نخست‌وزیر ایران - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نخست‌وزیر ایران
میرحسین موسوی، آخرین نخست‌وزیر ایران
اقامت‌گاهکاخ ابیض
کاخ نخست‌وزیری
نامزدکنندهشاه (۱۳۵۷–۱۲۸۵)
رئیس‌جمهور (۱۳۶۸–۱۳۵۹)
گمارندهمجلس شورای اسلامی
پیشروصدراعظم ایران
بنیادگذاری۸ دی ۱۲۸۵
نخستین دارندهمیرزا علی‌اصغر اتابک
دارندهٔ نهاییمیرحسین موسوی
برافتاده۶ مرداد ۱۳۶۸

نخست‌وزیر ایران مقامی حذف‌شده است که از زمان رخداد انقلاب مشروطه تا سال ۱۳۶۸ ریاست هیئت وزیران را بر عهده داشت. تا اواخر پادشاهی رضاشاه، این مقام «رئیس‌الوزرای ایران» خوانده می‌شد. میرزا علی‌اصغر اتابک نخستین رئیس‌الوزرای ایران پس از انقلاب مشروطه بود که در ۱۲ اردیبهشت ۱۲۸۶ (۲۰ ربیع‌الاول ۱۳۲۵ ه‍.ق) برسرکار آمد. میرحسین موسوی آخرین نخست‌وزیر ایران بود که در ۲۴ مرداد ۱۳۶۸ پس از حدود هشت سال استعفا داد. این منصب حکومتی در پی همه‌پرسی ۶ مرداد ۱۳۶۸ حذف شد و ریاست هیئت وزیران به مقام رئیس‌جمهور ایران منتقل شد.

در دوران ریاست جمهوری علی اکبر هاشمی رفسنجانی، با تغییراتی که در پروتکل‌های تشریفاتی ایران به وجود آمد، معاون اول رئیس‌جمهور ایران هم‌رتبه نخست‌وزیر قرار گرفت و در پی آن مراسم استقبال از نخست‌وزیر کشورهای مختلف که به ایران سفر می‌کنند توسط معاون اول رئیس‌جمهور برگزار می‌شود.[۱]

فهرست[ویرایش]

نخست‌وزیران زندهٔ ایران[ویرایش]

با مرگ جمشید آموزگار در ۶ مهر ۱۳۹۵، میرحسین موسوی آخرین نخست وزیر و تنها نخست‌وزیر سابق ایران است که در قید حیات است.

نام تصویر دوران نخست‌وزیری تاریخ تولد
میرحسین موسوی ۱۳۶۸–۱۳۶۰ ۱۱ اسفند ۱۳۲۰

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «محمدرضا رحیمی معاون اول رئیس‌جمهوری ایران شد». وبگاه بی‌بی‌سی. ۲۴ شهریور ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۲۵ آبان ۱۳۹۷.

پیوند به بیرون[ویرایش]

مناصب سیاسی
عنوان جدید رئیس دولت
۱۳۶۸–۱۲۸۵
پسین:
رئیس‌جمهور
رئیس شورای‌عالی اداری
۱۳۴۵–۱۳۴۰
بدون متصدی
احیای دوباره در سال ۱۳۶۹
تصدی بعدی توسط:
دبیرکل سازمان امور اداری و استخدامی کشور
رئیس شورای خلیج فارس
۱۳۵۷–۱۳۵۶
انحلال شورا
رئیس شورای پژوهش‌های علمی کشور
۱۳۶۸–۱۳۶۵
پسین:
معاون اول رئیس‌جمهور
رئیس شورای‌عالی عشایر ایران
۱۳۶۸–۱۳۶۵
مناصب حکومتی
عنوان جدید رئیس شورای‌عالی دفاع و امنیت ملی
۱۳۵۸
پسین:
رئیس‌جمهور
به عنوان رئیس شورای‌عالی دفاع