مانیل - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مانیلا
Lungsod ng Maynila
شهر مانیل
نمایی از شهر مانیل
پرچم مانیلا
پرچم
نشان رسمی مانیلا
مهر
لقب(ها): 

مروارید شرق
ملکه مشرق زمین
شهر پر برکتمان
شهر کنار خلیج
شهر برجسته و همیشه وفادار
شعار(ها): 
Linisin at Ikarangal ang Maynila
مکان شهر مانیل روی نقشه مترومانیل
مکان شهر مانیل روی نقشه مترومانیل
مختصات: ۱۴°۳۵′ شمالی ۱۲۰°۵۸′ شرقی / ۱۴٫۵۸۳°شمالی ۱۲۰٫۹۶۷°شرقی / 14.583; 120.967
کشور فیلیپین
منطقهمترو مانیل
ناحیهناحیه اول از شش ناحیه
نواحی شهر۱۰۰
دهکده‌ها۸۹۷
تاریخ تأسیس۱۰ ژوئن ۱۵۷۴
مدیریت
 • شهردارجوزف استرادا
مساحت
 • شهر مانیل۳۸٫۵۵ کیلومتر مربع (۱۴٫۸۸ مایل مربع)
 • کلان‌شهری
۶۳۸٫۵۵ کیلومتر مربع (۲۴۶٫۵۵ مایل مربع)
بلندی
۱۶٫۰ متر (۵۲٫۵ پا)
جمعیت
 (۲۰۰۷)
 • شهر مانیل۱۶۶۰۷۱۴
 • تراکم۴۳۰۷۹/کیلومتر مربع (۱۱۱۵۷۰/مایل مربع)
 • شهری
۲۰۷۹۵۰۰۰
 • تراکم شهری۱۴۱۰۰/کیلومتر مربع (۳۷۰۰۰/مایل مربع)
 • کلان‌شهری
۱۱۵۵۳۴۲۷
 • تراکم کلان‌شهری۱۸۰۹۳/کیلومتر مربع (۴۶۸۶۰/مایل مربع)
نام اهلیت(ها)مانیلیایی/Manilans/Manileños
منطقه زمانییوتی‌سی +۸ (گرینویچ)
کد پستی
۰۹۰۰ الی ۱۰۹۶
پیش‌شماره(های) تلفن۲
وبگاه

مانیل (به فیلیپینی: Lungsod ng Maynila) پایتخت کشور فیلیپین است. این شهر با ۱۰۷۵۲۰ نفر جمعیت در هر کیلومتر مربع، رکورد متراکم‌ترین شهر کره زمین را در اختیار دارد.[۱] شهر مانیل در ساحل شرقی خلیج مانیل و در لبه غربی لوزون و ۱٬۳۰۰ کیلومتر (۸۱۰ مایل) سرزمین اصلی آسیا واقع شده‌است.[۲]

ویژگی‌ها[ویرایش]

مانیل در ساحل شرقی خلیج مانیل و در مصب رودخانه پاسیگ واقع شده‌است. این شهر یکی از شانزده شهرستان ناحیه مترو مانیل است. مانیل با جمعیتی برابر ۱٫۶۶۰٫۷۱۴ دومین شهر پرجمعیت فیلیپین و از پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان است. مانیل در زبان بومی به صورت تحت‌اللفظی به معنای وجود نیلاد است. نیلاد، بوته یا درختچهٔ گل‌دار ستاره شکلی‌است که به وفور در رودخانهٔ پاسیگ و خلیج مانیل رشد می‌کند. مانیل شهری مملو از گروه‌های متنوع قومی و نژادی چینی، اسپانیایی، آمریکایی، ژاپنی، مالایی و هندی است که تاثیرش را می‌توان در فرهنگ و مد و آشپزی و مذهب شانزده منطقهٔ تشکیل دهندهٔ شهر به آشکاری مشاهده نمود.

مترو[ویرایش]

متروی مانیل در سال ۱۹۹۹ تأسیس شده و هم‌اکنون دارای ۱ خط و ۱۳ ایستگاه می‌باشد، همچنین قطار سبک شهری مانیل نیز به عنوان یک سیستم ترابری در سال ۱۹۸۴ با ۲ خط و ۳۱ ایستگاه به بهره‌برداری رسیده‌است.

شهرهای خواهر[ویرایش]

بین‌المللی
مکزیک آکاپالکو، مکزیک
قزاقستان آستانه، قزاقستان
تایلند بانکوک، تایلند(۱۹۹۷)
چین پکن، چین (۲۰۰۲)
رومانی بخارست، رومانی(۱۹۸۶)
کلمبیا کارتاگنا، کلمبیا
چین گوانگژو، چین (۱۹۸۲)
اسرائیل حیفا، اسراییل(۱۹۷۱)
کوبا هاوانا، کوبا
ویتنام هوشی‌مین، ویتنام
ایالات متحده آمریکا هونولولو، آمریکا
کره جنوبی اینچون، کره جنوبی
اندونزی جاکارتا، اندونزی
ایالات متحده آمریکا نیوجرسی، آمریکا
ژاپن یاگی، ژاپن
پرو لیما، پرو
اسپانیا مادرید، اسپانیا (۱۹۸۷)
اسپانیا مالاگا، اسپانیا
ایالات متحده آمریکا مائوئی، آمریکا
کانادا مونترال، کانادا (۲۰۰۵)
روسیه مسکو، روسیه
هند دهلی نو، هند
فرانسه نیس، فرانسه
ایالات متحده آمریکا ساکرامنتو، آمریکا
ایالات متحده آمریکا سان‌فرانسیسکو، آمریکا
شیلی سانتیاگو، شیلی
مالزی سبرنگ پرای، مالزی
استرالیا سیدنی، استرالیا
تایوان تایچونگ، تایوان
تایوان تایپه، تایوان (۱۹۶۶)
ژاپن تاکاتسوکی، ژاپن
ایران تهران، ایران
ایران اصفهان، ایران
کانادا وینیپگ، کانادا (۱۹۷۹)
کره جنوبی سئول، کره جنوبی
ژاپن یوکوهاما، ژاپن
یاران
کره جنوبی بوسان، کره جنوبی
ژاپن توکیو، ژاپن
استرالیا سیدنی، استرالیا
چین شانگهای، چین (۱۹۸۳)
چین شیان، چین
محلی
فیلیپین سیبو، فیلیپین
فیلیپین داوائو، فیلیپین

منابع[ویرایش]

  1. "Highlights of the Philippine Population 2015 Census of Population". Philippine Statistics Authority. May 19, 2016. Retrieved April 12, 2017.
  2. "Geography of Manila". HowStuffWorks. Archived from the original on February 2, 2014. Retrieved March 4, 2014.