لبی‌شدگی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لبی‌شده
◌ʷ

 

لبی‌شدگی (انگلیسی: Labialization) یک مختصهٔ تولید دومین در آواها در برخی زبان‌هاست. آواهای لبی‌شده لب‌ها را در حالی که باقی حفرهٔ دهانی آوایی دیگر را تولید می‌کند، درگیر می‌کنند. این اصطلاح به‌طور معمول محدود به همخوان‌هاست. وقتی واکه‌ها لب‌ها را درگیر می‌کنند، به آن‌ها گردشده می‌گویند. رایج‌ترین گونهٔ همخوان‌های لبی‌شده، همخوان نرم‌کامی لبی‌شده است. اغلب آواهای لبی‌شدهٔ دیگر نیز هم‌زمان دارای نرم‌کامی‌شدگی هستند.

در واج‌شناسی ممکن است لبی‌شدگی به گونه‌ای از فرایند همگونی نیز اشاره داشته باشد.

منابع[ویرایش]