نظریه فاجعه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نظریّهٔ فاجعه (به انگلیسی: Catastrophe theory) یک نظریّهٔ ریاضی می‌باشد که مکانیزم‌های تغییرات ناگهانی و ناپیوسته یک وضعیت را در انواع مختلف پدیده‌ها شبیه‌سازی می‌کند.[۱] مانند خم شدن فلز زیر فشار، منجمد شدن یک مایع، سقوط یک حکومت، یا شورش توده‌ای از مردم. این نظریّه تشریح می‌کند که یک مجموعه از تغییرات تدریجی و آهسته، مانند افزایش فشار روانی و نارضایتی مردم یک کشور، تغییرات (فاجعه‌ها) آنی و عظیم را به راه می‌اندازد. مانند سقوط یک پل یا یک امپراتوری. این نظریه در سال ۱۹۷۲ به‌طور مشترک توسط ریاضیدان فرانسوی، رنه تام، و ریاضیدان روس، ولادیمیر ایگورویچ آرنولد ایجاد و بسط داده شد.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «Catastrophe Theory - an overview | ScienceDirect Topics». www.sciencedirect.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۴.
  2. «What is catastrophe theory? definition and meaning». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ نوامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۹ اوت ۲۰۱۱.

پیوند به بیرون[ویرایش]