French
Deutschماکس هورکهایمر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
| ماکس هورکهایمر | |
|---|---|
 هایدلبرگ، آوریل ۱۹۶۴ (در ۷۰ سالگی) | |
| نام هنگام تولد | ماکس هورکهایمر |
| زادهٔ | ۱۴ فوریه ۱۸۹۵ اشتوتگارت، امپراتوری آلمان |
| درگذشت | ۷ ژوئیهٔ ۱۹۷۳ (۷۸ سال) نورنبرگ، آلمان غربی |
| مکتب | نظریهٔ انتقادی |
تأثیرگذار بر | |
ماکس هورکهایمر (به آلمانی: Max Horkheimer) فیلسوف آلمانی و از نظریه‌پردازان مکتب فرانکفورت بود.
زندگی‌نامه[ویرایش]
ماکس هورکهایمر در ۱۸۹۵ در خانوده‌ای یهودی در اشتوتگارت در آلمان به دنیا آمد. او تنها فرزند بابتا و موسی هورکهایمر بود. در ۱۹۱۷ برای مدت کوتاهی به ارتش پیوست و دو سال بعد تحصیل روان‌شناسی و فلسفه را در مونیخ آغاز کرد. سپس به فرانکفورت رفت و زیر نظر هانس کورنلیوس تحصیلات خود را ادامه داد. در ۱۹۲۲ دکترای فلسفه گرفت و به مدت سه سال دستیار کورنلیوس بود و همان زمان دوستی پایدارش با آدورنو آغاز شد. در سال ١٩٢٥ دکتری خود را با رسالهٔ ممتازی دربارهٔ سومین نقدکانت (نقد قوه حکم) گرفت. در سال ١٩٢٨ بعد از سال‌ها دلدادگی با رز مایدن ریکهر که زمانی منشی پدرش بود و هشت سال از او بزرگتر بود، ازدواج کرد.در همان سال تدریس فلسفهٔ سیاسی را در دانشگاه فرانکفورت آغاز کرد.
اواخر دههٔ بیست، هورکهایمر به ریاست انجمن پژوهش‌های اجتماعی فرانکفورت رسید. در ۱۹۳۳ پس از به قدرت رسیدن هیتلر ماکس هورکهایمر به همراه برخی دیگر از اعضای انجمن مجبور به مهاجرت شد: پاریس، ژنو و در پایان نیویورک. علت این مهاجرت اجباری: ۱. همگام با رایش سوم، تعطیل شدن انجمن و تحت تعقیب قرار گرفتن اعضا به دلیل دیدگاه‌های کمونیستی ٢. شروع هلوکاست؛ برخورد و آزار یهودیان (از آنجا که هورکهایمر و برخی چهره‌های انجمن یهودی‌تبار بودند). در اواخر سال ١٩٣٣ او به نیویورک رفت، و توانست مرکز اصلی انجمن را به عنوان انجمنی وابسته به دانشگاه کلمبیا برپا کند. با ورود تدریجی پولوک، آدورنو، مارکوزه، نویمان و دیگر اعضا، فعالیت جدی انجمن در آمریکا آغاز و در مواردی، امکان همکاری با پژوهشگران آمریکایی نیز ایجاد شد. این کار بیشتر گرد پژوهش جمعی «اقتدار و خانواده» ادامه یافت و هورکهایمر مقدمهٔ مهمی بر انتشار نخستین مجلد مقاله‌ها و نوشته‌های اعضا در این مورد نوشت. در سال ١٩٣٦ مقالهٔ «خودخواهی و جنبش آزادی» را نوشت که یکی از مهمترین رساله‌هایش به شمار می‌آید. پس از جنگ، در ۱۹۴۹ به فرانکفورت بازگشت و انجمن پژوهش‌های اجتماعی فرانکفورت را از نو برپا کرد. هورکهایمر یکی از چهره‌های شاخص مکتب فرانکفورت و به ویژه نظریه انتقادی است. نظرات او تأثیرات عمیقی بر جنبش دانشجوییِ دهه ۱۹۶۰ در آلمان داشت.
از شاگردان برجستهٔ او می‌توان به فیلسوف ایرانی معاصر، منوچهر جمالی اشاره کرد.[۱]
| مجموعه مقالاتی در مورد |
مکتب فرانکفورت |
|---|
|
| آثار مهم |
| خرد و انقلاب دیالکتیک روشنگری اخلاق صغیر انسان تک ساحتی دیالکتیک منفی |
| نظریه پردازان مهم |
| ماکس هورکهایمر • تئودور آدورنو هربرت مارکوزه • والتر بنیامین زیگفرید کراکائر • فریدریش پولاک فرانتس نویمان • لیو لوونتال اریش فروم • هلموت رایشلت یورگن هابرماس • اکسل هونت |
| مفاهیم مهم |
| نظریه انتقادی • دیالکتیک • پراکسیس • ضد اثبات‌گرایی مطالعات فرهنگ عامه • صنعت فرهنگ سرمایه‌داری |
| بخشی از سلسله‌مقالات درمورد: |
| جامعه‌شناسی |
|---|
.svg) |
کتاب‌شناسی[ویرایش]
- خسوف خرد، ترجمه محمود اکسیری‌فرد، تهران: انتشارات گام نو، ۱۳۸۹
- نظریهٔ انتقادی و نظریهٔ سنتی (مجموعهٔ مقاله)
- نقد خرد ابزاری
- دیالکتیک روشنگری به همراه تئودور آدورنو
- سپیده دمان فلسفهٔ تاریخ بورژوایی، ترجمه محمد جعفر پوینده تهران: نشر نی
۱۳۷۶
پانویس[ویرایش]
 | مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ماکس هورکهایمر در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ماکس هورکهایمر موجود است. |
خاطرات ظلمت ، دربارهٔ سه اندیش‌گر مکتب فرانکفورت
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
