژه‌ای که در نگارگری ایرانی دیده نمی‌شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• نگارگری ایرانی
• نگارگری عثمانی

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mughal painting». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ ژوئن ۲۰۱۸.
• Milo C. Beach|Beach, Milo Cleveland, Early Mughal painting, Harvard University Press, 1987, شابک ‎۰−۶۷۴−۲۲۱۸۵−۰, شابک ‎۹۷۸−۰−۶۷۴−۲۲۱۸۵−۷, google books
• پاکباز، رویین (۱۳۹۶). نقاشی ایران: از دیرباز تا امروز. تهران: زرین و سیمین. شابک ۹۶۴-۹۲۱۱۳-۳-۰.

پیوند به بیرون[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نگارگری گورکانی موجود است.