محمد رحمانیان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمد رحمانیان
زادهٔ۲۹ آذر ۱۳۴۱ ‏(۶۱ سال)
تهران
ملیتایرانی
تحصیلاتکارشناسیِ نمایش از دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاهِ تهران
پیشهنمایشنامه‌نویس و کارگردان
سال‌های فعالیتاز ۱۳۶۱
همسر(ها)مهتاب نصیرپور

محمّد رحمانیان (۲۹ آذر ۱۳۴۱ تهران) نمایشنامه‌نویس، کارگردان نمایش و مدرس تئاتر ایرانی است. رحمانیان، نمایش‌های مختلفی را به روی صحنه برده‌است. از آثار او می‌توان به نمایش‌های مصاحبه، پل، فنز و آرش ساد اشاره کرد.

سرگذشت[ویرایش]

محمّد رحمانیان در سالِ ۱۳۴۱ در تهران زاده شد. همسرش، مهتاب نصیرپور، بازیگر زن ایرانی است. وی دارای مدرک کارشناسی نمایش از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۰ و همچنین مدرک کارشناسی ارشد از دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر در سال ۱۳۷۷ است.[۱] وی در سال ۱۳۸۹ پس از اینکه اجرای چند تئاتر وی به مشکل برخورد به کانادا مهاجرت کرد و در آنجا چند نمایش به روی صحنه برد و نهایتاً در سال ۱۳۹۲ به ایران بازگشت.[۲]

احضار و بازداشت[ویرایش]

محمد رحمانیان در ۱۶ دی ۱۳۹۷ با احضار به دادسرای ۲۱ ارشاد بازداشت و همان روز با تودیع قرار کفالت آزاد شد.[۳] این احضار و بازداشت پیرامون حواشی نمایش «پیکان جوانان» و تک‌خوانی هانا کامکار در بخش‌هایی از این تئاتر بوده‌است. این نمایش آذر تا دی ۹۶ روی صحنه تئاتر شهرزاد رفته بود.[۴][۵]

اتهامات[ویرایش]

احضار او در ۱۶ دی ۱۳۹۷ به دلیل شکایت مطرح شده در پرونده مفتوح «کنسرت-نمایش ترانه‌های قدیمی: پیکان جوانان» و به دلیل تک‌خوانی زن (هانا کامکار) در این نمایش بوده‌است. در این احضار او به «تبلیغ علیه نظام» متهم شد. رحمانیان در گفتگو با روزنامه قانون در این رابطه گفته‌است «اصلاً نمی‌دانم چطور از تک‌خوانی زنان یا از اشارات انتهایی نمایش به ماجراهای سال ۸۸ بدون هیچ سوگیری و جهت‌گیری توانسته‌اند به موضوع تبلیغ علیه نظام برسند».[۵]

آثار[ویرایش]

نمایشنامه‌نویسی[ویرایش]

غالب نمایشنامه‌های محمد رحمانیان نخستین بار توسط خود او، اجرا شده‌است. مجلس شمر کشی (تئاتر) جشنواره آیینی و سنتی تئاتر شهر پلاتو اجرا

  • اُلدسانگز: عشق روزهای کرونا (کنسرت-نمایش)، پردیس تئاتر شهرزاد (اردیبهشت ۱۴۰۱)[۶]
  • عشق روزهای کرونا، کافه رودکی تالار وحدت (شهریور و مهر ۱۳۹۹)[۷]
  • روزهای رادیو، پردیس تئاتر شهرزاد (اسفند ۱۳۹۸)
  • لیلا و چند مسافر (کنسرت-تئاتر)، سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر (تیر ۱۳۹۷)
  • ترانه‌های قدیمی: پیکان جوانان، پردیس تئاتر شهرزاد (آذر ۱۳۹۶)
  • ونکووری‌ها (Vancouverites)، ونکوور، کانادا (خرداد ۱۳۹۶)
  • نام تمام مادران، تماشاخانه پایتخت (اسفند ۱۳۹۵)
  • سلفی، تماشاخانه آفتاب (دی ۱۳۹۵)
  • آدامس خوانی (موسیقی-نمایش) تالار سمندریان تماشاخانه ایرانشهر (مرداد ۱۳۹۵)
  • هامون بازها، تالار وحدت (مرداد ۱۳۹۴)
  • سینماهای من، سالن پردیس سینمایی چارسو (خرداد ۱۳۹۴)[۸]
  • ترانه‌های محلی (موسیقی-نمایش)، سالن اصلی تئاتر شهر (مرداد ۱۳۹۳)
  • دعوت به مراسم اسیدپاشی و سه تک گویی دیگر (نمایشنامه خوانیباغ موزه قصر (اسفند ۱۳۹۲)
  • در روزهای آخر اسفند (کنسرت-تئاتر) تالار وحدت (اسفند ۱۳۹۲)
  • ترانه‌های قدیمی (موسیقی-نمایش)، تالار شمس (سازمان فرهنگی هنری AIT) (شهریور ۱۳۹۲)
  • شب سال نو، (نمایشنامه خوانی)، فرهنگسرای اندیشه (شهریور ۱۳۹۲)
  • روز حسین (ع)، تماشاخانه ایرانشهر (آذر ۱۳۸۸ -اجرا نشد)[۹][۱۰]
  • مانیفست چو، سالن چهارسو تئاتر شهر (آذر ۱۳۸۷)[۱۱][۱۲]
  • عشقه، کارگردانی مشترک با حبیب رضایی، تئاتر شهر (مرداد ۱۳۸۶)
  • رستاخیز عشق به کارگردانی حسین مسافرآستانه، پاریس (۱۳۸۵)
  • فنز (هواداران)، تالار چهارسو تئاترشهر (تیر ۱۳۸۴)[۱۳] و همچنین اجرا در تالار وحدت در جشنواره تئاتر فجر و اجرا در سوئد، دبی و کانادا (۱۳۸۴–۱۳۸۵)
  • اسب‌ها سال ۵۹ هجری شمسی، تالار اصلی تئاتر شهر (۱۳۸۳)
  • پل، کارگردانی مشترک با حبیب رضایی، تالار چهارسو تئاترشهر (۱۳۸۲)
  • شهادتخوانی قدمشاد مطرب در طهران، بیستمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر (۱۳۸۰)
  • لباسی برای میهمانی، بر اساس نمایشنامه دعوت نوشته غلامحسین ساعدی تالار مولوی (۱۳۷۹)
  • خروس، نوزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر (۱۳۷۹)
  • مجلسنامه، هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، تالار سایه تئاترشهر (۱۳۷۷)
  • مصاحبه تهران، شانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر (۱۳۷۶)
  • تنبورزن شادی‌ساز، به کارگردانی هادی مرزبان تالار اصلی تئاترشهر (۱۳۷۲)
  • نهر فیروزآباد، (پایان‌نامه تحصیلی کارشناسی نمایش)، (۱۳۷۰)
  • شب یهودا، به کارگردانی پرویز پورحسینی خانه نمایش اداره تئاتر (۱۳۶۷)
  • گزارش محرمانه اکتاویو والدز، به کارگردانی فرهاد مجدآبادی تالار قشقایی تئاترشهر (۱۳۶۶)
  • عروسک‌ها و دلقک‌ها، به کارگردانی جمشید اسماعیل‌خانی تالار چهارسو تئاترشهر (۱۳۶۳)
  • سرود سرخ برادری، تالار قشقایی تئاترشهر (۱۳۶۱)

کارگردانی تئاتر[ویرایش]

  • چخوف ساد، بوتیک تئاتر ایران (تیر ۱۴۰۱)
  • اُلدسانگز: عشق روزهای کرونا (کنسرت-نمایش)، پردیس تئاتر شهرزاد (اردیبهشت ۱۴۰۱)[۱۴]
  • روزهای رادیو، پردیس تئاتر شهرزاد (اسفند ۱۳۹۸)
  • روز می‌گذرد… (نمایشنامه خوانی)، تماشاخانه پالیز (اسفند ۱۳۹۶)[۱۵]
  • آینه‌های روبرو، نوشته بهرام بیضائی، تالار وحدت (۱۳۹۶)
  • مجلس ضربت زدن، تالار اصلی تئاترشهر (۱۳۹۵)
  • آرش ساد، ونکوور، تالار دوم کی میک سنتر، ۱۳۹۲
  • آواز قوی آنتون چخوف، تالار سایه تئاترشهر (۱۳۸۳)
  • پروانه‌ها، (موسیقی- روایت) نوشته محمد چرمشیر باغ موزه دفاع مقدس (تهران) (خرداد ۱۳۸۹)[۱۶]
  • مرغ دریایی من یا چخوف - ساد، نوشته آنتون چخوف با همکاری یک گروه دانشجویی، اجرا شده در جشنواره سینایا، رومانی و مکزیک (۱۳۸۲)
  • اسم، نوشتهٔ یون فوسه، بیست و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، بخش جنبی، (۱۳۸۲)
  • اطلسی‌های لگدمال شده، نوشته تنسی ویلیامز، تالار تجربه دانشگاه تهران (۱۳۷۰)
  • سلام و خداحافظ، نوشته آثول فوگارد، تالار مولوی (۱۳۷۰)
  • دایی وانیا، نوشته آنتون چخوف، تالار مولوی (۱۳۶۸)

تلویزیونی[ویرایش]

  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی در گوش سالمم زمزمه کن، شبکه ۱ (۱۳۸۵)[۱۷]
  • نگارش و کارگردانی مجموعه بلندگوهای افسانه‌ای، شبکه ۲ (۱۳۸۷)
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی نیمکت، شبکه ۱ (۱۳۸۴–۱۳۸۵)
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی خانه‌های اجاره‌ای، نوشته برنارد شاو شبکه۲ (۱۳۷۵)
  • نگارش و کارگردانی مجموعه «قصه‌های شبانه»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۹
  • کارگردانی نمایشنامه «نکراسوف «نوشته» ژان پل سارتر»؛ شبکه۴؛ ۱۳۸۲
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «آلبوم خانوادگی»؛ شبکه۱؛ ۱۳۶۹
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «یک داستان»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۳
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «پشت پرده تخت طاووس»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۴
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «هوای تازه»؛ شبکه۳؛ ۱۳۷۵
  • نگارش و کارگردانی جنگ ادبی «دوستانه»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۶
  • نگارش و کارگردانی جنگ ادبی «گپ «با همکاری» حمید امجد»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۷
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی «کشتی اسپرانزا»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۷
  • نگارش و کارگردانی سری دوم جنگ ادبی «دوستانه»؛ شبکه۲؛۱۳۷۸
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی «همه پسران من «نوشته» آرتور میلر»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۷
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی «ناهار «براساس داستان» ناهار «نوشته» سامرست موام»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۸
  • نگارش مجموعه تلویزیونی «زیدبن علی»؛ سیما فیلم؛ ۱۳۸۱
  • نگارش و کارگردانی مجموعه جنگ ادبی «حیاط خلوت»؛ شبکه ۲؛ ۱۳۸۱
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی «بازرس «نوشته» نیکلا گوگول»؛ شبکه ۴؛ ۱۳۸۱

سینمایی[ویرایش]

کتاب‌ها[ویرایش]

  • مصاحبه، انتشارات نیلا (۱۳۷۷)
  • امیر، انتشارات نیلا (۱۳۸۰)

یادداشت[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «بیوگرافی». وبگاه ایران تئاتر. دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱.
  2. «در کانادا همه‌چیز را از صفر شروع کردم». مهر. ۱۴ اسفند ۱۳۹۲.
  3. «رحمانیان با قرار کفالت آزاد شد». ایرنا. ۱۶ دی ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۹.
  4. «پشت پرده بازداشت و آزادی محمد رحمانیان کارگردان تئاتر». تابناک. ۱۶ دی ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۹.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ «مهرمجوزهای ارشاد پای تئاتر جنجالی». روزنامه قانون. ۱۷ دی ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۹.
  6. «محمد رحمانیان با «عشق روزهای کرونا» وارد تئاتر شهرزاد می‌شود». خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان | Mehr News Agency. ۲۰۲۲-۰۴-۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۰۶.
  7. "نمایش عشق روزهای کرونا". ایران نمایش (به انگلیسی). Archived from the original on 10 January 2021. Retrieved 2020-09-22.
  8. ««سینماهای من» تلفیق تئاتر و فیلم است/». خبرگزاری مهر. ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۴. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۵.
  9. «یادداشت محمد رحمانیان». دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱.
  10. «تمرین نمایش روز حسین (ع)». دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱.
  11. «گزارش تصویری نمایش مانیفست چو». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱.
  12. «گزارش تصویری نمایش مانیفست چو (۲)». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱.
  13. «اجرای نمایش فنز». دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱.
  14. «محمد رحمانیان با «عشق روزهای کرونا» وارد تئاتر شهرزاد می‌شود». خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان | Mehr News Agency. ۲۰۲۲-۰۴-۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۰۶.
  15. ایرانیان، موسیقی (۲۰۱۸-۰۳-۰۵). «به کارگردانی محمد رحمانیان». موسیقی ایرانیان. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۰۷.
  16. «اجرای نمایش پروانه ها». دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱.[پیوند مرده]
  17. «گزارش تصویری پشت صحنه». دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱.[پیوند مرده]

منابع[ویرایش]