آبیار دانشآموختهٔ رشتهٔ ادبیات فارسی است و داستاننویسی را از سال ۱۳۷۶ آغاز کرد. آثاری برای نوجوانان پدیدآورده و مجموعه داستانهای دو خط (سال ۱۳۷۸) و قصهٔ زنی که همهاش یأسهای فلسفی داشت (سال ۱۳۸۱) و رمانهای عروس آسمان (سال ۱۳۷۹) - دربارهٔ زندگی رابعهٔ عدویه - و کوه روی شانههای درخت (سال ۱۳۸۲) را برای بزرگسالان نوشت؛ رمان اخیر که مضمونی دربارهٔ جنگ ایران و عراق دارد، برندهٔ جایزهٔ هشتمین «جشنوارهٔ کتاب دفاع مقدّس» شدهاست.[۱]
او چهار فیلمنامه بلند سینمایی را نیز در کارنامهٔ ادبی خود دارد.. از سال ۱۳۸۴ به ساخت فیلمهای کوتاه و مستند روی آورد که نخستین تجربهٔ او، بنبست مهربان، برنده بهترین فیلم کوتاه داستانی از جشنواره ستایش شد و دربخش مسابقه چند جشنواره بینالمللی نیز به نمایش درآمد.
یک روز پس از دهمین روز (مستند ۱۳۸۶) (برنده بهترین مستند جشنواره اسماعیلیه مصر- جایزه بزرگ جشنواره باتومی گرجستان[۳]- جایزه موفقیت سینمایی جشنواره آزا یونان- دیپلم افتخار از جشنواره ایوگانی ایتالیا- بهترین مستند همایش تصویر عاشورا و شرکت در سی و پنج جشنواره جهانی
دریافت سیمرغ بلورین ویژه هیئت داوران در سی و دومین جشنواره بینالمللی فیلم فجر
جایزه بهترین فیلمساز زن از جشنواره جیپور هند ۲۰۱۶
«نفس» (۱۳۹۴)
دریافت سیمرغ زرین بهترین فیلم بخش ملی سی و چهارمین جشنوارهٔ فیلم فجر
جایزه ویژه هیئت داوران برای بهترین فیلم با موضوع انقلاب اسلامی از چهاردهمین جشنواره فیلم مقاومت
(شبی که ماه کامل شد) ۱۳۹۷
کمپانی تلویزیونی و رسانهای «hum network limited» پاکستان، جایزه زنان برتر و موفق جهان اسلام را در تاریخ ۲۹ بهمن ۱۳۹۸ (برابر با ۱۸ فوریه ۲۰۲۰) به نرگس آبیار اهدا کرد.