هبةالله بن حسین شیرازی با کنیهٔ ابونصر، شهرتیافته با لقبِ مؤید فیالدین (۱۰۰۰–۱۰۷۷) عالِم فاطمی ایرانی در سدهٔ پنجم هجری بود که دیدگاهها و جَدَلهای فاطمیان را به شعر عربی درآورد و در سه کتاب جای داد.[۱]
موید فی الدین شیرازی، یکی از برجستهترین شخصیتهای دعوت دینی و سیاسی اسماعیلی در دوره فاطمیان بوده است. در اوج قدرت فاطمیان در طی قرن پنجم/ یازدهم بیشتر عمر خود را در خدمت خلیفه و امام اسماعیلی مستنصر بالله به عنوان داعی در منصبهای مختلف اداری، سیاسی، نظامی و دینی گذرانید و سرانجام به بالاترین مقام در دعوت اسماعیلی یعنی مرتبه داعی الدعاتی رسید.
از میان نوشتههای موید، سیره او به ویژه دارای اهمیتی تاریخی است.
- ویکیپدیا انگلیسی
- خاطرات یک مأموریت: سیره دانشمند، سیاستمدار و شاعر اسماعیلی موید فیالدین شیرازی
نویسنده: کلم - ورنا، مترجم: بدرهای - فریدون، محل نشر: تهران، تاریخ نشر: ۱۳۸۳/۰۷/۱۵، شابک: ۹۶۴-۳۲۱-۲۲۶-۲
|
---|
مکاتب | |
---|
فیلسوفان | سده ۹ میلادی | |
---|
سده ۱۰ میلادی | |
---|
سده ۱۱ میلادی | |
---|
سده ۱۲ میلادی | |
---|
سده ۱۳ میلادی | |
---|
سده ۱۴ میلادی | |
---|
سده ۱۵ میلادی | |
---|
سده ۱۶ میلادی | |
---|
سده ۱۷ میلادی | |
---|
سده ۱۸ میلادی | |
---|
سده ۱۹ میلادی | |
---|
سده ۲۰ تا ۲۱ | |
---|
|
---|
پژوهشگران | |
---|
مفاهیم | |
---|
وابسته | |
---|
|