نبرد تونس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نبرد تونس
بخشی از جنگ جهانی دوم
تاریخ ۱۷ نوامبر ۱۹۴۲–۱۳ می ۱۹۴۳ موقعیت تونس نتایج پیروزی متفقین
طرف‌های درگیر
فرانسه ایالات متحده آمریکا بریتانیا نیوزیلند لهستان یونان	آلمان ایتالیا
فرماندهان و رهبران
دوایت آیزنهاور کنت آرتور نوئل آندرسون برنارد لاو مونت‌گومری	آلبرت کسلرینگ والتر نرینگ اروین رومل هانس-یورگن فن آرنیم
تلفات و خسارات
۷۶٬۰۲۰ قربانی	۳۰۰٫۰۰۰ قربانی

نبرد تونس نبردی است در جنگ جهانی دوم که با ورود آبی- خاکی متفقین به حوالی اسفاکس در شرق تونس و همچنین با حمله به مواضع آلمانی‌ها در گافسا در غرب مرکز تونس آغاز شد. در ۴ فوریه ۱۹۴۳، ارتش هشتم بریتانیا از مرز لیبی گذشت و وارد تونس شد.

ژنرال آلمانی، اروین رومل که از سوی نیروهای مشترک‌المنافع بریتانیا و ایالات متحده تحت فشار بود و ارتباطش نیز با پایگاه‌های تدارکاتی خود قطع شده بود، سعی داشت با عملیات تدافعی مانع پیشرفت متفقین شود.

در ۱۸ فوریه، نیروهای آلمانی و ایتالیایی توانستند سپاه دوم ایالات متحده را در گذرگاه کاسرین شکست دهند، اما نیروهای محور از نظر تعداد و تجهیزات بسیار کمتر بودند. متفقین آهسته اما پیوسته پیشروی کردند و نیروهای محور را در امتداد مرکزی شمال سواحل تونس محاصره کنند.

در ۷ ماه مه ۱۹۴۳، لشکر هفتم زرهی بریتانیا، شهر تونس -پایتخت کشور تونس- را محاصره کرد و سپاه دوم ارتش ایالات متحده، شهر بیزرت را که آخرین بندرگاه تحت اشغال محور بود تصرف کرد. شش روز بعد، در ۱۳ ماه مه ۱۹۴۳، نیروهای محور در آفریقای شمالی پس از تحمل ۴۰۰۰۰ تلفات- آن هم فقط در تونس - تسلیم شدند؛ ۲۶۷هزار سرباز آلمانی و ایتالیایی هم به اسارت درآمدند.

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Tunisia_Campaign». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در اوت ۲۰۱۴.