میمامسا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میمامسا (به انگلیسی: Mīmāṃsā) یکی از شش مکتبی است که در دورهٔ سوترا ها، آثارشان به صورت سوترا نگاشته شده است.

تأویل[ویرایش]

مکتب می مانسا که وجه تسمیه آن تعمق و تعقل است، برآن شد که آثار کهن وداها و براهمانا ها را تأویل کند.

صوت[ویرایش]

مبحث ایجاد صوت یکی از مسائل مهم فلسفهٔ هند بوده‌است، می مانسا به اصالت صوت معتقد بود و الفاظ و معنی آنان را ابدی و ازلی چون مُثُل افلاطونی می‌پنداشت.

و اعتقاد داشت که صوت بالقوه موجود است و فقط به نیروی تلفظ مصداق می‌یابد و از قوه به فعل می‌گراید.^[۱]

پیوند به بیرون[ویرایش]

• The Mimamsa Sutras of Jaimini
• مقدمه Purva-Mamsamsa G. Jha
• سخنرانی کامل در مورد Purva Mimamsa Sutras از Jaimini در ShastraNethralaya

منابع[ویرایش]

• پروانه تقی خانی سید محمد روحانی، مفهوم شبد در گورو گْرَنته صاحب و وحی یا کلام‌الله در قرآن کریم، فصلنامه معرفت ادیان، سال هفتم شماره اول زمستان ۹۴