متحدین بایون‌هان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کنفدراسیون بیون‌هان

변한 (弁韓)
بیون‌هان
۱۹۴ قبل از میلاد–۴۲ میلادی
شبه‌جزیره کره در قرن اول، بیون‌هان به رنگ قرمز.
شبه‌جزیره کره در قرن اول، بیون‌هان به رنگ قرمز.
زبان(های) رایجزبان‌های هان
دین(ها)
شامونیسم کره‌ای
حکومتکنفدراسیون
دوره تاریخیباستان
• برپایی
۱۹۴ قبل از میلاد
• انتقال به کنفدراسیون گایا.
۴۲ میلادی
پیشین
پسین
استان جین
کنفدراسیون گایا
امروز بخشی از کره جنوبی
متحدین بایون‌هان
هانگول
هانجا
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهByeonhan or Byeonjin
مک‌کیون–ریشاورPyŏnhan or Pyŏnjin

بیون‌هان (کره‌ای: هانگول: 변한; هانجا: 弁韓) و همچنین بیون‌جین[۱] (هانگول: 변진; هانجا: 弁辰) قلمرو ضعیف متحدین شورشی بود که تقریباً از اوایل گاه‌شماری دوران مشترک تا قرن چهارم در شبه‌جزیره کره وجود داشت. بیون‌هان یکی از سه قلمروهای سم‌هان، همراه با ماهان و جین‌هان بوده‌است[۲]

تاریخچه

[ویرایش]

به اوایل دوره زمانی سه پادشاهی کره گاهی اوقات سه پادشاهی کره-اولیه نیز گفته می‌شود. بیون‌هان همانند بقیه متحدین سم‌هان، پس جداشدن از استان جین در بخش جنوبی کره پدیدار شد.

شواهد باستان‌شناسی، زیاد شدن فعالیت‌های نظامی و تولیدات اسلحه در میان بیون‌هان در قرن سه و مخصوصاً زیاد شدن سر نیزه و زره را نشان می‌دهد.[۲] این شاید همراه با کاهش مساحت بیون‌هان و افزایش بیشتر متمرکز متحدین گایا باشد که بیشتر ایالت بیون‌هان به گایا پیوسته‌است. گایا نیز سال ۵۶۲ میلادی توسط شیلا یکی از سه پادشاهی کره فتح شد.

فرهنگ و تجارت

[ویرایش]

کتاب چینی Records of the Three Kingdoms توضیح می‌دهد که زبان و فرهنگ مردم بیون‌هان همانند مردم جین‌هان بوده‌است و البته باستان‌شناسی مصنوعات نشان دهنده برخی تفاوت‌ها بوده‌است. بیون‌هان شاید به راحتی، گروه شورشی در جنوب و غرب رودخانه ناکدونگ[۳] معرفی شود ولی آنها به صورت رسمی بخشی از استان جین نبوده‌اند. با توجه به متن کتاب Records of the Three Kingdoms دربارهٔ قرن سوم، بیون‌هان برای تولید آهن مشهور بود[۴]؛ آنها آهن را به طرف شمال به هان و یاماتو ژاپن صادر می‌کردند[۴][۵] و به بقیه شبه‌جزیره کره،[۶] آنها همچنین مرکز تولید سنگ مصنوعی بودند.

ایالات‌های کوچک عضو

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. Huiyi, Yi; Songsu, Park; Naehyon, Yun (2005). New history of Korea. Seoul: Jimundang. p. 136. ISBN 8988095855.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Ebrey, Patricia; Walthall, Anne (2013-01-01). Pre-Modern East Asia: A Cultural, Social, and Political History, Volume I: To 1800. Cengage Learning. p. 101. ISBN 1-133-60651-2.
  3. Yi, Kwang-kyu (2003). Korean studies series (Korean Studies series 25 ed.). Seoul: Jipmundang. pp. 24–27. ISBN 8988095499.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Lee, Injae; Miller, Owen; Park, Inhoon (2014). Korean History in Maps. Cambridge University Press. pp. 18–19. ISBN 1-107-09846-7.
  5. Kyong-hee, Won Yu han ; translated by Lee (2006). Money traditional Korean society. Seoul, Korea: Ewha Womans University Press. pp. 17–18. ISBN 8973006746.
  6. Mong-nyong, Choi (2006). 최근 의 고고학 자료 로 본 한국 고고학, 고대사 의 신 연구(Recent research on archaeology and ancient deities. Seoul: Juryusung. p. 41. ISBN 9788987096650.