قنداق کردن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نوارهای قنداق در نقاشی قرن چهارده م.

قنداق کردن رسمی دیرینه به صورت پیچیدن شیرخوارگان در پتو یا پارچه‌های مشابه است تا از حرکت اعضای خارجی جلوگیری شود.

برخی نویسندگان بر آن اند که قنداق کردن دوباره دارد رایج می‌شود، گرچه بحث‌هایی دربارهٔ اثرات روانشناسانه و پزشکی آن در جریان است. برخی مطالعات پزشکی نشان می‌دهد قنداق کردن به نوزادان کمک می‌کند بخوابند و خواب بمانند و خوابیدن به پشت ریسک سندروم مرگ ناگهانی نوزاد(SIDS) را کم می‌کند

[۱] به هر روی مطالعات قطعی نیست و یک مطالعه دیگر نشان می‌دهد که قنداق کردن ریسک SIDS را زیاد می‌کند.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. Gerard, Claudia M. (6 December 2002). "Spontaneous Arousals in Supine Infants While Swaddled and Unswaddled During Rapid Eye Movement and Quiet Sleep". Pediatrics. 110 (6): e70. doi:10.1542/peds.110.6.e70. PMID 12456937. Retrieved 2009-12-15. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  2. See Blair et al. (2009).