قطب جغرافیایی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قطب جغرافیایی (انگلیسی: Geographical pole) یکی از دو نقطه انتهایی بر روی یک سیاره، ماه یا محل تلاقی سطح و محور چرخش هر جسم نسبتاً بزرگ در حال چرخش است. در زمین، قطب شمال و قطب جنوب قطب‌های جغرافیایی هستند که هر کدام فاصله ۹۰ درجه‌ای با استوا دارند. هر سیاره دارای قطب‌های جغرافیایی است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• سرزمین‌های قطبی

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Geographical pole». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۵.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قطب جغرافیایی موجود است.