نثاری تونی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نثاری تونی، (زاده تون)، از شاعران سده ۱۰ هجری و معاصر شاه تهماسب اول صفوی بود.^[۱]

سام‌میرزا صفوی، در کتابش تحفه سامی می‌نویسد :

نثاری تونی بوفور فضیلت محلی است و شعر او از معایب معرا و بسرعت فهم وحدت طبع و به حسن خلق و کثرت تواضع معروف است و در شعر و انشاء و معما بی بدل است.

آثار[ویرایش]

• دیوان نثاری ‌‌‌‌:

دیوان نثاری تونی در دست است که تعداد ابیات آن در نسخه‌های موجود متفاوت است.^[۲] از دیوان او تاکنون دو نسخه شناسایی شده است: الف) نسخۀ شماره ٣٢٨۵ در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، متعلق به سده یازدهم شامل سه‌هزار بیت حاوی قصاید و غزلیات که آغاز و انجام آن ناقص است. ب) نسخۀ ٣٢٨۵ همان کتابخانه تحریر سده دوازدهم با حدود پنج‌هزار بیت، شامل غزلیات و قصاید و ترکیب‌بندها که غزل‌ها و قصاید براساس قافیه مرتب شده است. چند قصیده در منقبت علی ابن موسی الرضا که مراتب خلوص عقیده و احترام خود را نسبت به امام همان ابراز داشته و بقیه در ستایش چند تن از رجال عصر صفوی از جمله: نظام‌الدین شاهقلی سلطان استاجلو ، خواجه جلال‌الدین امیر بیگ وزیر، خواجه شمس‌الدین محمد نورکمال و امیر آیغوت‌بیگ استاجلوست.

• مثنوی سرو و تذرو:

از آثار وی، می‌توان به کتاب سرو و تذرو اشاره کرد که به وسیلهٔ دکتر محمد جعفر یاحقی تصحیح شده‌است. این مثنوی بر وزن شاه و درویش است و ٢٣٨۵ بیت دارد. ^[۳]

نمونه شعر[ویرایش]

‌‌

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• نثاری تونی (١٣٩۶)، دیوان، به کوشش به کوشش محمد جعفر یاحقی.، تهران: کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، شابک ۹ـ۲۸۱ـ۲۲۰ـ۶۰۰ـ۹۷۸ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک)

پیوند به بیرون[ویرایش]

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به نثاری تونی در ویکی‌گفتاورد موجود است.