مسابقات فرمول یک فصل ۲۰۱۹ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مسابقات جهانی فرمول یک ۲۰۱۹
رانندهٔ قهرمان: لوئیز همیلتون
سازندهٔ قهرمان: مرسدس
جایزه پول پوزیشن: شارل لکلرک
قبلی: ۲۰۱۸ بعدی: ۲۰۲۰
سری‌های پشتیبان:
مسابقات قهرمانی فرمول ۲
مسابقات قهرمانی فرمول ۳
لوئیز همیلتون در فصل ۲۰۱۹ برای ششمین بار عنوان رانندهٔ قهرمان جهان را کسب کرد.
مرسدس برای ششمین فصل متوالی در فصل ۲۰۱۹ نیز برندهٔ عنوان سازندهٔ قهرمان جهان شد؛ در تصویر، خودروی اف۱ دبلیو۱۰ ئی‌کیو پاور+ ۲۰۱۹ به رانندگی والتری بوتاس به نمایش درآمده‌است.

مسابقات قهرمانی جهان فرمول یک فصل ۲۰۱۹ (به انگلیسی: ‎2019 FIA Formula One World Championship‎) یک مسابقهٔ موتوری در حال انجام میان خودروهای فرمول یک است که به عنوان هفتادمین دور از مسابقات قهرمانی جهان فرمول یک در حال برگزاری است. این مسابقات از سوی فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (فیا)، هیئت حاکم بر ورزش‌های موتوری بین‌المللی، به عنوان بالاترین کلاس برای رقابت میان خودروهای مسابقه‌ای چرخ‌باز قلمداد می‌شود. این مسابقهٔ قهرمانی، که از ماه مارس آغاز شده و در ماه دسامبر پایان می‌یابد، طی بیست و یک گراند پری انجام می‌پذیرد. رانندگان برای کسب عنوان رانندهٔ قهرمان جهان، و تیم‌ها برای دستیابی به جایگاه سازندهٔ قهرمان جهان با یکدیگر رقابت می‌کنند. گراند پری چین که در فصل ۲۰۱۹ برگزار شد، هزارمین مسابقهٔ قهرمانی جهان از سری مسابقات فرمول یک بود.[۱][۲]

لوئیز همیلتون، پس از کسب مقام دوم در جایزه بزرگ ایالات متحده ۲۰۱۹، موفق شد برای سومین فصل متوالی، عنوان قهرمانی جهان رانندگان فرمول یک را به‌دست‌آورد؛ این ششمین قهرمانی همیلتون در فرمول یک بود.[۳] تیم مرسدس پس از قطعی شدن قهرمانی در جایزه بزرگ ژاپن ۲۰۱۹، موفق به حفظ جایگاه قهرمانی سازندگان جهان برای ششمین سال پیاپی شد.

شرکت‌کنندگان[ویرایش]

ده تیم، که هر کدام دارای دو راننده هستند، در مسابقات فصل ۲۰۱۹ در حال رقابت هستند.

تیم‌ها و رانندگان شرکت‌کننده در مسابقات قهرمانی جهان سال ۲۰۱۹
شرکت‌کننده سازنده شاسی پیشرانه رانندگان مسابقه
شماره نام راننده راندها
سوئیس آلفا رومئو ریسینگ آلفا رومئو ریسینگ-فراری سی۳۸ فراری ۰۶۴ ۷
۹۹ 		فنلاند کیمی رایکونن
ایتالیا آنتونیو جوویناتزی 		۱–۱۹
۱–۱۸
ایتالیااسکودریا فراری [ی ۱] فراری اس‌اف۹۰ فراری ۰۶۴ ۵
۱۶ 		آلمان سباستیان فتل
موناکو شارل لکلرک 		۱–۱۹
۱–۱۹
ایالات متحده آمریکا تیم فرمول یک هاس [ی ۲] هاس-فراری وی‌اف۱۹ فراری ۰۶۴ ۸
۲۰ 		فرانسه رومن گروژان
دانمارک کوین مگنوسن 		۱–۱۹
۱–۱۹
بریتانیای کبیر تیم فرمول یک مک‌لارن مک‌لارن-رنو ام‌سی‌ال۳۴ رنو ئی-تک ۱۹ ۴
۵۵ 		بریتانیای کبیر لاندو نوریس
اسپانیا کارلوس ساینز جونیور 		۱–۱۹
۱–۱۹
آلمان مرسدس آام‌گ پتروناس موتوراسپورت مرسدس اف۱ دبلیو۱۰ ئی‌کیو پاور مرسدس ام۱۰ ئی‌کیو پاور ۴۴
۷۷ 		بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون
فنلاند والتری بوتاس 		۱–۱۹
۱–۱۹
بریتانیای کبیر تیم فرمول یک اسپورت‌پسا ریسینگ پوینت ریسینگ پوینت مرسدس آرپی۱۹ بی‌دبلیوتی مرسدس[ی ۳] ۱۱
۱۸ 		مکزیک سرجیو پرز
کانادا لانس استرول 		۱–۱۹
۱–۱۹
اتریش استون مارتین ردبول ریسینگ ردبول ریسینگهوندا آربی۱۵ هوندا آرای۶۱۹اچ ۱۰
۳۳ 		فرانسه پیر گاسلی
تایلند الکساندر آلبون
هلند ماکس فرستاپن 		۱–۱۲
۱۳–۱۹
۱–۱۹
فرانسه تیم فرمول یک رنو رنو آر.اس. ۱۹ رنو ئی-تک ۱۹ ۳
۲۷ 		استرالیا دنیل ریکاردو
آلمان نیکو هولکنبرگ 		۱–۱۹
۱–۱۹
ایتالیا ردبول تورو روسو هوندا اسکودریا تورو روسو-هوندا اس‌تی‌آر۱۴ هوندا آرای۶۱۹اچ ۲۳
۲۶ 		تایلند الکساندر آلبون
فرانسه پیر گاسلی
روسیه دانیل کویات 		۱–۱۲
۱۳–۱۹
۱–۱۹
بریتانیای کبیر روکیت ویلیامز ریسینگ ویلیامزمرسدس اف‌دبلیو۴۲ مرسدس ام۱۰ ئی‌کیو پاور ۶۳
۸۸ 		بریتانیای کبیر جورج راسل
لهستان رابرت کوبیکا 		۱–۱۹
۱–۱۹
منابع:[۴][۷][۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶]

رانندگان تمرین آزاد[ویرایش]

تا پایان جایزه بزرگ ایالات متحده دو راننده در مراحل تمرین آزاد به‌عنوان رانندهٔ آزمون یا رانندهٔ سوم رانندگی کرده‌اند. نائوکی یاماموتو در جایزه بزرگ ژاپن برای تیم تورو روسو، و نیکلاس لطیفی برای تیم ویلیامز در پنج گراند پری رانندگی کرده‌است.[۴]

تغییرات در تیم‌ها[ویرایش]

ردبول ریسینگ به شراکت ۱۲ سالهٔ خود با رنو پایان داد و به موتورهای هوندا روی آورد.[۱۷] در پی این اقدام، رد بول ریسینگ پس از پیوستن تیم خواهر اسکودریا تورو روسو به خودروسازی ژاپنی هوندا در سال ۲۰۱۸، در زمینهٔ استفاده از پیشرانهٔ هوندا، با این تیم همراه شد. بر پایهٔ شرایط قرارداد، هیچ‌یک از این دو تیم به عنوان تیم رسمی شرکت هوندا شناخته نمی‌شوند.[۱۸]

تیم اف۱ ریسینگ پوینت انتقال هویت خود از ریسینگ پوینت فورس ایندیا، که آن را پس از خریداری دارایی‌های صاحارا فورس ایندیا در اوت ۲۰۱۸ مورد استفاده قرار داده‌بود را تکمیل کرد.[۱۹]

سائوبر، در الحاقیهٔ توافق حمایت مالی که در سال ۲۰۱۸ آغاز شد، به آلفا رومئو ریسینگ تغییر نام داد.[۲۰] نام سائوبر به‌طور کامل از سری مسابقات فرمول یک حذف خواهد شد؛ اما همچنان در رده‌های پشتیبان فرمول ۲ و فرمول ۳ مورد استفاده قرار خواهد گرفت.[۲۱][۲۲]

تیم فرمول یک هاس پیش از پایان فصل ۲۰۱۸، برای حمایت مالی عنوان تیم در فصل ۲۰۱۹ قراردادی را با شرکت تولیدکنندهٔ نوشابه انرژی‌زای ریچ انرژی منعقد کرد.[۲۳] این توافقنامه در پی مشاجره‌های خارج از میدان میان هاس و ریچ انرژی، و نیز مشکلات قانونی شرکت ریچ انرژی، در ۹ سپتامبر ۲۰۱۹ فسخ شد.[۲۴]

تغییرات در راننده‌ها[ویرایش]

جورج راسل (راست)، لاندو نوریس (وسط) و الکساندر آلبون (چپ) به ترتیب با پیوستن به تیم‌های ویلیامز، مک‌لارن و اسکودریا تورو روسو، برای نخستین بار در مسابقات فرمول یک حضور یافتند.

در روند آغاز فصل ۲۰۱۹ تغییرات متعددی در رانندگان فرمول یک اعمال شد. دنیل ریکاردو پس از پنج سال رانندگی در تیم ردبول ریسینگ، به تیم رنو منتقل شد[۲۵][۲۶] و جایگزین کارلوس ساینز جونیور شد. جایگاه ریکاردو در ردبول ریسینگ نصیب پیر گاسلی شد؛ گاسلی، که اولین حضور خود در مسابقات فرمول یک را با تیم اسکودریا تورو روسو در سال ۲۰۱۷ تجربه کرده‌بود، با ترفیع از این تیم به ردبول ریسینگ منتقل شد.[۲۷] دانیل کویات، که آخرین بار در سال ۲۰۱۷ برای تیم تورو روسو مسابقه داده‌بود، در این فصل دوباره به این تیم پیوست[۲۸] و در کنار دیگر رانندهٔ تیم تورو روسو، الکساندر آلبون، که پیش از این در مسابقات فرمول ۲ رانندگی می‌کرد، و اکنون در تورو روسو جانشین برندون هارتلی شده‌بود، قرار گرفت.[۲۹] به این ترتیب آلبون پس از پرنس بیرا، به دومین رانندهٔ تایلندی شرکت‌کننده در فرمول یک بدل شد.[۳۰]

کارلوس ساینز، که در فصل ۲۰۱۸ به‌طور قرضی برای تیم رنو مسابقه داده‌بود، قرارداد خود با ردبول را برای این فصل تمدید نکرد و متعاقباً به مک‌لارن منتقل شد تا با رانندهٔ سابق این تیم، فرناندو آلونسو جایگزین شود؛[۳۱] آلونسو، که کسب دو مقام قهرمانی رانندگان جهان را در کارنامهٔ خود داشت، پیشتر اعلام کرده‌بود که در فصل ۲۰۱۹ فرمول یک شرکت نخواهد کرد.[۳۲][۳۳] ساینز جایگزین اشتوفل واندورن شد که قبلاً به قصد شرکت در مسابقات فرمول ئی با تیم اچ‌دبلیوای وابسته به مرسدس، مک‌لارن را ترک کرده‌بود. ساینز در این فصل در کنار لاندو نوریس، قهرمان مسابقات اروپایی فرمول ۳ در سال ۲۰۱۷، با تیم مک‌لارن در مسابقات فرمول یک شرکت کرده‌است.[۳۴][۳۵][۳۶]

شارل لکلرک پس از یک سال رانندگی برای تیم سائوبر، این تیم را ترک کرد و جانشین کیمی رایکونن در تیم فراری شد.[۳۷] رایکونن، که دوران رانندگی حرفه‌ای خود در فرمول یک را با تیم سائوبر در سال ۲۰۰۱ آغاز کرده‌بود، در این فصل به این تیم که اکنون به آلفا رومئو تغییر نام داده‌بود، بازگشت.[۳۸] او در تیم سائوبر در کنار آنتونیو جوویناتزی قرار گرفت که در سال ۲۰۱۷ با پیوستن به سائوبر به جای رانندهٔ مصدوم پاسکال ورلاین، دو ستاره برای این تیم کسب کرده‌بود.[۳۹][۴۰] مارکوس اریکسون در سال ۲۰۱۹ با تیم اشمیت پیترسون موتواسپورت به مسابقات سری ایندی‌کار منتقل شد و همچنان به عنوان رانندهٔ سوم و سفیر برند به همکاری با آلفا رومئو ادامه خواهد داد.[۳۹][۴۱][۴۲]

قهرمان مسابقات فرمول ۲، جورج راسل به ویلیامز ملحق شد.[۴۳] رابرت کوبیکا نیز با پیوستن به ویلیامز، به مسابقات فرمول یک بازگشت و جانشین سرگئی سیروتکین شد. سیروتکین به عنوان رانندهٔ ذخیره به رنو بازگشت. برگشتن کوبیکا پس از یک دوره غیبت هشت ساله اتفاق افتاد. این غیبت طولانی به دنبال یک حادثهٔ تصادف تقریباً کشنده در سال ۲۰۱۱ در یک مسابقهٔ رالی اتفاق افتاد. در این حادثه آسیب جدی به دست کوبیکا وارد شده‌بود.[۴۴][۴۵]

استابان اوکون، تیم ریسینگ پوینت فورس ایندیا را ترک کرد و به عنوان رانندهٔ ذخیره به مرسدس پیوست. او به‌طور مشترک با اشتوفل واندورن در مقام رانندهٔ شبیه‌ساز فعالیت خواهد کرد.[۴۶][۴۷] جایگاه اوکون در تیم ریسینگ پوینت نیز نصیب لانس استرول شد که پیشتر تیم ویلیامز را ترک کرده‌بود.[۴۸]

تغییرات میان‌فصلی[ویرایش]

در زمان آماده‌سازی برای گراند پری بلژیک، ردبول ریسینگ اعلام کرد که مقام پیر گاسلی به عضویت در تیم تورو روسو نزول خواهد کرد و و جایگاه او نصیب الکساندر آلبون خواهد شد تا عملکرد او در چشم‌انداز ترکیب رانندگان تیم برای فصل ۲۰۲۰ مورد ارزیابی قرار گیرد.[۴۹][۵۰] تصمیم ردبول مبنی بر فسخ قرارداد گاسلی مورد انتقاد قرار گرفت؛ چرا که او تنها دوازده مسابقه را با این تیم به انجام رسانده‌بود، در حالی که قرارداد آلبون، و دانیل کویات، هم‌تیمی او در تورو روسو، به ترتیب با تیم جونیور ردبول و تیم ردبول ریسینگ فسخ شده‌بود.[۵۱]

تقویم[ویرایش]

کشورهایی که به عنوان میزبان یک گراند پری در فصل ۲۰۱۹ انتخاب شده‌اند، با رنگ سبز، و موقعیت پیست‌های مسابقه با نقطهٔ سیاه مشخص شده‌است. کشورهای میزبان سابق نیز با رنگ خاکستری تیره، و موقعیت پیست‌های مسابقهٔ سابق با نقطهٔ سفید مشخص شده‌است.

بیست‌ویک گراند پری زیر به عنوان بخشی از مسابقات قهرمانی فصل ۲۰۱۹ برنامه‌ریزی شده و برگزار می‌شوند. هر مسابقه در کمترین تعداد دورهایی برگزار خواهد شد که مجموع مسافت آن‌ها از ۳۰۵ کیلومتر (۱۸۹٫۵ مایل) بگذرد؛ در این میان تنها استتثناء از آن گراند پری موناکو خواهد بود که طول آن ۲۶۰ کیلومتر (۱۶۱٫۶ مایل) است.[۵۲]

برنامهٔ رویدادها
راند گراند پری پیست تاریخ مسابقه
۱ گراند پری استرالیا استرالیا پیست گراند پری ملبورن، ملبورن ۰خطا: زمان نامعتبر۱۷ مارس
۲ گراند پری بحرین بحرین پیست بین‌المللی بحرین، صخیر ۰خطا: زمان نامعتبر۳۱ مارس
۳ گراند پری چین چین پیست بین‌المللی شانگهای، شانگهای ۱۴ آوریل
۴ گراند پری آذربایجان جمهوری آذربایجان پیست شهری باکو، باکو ۲۸ آوریل
۵ گراند پری اسپانیا اسپانیا پیست بارسلون-کاتالونیا، بارسلون ۱۲ مه
۶ گراند پری موناکو موناکو پیست موناکو، مونت‌کارلو ۲۶ مه
۷ گراند پری کانادا کانادا پیست ژیل ویلنوو، مونترآل ۹ ژوئن
۸ گراند پری فرانسه فرانسه پیست پل ریکارد، لا کستلت ۲۳ ژوئن
۹ گراند پری اتریش اتریش پیست رد بول، اسپیلبرگ ۳۰ ژوئن
۱۰ گراند پری بریتانیا بریتانیا پیست سیلورستون، سیلورستون ۱۴ ژوئیه
۱۱ گراند پری آلمان آلمان هوکنهایمرینگ، هوکنهایم ۲۸ ژوئیه
۱۲ گراند پری مجارستان مجارستان هونگارورینگ، بوداپست ۴ اوت
۱۳ گراند پری بلژیک بلژیک پیست اسپا-فرانکورشان، ستوولو ۱ سپتامبر
۱۴ گراند پری ایتالیا ایتالیا پیست ناتزیوناله مونتزا، مونتزا ۸ سپتامبر
۱۵ گراند پری سنگاپور سنگاپور پیست مارینا بی استریت، سنگاپور ۲۲ سپتامبر
۱۶ گراند پری روسیه روسیه پیست اتومبیل‌رانی سوچی، سوچی ۲۹ سپتامبر
۱۷ گراند پری ژاپن ژاپن پیست مسابقه بین‌المللی سوزوکا، سوزوکا ۱۳ اکتبر
۱۸ گراند پری مکزیک مکزیک پیست هرمانوس رودریگز، مکزیکو سیتی ۲۷ اکتبر
۱۹ گراند پری ایالات متحده ایالات متحده آمریکا پیست امریکاس، آستین، تگزاس ۳ نوامبر
۲۰ گراند پری برزیل برزیل پیست ژوزه کارلوس پیس، سائو پائولو ۱۷ نوامبر
۲۱ گراند پری ابوظبی امارات متحده عربی پیست یاس مارینا، ابوظبی ۱ دسامبر
منابع:[۵۳][۵۴][۵۵]

تغییرات در تقویم[ویرایش]

زمان برگزاری گراند پری مکزیک و ایالات متحده در تقویم با یکدیگر جابجا شد و گراند پری ایالات متحده پس از مکزیک برگزار خواهد شد.[۵۳][۵۶]

تغییرات در آیین‌نامه‌ها[ویرایش]

مدیر مسابقات و نمایندهٔ فنی چارلی وایتینگ به‌طور عجیبی چند روز پیش از مسابقهٔ افتتاحیهٔ فصل در استرالیا درگذشت.[۵۷] قائم مقام مدیر مسابقات مایکل ماسی، به عنوان جانشین او معرفی شد.[۵۸][۵۹]

آیین‌نامه‌های فنی[ویرایش]

طی پیشنهادی برای بهبود سبقت‌گیری، تیم‌ها به توافق رسیدند که مجموعه‌ای از تغییرات را بر روی باله‌ها جلو و عقب خودروها اعمال کنند. سطح انتهایی بالهٔ جلو به گونهٔ جدیدی شکل داده‌شد تا عبور جریان هوا از روی خودرو را اصلاح کرده میزان تأثیرات آشفتگی آیرودینامیکی را کاهش دهد، و استفاده از بالچه‌های بالای سطح اصلی بالهٔ جلو نیز ممنوع شد. همچنین شکاف میانی بالهٔ عقب عریض‌تر شد و باعث قوی‌تر شدن سامانه کاهش نیروی پسار (دی‌آراس) شد.[۶۰] تغییرات مورد توافق، در نتیجهٔ یافته‌های گروه تحقیقاتی اعمال شدند که برای بررسی تغییرات قابل انجام در آیین‌نامه‌های فنی و آماده‌سازی آن‌ها برای مسابقات سال ۲۰۲۱ تشکیل شده‌بود. بالهٔ جلو ۲۰۰ میلیمتر (۷٫۹ اینچ) پهن‌تر شد، ارتفاع آن ۲۰ میلیمتر (۰٫۷۹ اینچ) افزایش یافت و به میزان ۲۵ میلیمتر (۰٫۹۸ اینچ) نیز به جلو کشیده‌شد. بالهٔ عقب نیز به میزان ۱۰۰ میلیمتر (۳٫۹ اینچ) عریض‌تر شد و ارتفاع آن ۲۰ میلیمتر (۰٫۷۹ اینچ) افزایش داده‌شد. همچنین دهانهٔ سیستم دی‌آراس در بالهٔ عقب ۲۰ میلیمتر (۰٫۷۹ اینچ) بزرگ‌تر شد.[۶۱]

بر پایهٔ یک پیشنهاد، مقررات فنی حاکم بر طراحی بدنهٔ خودروها، جهت ترویج فرصت‌های جذب حامی مالی برای تیم‌ها بازنویسی شد. بر اساس این قوانین جدید، مقرر شد که خودروها از بارج‌بردهای (قطعات بومرنگ-شکل در پشت چرخ‌های جلوی خودرو) کوچک‌تر بهره‌مند شوند و محدودیت‌هایی نیز برای توسعهٔ آیرودینامیکی بالهٔ عقب تعیین شد تا فضای بیشتری برای درج نشان‌وارهٔ حامی مالی فراهم شود. این تغییرات در پاسخ به روند نزولی بازدهی مالی در میان تیم‌ها و همچنین تلاش تیم‌ها کوچک‌تر برای جذب و ایمن‌سازی حامیان مالی جدید، معرفی شدند.[۶۲]

حداکثر سطح سوخت مجاز برای خودروها از ۱۰۵ کیلوگرم (۲۳۱ پوند) به ۱۱۰ کیلوگرم (۲۴۳ پوند) افزایش یافت تا نیاز رانندگان به صرفه‌جویی در مصرف سوخت در طول یک مسابقه کاهش پیدا کند.[۶۳] همچنین در زمان اندازه‌گیری حداقل وزن خودروها، وزن رانندگان اکنون در نظر گرفته نمی‌شود. این تصمیم بر این اساس اتخاذ شد که رانندگان برای جبران وزن اضافی موتورهای توربو-هایبرید در دوران پس از فصل ۲۰۱۴، مجبور بودند تا به میزان خطرناکی وزن خود را کاهش دهند.[۶۳] برخی از رانندگان در سال ۲۰۱۴ به این منظور به مصرف کم‌آب روی آورده و ریسک دهیدراسیون را پذیرفته بودند.[۶۴] در فصل ۲۰۱۹، رانندگانی که دارای وزن کمتر از ۸۰ کیلوگرم (۱۷۶ پوند) باشند، ملزم به استفاده از یک ترازگر در اطراف نشیمن‌گاه خود برای جبران این تفاوت وزن هستند تا شانس دستیابی احتمالی آنها به عملکرد بهتر نسبت به سایر رانندگان بواسطهٔ وزن کمتر و بدن کوچک‌تر به کمترین حد ممکن برسد. این تغییرات در مقررات، جهت زدودن برتری رانندگانی با ابعاد طبیعی کوچک‌تر بدن در مقابل رانندگان قدبلندتر و سنگین‌وزن‌تر، و همچنین جلوگیری از روی‌آوردن ورزش‌کاران به رژیم‌های تمرینی و غذایی ناسالم با هدف بهبود عملکرد و بازدهی اعمال شدند.[۶۵]

آیین‌نامه‌های ورزشی[ویرایش]

در قوانین ورزشی جدید مسابقات فرمول یک، برای راننده‌ای (و سازنده) که سریع‌ترین زمان طی یک دور پیست را در یک مسابقه به ثبت برساند، یک امتیاز اضافه در نظر گرفته‌شد. این امتیاز تنها در صورتی به راننده تعلق می‌گیرد که او در پایان مسابقه در میان ۱۰ نفر اول جدول رده‌بندی مسابقات قرار گرفته‌باشد. این موضوع، از سال ۱۹۵۹ تا امروز، فصل ۲۰۱۹ اولین فصلی است که در آن یک امتیاز اضافه برای ثبت بهترین زمان یک دور پیست در نظر گرفته می‌شود.[۶۶][۶۷]

ایمنی راننده[ویرایش]

سازمان فیا در فصل ۲۰۱۹ با هدف بهبود ایمنی، استاندارد جدیدی را برای کلاه ایمنی راننده تعریف کرد. بر پایهٔ این استاندارد جدید، با هدف بهبود میزان جذب و انحراف انرژی، و همچنین کاهش احتمال نفوذ اشیاء خارجی به ساختار کلاه، کلاه‌های ایمنی در معرض مجموعهٔ کامل‌تر و دقیق‌تری از آزمون‌های تصادف قرار خواهند گرفت. تمامی سازندگان کلاه‌های ایمنی برای تمدید گواهینامهٔ خود از سوی فدراسیون، ملزم شدند تا پیش از شروع مسابقات سال ۲۰۱۹ از این آزمون‌ها عبور کنند. این استاندارد جدید پس از معرفی در فرمول یک، به تدریج بر سایر کلاه‌های ایمنی مورد استفادهٔ شرکت کنندگان در تمام مسابقات تحت نظارت فیا اعمال خواهد شد.[۶۸]

تایرها[ویرایش]

طی درخواست سازمان فیا و مجموعهٔ مدیریت مسابقات، شرکت پیرلی، که تأمین‌کنندهٔ تایرهای خودروهای فرمول یک است، نام مجموعه تایرهای خود را تغییر داد. هیئت حاکم بر مسابقات معتقد است که روند مقرر برای نامگذاری تایرها در سال ۲۰۱۸ گمراه‌کننده بوده و درک مفهوم آن برای مخاطبان غیرحرفه‌ای سخت است.[۶۹][۷۰] هرچند که در فصل کنونی بسته به شرایط مسابقه همچنان ممکن است از انواع تایرهایی مانند اولتراسافت و هایپرسافت استفاده شود؛ اما با توجه به اینکه تایرهایی که در اختیار تیم‌ها قرار می‌گیرند در هر مسابقه متفاوت هستند، در شرایط جدید نامگذاری برای سخت‌ترین نوع تایر در هر مسابقه از نام «سخت» (Hard) استفاده شده، و نرم‌ترین تایر مورد مصرف با نام «نرم» (Soft) شناخته می‌شود. همچنین تایری که سختی آن در میان این دو نوع قرار گیرد نیز «متوسط» (Medium) نامیده می‌شود. این شرایط جدید با هدف کمک به هواداران در درک ترکیب تایرهای مورد استفاده در هر مسابقه ایجاد شده‌است. با این حال، ترکیب‌های اصلی تایرهای در نظر گرفته‌شده برای این فصل با عدد مورد اشاره قرار می‌گیرند. به این صورت که سفت‌ترین تایر با عدد «۱» و نرم‌ترین تایر با عدد «۵» شناسایی می‌شود.[ی ۴] تصمیم‌گیری برای تایرهایی که در هر مسابقه در اختیار تیم‌ها قرار می‌گیرد، در این فصل نیز همچنان بر عهدهٔ پیرلی است. کاربرد الگوی استفاده از رنگ‌های اختصاصی برای هر نوع تایر منحصر بفرد (مانند صورتی برای تایر بسیار نرم (Hypersoft)) در این فصل متوقف شد و به‌جای آن از الگوی سه‌رنگ قرمز، زرد و سفید به ترتیب برای نرم‌ترین، متوسط و سخت‌ترین نوع تایر مورد استفاده در هر مسابقه استفاده خواهد شد. از آنجا که هر پنج نوع تایر در مراحل آزمایش در دسترس هستند، برای ایجاد وجه تمایز میان ترکیب‌های متفاوت در آزمایش‌ها، تفاوت‌های جزئی در جزئیات موجود در دیوارهٔ جانبی تایرها وجود خواهد داشت.[۷۲][۷۳]

نتایج و رده‌بندی[ویرایش]

گراند پری‌ها[ویرایش]

راند گراند پری پول پوزیشن سریع‌ترین دور رانندهٔ برنده سازندهٔ برنده گزارش
۱ استرالیا گراند پری استرالیا بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون فنلاند والتری بوتاس فنلاند والتری بوتاس آلمان مرسدس گزارش
۲ بحرین گراند پری بحرین موناکو شارل لکلرک موناکو شارل لکلرک بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۳ چین گراند پری چین فنلاند والتری بوتاس فرانسه پیر گاسلی بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۴ جمهوری آذربایجان گراند پری آذربایجان فنلاند والتری بوتاس موناکو شارل لکلرک فنلاند والتری بوتاس آلمان مرسدس گزارش
۵ اسپانیا گراند پری اسپانیا فنلاند والتری بوتاس بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۶ موناکو گراند پری موناکو بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون فرانسه پیر گاسلی بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۷ کانادا گراند پری کانادا آلمان سباستیان فتل فنلاند والتری بوتاس بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۸ فرانسه گراند پری فرانسه بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان سباستیان فتل بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۹ اتریش گراند پری اتریش موناکو شارل لکلرک هلند ماکس فرستاپن هلند ماکس فرستاپن اتریش ردبول ریسینگ-هوندا گزارش
۱۰ بریتانیای کبیر گراند پری بریتانیا فنلاند والتری بوتاس بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۱۱ آلمان گراند پری آلمان بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون هلند ماکس فرستاپن هلند ماکس فرستاپن اتریش ردبول ریسینگ-هوندا گزارش
۱۲ مجارستان گراند پری مجارستان هلند ماکس فرستاپن هلند ماکس فرستاپن بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۱۳ بلژیک گراند پری بلژیک موناکو شارل لکلرک آلمان سباستیان فتل موناکو شارل لکلرک ایتالیا فراری گزارش
۱۴ ایتالیا گراند پری ایتالیا موناکو شارل لکلرک بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون موناکو شارل لکلرک ایتالیا فراری گزارش
۱۵ سنگاپور گراند پری سنگاپور موناکو شارل لکلرک دانمارک کوین مگنوسن آلمان سباستیان فتل ایتالیا فراری گزارش
۱۶ روسیه گراند پری روسیه موناکو شارل لکلرک بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۱۷ ژاپن گراند پری ژاپن آلمان سباستیان فتل بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون فنلاند والتری بوتاس آلمان مرسدس گزارش
۱۸ مکزیک گراند پری مکزیک موناکو شارل لکلرک[ی ۵] موناکو شارل لکلرک بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش
۱۹ ایالات متحده آمریکا گراند پری ایالات متحده فنلاند والتری بوتاس موناکو شارل لکلرک فنلاند والتری بوتاس آلمان مرسدس گزارش
۲۰ برزیل گراند پری برزیل هلند ماکس فرستاپن فنلاند والتری بوتاس هلند ماکس فرستاپن اتریش ردبول ریسینگ-هوندا گزارش
۲۱ امارات متحده عربی گراند پری ابوظبی بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون آلمان مرسدس گزارش

سیستم امتیازدهی[ویرایش]

امتیازهای مسابقه به ده رانندهٔ برتر و راننده‌ای که سریع‌ترین زمان را برای طی یک دور پیست به ثبت برساند تعلق می‌گیرد؛ امتیاز مربوط به سریع‌ترین دور پیست تنها در صورتی به راننده داده می‌شود که او در میان ده رانندهٔ برتر مسابقه قرار گیرد. در هر مسابقه امتیازها بر پایهٔ الگوی امتیازدهی زیر به رانندگان تعلق می‌گیرد:

جایگاه اول دوم سوم چهارم پنجم ششم هفتم هشتم نهم دهم س.د.
امتیاز ۲۵ ۱۸ ۱۵ ۱۲ ۱۰ ۸ ۶ ۴ ۲ ۱ ۱

برای اینکه امتیازهای کامل به شرکت‌کنندگان تعلق گیرد، نفر اول باید حداقل ۷۵٪ از کل مسافت تعیین‌شده برای مسابقه را طی کرده‌باشد؛ به عبارتی اگر پیش از طی شدن ۳⁄۴ از مسافت کلی توسط نفر اول، مسابقه متوقف شود، امتیازها به‌طور کامل تقسیم نخواهد شد. در صورتی که نفر اول حداقل ۲ دور را طی کرده‌باشد اما مجموع مسافت طی‌شده توسط او از ۷۵٪ مسافت کل کمتر باشد، نصف امتیازهای مقرر به شرکت‌کنندگان تعلق خواهد گرفت.[ی ۶] امتیاز سریع‌ترین دور پیست تنها در صورتی به راننده می‌رسد که او در میان ده نفر برتر مسابقه قرار بگیرد. در صورتی که دو راننده در انتهای مسابقه نتایج برابر با یکدیگر به‌دست آورند، از یک سیستم شمارش معکوس برای شکستن این برابری استفاده خواهد شد که طبق آن از بهترین نتیجهٔ راننده/سازنده برای تصمیم‌گیری در خصوص جایگاه‌ها استفاده می‌شود.[ی ۷]

رده‌بندی قهرمانی جهان رانندگان[ویرایش]

ج. راننده استرالیا
استرالیا 		بحرین
بحرین 		چین
چین 		آذربایجان
جمهوری آذربایجان 		اسپانیا
اسپانیا 		موناکو
موناکو 		کانادا
کانادا 		فرانسه
فرانسه 		اتریش
اتریش 		بریتانیا
بریتانیای کبیر 		آلمان
آلمان 		مجارستان
مجارستان 		بلژیک
بلژیک 		ایتالیا
ایتالیا 		سنگاپور
سنگاپور 		روسیه
روسیه 		ژاپن
ژاپن 		مکزیک
مکزیک 		آمریکا
ایالات متحده آمریکا 		برزیل
برزیل 		ابوظبی
امارات متحده عربی 		امتیاز
۱ بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون ۲ ۱ ۱ ۲ ۱ ۱ ۱ ۱ ۵ ۱ ۹ ۱ ۲ ۳ ۴ ۱ ۳ ۱ ۲ ۳۸۱
۲ فنلاند والتری بوتاس ۱ ۲ ۲ ۱ ۲ ۳ ۴ ۲ ۳ ۲ ب. ۸ ۳ ۲ ۵ ۲ ۱ ۳ ۱ ۳۱۴
۳ موناکو شارل لکلرک ۵ ۳ ۵ ۵ ۵ ب. ۳ ۳ ۲ ۳ ب. ۴ ۱ ۱ ۲ ۳ ۶ ۴ ۴ ۲۴۹
۴ هلند ماکس فرستاپن ۳ ۴ ۴ ۴ ۳ ۴ ۵ ۴ ۱ ۵ ۱ ۲ ب. ۸ ۳ ۴ ب. ۶ ۳ ۲۳۵
۵ آلمان سباستیان فتل ۴ ۵ ۳ ۳ ۴ ۲ ۲ ۵ ۴ ۱۶ ۲ ۳ ۴ ۱۳ ۱ ب. ۲ ۲ ب. ۲۳۰
۶ تایلند الکساندر آلبون ۱۴ ۹ ۱۰ ۱۱ ۱۱ ۸ ب. ۱۵ ۱۵ ۱۲ ۶ ۱۰ ۵ ۶ ۶ ۵ ۴ ۵ ۵ ۸۴
۷ اسپانیا کارلوس ساینز ج. ب. ۱۹dagger ۱۴ ۷ ۸ ۶ ۱۱ ۶ ۸ ۶ ۵ ۵ ب. ب. ۱۲ ۶ ۵ ۱۳ ۸ ۸۰
۸ فرانسه پیر گاسلی ۱۱ ۸ ۶ ب. ۶ ۵ ۸ ۱۰ ۷ ۴ ۱۴dagger ۶ ۹ ۱۱ ۸ ۱۴ ۷ ۹ ۱۶dagger ۷۷
۹ استرالیا دنیل ریکاردو ب. ۱۸dagger ۷ ب. ۱۲ ۹ ۶ ۱۱ ۱۲ ۷ ب. ۱۴ ۱۴ ۴ ۱۴ ب. ر.ص. ۸ ۶ ۴۶
۱۰ مکزیک سرجیو پرز ۱۳ ۱۰ ۸ ۶ ۱۵ ۱۲ ۱۲ ۱۲ ۱۱ ۱۷ ب. ۱۱ ۶ ۷ ب. ۷ ۸ ۷ ۱۰ ۴۴
۱۱ بریتانیای کبیر لاندو نوریس ۱۲ ۶ ۱۸dagger ۸ ب. ۱۱ ب. ۹ ۶ ۱۱ ب. ۹ ۱۱dagger ۱۰ ۷ ۸ ۱۱ ب. ۷ ۴۱
۱۲ آلمان نیکو هولکنبرگ ۷ ۱۷dagger ب. ۱۴ ۱۳ ۱۳ ۷ ۸ ۱۳ ۱۰ ب. ۱۲ ۸ ۵ ۹ ۱۰ ر.ص. ۱۰ ۹ ۳۷
۱۳ روسیه دانیل کویات ۱۰ ۱۲ ب. ب. ۹ ۷ ۱۰ ۱۴ ۱۷ ۹ ۳ ۱۵ ۷ ب. ۱۵ ۱۲ ۱۰ ۱۱ ۱۲ ۳۴
۱۴ فنلاند کیمی رایکونن ۸ ۷ ۹ ۱۰ ۱۴ ۱۷ ۱۵ ۷ ۹ ۸ ۱۲ ۷ ۱۶ ۱۵ ب. ۱۳ ۱۲ ب. ۱۱ ۳۱
۱۵ کانادا لانس استرول ۹ ۱۴ ۱۲ ۹ ب. ۱۶ ۹ ۱۳ ۱۴ ۱۳ ۴ ۱۷ ۱۰ ۱۲ ۱۳ ۱۱ ۹ ۱۲ ۱۳ ۲۱
۱۶ دانمارک کوین مگنوسن ۶ ۱۳ ۱۳ ۱۳ ۷ ۱۴ ۱۷ ۱۷ ۱۹ ب. ۸ ۱۳ ۱۲ ب. ۱۷ ۹ ۱۵ ۱۵ ۱۸dagger ۲۰
۱۷ فرانسه رومن گروژان ب. ب. ۱۱ ب. ۱۰ ۱۰ ۱۴ ب. ۱۶ ب. ۷ ب. ۱۳ ۱۶ ۱۱ ب. ۱۳ ۱۷ ۱۵ ۸
۱۸ ایتالیا آنتونیو جوویناتزی ۱۵ ۱۱ ۱۵ ۱۲ ۱۶ ۱۹ ۱۳ ۱۶ ۱۰ ب. ۱۳ ۱۸ ۱۸dagger ۹ ۱۰ ۱۵ ۱۴ ۱۴ ۱۴ ۴
۱۹ لهستان رابرت کوبیکا ۱۷ ۱۶ ۱۷ ۱۶ ۱۸ ۱۸ ۱۸ ۱۸ ۲۰ ۱۵ ۱۰ ۱۹ ۱۷ ۱۷ ۱۶ ب. ۱۷ ۱۸ ب. ۱
۲۰ بریتانیای کبیر جورج راسل ۱۶ ۱۵ ۱۶ ۱۵ ۱۷ ۱۵ ۱۶ ۱۹ ۱۸ ۱۴ ۱۱ ۱۶ ۱۵ ۱۴ ب. ب. ۱۶dagger ۱۶ ۱۷ ۰
ج. راننده استرالیا
استرالیا 		بحرین
بحرین 		چین
چین 		آذربایجان
جمهوری آذربایجان 		اسپانیا
اسپانیا 		موناکو
موناکو 		کانادا
کانادا 		فرانسه
فرانسه 		اتریش
اتریش 		بریتانیا
بریتانیای کبیر 		آلمان
آلمان 		مجارستان
مجارستان 		بلژیک
بلژیک 		ایتالیا
ایتالیا 		سنگاپور
سنگاپور 		روسیه
روسیه 		ژاپن
ژاپن 		مکزیک
مکزیک 		آمریکا
ایالات متحده آمریکا 		برزیل
برزیل 		ابوظبی
امارات متحده عربی 		امتیاز
کلیدها
رنگ نتیجه
طلایی برنده
نقره‌ای جایگاه دوم
برنزی جایگاه سوم
سبز سایر جایگاه‌های امتیازدار
آبی سایر جایگاه‌های رده‌بندی شده
رده‌بندی نشده، به پایان رسانده(ر.ن.)
بنفش رده‌بندی نشده، بازنشست (ب.)
قرمز عدم احراز صلاحیت (ع.ص.)
عدم احراز صلاحیت اولیه (ع.ص.ا.)
سیاه رد صلاحیت شده (ر.ص.)
سفید عدم شروع (ع.ش.)
لغو مسابقه (ل.)
خالی تمرین نکرده (ت.ن.)
محروم شده (م.)
عدم رسیدن (ع.ر.)
کنار کشیده (ک.ک.)
شکل متن معنا
پررنگ پول پوزیشن
ایتالیک سریع‌ترین دور


یادداشت‌ها:

  • dagger – راننده گراند پری را به پایان نرسانده، اما با توجه به طی بیش از ۹۰٪ مسافت کل مسابقه، در رده‌بندی قرار گرفته‌است.

رده‌بندی قهرمانی جهان سازندگان[ویرایش]

ج. سازنده بحرین
بحرین 		عربستان
عربستان سعودی 		استرالیا
استرالیا 		امیلیا
ایتالیا 		میامی
ایالات متحده آمریکا 		اسپانیا
اسپانیا 		موناکو
موناکو 		آذربایجان
جمهوری آذربایجان 		کانادا
کانادا 		بریتانیا
بریتانیا 		اتریش
اتریش 		فرانسه
فرانسه 		مجارستان
مجارستان 		بلژیک
بلژیک 		هلند
هلند 		ایتالیا
ایتالیا 		سنگاپور
سنگاپور 		ژاپن
ژاپن 		آمریکا
ایالات متحده آمریکا 		مکزیکو
مکزیک 		سائو پ.
برزیل 		ابوظبی
امارات متحده عربی 		امتیاز
۱ آلمان مرسدس ۳ ۱۰ ۴ ۱۳ ۶ ۵ ۸ ۴ ۳ ۳ ۳۸ ۲ ۲ ب.
۴ ۵ ۳ ۴ ۵ ۳ ۵ ۳ ۴ ب. ۴۴ ۳ ۳ ۴
۲ اتریش رد بول ریسینگ-هوندا ۱۹dagger ۱ ب. ۱۱ ۱ ۱ ۳ ۱ ۱ ۷ ۲۱ ۱ ۱ ۱ ۱ ۱ ۷ ۱ ۱ ۱ ۶۴ ۱
۱۸dagger ۴ ۲ ۲۳ ۴ ۲ ۱ ۲ ب. ۲ ب.۵ ۴ ۵ ۲
۳ ایتالیا فراری ۱ ۲ ۱ ۶ ۲ ب. ۴ ب. ۵ ۴ ۱۲ ب. ۶ ۶
۲ ۳ ب. ب.۴ ۳ ۴ ۲ ب. ۲ ۱ ب.۳ ۵ ۴ ۳
۴ بریتانیا مک‌لارن-مرسدس ۱۵ ۷ ۵ ۳۵ ب. ۸ ۶ ۹ ۱۵ ۶ ۷ ۷ ۷ ۱۲
۱۴ ب. ۶ ۱۸۶ ۱۳ ۱۲ ۱۳ ۸ ۱۱ ۱۳ ۹ ۹ ۱۵ ۱۵
۵ فرانسه آلپاین-رنو ۷ ۶ ۷ ۱۴ ۸ ۷ ۱۲ ۱۰ ۶ ب. ۵۶ ۸ ۹ ۷
۹ ب. ۱۷ ب. ۱۱ ۹ ۷ ۷ ۹ ۵ ۱۰ ۶ ۸ ۵
۶ ایتالیا آلفاتاوری-هوندا ب. ۸ ۹ ۱۲ ب. ۱۴ ۱۱ ۵ ۱۴ ب. ۱۵ ۱۲ ۱۲ ۹
۸ ع.ش. ۱۵ ۷ ۱۲ ۱۰ ۱۷ ۱۳ ب. ۱۴ ۱۶ ب. ۱۹ ۱۳
۷ بریتانیا استون مارتین-مرسدس ۱۲ ۱۳ ۱۲ ۱۰ ۱۰ ۱۵ ۱۴ ۱۶dagger ۱۰ ۱۱ ۱۳ ۱۰ ۱۱ ۱۱
ب. ۸ ۱۷dagger ۱۱ ۱۰ ۶ ۱۲ ۹ ۱۷ ۱۱ ۱۰ ۸
۸ بریتانیا ویلیامز-مرسدس ۱۳ ۱۴dagger ۱۰ ۱۱ ۹ ۱۸ ب. ۱۲ ۱۳ ب. ۱۲ ۱۳ ۱۷ ۱۰
۱۶ ب. ۱۶ ۱۶ ۱۴ ۱۶ ۱۵ ۱۵ ۱۶ ۱۲ ب. ب. ۱۸ ۱۸
۹ سوئیس آلفارومئو-فراری ۶ ب. ۸ ۵۷ ۷ ۶ ۹ ۱۱ ۷ ب. ۱۱ ۱۴ ۲۰dagger ب.
۱۰ ۱۱ ۱۱ ۱۵ ب. ب. ۱۶ ب. ۸ ب. ۱۴ ۱۶dagger ۱۳ ۱۴
۱۰ ایالات متحده آمریکا هاس-فراری ۱۱ ک.ک. ۱۳ ۱۷ ۱۵ ۱۴ ب. ۱۴ ب. ۸ ۶ ۱۵ ۱۴ ۱۷
۵ ۹ ۱۴ ۹۸ ۱۶dagger ۱۷ ب. ب. ۱۷ ۱۰ ۸۷ ب. ۱۶ ۱۶
ج. سازنده بحرین
بحرین 		عربستان
عربستان سعودی 		استرالیا
استرالیا 		امیلیا
ایتالیا 		میامی
ایالات متحده آمریکا 		اسپانیا
اسپانیا 		موناکو
موناکو 		آذربایجان
جمهوری آذربایجان 		کانادا
کانادا 		بریتانیا
بریتانیا 		اتریش
اتریش 		فرانسه
فرانسه 		مجارستان
مجارستان 		بلژیک
بلژیک 		هلند
هلند 		ایتالیا
ایتالیا 		سنگاپور
سنگاپور 		ژاپن
ژاپن 		آمریکا
ایالات متحده آمریکا 		مکزیکو
مکزیک 		سائو پ.
برزیل 		ابوظبی
امارات متحده عربی 		امتیاز
منبع:
کلیدها
رنگ نتیجه
طلایی برنده
نقره‌ای جایگاه دوم
برنزی جایگاه سوم
سبز سایر جایگاه‌های امتیازدار
آبی سایر جایگاه‌های رده‌بندی شده
رده‌بندی نشده، به پایان رسانده(ر.ن.)
بنفش رده‌بندی نشده، بازنشست (ب.)
قرمز عدم احراز صلاحیت (ع.ص.)
عدم احراز صلاحیت اولیه (ع.ص.ا.)
سیاه رد صلاحیت شده (ر.ص.)
سفید عدم شروع (ع.ش.)
لغو مسابقه (ل.)
خالی تمرین نکرده (ت.ن.)
محروم شده (م.)
عدم رسیدن (ع.ر.)
کنار کشیده (ک.ک.)
شکل متن معنا
پررنگ پول پوزیشن
ایتالیک سریع‌ترین دور

یادداشت‌ها

  • dagger – راننده گراند پری را به پایان نرسانده، اما با توجه به طی کردن بیش از ۹۰٪ از مسافت کل مسابقه، در رده‌بندی قرار گرفته‌است.
  • رده‌بندی بر پایهٔ بهترین نتیجه مرتب شده‌است و ردیف‌ها با رانندگان مرتبط نیستند. در صورت برابری امتیازها، جایگاهی که به‌طور قطعی کسب‌شده، نتیجه را مشخص می‌کند.

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ فراری با نام "اسکودریا فراری میشن وینو" در گراند پری‌های بحرین، چین، آذربایجان، اسپانیا، موناکو، ژاپن، مکزیک و ایالات متحده شرکت کرد.[۴]
  2. ↑ هاس در ۱۴ راند ابتدایی فصل با نام «تیم فرمول یک ریچ انرژی هاس» حضور یافت، اما با توجه به اینکه شرکت ریچ انرژی پیش از جایزه بزرگ سنگاپور قرارداد حمایت مالی خود با هاس را فسخ کرد، این تیم با نام «تیم فرمول یک هاس» در باقی گراند پری‌های فصل ۲۰۱۹ حضور یافت.[۵]
  3. ↑ تیم اف۱ ریسینگ پوینت از پیشرانه‌های مرسدس ام۱۰ ئی‌کیو پاور+ استفاده می‌کند. این پیشرانه‌ها، با اهداف حمایتی مالی، با نام "بی‌دبلیوتی مرسدس" بازنشانی شده‌اند.[۶]
  4. ↑ در سال ۲۰۱۸ از بعد فنی هفت نوع تایر در دسترس تیم‌ها بود، هرچند که نوع «بسیار سخت» (Superhard) هرگز مورد استفاده قرار نگرفت.[۷۱]
  5. ↑ ماکس فرستاپن در مرحلهٔ تعیین خط موفق به کسب پول پوزیشن شد، اما بخاطر نادیده گرفتن پرچم زرد، سه رده پنالتی دریافت کرد. جایگاه پول پوزیشن پس از قرار گرفتن فرستاپن در جایگاه چهارم، به شارل لکلرک رسید.[۷۴]
  6. ↑ در مسابقه‌ای که دو دور کامل پیست طی نشده‌باشد، هیچ امتیازی به شرکت‌کنندگان تعلق نخواهد گرفت و از نتایج مسابقه صرف‌نظر می‌شود.[۷۵]
  7. ↑ در مواردی که بهترین نتایج دو یا چند راننده یا سازنده چندین بار به‌صورت مساوی کسب شود، بهترین نتیجهٔ بعدی آن‌ها مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در صورتی که نتایج بدست آمده از سوی دو یا چند راننده یا سازنده به تعداد دفعات مساوی با یکدیگر برابری کند، سازمان فیا بر پایهٔ معیاری که خود مناسب ببیند، برنده را انتخاب خواهد کرد.[۷۵]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Formula 1 announces draft 2019 season calendar". Formula1.com. 31 August 2018. Retrieved 8 Aug 2019.
  2. ↑ Morlidge, Matt (15 May 2018). "F1 chiefs wanted to move British GP to stage 1,000th GP at Silverstone". skysports.com. Retrieved 8 August 2019.
  3. ↑ "Hamilton crowned F1 world champion for sixth time as Bottas wins in Austin". formula1.com. Formula 1. 3 November 2019. Retrieved 6 November 2019.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ فهرست‌های رسمی شرکت‌کنندگان:
  5. ↑ "Haas part ways with title sponsors". Formula1. 9 September 2019. Retrieved 14 September 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  6. ↑ "Engine BWT Mercedes". StatsF1 (به فرانسوی). Retrieved 8 Aug 2019.
  7. ↑ "2019 FIA Formula One World Championship – Entry List". Fédération Internationale de l'Automobile. 22 March 2019. Retrieved 8 Aug 2019.
  8. ↑ "2019 FIA Formula One World Championship – Entry List". Fédération Internationale de l'Automobile. 28 May 2019. Archived from the original on 8 Aug 2019.
  9. ↑ "MCL34: The work starts here". mclaren.com. McLaren. 11 October 2018. Archived from the original on 20 October 2018.
  10. ↑ "Christian: The season and beyond". Red Bull Racing Formula One Team. Red Bull Racing. 26 October 2018. Archived from the original on 27 October 2018.
  11. ↑ "Mercedes set date for shakedown of new F1 car". Formula1.com. Formula One World Championship Limited. 30 January 2018. Archived from the original on 30 January 2019.
  12. ↑ "Haas F1 Team's 2019 Challenger: The VF-19". Haas F1 Team. Archived from the original on 7 February 2019. Retrieved 8 Aug 2019.
  13. ↑ "Renault reveal new R.S.19 2019 F1 car and livery". Formula One World Championship Ltd. 12 February 2019. Archived from the original on 12 February 2019. Retrieved 8 Aug 2019.
  14. ↑ "Discover our car – the RP19". Racing Point F1 Team. Archived from the original on 15 February 2019. Retrieved 8 Aug 2019.
  15. ↑ "The new SF90 is a whole new world". Scuderia Ferrari. Archived from the original on 15 February 2019. Retrieved 8 Aug 2019.
  16. ↑ Noble, Jonathan (18 February 2019). "Alfa Romeo reveals 2019 Formula 1 car livery". autosport.com. Motorsport Network. Retrieved 8 Aug 2019.
  17. ↑ Barretto, Lawrence. "How Honda and Red Bull's partnership is taking shape". Formula1.com. Retrieved 8 August 2019.
  18. ↑ Mitchell, Scott (19 June 2018). "Honda: Red Bull won't have works Formula 1 team label in 2019". autosport.com. Motorsport Network. Retrieved 8 August 2019.
  19. ↑ "Force India become Racing Point for 2019". Formula1.com. 1 December 2018. Retrieved 8 August 2019.
  20. ↑ "Sauber F1 team renamed Alfa Romeo Racing". motorsport.com. Motorsport Network. 1 February 2019.
  21. ↑ "Teams & Drivers". fiaformula2.com. Formula Motorsport Limited. Archived from the original on 5 April 2018. Retrieved 8 Aug 2019.
  22. ↑ "Teams & Drivers". fiaformula3.com. Formula Motorsport Limited. 6 December 2018. Archived from the original on 13 March 2019. Retrieved 8 August 2019.
  23. ↑ "Haas announces F1 title sponsorship deal with Rich Energy". www.motorsport.com (به انگلیسی). Archived from the original on 12 August 2019. Retrieved 2019-09-14.
  24. ↑ "Haas splits with F1 title sponsor Rich Energy". www.motorsport.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-09-14.
  25. ↑ "Daniel Ricciardo joins Renault Sport Formula One Team from 2019". renaultsport.com. Renault Sport Formula One Team. 3 August 2018. Archived from the original on 3 August 2018. Retrieved 9 August 2019.
  26. ↑ "Daniel Ricciardo to leave Red Bull to join Renault at end of Formula One season". abc.net.au. Australian Broadcasting Corporation. 3 August 2018. Retrieved 9 August 2019.
  27. ↑ "Going full Gas in 2019". Red Bull Racing. Red Bull GmbH. 20 August 2018. Retrieved 9 August 2019. The Team is delighted to announce that Pierre Gasly will join us from the beginning of the 2019 season, to race alongside Max.
  28. ↑ "Daniil Kvyat to return to Toro Rosso for 2019 season". Formula One. 29 September 2018. Retrieved 9 Aug 2019.
  29. ↑ "Albon to drive for Toro Rosso in 2019". Scuderia Toro Rosso. Archived from the original on 26 November 2018. Retrieved 9 Aug 2019.
  30. ↑ "Thailand – Grands Prix started". StatsF1. Retrieved 8 August 2019.
  31. ↑ "Carlos Sainz to race for McLaren from 2019". mclaren.com. McLaren Formula One Team. 16 August 2018. Archived from the original on 9 May 2019. Retrieved 9 August 2019.
  32. ↑ "McLaren confirms Fernando Alonso decision". mclaren.com. McLaren Formula 1 Team. 9 August 2019. Archived from the original on 14 August 2018. Retrieved 9 Aug 2019.
  33. ↑ Mitchell, Scott l (14 August 2018). "Fernando Alonso will not race in Formula 1 in 2019". autosport.com. Motorsport Network. Retrieved 9 August 2019.
  34. ↑ "Lando Norris to drive for McLaren in 2019". McLaren. Archived from the original on 3 September 2018. Retrieved 9 Aug 2019.
  35. ↑ "Stoffel Vandoorne to leave McLaren at the end of the 2018 season". McLaren. Archived from the original on 3 September 2018. Retrieved 9 Aug 2019.
  36. ↑ Thorn, Dan (15 October 2018). "Vandoorne Is Making The Switch To Formula E For Season Five". WTF1. Archived from the original on 5 August 2019. Retrieved 9 Aug 2019.
  37. ↑ "Charles Leclerc to drive for Scuderia Ferrari in 2019". Scuderia Ferrari. Retrieved 9 Aug 2019.
  38. ↑ Mitchell, Scott. "Kimi Raikkonen to return to Sauber F1 team after Ferrari exit". Autosport. Retrieved 9 August 2019.
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ Collantine, Keith (25 September 2018). "Giovinazzi will replace Ericsson at Sauber in 2019". racefans.net. Retrieved 9 Aug 2019.
  40. ↑ Collantine, Keith (9 Aug 2019). "Giovinazzi will replace Wehrlein again in China". racefans.net. Retrieved 26 September 2018.
  41. ↑ "Marcus Ericsson Joins SPM for 2019 Season". Archived from the original on 12 February 2019. Retrieved 9 Aug 2019.
  42. ↑ Malsher, David (30 October 2018). "Sauber F1 driver Marcus Ericsson gets 2019 Schmidt IndyCar seat". Autosport. Retrieved 9 Aug 2019.
  43. ↑ "How Russell sealed a 2019 drive with Williams". Formula One. Retrieved 9 Aug 2019.
  44. ↑ "Robert Kubica: Polish driver to make F1 comeback with Williams in 2019". BBC Sport. 22 November 2018. Retrieved 9 Aug 2019.
  45. ↑ Khorounzhiy, Valentin (22 November 2018). "Williams' poor level led to Sirotkin exit, backer SMP claims". motorsport.com. Motorsport Network. Retrieved 9 Aug 2019.
  46. ↑ Noble, Jonathan; Beer, Matt (23 November 2018). "Esteban Ocon gets 2019 Mercedes F1 reserve driver role". autosport.com. Retrieved 9 Aug 2019.
  47. ↑ Cooper, Adam (22 November 2018). "Vandoorne to have Mercedes F1 simulator role". motorsport.com. Retrieved 9 Aug 2019.
  48. ↑ "Lance Stroll to race alongside Sergio Perez in 2019 | Force India F1". www.forceindiaf1.com. Archived from the original on 30 November 2018. Retrieved 9 Aug 2019.
  49. ↑ "Alex joins the team". Red Bull Racing. 12 August 2019. Archived from the original on 12 August 2019.
  50. ↑ "Albon replaces Gasly at Red Bull from Spa". www.motorsport.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-08-15.
  51. ↑ Noble, Jonathan. "Horner defends nature of Red Bull F1's young driver programme". Autosport.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-09-23.
  52. ↑ "2019 F1 Sporting Regulations". FIA. 5 December 2018. Retrieved 9 Aug 2019.
  53. ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ Noble, Jonathan (31 August 2018). "2019 Formula 1 calendar revealed with 21 races scheduled". autosport.com. Motorsport Network. Retrieved 9 Aug 2019.
  54. ↑ "F1 reveals draft 21-race calendar for 2019 including German GP". Retrieved 9 Aug 2019.
  55. ↑ Noble, Jonathan (12 October 2018). "2019 Formula 1 calendar and rules tweaks approved by FIA's WMSC". Autosport.com. Retrieved 9 Aug 2019.
  56. ↑ "2018 Calendar". Formula1.com. Retrieved 9 August 2019.
  57. ↑ "Charlie Whiting: F1 race director dies aged 66 on eve of season-opener in Melbourne" (به انگلیسی). 14 March 2019. Retrieved 9 Aug 2019.
  58. ↑ "Race Director replacement" (به انگلیسی). 14 March 2019. Retrieved 9 Aug 2019.
  59. ↑ "Masi installed as F1 race director for rest of 2019". 16 July 2019. Archived from the original on 16 July 2019. Retrieved 9 Aug 2019.
  60. ↑ Cooper, Adam (1 May 2018). "Formula 1 overtaking changes pushed through for 2019". autosport.com. Motorsport Network. Retrieved 9 Aug 2019.
  61. ↑ "F1 Rules & Regulations: What's new for 2019?". www.formula1.com (به انگلیسی). Archived from the original on 5 August 2019. Retrieved 2019-08-09.
  62. ↑ Coch, Mat (22 January 2018). "F1 to introduce sponsor-friendly bodywork". Speedcafe. Retrieved 9 August 2019.
  63. ↑ ۶۳٫۰ ۶۳٫۱ Coch, Mat (18 April 2018). "New F1 rules to be introduced in 2019". speedcafe.com. Retrieved 9 August 2019.
  64. ↑ David Tremayne (29 March 2014). "F1: Malaysia Grand Prix - drivers risking dehydration to keep weight down in qualifying". The Independent. Retrieved 2019-08-10.
  65. ↑ Herrero, Daniel (15 August 2018). "Hamilton anticipating being heavier, stronger under 2019 regs". speedcafe.com. Retrieved 10 August 2019.
  66. ↑ "Bonus point to be awarded for fastest lap in 2019". Formula1.com. Retrieved 10 August 2019.
  67. ↑ Benson, Andrew (11 March 2019). "F1 to award point to driver who sets fastest lap in a Grand Prix". BBC sport. Retrieved 10 August 2019.
  68. ↑ "New helmet standard for Formula 1 in 2019". speedcafe.com. Speedcafe. 7 June 2018. Retrieved 2019-08-10.