لوئویانگ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لوئویانگ
洛阳市
لوئویانگ
Top: Longmen Grottoes, Bottom left: White Horse Temple, Bottom right: پائونیا سوفروتیکوسا in Luoyang and Longmen Bridge
Top: Longmen Grottoes, Bottom left: White Horse Temple, Bottom right: پائونیا سوفروتیکوسا in Luoyang and Longmen Bridge
موقعیت لوئویانگ در نقشه
موقعیت لوئویانگ در نقشه
لوئویانگ در چین واقع شده
لوئویانگ
لوئویانگ
موقعیت در چین
مختصات: ۳۴°۴۰′۱۱″ شمالی ۱۱۲°۲۶′۳۲″ شرقی / ۳۴٫۶۶۹۷۲°شمالی ۱۱۲٫۴۴۲۲۲°شرقی / 34.66972; 112.44222
کشورچین جمهوری خلق چین
استانهنان
مدیریت
 • Party SecretaryChen Xuefeng
 • MayorLi Liushen
مساحت
 • شهر مرکزی۱۵۲۲۹٫۱۵ کیلومتر مربع (۵۸۸۰٫۰۱ مایل مربع)
 • شهری
۸۱۰٫۴ کیلومتر مربع (۳۱۲٫۹ مایل مربع)
 • کلان‌شهری
۷۳۳٫۷ کیلومتر مربع (۲۸۳٫۳ مایل مربع)
بلندی
۱۴۴ متر (۴۷۲ پا)
جمعیت
 (سرشماری ۲۰۱۰)
 • شهر مرکزی۶٬۵۴۹٬۹۴۱
 • تراکم۴۳۰/کیلومتر مربع (۱۱۰۰/مایل مربع)
 • شهری
۱٬۹۲۶٬۰۷۹
 • تراکم شهری۲۴۰۰/کیلومتر مربع (۶۲۰۰/مایل مربع)
 • کلان‌شهری
۱٬۸۵۷٬۰۰۳
منطقه زمانییوتی‌سی +۸ (China Standard)
پیش‌شماره(های) تلفن۳۷۹
GDP۳۰٬۰۸۰ رنمینبی per capita (۲۰۰۸)
Ethnicitiesقوم هان، هوئی، منچو، مغول
County-level divisions15
Township-level divisions
License plate prefixesC
وبگاه

لوئویانگ (به چینی: 洛陽 به انگلیسی: Luoyang) یکی از شهرهای کشور جمهوری خلق چین است. جمعیت آن در سال ۲۰۰۸ میلادی برابر ۱،۳۸۵٬۶۸۷ نفر تخمین زده شده‌است.[۱] جمعیت آن با حومه بیش از شش میلیون و سیصد هزار نفر است.[۲]

لوئویانگ در استان هنان در جنوب شرقی چین است.

تاریخچه[ویرایش]

منطقه بزرگ لوئویانگ از اواخر دوره نوسنگی سرزمینی مقدس بوده‌است. این منطقه در برخوردگاه رودخانه لو و رودخانه یی به عنوان مرکز جغرافیایی چین در نظر گرفته می‌شد. به دلیل این جنبه مقدس، چندین شهر - که به‌طور کلی به آنها «لوویانگ» گفته می‌شود - در این منطقه ساخته شده‌اند.

دودمان شیا:

در سال ۲۰۷۰ قبل از میلاد، پادشاه دودمان شیا، تای کانگ، پایتخت شیا را به برخوردگاه رودهای لو و یی منتقل کرد و نام این شهر را ژنوکسون گذاشت.

دودمان شانگ:

در سال ۱۶۰۰ پیش از میلاد، تانگ از دودمان شانگ، جیه واپسین پادشاه دودمان شیا را شکست داد و بوی باختری را ساخت، پایتختی جدید در کرانه رودخانه لو. ویرانه‌های این شهر در استان لوویانگ واقع شده‌است.

دودمان ژو:

در ۱۰۳۶ پیش از میلاد یک شهرک به نام چنگژو (成 周) توسط دوک ژو برای بازماندگان دستگیر شده اشراف دودمان شانگ ساخته شد. دوک همچنین نه دیگ سه‌پایه را از پایتخت دودمان ژو در هاوجینگ به چنگژو منتقل کرد. دومین پایتخت ژو غربی، وانگچنگ در ۱۵ کیلومتری غرب چنگژو ساخته شد. وانگچنگ در سال ۷۷۱ پیش از میلاد پایتخت دودمان خاوری ژو شد. پایتخت خاندان شرقی ژو در سال ۵۱۰ پیش از میلاد به چنگژو منتقل شد. پس از سالها، پایتخت سلسله هان شرقی، لوئویانگ، بر فراز چنگژو ساخته شد. لوئویانگ مدرن بر روی ویرانه‌های وانگچنگ ساخته شده‌است که امروزه نیز در پارک وانگچنگ قابل مشاهده است.

دودمان چین:

لو بووی، نخست وزیرِ نخستین شاهِ دودمان چین یعنی چین شی هوانگ، لوئویانگ را به عنوان یک نشان بزرگ به هدیه گرفت. لو برنامه‌هایی را برای توسعه و زیباسازی لوئویانگ آغاز کرد.

دودمان هان:

گفته می‌شود که لیو بانگ بنیادگذار پادشاهی هان از لوئویانگ دیدن کرد و در نظر داشت این شهر را پایتخت خود قرار دهد اما توسط وزیران خود متقاعد شد که نظر خود را به ژیان معطوف کند.

در ۲۷ نوامبر سال ۲۵ میلادی لوئویانگ توسط امپراتور گوانگ وو به عنوان پایتخت دودمان هان شرقی اعلام شد.

دیوارهای شهر، مستطیلی با درازای ۴ کیلومتری جنوب به شمال و پهنای ۲٫۵ کیلومتری باختر به خاور تشکیل می‌داد که رودخانه گو، (شاخه ای از رودخانه لو) در بیرون از دیوارهای شمال شرقی قرار می‌گرفت. کاخ جنوبی مستطیل شکل و کاخ شمالی ۳ کیلومتر از هم فاصله داشتند و و با یک راه پوشیده شده به هم پیوند داده می‌شدند.

پرستشگاه، دانشگاه، رصدخانه[ویرایش]

در سال ۲۶، مهراب خدایان خاک و دانه‌ها، مهراب بهشت و پرستشگاه بنیادگذار برجسته؛ «امپراتور گائو از هان سابق» افتتاح شد. دانشگاه سلطنتی در سال ۲۹ ترمیم شد. در ۴۸، کانال یانگ پایتخت را به رود لو پیوند داد. در سال ۵۶، رصدخانه اصلی شاهنشاهی ساخته شد.

شاهزاده اشکانی مبلغ آیین بودایی[ویرایش]

برای چندین سده، لوئویانگ نقطه کانونی چین بود. در سال ۶۸ میلادی، پرستشگاه اسب سفید، نخستین پرستشگاه بودایی در چین، در لوویانگ پایه گذارده شد. این پرستشگاه هنوز وجود دارد، گرچه معماری ای که امروز می‌بینیم، عمدتاً بجا مانده از سده شانزدهم است. شاهزاده اشکانی آن شیء گائو یکی از نخستین راهب‌هایی بود که بودیسم را در لویانگ گستراند.

جاده ابریشم[ویرایش]

سفیرْ بانچائو جاده ابریشم را در دودمان هان خاوری بازسازی نمود و این کار لوئویانگ را آغازگاه جاده ابریشم کرد.

نخستین سفیر[ویرایش]

در سال ۱۶۶، نخستین مأمور رومیان، فرستاده شده توسط مارکوس آئورلیوس پس از رسیدن از طریق دریا به فرمانداری رنان (که امروزه در ویتنام مرکزی است) به لوویانگ رسید.

شورش و هرج و مرج[ویرایش]

در اواخر سده ۲ چین به آنارشی نزول یافت:

این نزول با شورش دستار زرد شتاب گرفت، که اگرچه در سال ۱۸۴ پس از سرکوب توسط نیروهای شاهنشاهی، شکست خورد، اما دولت را تضعیف کرد تا جایی که زنجیره ای از شورشهای ادامه‌دار به جنگ داخلی انجامید که اوج آن، آتش زدن پایتختِ هان، لوئویانگ در ۲۴ سپتامبر ۱۸۹ بود. این رخدادها ناآرامی و جنگ پیوسته در چین را به دنبال داشت تا اینکه در دهه ۲۲۰ ثبات بازگشت، اما با پایه‌گذاری سه پادشاهی جدا از یک امپراتوری یگانه.[۳]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. جمعیت شهرهای چین در سال ۲۰۰۸ میلادی World Gazetteer بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۱۰-۲۸ توسط Wayback Machine
  2. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Luoyang». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹/۳/۸۷.
  3. Hill (2009), p. xvi,