موسیقی کلاسیک معاصر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دوره‌ها، اعصار و جنبش‌های
موسیقی کلاسیک غرب
دوران اولیه
قرون وسطی۵۰۰–۱۴۰۰
* آرس کهن۱۱۷۰–۱۳۱۰
رنسانس۱۴۰۰–۱۶۰۰
دوران قواعد مشترک
باروک۱۶۰۰–۱۷۵۰
گالانت۱۷۲۰–۱۷۸۰
کلاسیک۱۷۳۰–۱۸۲۰
* مکتب مانهایم۱۷۴۰–۱۷۷۰
رمانتیک۱۷۸۰–۱۹۱۰
قرن بیستم و اوایل دوره قرن بیست‌و‌یکم
عصر مدرن۱۸۹۰–۱۹۵۰
جنبش امپرسیونیستی۱۸۹۰–۱۹۲۵
جنبش اکسپرسیونیستی۱۹۰۸–۱۹۲۵
* دومین مکتب وین۱۹۰۰–۱۹۶۰
عصر پست‌مدرن/معاصر۱۹۳۰– اکنون
* جنبش مینیمالیستی۱۹۶۵– اکنون

موسیقی کلاسیک معاصر به دوره‌ای گفته می‌شود که در اواسط دهه ۱۹۷۰ تا اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی آغاز شده و شامل موسیقی مدرن، موسیقی پسامدرن و موسیقی نورمانتیسم می‌شود.[۱] با این حال این واژه ممکن است در مفهومی گسترده‌تر به تمامی اشکال موسیقی ساخته‌شده پس از سال ۱۹۴۵ میلادی اطلاق شود.[۲]

طبقه‌بندی[ویرایش]

به‌طور کلی موسیقی کلاسیک معاصر به شکل زیر دسته‌بندی می‌شود:

تاریخچه[ویرایش]

در آغاز قرن بیستم آهنگسازان موسیقی کلاسیک به‌طور فزاینده‌ای در حال تجربهٔ فواصل نامطبوع که گاهی قطعات آتونال را به دنبال داشت، بودند. پس از جنگ جهانی اول برخی از آهنگسازان با اتخاذ شیوهٔ نئوکلاسیسیزم در آهنگسازی، واکنش شدیدی علیه حرکات اغراق‌آمیز و ساختارگریزِ اواخرِ رمانتیسم نشان دادند. آنها به دنبال بازآفرینی اشکال متعادل و تمهای محسوس از سبک‌های پیشین بودند (رجوع کنید به عینیت نو و واقع‌گرایی اجتماعی). پس از جنگ جهانی دوم، آهنگسازان مدرنیست (با استفاده از تکنیک «دوازده‌نغمه‌ای» و سپس «سریالیسم همه‌جانبه») به دنبال دستیابی بیشتری در روندِ آهنگسازی خود بودند. در عین حال متقابلاً آهنگسازان دیگری با استفاده از فرآیندِ ابزارهای کنترل‌شونده، آزمایش‌هایی در مقیاس‌های کوچک و بزرگ انجام دادند. پیشرفت‌های فناوری، به تولد موسیقی الکترونیک انجامید و آزمایش با حلقهٔ نوارهای مغناطیسی و بافت‌های تکراری منجر به ظهور موسیقی مینیمالیسم شد. در ادامه، آهنگسازان دیگری نیز در جستجوی استفاده از امکاناتِ پنهانِ دیگر هنرها از جمله تئاتر برای ترکیب با موسیقی در قالب «هنر اجرا»، «ترکیب‌های تجسمی» و «ترکیب‌های تصویری» برآمدند.

جنبش‌ها[ویرایش]

مدرنیسم[ویرایش]

موسیقی الکترونیک[ویرایش]

موسیقی کامپیوتری[ویرایش]

موسیقی طیفی[ویرایش]

موسیقی طیفی به تکنیکی در آهنگسازی نسبت داده می‌شود، که در دهه هفتاد قرن بیستم رایج شد. در این تکنیک، آهنگساز قطعه را با استفاده از آنالیز تن صدا و خواص آکوستیک آن توسط کامپیوتر می‌سازد.

پسامدرنیسم[ویرایش]

نو سادگی[ویرایش]

مینی‌مال و پسامینی‌مال[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «آکسفورد موزیک آنلاین». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ فوریه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۴ فوریه ۲۰۱۵.
  2. "Contemporary" in Du Noyer 2003, 272.
  3. دانشنامه مصور موسیقی تألیف پاول دونویر

منابع[ویرایش]