مغالطه تقسیم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مغالطه تقسیم یا (به انگلیسی: Fallacy of division) یک مغالطه منطقی غیر صوری است که باعث ایجاد مشکل در اندیشه فردی می‌شود و فرد را دچار خطای استدلالی می‌کند؛ بدین گونه که شناسه‌ها و ویژگی‌های یک مجموعه یا گروه را بدون هیچ بررسی به تک تک بخش‌ها یا افراد آن دسته نسبت دهیم و بر این اساس استدلال ورزی نماییم؛ بی گمان مواردی را هم می‌توان یافت که مغالطه تقسیم در آن‌ها موجود نباشد و اتفاقاً بتوان تمامی شناسه‌های مجموعه را به همه بخش‌های آن پیوند داد.^[۱]

الگوی منطقی:

A بخشی از B است.

B دارای ویژگی X است.

بنابراین A دارای ویژگی X است.

نمونه‌ها[ویرایش]

نمونه ۱:

خانهٔ او کوچکتر از اندازهٔ بیشتر خانه‌های شهرک است.

بنابراین در خانهٔ او بایستی تقریباً یک متر ارتفاع داشته باشد.^[۲]

نمونه ۲:

جفرسون در کلاس دوم دبستان بستنی زیادی می‌خورد.

کارلوس کلاس دوم ابتدایی است.

بنابراین کارلوس بستنی زیادی خواهد خورد.

نمونه ۳:

شنیدم که خانواده پیتر خوب است.

پس پسر پیتر هم پسر خوبی است.

منابع[ویرایش]

این یک مقالهٔ خرد منطق است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.