قانون میلر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قانون میلر (انگلیسی: Miller's law) در زمینه‌های مختلف به سه اصل اشاره کند.

در ارتباطات[ویرایش]

قانون میلر در بخشی از نظریه ارتباطات (به انگلیسی: theory of communication) توسط جورج میلر، پروفسور و روان‌شناس دانشگاه پرینستون چنین بیان گشته است. این قانون به ما می‌گوید تا قضاوت در مورد آنچه که یک نفر می‌گوید را به حالت تعلیق درآوریم تا بتوانیم ابتدا آن‌ها را بدون در نظر گرفتن پیام خود با تفسیر شخصی خود درک کنیم. این قانون چنین بیان می‌کند:

برای فهم منظور دیگران لازم است فرض کنیم آنچه میگویند صحت دارد و سپس ببینیم حرف آنها از چه جنبه‌ای میتواند صحت داشته باشد.[۱][۲]

در روانشناسی[ویرایش]

میلر در این مقاله بیان می‌کند که ‎۷±۲ تعداد قطعه‌هایی از اطلاعات است که یک فرد عادی می‌تواند در حافظهٔ کوتاه‌مدت خود ذخیره کند. قانون میلر همچنین به عنوان عدد جادویی هفت، به‌علاوه یا منهای دو شناخته می‌شود.

در توسعه نرم‌افزار[ویرایش]

قانون میلر توسط مایک بلتزنر معرفی شد و به یاد دیو میلر مالک نرم‌افزار باگزیلا نام گزاری شد. بنا بر این قانون تمام بحث‌ها در مورد تغییرات تدریجی در باگزیلا نهایتاً منجر به پیشنهادهایی برای تغییرات بنیادی باگزیلا یا افزودن جنبه های جدید به باگزیلا یا جایگزینی باگزیلا میشوند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Language in Emergency MEDICINE". Retrieved 10 December 2015.
  2. "What is Miller's Law and what is it for?". Retrieved 10 December 2015.